 |
| του Σίμου Ανδρονίδη* |
Μία ενδεχόμενη κυβέρνηση της Ριζοσπαστικής Αριστεράς θα
κληθεί να αντιμετωπίσει το ζήτημα της παραγωγικής και οικονομικής
ανασυγκρότησης της χώρας. Η παραγωγική ανασυγκρότηση νοείται και προσλαμβάνεται
κύρια ως δομική, στο βαθμό που περιλαμβάνει τις στοχεύσεις της Ριζοσπαστικής
Αριστεράς για μία «επανεκκίνηση» της οικονομίας. Η Μνημονιακή διαχείριση και
ρύθμιση των τρεχουσών και ενεργών «ροών» της οικονομικής κρίσης έχει συμβάλλει
στην «ποιοτική» ισχυροποίηση του....
άρχοντος αστικού συγκροτήματος εξουσίας, ενώ,
την ίδια στιγμή, οι λαϊκές τάξεις τείνουν να αναπαράγονται «μερικά». Το
θεμελιώδες χαρακτηριστικό της τρέχουσας Μνημονιακής διαχείρισης είναι ακριβώς η
μη «ολική» αναπαραγωγή του μπλοκ των λαϊκών-κυριαρχούμενων τάξεων.
Μία ενδεχόμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να παρεμβάλλει
τον λόγο και την κυβερνητική της πράξη στο πεδίο του κοινωνικού, παρεμβαίνοντας
ενεργά και «ποιοτικά» στο συσχετισμό δύναμης μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας. Η
επιδίωξη αντιστροφής των όρων κοινωνικής δύναμης και ισχύος θα ορίσει και θα
προσδιορίσει συνάμα την κυβέρνηση της Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Σε αυτό το πλαίσιο, οι σχέσεις πολιτικής εκπροσώπησης
που έχει διαμορφώσει ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλουν να μετουσιωθούν σε απτό κυβερνητικό
πράττειν το οποίο θα περιλαμβάνει οργανικά συγκεκριμένα κοινωνικά-ταξικά
συμφέροντα.
Με άλλα λόγια διατυπωμένο, η φράση η ‘Αριστερά στην
κυβερνητική εξουσία, ισούται με την «ολική» και δομική αποκρυστάλλωση της
κοινωνικής συμμαχίας που έχει συγκροτήσει ο ΣΥΡΙΖΑ στο κυβερνητικό επίπεδο. Το
αριστερό-ριζοσπαστικό κόμμα «πλοηγός», το κόμμα-συλλογικός διανοούμενος
επανεντάσσει την εργατική και τις σύμμαχες τάξεις στο κοινωνικό και πολιτικό
γίγνεσθαι. Η απαραίτητη και αναγκαία παραγωγική και οικονομική ανασυγκρότηση
της χώρας οφείλει να γίνει το εμβρυουλκό
που θα αναδιατάξει τους όρους της κίνησης και της εκφοράς των κοινωνικών
τάξεων.
«Τα βασικά στοιχεία της πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ για την
παραγωγική ανασυγκρότηση βρίσκονται στον αντίποδα της κυβερνητικής πολιτικής ως
προς τους στόχους, τα μέσα και τις προϋποθέσεις για την επίτευξη της, και τον
τρόπο με τον οποίο συνδέεται με την έξοδο από την κρίση και τον μετασχηματισμό
των παραγωγικών σχέσεων στην ελληνική οικονομία: Προϋποθέτει την άμεση διακοπή
της δημοσιονομικής πολιτικής της λιτότητας και την αναδιανομή του εισοδήματος
και του πλούτου. Στηρίζεται στην αναβάθμιση της εργασίας, την αξιοποίηση και
επένδυση στο υψηλής εξειδίκευσης παραγωγικό δυναμικό της Ελλάδας. Προστατεύει
τα δημόσια αγαθά και την δημόσια περιουσία. Χρησιμοποιεί το κράτος ως μοχλό
ανάπτυξης και εγγυητή των κανόνων για την πραγματοποίηση ιδιωτικών επενδύσεων
θέτοντας ως προϋπόθεση τον ριζικό μετασχηματισμό του. Προστατεύει τη δομή των
μικρομεσαίων επιχειρήσεων ως βασικού εργαλείου για την ανάπτυξη της καινοτομίας
και την αύξηση της απασχόλησης».[1]
Οι παραπάνω στόχοι-κλειδιά δύνανται να συμβάλλουν στην
«επανεκκίνηση» της ελληνική οικονομίας με άξονα τον εκ νέου εργατικό
«προσδιορισμό». Η απαραίτητη παραγωγική και οικονομική ανασυγκρότηση της χώρας
διαμεσολαβείται μέσω της προσίδιας ενεργοποίησης του μπλοκ των
λαϊκών-κυριαρχούμενων τάξεων. Το κόμμα συλλογικός διανοούμενος αναστοχάζεται
την κοινωνική «ολότητα», εντοπίζει τις κοινωνικές εγκάρσιες τομές που έχουν
προκαλέσει οι συνέπειες της Μνημονιακής διαχείρισης στο κοινωνικό «σώμα»,
αναλύει την κίνηση των κοινωνικών τάξεων καθώς και τις δομικές μετατοπίσεις που
έχουν επέλθει στο εσωτερικό του αστικού συνασπισμού εξουσίαςμε στόχο την
διαμόρφωση και αποκρυστάλλωση ενός κυβερνητικού πράττειν που θα έχει στην
«προμετωπίδα» του την ανάγκη μίας νέας και «ποιοτικής» αναδόμησης.
Η αύξηση των μισθών και των συντάξεων, η επί τα βελτίω
αναδιαμόρφωση του όλου πλαισίου των εργασιακών σχέσεων θα συμβάλλουν στην
αποδόμηση της Μνημονιακής «κανονικότητας», καθώς και στην θεμελίωση των όρων
της παραγωγικής ανασυγκρότησης με άξονα την ανόρθωση του κόσμου της εργασίας.
Σε αυτή την περίπτωση, η κυβέρνηση της Ριζοσπαστικής Αριστεράς οφείλει να
παράσχει τα κατάλληλα χρηματοδοτικά
εργαλεία στις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, ώστε οι τελευταίες να
προχωρήσουν στην πρόσληψη του αναγκαίου προσωπικού.
Η παραγωγική και
οικονομική ανασυγκρότηση της χώρας δύναται να επιτευχθεί ως βασικό και
θεμελιώδες πρόταγμα και σημαίνον μόνο μέσω της μείωσης της ανεργίας, η οποία
πλέον έχει προσλάβει τα χαρακτηριστικά μίας «μόνιμης κατάστασης» που συμβάλλει
στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική περιθωριοποίηση ενός σημαντικού
τμήματος του μπλοκ των λαϊκών τάξεων. Το κόμμα της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, το
κόμμα «πλοηγός» και συλλογικός διανοούμενος επιδιώκει την εκπλήρωση του στόχου
της επανένταξης των εκατοντάδων χιλιάδων ανέργων στην παραγωγική διαδικασία.
Και για την εκπλήρωση αυτού του βασικού στόχου απαιτούνται ρήξεις και τομές στα
πεδία της οικονομίας και της πολιτικής, ώστε η οικονομική «ροή» να αρχίσει
να κυλάει και πάλι «φυσιολογικά».
Η κυβέρνηση της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, αφουγκραζόμενη τις
τρέχουσες συνθήκες άρθρωσης και κίνησης της ελληνικής οικονομίας, οφείλει να
προβεί στο «κάλεσμα» των χιλιάδων εργαζομένων και επιστημόνων που έχουν
μεταναστεύσει στο εξωτερικό. Η υψηλή εξειδίκευση των εργαζομένων και των
επιστημόνων που ζουν και εργάζονται σε διάφορες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης,
άπτεται της απτής υλοποίησης του στόχου της «ολικής» ανασυγκρότησης της
ελληνική οικονομίας, καθότι διαθέτουν το αναγκαίο «διανοητικό κεφάλαιο» που
είναι απαραίτητο για την αναδιατύπωση της θέσης της ελληνικής οικονομίας στο
παγκόσμιο οικονομικό γίγνεσθαι.
Και όπως πολύ σωστά αναφέρεται στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, το
παραγωγικό δυναμικό της Ελλάδας διαθέτει υψηλή εξειδίκευση, που επιτρέπει,
αφενός μεν την πραγματοποίηση κρίσιμων και «κρισιακών-ρηξιακών» πολιτικών,
αφετέρου δε την επίτευξη του στόχου της ριζικής ανακατεύθυνσης «κλαδικών» και
«τομεακών» πολιτικών.
Η κυβέρνηση της
Ριζοσπαστικής Αριστεράς θα έχει στη διάθεση της ένα ανθρώπινο «υπερόπλο»: το
πολύτιμο «διανοητικό κεφάλαιο» των «δρώντων παραγόντων της παραγωγής» (για να
θυμηθούμε και τον Νίκο Πουλαντζά), το οποίο και οφείλει να «αξιοποιήσει» προς
την κατεύθυνση του δομικού επαναπροσδιορισμού του ελληνικού
κοινωνικοοικονομικού σχηματισμού.
Η αναδιαμόρφωση των όρων συγκρότησης των κοινωνικών τάξεων,
η «δομική» υποστήριξη και χρηματοδότηση των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων
δύνανται να συμβάλλουν στην επαναθεμελίωση του βασικού δικαιώματος στην
εργασία, το οποίο, έχοντας υπόψη τις δεδομένες συνθήκες πρέπει να συγκροτηθεί
ως εγκάρσια τομή και ρήξη. Η παραγωγική και οικονομική ανασυγκρότηση της
οικονομίας είναι το θεμελιώδες επίδικο, το πρόταγμα εκείνο που άπτεται του
ρόλου και της πράξης μίας «κρισιακής» κυβέρνησης της Ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Σαφώς, δεν πρέπει να θεωρείται κάτι εύκολο, απλό και δεδομένο.
Η συγκεκριμένη
Ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική και διάταξη δυνάμεων θα θέσει εμπόδια ακόμη και σε μία
προσίδια «νεοκεϋνσιανή» διαχείριση της οικονομικής κρίσης. Και εδώ ακριβώς
συνίσταται η πρόκληση για το πολιτικό «κύτταρο» που αποκαλείται ΣΥΡΙΖΑ: να
εγγράψει τα χαρακτηριστικά της «ρηξιακής» πολιτικής και δράσης, με στόχο όχι
απλώς την παραγωγική και οικονομική ανασυγκρότηση της χώρας, αλλά κύρια την
«ολική» αντιστροφή των όρων αναπαραγωγής, δύναμης, «ενέργειας» και ισχύος των
κοινωνικών τάξεων.
Θα λέγαμε πως ο στόχος της παραγωγικής ανασυγκρότησης της
ελληνικής οικονομίας συμφύεται οργανικά με τον στόχο της «κρισιακής»
αναδιαμόρφωσης του πεδίου παρέμβασης των κοινωνικών τάξεων. Η οικονομική
ανασυγκρότηση «φιλτράρεται» και διαμεσολαβείται μέσα από την «ανασυγκρότηση»
και εκ νέου νοηματοδότηση του πλαισίου κίνησης των υποτελών κοινωνικών τάξεων.
Η κυβέρνηση της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, λειτουργώντας και
επιτελώντας τις λειτουργίες ενός συλλογικού-πολιτικού «αρθρωτή» και
διανοούμενου της κυβερνητικής πράξης, προτάσσει συγκεκριμένες προτεραιότητες,
ιεραρχήσεις και εγκλήσεις, εγκιβωτίζοντας το τιτάνιο έργο της παραγωγικής
ανασυγκρότησης στο πεδίο του κοινωνικού, ήτοι μεταβάλλοντας και μετατοπίζοντας
δομικά και ριζικά την κοινωνική-«κρισιακή» εκφορά.
[1]Βλ.σχετικά, ‘Οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ για την
παραγωγική ανασυγκρότηση και τον οικολογικό μετασχηματισμό της παραγωγής’, left.gr, 20/11/2014.
*πολιτικός επιστήμονας, υποψήφιος διδάκτωρ ΑΠΘ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου