Εκεί όπου τα...
ξημερώματα της 12ης Αυγούστου φασίστες μαχαιροβγάλτες δολοφόνησαν νεαρό μετανάστη, αφού προσπάθησαν να επιτεθούν σε άλλους δύο.
Περίπου 150 συντρόφισσες/οι πορεύτηκαν σε περιοχές όπου ζουν, κινούνται και δουλεύουν πολλοί μετανάστες και πρόσφυγες, παρά το γεγονός ότι οι προσαγωγές και οι συλλήψεις είναι χωρίς σταματημό σε όλη τη διάρκεια της μέρας.
Το κείμενο της ελληνόγλωσσης προκήρυξης:
Εσύ δεν είδες, δεν άκουσες, δεν ξέρεις τίποτα
για τις δολοφονικές μαχαιριές φασιστών κατά μεταναστών;
Τα ξημερώματα της Κυριακής 12 Αυγούστου, 5 φασίστες με μηχανάκια δολοφονούν με μαχαίρια νεαρό μετανάστη στην οδό Αναξαγόρα, στο αστυνομοκρατούμενο κέντρο της Αθήνας. Λίγο πριν έχουν προσπαθήσει να μαχαιρώσουν άλλους δύο μετανάστες. Η αστυνομία και ο υπουργός της γνωρίζουν από την πρώτη στιγμή ότι πρόκειται για ρατσιστική δολοφονία, αλλά ούτε το όνομα του θύματος ανακοινώνουν ούτε βρίσκουν τους δολοφόνους. Και πώς να το κάνουν άλλωστε, όταν οι περισσότεροι μπάτσοι είναι ομοϊδεάτες των φασιστών μαχαιροβγαλτών της χρυσής αυγής; Οι μισοί τους ψήφισαν άλλωστε. Η δήλωση Δένδια για «προσπάθεια ακραίων ομάδων να ακυρώσουν την οργανωμένη αντιμετώπιση του προβλήματος της λαθρομετανάστευσης», να υπονομεύσουν δηλαδή τον «Ξένιο Δία» του με τις 8.000 προσαγωγές και τις 1.600 συλλήψεις μεταναστών από τις 2 Αυγούστου και μετά, δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνείας: όπου υπάρχει κίνδυνος να ξεφύγουν από τον κρατικό έλεγχο οι φασιστικές επιθέσεις ακροδεξιών συμμοριών, η κυβέρνηση θα διεκδικεί την αποκλειστικότητα στα πογκρόμ. Κράτος και παρακράτος σε αλληλοσυμπληρούμενο ρατσιστικό αμόκ: το πρώτο «καθαρίζει» τους δρόμους από τους μετανάστες, το δεύτερο τους καθαρίζει στην κυριολεξία.
Ζούμε μέρες και νύχτες μαχαιριών: 500 είναι οι επίσημα καταγεγραμμένες φασιστικές επιθέσεις κατά μεταναστών μόνο τους τελευταίους έξι μήνες.
Ζούμε στιγμές που θυμίζουν τα ναζιστικά πογκρόμ: πάνοπλοι αστυνομικοί μπλοκάρουν ξημερώματα το τρένο που έρχεται από τον Έβρο γεμάτο μετανάστες και πρόσφυγες και ξεχωρίζουν τους λευκούς από τους μελαψούς, Αιγύπτιοι ψαράδες ξυλοκοπούνται άγρια στο σπίτι τους στο Πέραμα, μετανάστες μαχαιρώνονται στον Νέο Κόσμο, Πακιστανοί εργάτες δέχονται επίθεση με σιδηρολοστούς στη Χαλκίδα, ακροδεξιοί εξαπολύουν πογκρόμ στη Λυκόβρυση, κρανοφόροι φασίστες στήνουν ενέδρες σε μετανάστες στη γέφυρα κοντά στη λεωφόρο Θηβών, Ινδοί εργάτες μαχαιρώνονται στο Ρέθυμνο, Αιγύπτιος μετανάστης χάνει το νεφρό του από μαχαίρωμα στα Χανιά, έλληνας εργοδότης πυροβολεί και κρατάει όμηρο Πακιστανό εργάτη στο Ρέθυμνο, μετανάστης μεταφέρεται σε κωματώδη κατάσταση μετά από επίθεση φασιστών της χρυσής αυγής στην Πάτρα, σπίτι Πακιστανών πυρπολείται στο Ηράκλειο, μετανάστες ξυλοκοπούνται άγρια στη Βόνιτσα ή μαχαιρώνονται σε σταθμούς τρένων στην πλατεία Αττικής, στην Ομόνοια, στον Ρέντη. Κι άλλα, αμέτρητα περιστατικά, αδύνατον να καταγραφούν.
