Διαβάζω αυτές τις μέρες διάφορα κείμενα και ειδήσεις από το Ιδρυτικό Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ και ομολογώ ότι όλα μου φαίνονται τόσο γνωστά, λες και βλέπω σε επανάληψη καταστάσεις που έχουμε ξαναδεί στο παρελθόν. Τότε που οι χιλιάδες σύνεδροι δεν άκουγαν αλλά μόνο χειροκροτούσαν και έβριζαν όποιον...εξέφραζε διαφορετική άποψη από αυτή του μεγάλου ηγέτη.
Τότε που οι αποφάσεις παίρνονταν δια βοής. Τότε που όλοι στην ομιλία τους δεν παρέλειπαν να αναφερθούν ονομαστικά στο όνομα του προέδρου. Τότε που ο πρόεδρος εκλέγονταν από το συνέδριο και είχε και μια Κεντρική Επιτροπή για δημοκρατική επίφαση.
Τότε που το ΠΑΣΟΚ έταζε τα πάντα και δεν έκανε τίποτα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ολοκληρώνει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για την ηγετική του ομάδα την μετάλλαξή του σε ένα σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, απολύτως αποδεκτό από το σύστημα και τον ξένο παράγοντα, απολύτως αποδεκτό από τους "νοικοκυραίους". Μ΄ άλλα λόγια, προέταξε τον στόχο να γίνει Κυβέρνηση και πρωθυπουργός ο Τσίπρας με κάθε τρόπο. Και για να γίνεις Κυβέρνηση πρέπει να πάψεις να φοβίζεις τους συμμάχους με συνθήματα όπως "διαγραφή του χρέους", "εθνικοποίηση τραπεζών και βασικών επιχειρήσεων όπως ενέργεια κλπ", "επανακρατικοποίηση όλων των κρατικών επιχειρήσεων που ξεπουλήθηκαν στο κεφάλαιο στα χρόνια του μνημονίου", "καμιά θυσία για το ευρώ" αλλά απεναντίας "με κάθε τρόπο εντός ευρώ" και άλλα τέτοια.
Στο χωριό μου λένε ότι χωριό που φαίνεται δε θέλει κολαούζο. Το πράγμα είχε φανεί εδώ και πολλούς μήνες για το που το πάνε αυτοί που συγκροτούν την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ. Ήθελαν να φτιάξουν ένα κόμμα κομμένα και ραμμένο στα μέτρα τους, στα μέτρα των νοικοκυραίων, στα μέτρα των Πασόκων που κάκιωσαν με τον Βενιζέλο και τον ΓΑΠ, που έχασαν τη βολή τους και θέλουν να την ξαναβρούν. Με απόλυτη συνέπεια ο Τσίπρας έφτιαξε ένα κόμμα στα μέτρα τους, ένα κόμμα που δεν θα τους είναι ξένο.
Όμως, κατέληξε να είναι ξένο, εχθρικό για όλους εκείνους που το συνίδρυσαν. Για όλους εκείνους που έτρεφαν αυταπάτες ότι θα καταφέρουν να αλλάξουν τον ΣΥΡΙΖΑ από τα μέσα. Όλους εκείνους τους κομμουνιστογενείς και τους κινηματικούς αριστερούς που η πλειοψηφία τώρα τους αντιμετωπίζει ως παράξενους, ιδιότροπους, αντιτουριστικούς, αναχρονιστικούς κλπ.
Η συνέχιση της παραμονής όλων αυτών στον μεταλλαγμένο ΣΥΡΙΖΑ είναι προφανές ότι έχει στοιχεία υστεροβουλίας. Πολιτικής και προσωπικής.
Η προοπτική άσκησης εξουσίας και τα καλά που αυτή δίνει δεν είναι επαναστατική πράξη. Είναι συναλλαγή.
Ας το σκεφτούν αυτό καλά όλοι όσοι δε θέλουν να χαλάσουν το όνομά τους, να γκρεμίσουν την προσωπική τους ιστορία, να συμβάλλουν στην γιγάντωση της νέας Πασοκιάδας και στο άντρωμα αυτών που ήδη έχουν ραμμένα τα υπουργικά κοστούμια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου