![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3ikesT4DZVe-lpM1uwTgwIrH0Yv6pc4LMSbYIjr6Tcmgfb9sW3f8rPQuxMGMJsLp8bId6_jV4EJKpeEYQk1niAWKiQEbFUDHXTU0NJxe__BEtbMEBJ3Rst6d4XB7pMQ9EdJZiDpe1Wog/s1600/%CE%91%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82+%CE%A3%CE%AF%CE%BC%CE%BF%CF%82.jpg) |
του Σ. Ανδρονίδη* |
«Ισημερινοί, Ό,τι
επιθυμήσαμε Και δεν ανταμώθηκαν Χρώματα χάθηκαν Χώματα υψώθηκαν Πλάτες γύρισαν
Παράλληλοι, Από την άλλη Ό,τι συναντήσαμε Μήκη και πλάτη Εμείς δήθεν πλάτες
γυρίσαμε Αργεί ο κόσμος πουλί μου ταξιδιάρικο Πόσο αργεί πουλιά μου
αταξίδευτα». (Ηλίας Τσέχος, ‘Αργεί ο Κόσμος’, 2012).
Ο σημερινός αστικός «χώρος» τέμνεται και ανατέμνεται από την
διαχείριση των τρεχουσών «ροών» της βαθιάς οικονομικής κρίσης. Η «κρισιακή»
κατίσχυση του άρχοντος αστικού συγκροτήματος εξουσίας ορίζει και
«υπερπροσδιορίζει» συνάμα τα όρια του σημερινού αστικού «χώρου». Η «χωρική»
κατανομή και το πλαίσιο δράσης του αστικού συγκροτήματος εξουσίας ανάγονται στο
«όλον» της πόλεως, παράγοντας τους όρους και τις προϋποθέσεις για την....