Ακροδεξιοί ως και Κομμουνιστές στο πάρκο Γκεζί - Γιατί απέτυχε η επαναστατική Αριστερά - εισήγηση στο κάμπινγκ της ΑΡΑΝ

Πριν από λίγες ώρες στο κάμπινγκ της ΑΡΑΝ στο Λιτόχωρο ακούσαμε έναν σύντροφο από την Τουρκία να περιγράφει τις 16 μέρες της εξέγερσης στο πάρκο Γκεζί. Ο σύντροφος Αϊκούτ, πανεπιστημιακός, έζησε από κοντά τα γεγονότα και παρουσίασε τις παραμέτρους της εξέγερσης, τις "φυλές" των εξεγερμένων και τα διαφορετικά τους αιτήματα.
Περιληπτικά να πούμε ότι στην πλατεία Ταχρίρ και στο πάρκο Γκεζί βγήκαν Τούρκοι πολίτες από...
την ακροδεξιά ώς την επαναστατική αριστερά! Ο μόνος συνεκτικός ιστός μεταξύ τους ήταν η εναντίωσή τους στην αστυνομική βία του κράτους του Ερντογάν. Το είπε καθαρά ο σ. Αϊκούτ.

Ο Τούρκος αγωνιστής είπε κι άλλα ενδιαφέροντα πράγματα τόσο για την αριστερά της Τουρκίας που είναι ανύπαρκτη κυριολεκτικά τόσο σε οργανωτικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο και για το λόγο αυτό δεν κατάφερε να επιβάλλει την ατζέντα της στο εξεγερμένο πλήθος που κατά κύριο λόγο προέρχονταν από αυτό που ονομάζουμε "μεσαία" τάξη.

 

Από την σημερινή εκδήλωση στο κάμπινγκ της ΑΡΑΝ

Οι τούρκοι μικροαστοί, κατά  κύριο λόγο ιδιωτικοί υπάλληλοι, λειτουργικά όργανα της ελεύθερης οικονομίας έβγαιναν στο δρόμο με τα ρούχα της δουλειά τους (κοστούμια) και διαμαρτύρονταν τόσο για την βία της αστυνομίας όσο και για το γεγονός ότι το καθεστώς δεν τους ρωτούσε για τις αποφάσεις που έπαιρνε και άλλαζε τους δημόσιους χώρους.
Η νεολαία που βγήκε στους δρόμους, είπε ο σ. Αϊκούτ, ήταν γιατί αντιδρούσε στην αστυνομική βία και στις πολιτικές επιβολής της κεντρικής πολιτικής του καθεστώτος στους νέους.
Οι Κεμαλιστές έβγαιναν στο δρόμο γιατί ένιωθαν ότι απειλούνταν η κατεστημένη τάξη στην οποία είχαν τον πρώτο λόγο.
Οι ακροδεξιοί και όλοι οι άλλοι  είχαν κι αυτοί τους δικούς τους λόγους.

Ο σ. Αϊκούτ εμφανίστηκε αυτοκριτικός λέγοντας ότι η Επαναστατική Αριστερά δεν τα κατάφερε στο διάστημα αυτό των 16 ημερών της εξέγερσης να στρέψει τη λαϊκή οργή προς την κατεύθυνση που ήθελε.

Είναι προφανές ότι όταν το κίνημα, το όποιο κίνημα, θέτει υπερβολικά μεγάλους στόχους θα αποτύχει.  Αυτό έγινε και στην Τουρκία. Παράλληλα, θα πρέπει να μην κάνουμε λάθος ανάγνωση της κατάστασης και να νομίζουμε μονίμως ότι βρισκόμαστε σε "προεπαναστατική περίοδο". Θα αποφύγουμε τις απογοητεύσεις και θα γινόμαστε συνεχώς ...γραφικοί.