Εργαζόμενοι Δήμου Πέλλας: Συνεχίζουμε τον αγώνα - Ο μόνος χαμένος αγώνας είναι αυτός που δεν δόθηκε ποτέ

Aπό την πρόσφατη πορεία στα Γιαννιτσά

Από το 2010, χρονιά που ανέλαβε το ΔΣ του συλλόγου μας, ξεκίνησαν οι επιθέσεις στα εργασιακά μας δικαιώματα από τις πολιτικές των μνημονίων.

Αγωνιστήκαμε, όλοι οι συνάδελφοι, πολύπλευρα προσπαθώντας να... σπάσουμε τον κοινωνικό αυτοματισμό που λειτουργούσε ακόμη και μεταξύ μας. Δόθηκαν αγώνες που μας έφεραν στους δρόμους, σε καταλήψεις, σε απεργίες τις οποίες παρά την γενικότερη τάση, πυκνώναμε όλο και περισσότερο αναδεικνύοντας τους εργαζόμενους του Δήμου μας ως το δυναμικότερο κομμάτι αντίστασης στις αδιέξοδες αυτές πολιτικές.

Τοπικά προκαλέσαμε την ανατροπή της ιδιωτικοποίησης του ΧΥΤΑ αποκαλύπτοντας τις προθέσεις της κρατικοδίαιτης επιχειρηματικότητας. Βρεθήκαμε στο πλευρό κάθε εργαζόμενων που πλήττονταν  από τους καθηγητές, τους μικροεπαγγελματίες έως την ΕΡΤ.

Γνωρίσαμε απογοητεύσεις, αλλά είδαμε πανελλήνια εκατοντάδες χιλιάδες πολιτών να ενεργοποιούνται ανταποκρινόμενοι στα καλέσματα για συμμετοχή σε απεργίες και συλλαλητήρια. Όλο και μεγαλύτερο τμήμα του ελληνικού λαού συνειδητοποιεί την αναγκαιότητα για κοινούς αγώνες, ανεξάρτητα δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.  Είναι ολοφάνερο, πλέον, ότι κανένας κλάδος  μόνος του, δεν μπορεί να ανατρέψει την πολιτική αυτή, που διαλύει τις ζωές όλων μας.

Η κυβερνητική πλειοψηφία, βρίσκοντας απροετοίμαστη και διασπασμένη την κοινωνία, κέρδισε μια ενδιάμεση νίκη (στην βουλή) νομοθετώντας  την κατάργηση ΕΡΤ, δομών των ΟΤΑ και της εκπαίδευσης (χρησιμοποιώντας τρικ τροπολογιών και υποσχέσεων).

Από την κατάληψη του Δημαρχείου στα Γιαννιτσά

Σήμερα εκπαιδευτικοί, σχολικοί φύλακες και δημοτικοί αστυνόμοι, συνάδελφοί μας, γίνονται άνεργοι και μπαίνουν στον αβέβαιο δρόμο της διαθεσιμότητας και της κινητικότητας. Αύριο κάποιοι άλλοι εργαζόμενοι θα βρεθούμε στο στόχαστρο ώστε να ικανοποιηθούν οι στόχοι του μνημονίου, πρέπει να είμαστε έτοιμοι να αντιταχθούμε. Ο αγώνας μας είναι διαρκής, δεν τελείωσε.

Είναι μεγάλη η ευθύνη του καθένα από εμάς, για το πόσο συμπαρατάχθηκε ή όχι, στον αγώνα που δίναμε σε όλη αυτή την πορεία για να ανατρέψουμε την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου. Κάποιοι, ευτυχώς λίγοι, διάλεξαν τον εύκολο δρόμο της χαοτικής κριτικής επί παντός επιστητού.

Σε επίπεδο ΠΟΕ-ΟΤΑ, δεν υπήρξε μορφή αντίδρασης που να μην δοκιμάστηκε.  Διαδηλώσεις, καταλήψεις, 24ωρες και 48ωρες γενικές απεργίες και πολυήμερες κινητοποιήσεις. Τα αποτελέσματα άλλοτε ήταν καλά, άλλοτε όχι.

Σε επίπεδο πρωτοβάθμιου σωματείου, κινητοποιηθήκαμε με κάθε πρόσφορο μέσο συμμετέχοντας σύσσωμοι στις απεργίες,  ερχόμενοι σε επαφή και με άλλους φορείς ώστε να ενεργοποιήσουμε την τοπική κοινωνία, συμμετείχαμε στην πρωτοφανούς μαζικότητας πορεία της προηγούμενης Τρίτης, μέλη μας συμμετείχαν αντίστοιχα σε δύο συλλαλητήρια στην Αθήνα, βέβαια η δύναμη ενός σωματείου δεν είναι επαρκής για να ανατρέψει μια κεντρική απόφαση. Το αποτέλεσμα όλων αυτών θα φανεί στην πορεία. Χάρη στην συμμετοχή πολλών συναδέλφων που πλαισίωσαν τις κινητοποιήσεις, δημιουργήθηκε προοπτική αγωνιστικότητας που πρέπει να διαφυλάξουμε και να ενισχύσουμε.

Ο μόνος χαμένος αγώνας είναι αυτός που δεν δόθηκε ποτέ!

Είναι ευθύνη όλων των υγιών δυνάμεων η ανακοπή της συνταγματικής εκτροπής και η ανατροπή της χρεοκρατίας του μνημονίου. Ας είναι όλοι βέβαιοι ότι τελικά ο ελληνικός λαός θα υπερασπιστεί τα εργασιακά  του δικαιώματα και τις δημοκρατικές του ελευθερίες.