Οι φασίστες, μέσα κι έξω από τη βουλή, παρέα με μπάτσους, μπράβους, νταβατζήδες, πρεζέμπορους και τραμπούκους της μαφίας, παραμονεύουν στους δρόμους της Αθήνας με σκοπό να σαρώσουν όσους και όσες διαφέρουν απ’ αυτούς: μετανάστες, ξένους, τοξικοεξαρτημένους, εκδιδόμενες γυναίκες, τσιγγάνους, ομοφυλόφιλους, «περίεργους», «αντισυμβατικούς» διαδηλωτές, αναρχικούς…
«Θα ανακαταλάβουμε τις πόλεις μας», κραυγάζουν Σαμαράς και Δένδιας και δίνουν το σήμα στις δολοφονικές ομάδες της χρυσής αυγής και τους μισάνθρωπους ακροδεξιούς, μαζί με την οργανωμένη υστερία των μέσων ενημέρωσης για τους «μετανάστες-εγκληματίες» και τους «δράκους πακιστανούς». Και ο σαλταρισμένος από τα μνημόνια και τον καλλιεργούμενο φόβο «νοικοκυραίος» ή παρακολουθεί αδιάφορος, εθισμένος στην εικόνα εκατοντάδων γονατισμένων μεταναστών στο κέντρο της πόλης, ή πλειοδοτεί σε μίσος και αίμα. Αποζητά όλο και περισσότερο «τάξη», «ασφάλεια» και «εθνική ενότητα», μέχρι να έρθει και η σειρά του να «φαγωθεί». «Ξεχνάει» βέβαια πως και η δική του «δυτική» προνομιούχα -ακόμη και εν μέσω κρίσης- χώρα, συμμετέχει ενεργά στην άγρια λεηλασία και τον αφανισμό από τους πολέμους και την πείνα χωρών από τις οποίες προσπαθούν να διαφύγουν οι μετανάστες και οι πρόσφυγες.
Η διάχυση του φόβου σε μεγάλο μέρος της κοινωνίας και στις κοινότητες των μεταναστών «υπογράφουν» το κυβερνητικό σχέδιο για εμπέδωση ενός κράτους εκτάκτου ανάγκης. Ενός κράτους που καταστέλλει με τα ματ την πολύμηνη απεργία των χαλυβουργών, ρίχνει πλαστικές σφαίρες στους κατοίκους της Χαλκιδικής που εναντιώνονται στα ορυχεία χρυσού, καταστρέφει τους καταυλισμούς των ρομά στο Αιτωλικό και τον Βοτανικό και σφραγίζει με τη βία την κατειλημμένη Δημοτική Αγορά της Κυψέλης. Η εξελισσόμενη πολιτική επιλογή μετατροπής των μεταναστών σε «ανθρώπους-σκουπίδια» (οι ντόπιοι ακολουθούν στο άμεσο μέλλον) σημαίνει ότι όλη η κοινωνία μετατρέπεται σε χωματερή δικαιωμάτων. Οι μετανάστες «δεν χωράνε στην Ελλάδα» για τον ίδιο λόγο που δεν χωράνε πλέον και πολλοί από τους έλληνες: εξαιτίας της απόφασης για διάλυση της παραγωγικής διαδικασίας και μελλοντική ανασυγκρότησή της (;) με όρους μεγαλύτερης κερδοφορίας.
Κι όμως, για δύο δεκαετίες η «διαχείριση» της μετανάστευσης πρόσφερε στην Ελλάδα φτηνή «μαύρη» εργασία για τα «μεγάλα έργα», τους μεγαλοεργολάβους της κρατικής διαπλοκής και κάθε είδους μικρά και μεγάλα αφεντικά, δημιουργώντας παράλληλα κυκλώματα παράνομης διακίνησης με τεράστια κέρδη.
Η δημιουργία γκέτο και η υποβάθμιση της αξίας της ανθρώπινης ζωής (είτε αυτή συμβαίνει στα σύνορα και στα δουλεμπορικά, είτε στις γειτονιές της Αθήνας και στα εργασιακά κάτεργα) είναι, μεταξύ άλλων, αιχμή της ασκούμενης πολιτικής του κράτους και του κεφαλαίου, όπως αυτή εκφράζεται μέσα από τα μνημόνια, την τρομοκρατική προπαγάνδα των μμε, τα ρατσιστικά πογκρόμ της αστυνομίας, τις απάνθρωπες συνθήκες στα κέντρα κράτησης, τις φασιστικές δολοφονικές επιθέσεις, το θεσμικό ξέπλυμα ΚΥΠατζίδικων και τραμπούκικων οργανώσεων όπως η χρυσή αυγή. (Εξάλλου, ένα «ξέπλυμα» αντίστοιχης νεοναζιστικής οργάνωσης, της NSU, έγινε πρόσφατα γνωστό και στη Γερμανία: ο επικεφαλής της γερμανικής αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας παραιτήθηκε μετά την αποκάλυψη ότι η υπηρεσία του κατέστρεψε έγγραφα σχετικά με την οργάνωση η οποία έχει δολοφονήσει ανενόχλητη οκτώ Tούρκους και έναν έλληνα).
Ο δρόμος για τον ολοκληρωτισμό στρώνεται, όταν η αστυνομία, ο στρατός και οι παρακρατικές φασιστικές συμμορίες κυριαρχούν στο δημόσιο λόγο και επιβάλλονται σε καθημερινή βάση ως λύση για τα κοινωνικά ζητήματα. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η ρητορεία των μπράβων των φασιστικών συμμοριών για το «μεταναστευτικό» δεν διαφέρει από εκείνη της κυβέρνησης: οι «ακραίες» δράσεις των φασιστικών συμμοριών κάνουν απλά τις προτάσεις της κυβέρνησης να φαίνονται νόμιμες, θεσμικές και αναγκαίες.
Από την άλλη, ο θεσμικός ρατσισμός, επίσημη πολιτική της Ευρώπης-φρούριο και της Ελλάδας-στρατόπεδο συγκέντρωσης, σκοτώνει συντριπτικά περισσότερους μετανάστες από όσους οι φασιστικές συμμορίες: το περσινό καλοκαίρι πάνω από 1.500 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους προσπαθώντας να περάσουν από τη Λιβύη στην Ιταλία και ενώ η περιοχή ήταν γεμάτη από πλοία του ΝΑΤΟ που αγνόησαν τα σαπιοκάραβα με τις χαλασμένες μηχανές και τους μετανάστες που τελικά πέθαναν από τη δίψα.
Αν η μία όψη του χρήματος και της εξουσίας είναι η τρομοκρατία των μνημονίων και η εντεινόμενη εργασιακή εκμετάλλευση, ή η απειλή της ανεργίας για το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας, η άλλη όψη είναι αυτή των αποκαθαρμένων φασιστικών δολοφονικών συμμοριών και των θεσμικών πογκρόμ που εξυπηρετούν τη στρατηγική της έντασης και του κινδύνου της «ανωμαλίας», ενθαρρύνοντας τη διαίρεση της εργατικής τάξης και τον κοινωνικό αλληλοσπαραγμό των αδύναμων και φτωχοποιημένων. Μ’ αυτόν τον τρόπο ελπίζει το πολιτικό σύστημα ότι θα «ξεπλυθεί» και θα επανέλθει ως εγγυητής της «ομαλότητας». Άλλωστε, το γεγονός ότι 426.000 ψηφοφόροι (μεταξύ των οποίων ο μισός μηχανισμός των σωμάτων ασφαλείας) βρίσκονται στο πλευρό της χρυσής αυγής, δεν αφήνει πολλά περιθώρια για το πώς οι ίδιοι άνθρωποι χρησιμοποιούνται και θα χρησιμοποιηθούν επίσης στο άμεσο μέλλον.
Σκοπός του καπιταλισμού, δεν είναι η εξαφάνιση του συνόλου των μεταναστών ή αυτών που κάθε φορά «περισσεύουν», αλλά η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη «αξιοποίησή» τους. Όπως πολύ σωστά έχει ειπωθεί: όποιος εκμεταλλεύεται ένα κοπάδι δεν θέλει να το αφανίσει ολοκληρωτικά, αλλά να εξασφαλίσει το προνόμιο του σφαγέα.
Ή αυτοί ή εμείς. Δεν πρόκειται να επιτρέψουμε την εξαχρείωση της ζωής μας. Ο αγώνας ενάντια στο ρατσισμό, τον εθνικισμό, το φασισμό και κάθε είδους ολοκληρωτισμό, απαιτεί να αναπτύξουμε μαζί, «ντόπιοι» και μετανάστες, την αυτοοργάνωση και την αυτοάμυνά μας, για να ξεμαγαρίσουμε τις γειτονιές, τις πλατείες, τα σχολεία και τους δρόμους από τα φασιστικά περιττώματα και να οικοδομήσουμε έναν κόσμο χωρίς κράτος και αφεντικά, χωρίς σύνορα και εκμετάλλευση.
Η ΣΙΩΠΗ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΝΟΧΗ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΑ
ΚΑΙ ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΑ ΠΟΓΚΡΟΜ
ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ TOΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ
ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ
αγωνιζόμενες/οι ενάντια στην κρατική και τη φασιστική τρομοκρατία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου