ΙΔΡΥΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΣΥΡΙΖΑ-ΟΥΡΙΟΣ ΑΝΕΜΟΣ ΣΤΑ ΠΑΝΙΑ ΤΗΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

του Τ. Κανταρά*

Το 1^ο τακτικό συνέδριο μπορεί να αποτελέσει ένα σημαντικό σταθμό στο δρόμο μιας βασανιστικής, αλλά αναμφισβήτητα θετικής πορείας του ενωτικού εγχειρήματος της Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Η συνέχεια του πρωτόγνωρου αυτού ενωτικού εγχειρήματος, η αποτελεσματικότητα του, η επίτευξη των στόχων του, εξαρτάται πια περισσότερο από ποτέ, από εμάς τους ίδιους. Από το 1^ο τακτικό συνέδριο περιμένουμε να φυσήξει ο...
απαραίτητος ούριος άνεμος! Και τα σημάδια είναι θετικά.
Αν αναλογισθούμε πως ξεκινήσαμε από το βομβαρδισμένο αριστερό τοπίο του 89 –λόγω της κατάρρευσης του «υπαρκτού» - και τις μεμονωμένες  προσπάθειες επιβίωσης, πως περάσαμε στην συνάντηση του Χώρου Διαλόγου, στα Κοινωνικά Φόρουμ, στην μικρή Συμπαράταξη, στην μεγαλύτερη Συμπαράταξη του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και δεν είναι πια μακριά ο απώτερος στόχος της ολικής Συμπαράταξης της Αριστεράς. Αυτόν τον δρόμο τον άνοιξαν με επιμονή και συνέπεια δυνάμεις και ρεύματα του χώρου ριζοσπαστικά, που δύο δεκαετίες συκοφαντήθηκαν και λοιδορήθηκαν από όσους εντός και εκτός, διεκδικούσαν για τον τόπο μια συστημική κουβελική αριστερά. Η κρίση όμως έβαλε τον κάθε κατεργάρη στο πάγκο του και αυτή είναι κατά μια τραγική έννοια η θετική συνεισφορά της.
Καλούμαστε τώρα που φύγαμε από το τέλμα, να συνεχίσουμε με μεγαλύτερες απαιτήσεις πια, σ ένα οικονομικό και κοινωνικό τοπίο που όχι μόνο δεν χαρακτηρίζεται φυσιολογικό για τα μεταπολεμικά δεδομένα, αλλά ταιριάζει με πεδίο ολοκληρωτικής καταστροφής. Και δεν μπορούν οι ιδιομορφίες του βαλκανικού ελληνικού καπιταλισμού- τις οποίες κατά μια έννοια προβάλλουν ως άλλοθι και δυνάμεις του συστήματος- να κρύψουν πως δομική αιτία όσων βιώνει η ελληνική κοινωνία και όχι μόνο αυτή, είναι το καπιταλιστικό σύστημα και η τεράστια κρίση του. Και αυτά είναι τα δεδομένα με τα οποία πρέπει να αναμετρηθούμε και να επιλέξουμε το δρόμο μας. Αυτή η αδυσώπητη κρίση του ελληνικού και διεθνούς καπιταλισμού δεν αφήνει περιθώρια μεταρρυθμίσεων και αναδιανομής στο πλαίσιο του λεγόμενου κοινωνικού κράτους όπως στην δεκαετία του 70-80. Ο ανθρωποφάγος οδοστρωτήρας των τελευταίων επιθέσεων της τροϊκανής κυβέρνησης (ΕΡΤ,ΟΤΑ, ΔΗΜΟΣΙΟ ΚΛΠ) που θα πολλαπλασιάζεται, απαιτεί ασφαλώς άλλο επίπεδο αντίδρασης από την κοινωνία και την Αριστερά. Οι αυταπάτες για γρήγορη και εύκολη επιστροφή στον παλιό «καλό» καιρό του συστήματος, που τρέφουν ακόμα και σήμερα κομμάτια της κοινωνίας, δεν μπορεί και δεν πρέπει να αποτελέσουν ανασταλτικό παράγοντα της επείγουσας νέας πολιτικής και προγραμματικής ριζοσπαστικοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ –ΕΚΜ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μέχρι τώρα και αναφέρομαι στα ντοκουμέντα του έχει διακηρύξει ως αδιαπραγμάτευτο την κατάργηση των μνημονίων, την διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους! Και αυτό έτσι κι αλλιώς αποτελεί μια μεγάλη ρήξη με την σημερινή τάξη πραγμάτων.    
Το αμείλικτο ερώτημα για τον ΣΥΡΙΖΑ παραμένει και θα επανέρχεται συνεχώς με μεγαλύτερη ένταση: Πιο δρόμο θα ακολουθήσει για να αντιμετωπίσει την πρωτόγνωρη οικονομική λαίλαπα! Τι θα κάνει στην αναμενόμενη σφοδρή αντίδραση του συστήματος όταν επιχειρήσει να υλοποιήσει τα πρώτα αυτά βήματα της πολιτικής του πρότασης; Η απάντηση δεν μπορεί να είναι άλλη από μια πειστική αριστερή περιγραφή που θα περιλαμβάνει με σαφήνεια στόχους και μέσα. Αυτό που θα το πούμε έτσι κι αλλιώς εκ των πραγμάτων την επομένη της εκλογικής νίκης της Αριστεράς, πρέπει να το πούμε και να το περιγράψουμε σήμερα! Το περιμένει ο λαός! Είναι η εκρηκτική ύλη της κινηματικής πολιτικής και οργανωτικής ανάτασης, που η ιστορική στιγμή απαιτεί. Είναι η ημερήσια διάταξη του συνεδρίου. Εξάλλου τώρα κανένας δεν μπορεί να επικαλεσθεί σχετική άγνοια. Η Κύπρος είναι πολύ κοντά μας και αποτελεί κατά κάποιο τρόπο, την πετυχημένη πρακτική εξάσκηση εκείνων των απόψεων, που θεωρούν ανέφικτη την διαπραγμάτευση εντός των ασφυκτικών ορίων της νομισματικής ένωσης.
Και ασφαλώς το πολιτικό υποκείμενο που θα οδηγήσει την νικηφόρα πορεία του λαού μας, στην εκλογική αναμέτρηση αλλά κυρίως μετά από αυτή, στην διεκδίκηση της ουσιαστικής εξουσίας, δεν είναι άλλη από την Συμπαράταξη της Αριστεράς. Μπορεί ίσως κάποιοι από την κορυφή των ηγεσιών κυρίως και λιγότερο στη βάση, να μην το υπηρετούν η να υπερασπίζονται μάταια θέσεις οπισθοφυλακών, προσδοκώντας μελλοντικές «δικαιώσεις», όμως ο Αριστερός κόσμος θα το επιβάλλει και θα είναι ντάλα μεσημέρι, όπως έλεγε παλιότερα αείμνηστος σύντροφος. Παραφράζοντας το σύνθημα του 81 «αλλαγή δεν γίνεται χωρίς το ΚΚΕ», σήμερα αλλαγή –εκλογική ανατροπή δεν μπορεί να γίνει χωρίς τον ΣΥΡΙΖΑ και την συμπαράταξη της Αριστεράς και κυρίως δεν μπορεί να υλοποιηθεί αυτή η ανατροπή μετεκλογικά χωρίς την ευρύτερη συμπαράταξη!
Το 1^ο τακτικό συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ καλείται από τον κόσμο της Αριστεράς από την κοινωνία από την ιστορία να επιλέξει. Τον ένα και μοναδικό δρόμο. Το δρόμο της σύγκρουσης και της ανατροπής! Το δύσκολο αλλά νικηφόρο! Τα μηνύματα από τη βάση είναι αισιόδοξα!

*Ο Τάσος Κανταράς είναι μέλος της Π.Γ. και της ΠΣΕ του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ

Τρίτη 9 Ιουλίου 2013