Δευτέρα 12 Αυγούστου 2013

Π. Τσάγκαρης- Κριτική σε Δραγασάκη, Παπαδημούλη για αντικομματικές απόψεις

Διαβάστε μια ακόμα κριτική προσέγγιση στα όσα υποστήριξαν σημαίνοντα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ (Δραγασάκης και Παπαδημούλης) και τα οποία, κατά τον αρθρογράφο, έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τις πρόσφατες ψηφισμένες προγραμματικές θέσεις του κόμματος.
 
Ο Πέτρος Τσάγκαρης γράφει στο...
rproject.gr
 
 
Ένα καυτό συστημικό μιντιακό διήμερο
 
Σε όλη την περίοδο του μνημονίου, η άρχουσα τάξη, οι διεθνείς σύμμαχοί τους και οι ντόπιοι απολογητές και των δύο, προσπαθούν να βρουν πολιτικές εφεδρείες ώστε να αντικαταστήσουν τα εκάστοτε πολιτικά πτώματα που δημιουργούν οι πολιτικές των μνημονίων, προκειμένου να παραταθεί επ’ αόριστον η πολιτική της λιτότητας.

Ωστόσο επειδή γνωρίζουν ότι μπορεί οι εφεδρείες να σωθούν και αυτές, ετοιμάζονται και για το σενάριο διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Σε αυτή την περίπτωση θέλουν ασφαλώς έναν ΣΥΡΙΖΑ ξεδοντιασμένο, απαλλαγμένο από κάθε ριζοσπαστική πολιτική, έτοιμο να διαχειριστεί το ίδιο σύστημα που θα παραλάβει. Στο πλαίσιο αυτό στις 3/8 έγινε επίθεση από αστικά ΜΜΕ («Καθημερινή», «Έθνος», «Ελευθεροτυπία») ενάντια στον Παναγιώτη Λαφαζάνη γιατί «τόλμησε» να πει ότι η κυβέρνηση της Αριστεράς θα αποκαταστήσει την αδικία και θα τους επαναπροσλάβει τους εργαζόμενους αορίστου χρόνου οι οποίοι εργάζονταν σχεδόν επί 30 χρόνια στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας και των οποίων ανακοινώθηκε η διαθεσιμότητα-απόλυσή τους. Η θέση του σ. Λαφαζάνη θεωρήθηκε από τα εν λόγω ΜΜΕ ως «ανεύθυνη» και ως «λαϊκισμός», ενώ τα ίδια μέσα τόνιζαν ότι, δήθεν, έρχεται σε αντίθεση με τις αποφάσεις και τη γραμμή του κόμματος και ούτε λίγο ούτε πολύ την χαρακτήριζαν ως διχαστική για τον ΣΥΡΙΖΑ.
 
Δυστυχώς, αυτή η πίεση βρίσκει συνεχώς αντανάκλαση στο εσωτερικό του κόμματος, παίρνοντας διάφορες μορφές. Μόλις την επομένη της επίθεσης παραπληροφόρησης εναντίον του Λαφαζάνη, την Κυριακή 4/8, υπήρξε ένα μπαράζ συνεντεύξεων και άλλων δημοσιευμάτων που ουσιαστικά στόχο είχαν την απάλειψη των ριζοσπαστικών θέσεων που υπερψηφίστηκαν στο Συνέδριο.
Οι συνεντεύξεις ήταν του Δ. Παπαδημούλη στον «Ελεύθερο Τύπο», του Γ. Δραγασάκη στο «Βήμα» (ήταν το κύριο θέμα του εξωφύλλου) και του Γ. Σταθάκη στην «Ελευθεροτυπία», ενώ υπήρξε και ένα, «συμπληρωματικό» των ανωτέρω, δημοσίευμα στο «Παρόν». Όσον αφορά το τελευταίο, το «κερασάκι στην τούρτα» δηλ., μας πληροφορούσε από το εξώφυλλό του ότι «η στρογγυλοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ τού ανέβασε το ταβάνι στο 40%!». Πρόκειται για διπλή πολιτική απάτη του «Παρόντος»: Πρώτον, άραγε, ο ΣΥΡΙΖΑ στρογγυλοποίησε τις θέσεις του στο Συνέδριο; Αυτό πίστευαν ότι ψήφιζαν οι 3.500 σύνεδροι; Το δεύτερο σκέλος της απάτης αποκαλύπτεται όταν ανοίξει κανείς μέσα για να διαβάσει τη συνέχεια του άρθρου, όπου μαθαίνει το εξής καταπληκτικό: «Η στρογγυλοποίηση των θέσεων και η διάλυση των συνιστωσών έκανε καλό στον ΣΥΡΙΖΑ και στον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα, τον πρόεδρό του, κίνηση που είχε μεγάλο ρίσκο αλλά του βγήκε. Και αυτό καταγράφηκε σε δημοσκοπήσεις που έγιναν μετά το Συνέδριο, τα αποτελέσματα των οποίων δεν δημοσιοποιήθηκαν» [οι υπογραμμίσεις δικές μου]. Ναι, καλά διαβάσατε: δεν δημοσιοποιήθηκαν, δεν τα ξέρει κανείς μας, αλλά τα ξέρει το «Παρόν»!
 
Όσον αφορά τις συνεντεύξεις, δεν θα ασχοληθώ με τη χρήση που έκαναν οι εφημερίδες, δηλ. με τη πιθανή διαστρέβλωση των απόψεων των συνεντευξιαζόμενων (μέσω τίτλων, υπότιτλων, λιντ κ.λπ.). Θα αναφερθώ στην ουσία. Και εκεί υπήρξε όχι μόνον απόκλιση αλλά και αντίθεση με τις θέσεις που μόλις πριν από μερικές εβδομάδες ψηφίστηκαν με μεγάλη πλειοψηφία στο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Δ. Παπαδημούλης, π.χ. ρωτιέται: «Λέτε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τάζει λαγούς με πετραχήλια. Δηλαδή, δεν προβλέπεται επαναπρόσληψη όσων απολυθούν μετά την ένταξή τους σε καθεστώς διαθεσιμότητας;» Και απαντάει, μεταξύ άλλων: «Όπου πάλι υπάρχουν αποφάσεις άδικες, αναξιοκρατικές και αντισυνταγματικές, φυσικά θα επανορθώσουμε τις αδικίες και θα επαναφέρουμε τα πράγματα στη νομιμότητα, αξιοποιώντας όλες τις δυνατότητες που θα μας δίνει η δημοσιονομική κατάσταση της χώρας τότε».
 
Όμως, το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ δεν μιλάει μόνον για τις περιπτώσεις που «υπάρχουν αποφάσεις άδικες, αναξιοκρατικές και αντισυνταγματικές» (και πολύ σωστά κάνει το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ: τα υπαρκτά δικαστήρια και οι νόμοι θα υποδεικνύουν ότι οι απολύσεις έχουν γίνει «δίκαια, αξιοκρατικά και συνταγματικά»). Πολύ περισσότερο το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ δεν θέτει ως ΟΡΟ και ως ΟΡΙΟ τη «δημοσιονομική κατάσταση της χώρας τότε». Σας το υπογράφω από τώρα: ΤΟΤΕ η δημοσιονομική κατάσταση της χώρα θα είναι πολύ πιο τραγική από τώρα, δηλ. θα είναι ίσως στη χειρότερη κατάσταση που έχει βρεθεί χώρα του δυτικού κόσμου. Άραγε, δεν θα ξαναπροσληφθούν ΟΛΟΙ όπως γράφει το πρόγραμμά μας, δηλ. δεν θα ισχύει η θέση 13.1 που μόλις ψηφίσαμε; (Γράφει το πρόγραμμα: «Στη δική μας προσέγγιση του δημόσιου ως μοχλού ανασυγκρότησης της χώρας όλοι οι εργαζόμενοι που απολύθηκαν έχουν ρόλο και θα επαναπροσληφθούν») [οι υπογραμμίσεις δικές μου].
 
Κατ’ αναλογία των παραπάνω ο σύντροφος Παπαδημούλης αρνείται να απαντήσει και σχετικά με την επαναπρόσληψη των εργαζομένων στην ΕΡΤ: Ερώτηση: «Θα επαναπροσληφθούν οι απολυμένοι της ΕΡΤ;». Απάντηση: «Οι κυβερνητικές μεθοδεύσεις για την ΕΡΤ είναι προκλητικές και απαράδεκτες και φυσικά δεν μας δεσμεύουν. Οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ θα αξιοποιηθούν με σχέδιο, αξιοκρατία και αποδοτικότητα για να υπηρετήσουν μια Δημόσια Ραδιοτηλεόραση [sic] με υψηλότερο κύρος, τηλεθέαση και ακροαματικότητα».
 
Περαιτέρω διαστρέβλωση των θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ έρχεται παρακάτω όταν ο Δ. Παπαδημούλης ρωτιέται αν θα επανακρατικοποιηθούν όλοι οι οργανισμοί που θα ιδιωτικοποιηθούν. Απαντάει ως εξής: «Με το πρόγραμμά μας, έχουμε θέσει σαφείς προτεραιότητες: νερό, ηλεκτρική ενέργεια, φυσικό αέριο, τηλεπικοινωνίες, ισχυρός ρόλος του Δημοσίου στο τραπεζικό σύστημα, καθώς τα δεκάδες δισ. ευρώ της ανακεφαλαιοποίησης επιβαρύνουν το δημόσιο χρέος. Συναρτούμε επίσης το χρονοδιάγραμμα υλοποίησης αυτών των στόχων με την πορεία των δημόσιων οικονομικών της χώρας και την ανάγκη ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας». Το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ δεν μιλάει απλώς για «ισχυρό ρόλο του Δημοσίου στο τραπεζικό σύστημα». Αντίθετα, η θέση 13. 8 που ψηφίσαμε, γράφει ρητά:«Θέτουμε το τραπεζικό σύστημα υπό την ιδιοκτησία και τον έλεγχο του δημοσίου, με ριζική τροποποίηση του τρόπου λειτουργίας του και των στόχων που σήμερα υπηρετεί, με αναβάθμιση του ρόλου των εργαζομένων και των καταθετών. Ιδρύουμε δημόσιες τράπεζες ειδικού σκοπού με αντικείμενο την αγροτική πίστη, τη μικρή και μεσαία επιχείρηση και τη λαϊκή στέγη» [οι υπογραμμίσεις δικές μου]. Η αμέσως επόμενη θέση, η 13.9, λέει ρητά: «Ακυρώνουμε τις προβλεπόμενες ιδιωτικοποιήσεις και τη λεηλασία του δημόσιου πλούτου, επαναφέρουμε υπό δημόσιο έλεγχο και ταυτόχρονα ανασυγκροτούμε πλήρως τις επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας που έχουν ιδιωτικοποιηθεί ή βρίσκονται σε διαδικασία ιδιωτικοποίησης, ώστε να διαμορφώσουμε έναν ισχυρό, παραγωγικό, αποτελεσματικό και ανοιχτό σε συνεργασίες, δημόσιο τομέα νέου τύπου». Πουθενά δεν γράφει ότι «συναρτούμε επίσης το χρονοδιάγραμμα υλοποίησης αυτών των στόχων με την πορεία των δημόσιων οικονομικών της χώρας και την ανάγκη ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας», όπως λέει ο σ. Παπαδημούλης.
 
Από την πλευρά του ο Γ. Δραγασάκης λέει στο «Βήμα»: «Με δεδομένη την αδυναμία μας να καθορίσουμε τη νομισματική πολιτική, πρέπει με άλλους τρόπους να επηρεάσουμε την πιστωτική πολιτική έτσι ώστε οι περιορισμένοι πόροι να κατευθυνθούν εκεί που επιβάλλουν οι προτεραιότητες της πολιτικής και όχι εκεί που συμφέρει κοντόφθαλμα τις τράπεζες». Τρία τα προβλήματα: Πρώτον, πρόκειται και πάλι για διαστρέβλωση του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ, εφόσον υπονοεί ιδιωτικές τράπεζες, δηλ. αρνείται εμμέσως πλην σαφώς τη θέση για «τραπεζικό σύστημα υπό την ιδιοκτησία και τον έλεγχο του δημοσίου».
 
Δεύτερον. Γιατί είναι «δεδομένη η αδυναμία μας να καθορίσουμε τη νομισματική πολιτική»; Η θέση 13.2 λέει τα εξής αντιθετικά με τη δήλωση Δραγασάκη:«Όπως συμπυκνώνει το σύνθημα “καμιά θυσία για το ευρώ”, απόλυτη προτεραιότητα για τον ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί η αποτροπή της ανθρωπιστικής καταστροφής και η ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών, όχι η υποταγή σε υποχρεώσεις που ανέλαβαν άλλοι, υποθηκεύοντας τη χώρα. Δεσμευόμαστε ότι θα αντιμετωπίσουμε τις ενδεχόμενες απειλές και τους εκβιασμούς των δανειστών με όλα τα δυνατά όπλα που μπορούμε να επιστρατεύσουμε, ενώ είμαστε ήδη έτοιμοι να αναμετρηθούμε με οποιαδήποτε εξέλιξη, βέβαιοι ότι, σε κάθε περίπτωση, ο ελληνικός λαός θα μας στηρίξει» [η υπογράμμιση δική μου].
 
Τρίτη αντίρρηση στη διατύπωση Δραγασάκη: Δεν λέει σχεδόν τίποτε σχετικά με το ποιοι είναι αυτοί οι «άλλοι τρόποι» που θα βρούμε για«να επηρεάσουμε την πιστωτική πολιτική έτσι ώστε οι περιορισμένοι πόροι να κατευθυνθούν εκεί που επιβάλλουν οι προτεραιότητες της πολιτικής»!Πιθανό γιατί δεν υπάρχουν. Το μόνο παράδειγμα ενός τέτοιου τρόπου που αναφέρει είναι το εξής: «Πρέπει να εφαρμόσουμε μέσα βραχυπρόθεσμης απόδοσης για την αποθάρρυνση των εισαγωγών». Σας μυρίζει έμμεση ανταγωνιστική υποτίμηση, ακριβώς αυτό για το οποίο κατηγορείται η «άλλη πλευρά»; Εμένα ναι.
 
Τέλος, αντίστοιχες τοποθετήσεις έκανε και ο Γ. Σταθάκης στην «Ελευθεροτυπία». Και αυτός υπονοεί ότι δεν θα υπάρχει δημόσια ιδιοκτησία των τραπεζών και με αυτό το δεδομένο διατυπώνει τις προτάσεις του.
 
Είναι ακόμη και πολλά άλλα τα σημεία όπου μπορεί κανείς να κάνει κριτική από τη σκοπιά του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ. Όμως σταματώ εδώ. Όλοι καταλαβαινόμαστε
 

Δεν υπάρχουν σχόλια: