Το καμάρι του αστικού πολιτισμού, αυτό που οι κυβερνήσεις διαφημίζουν ως το πολίτευμα της ελευθερίας και της προόδου στο οποίο οφείλουμε τη σημερινή μας ευμάρεια και πολιτισμική άνθιση (διαφωνεί κανείς!;) δεν είναι άλλο από την αστική δημοκρατία. Τη δημοκρατία της ελευθερίας και της προόδου, που ο λαός σκλαβώνεται και οπισθοδρομεί για την ελευθερία και την πρόοδο της εξουσίας.Η δημοκρατία που βιώνουμε δεν είναι παρά η ίδια καραμέλα που εδώ και...
χιλιετίες πετά το καθεστώς στο στόμα του λαού, για να έχει το θηρίο ικανοποιημένο όσο κλέβει το φαΐ του. Κάθε φορά που εγκαθίσταται η αστική πλουτοκρατία δημιουργεί μια ασπίδα προστασίας θωρακισμένη με μπόλικη καταστολή και περισσότερη δημοκρατία. Ένας βομβαρδισμός προπαγάνδας ξεκινά από το λόμπι του συστήματος στοχεύοντας να χαράξει στο λαό την ιδέα ότι η αστική δημοκρατία αποτελεί το ιδανικό πολίτευμα. Ο λαός πεπεισμένος ότι η ψήφος αποτελεί το μοναδικό του όπλο ψηφίζει τους ρουφιάνους της εξουσίας, που η ίδια του πλασάρει σαν σωτήρες συντηρώντας έτσι το σύστημα μέσα από τον φαύλο κύκλο των εκλογών. Η δημοκρατία όμως δεν σταματά εκεί. Στα χνάρια του ρητού διαίρει και βασίλευε δημιουργούν τη δημοκρατία των ποσοστών. Οι διάφοροι πολιτικάντηδες παρουσιάζοντας διαφορετικές εκδοχές του ίδιου συστήματος σαν πολιτικές ιδεολογίες ελκύουν διαφορετικές μερίδες του λαού διαιρώντας σε τόσα μέρη το σύνολο όσες και οι ιδεολογίες που διαφημίζουν. Δημιουργώντας έτσι είτε το δικομματισμό με τη κοινωνία χωρισμένη στη μέση ή τον πολυκομματισμό με τη κοινωνία χωρισμένη σε περισσότερα κομμάτια, ώστε ενώ όλοι καταπιέζονται η οργή της μειοψηφίας να χτυπά τον εκλεγμένο ρουφιάνο της εξουσίας και τους ψηφοφόρους του αντί το ίδιο το σύστημα. Σε κάθε κίνηση αμφισβήτησης του συστήματος ορθώνεται μπροστά ο τείχος καταστολής των πραιτοριανών σωμάτων και της παραπληροφόρησης. Με τους πραιτοριανούς να παριστάνουν τα σκιάχτρα και τα ΜΜΕ με τους ρουφιάνους να ασκούν συστηματική πλύση εγκεφάλου. Παραφράζοντας τον όρο άμεση δημοκρατία δημιουργούν μία ακόμα γραμμή άμυνας του συστήματος, πλασάροντας ένα έκτρωμα που χαρίζει στους δούλους το δικαίωμα να συμμετέχουν οι ίδιοι στην πολιτική αντί να εκλέγουν ρουφιάνους της εξουσίας ώστε να μην μπορούν να κατηγορήσουν τους πολιτικάντηδες για τα κακώς κείμενα. Το αποτέλεσμα είναι να βρίσκεται και πάλι σε διαμάχη η πλειοψηφία με την καταπιεσμένη μειοψηφία, στραμμένη όμως όχι προς έναν εκλεγμένο ρουφιάνο αλλά απευθείας προς μία συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα. Ο πολιτικάντης όμως που ενσαρκώνει στο πρόσωπό του την οποιαδήποτε εξουσία δεν αφήνει το κεφάλι του έρμαιο στην τύχη. Διατηρεί ουδέτερη στάση ανάμεσα στις αντιμαχόμενες ομάδες προφασιζόμενος πάντοτε το καλό των πολιτών (ή αλλιώς την ησυχία, την τάξη και την ασφάλεια). Διατυμπανίζει ότι νοιάζεται για το καλό του τόπου και κατανοεί τις ανάγκες κάθε μέσου ανθρώπου. Έτσι έχοντας αποτινάξει από πάνω του κάθε ευθύνη μπορεί άνετα να εμφανίσει στα κανάλια το θλιμμένο ή χαμογελαστό του προσωπείο ανάλογα με την εξέλιξη της κάθε κατάστασης. Η σιωπή αυτή βέβαια δεν αποτελεί στάση ουδετερότητας αλλά μία υπόγεια υποστήριξη κάθε φασιστικής πρακτικής για την προστασία του κράτους και των αφεντικών.
Ασφαλώς και ο δήμαρχος Καλαμάτας Π. Νίκας δεν ξεφεύγει από τον κανόνα. Ως γνήσιο πιόνι της εξουσίας κρατάει «μετριοπαθή» στάση απέναντι στο πανελλαδικό φασιστικό φεστιβάλ που διοργανώνει η Χρυσή Αυγή στο Πάρκο Λιμενικού. Κατά τα λεγόμενά του ο Νίκας είναι αντιρατσιστής αλλά λόγω του δημοκρατικού πνεύματος που φωλιάζει στην καρδιά του δεν μπορεί να εναντιωθεί στα φασιστόσκυλα της Χρυσής Αυγής και να προδώσει την ελευθερία του λόγου απαγορεύοντας το φεστιβάλ και φιμώνοντας του φασίστες παρά τις αντιδημοκρατικές του πεποιθήσεις. Βέβαια δεν παραλείπει να υπενθυμίσει στους πολίτες ότι οφείλει να διαφυλάξει την τάξη και την ασφάλεια «για να μην πληγεί ο τουρισμός της πόλης». Αν αυτό δεν είναι μία ξεκάθαρη πολιτική μηχανορραφία για την υποστήριξη των αγαπημένων του Νέο-SS της Χρυσής Αυγής τότε τι είναι;
Εμείς αντιστεκόμαστε στο συστημικό εξουσιαστικό μοτίβο με αυτοοργάνωση και πραγματική άμεση δημοκρατία. Μία δημοκρατία άνευ ψηφοφορίας που λειτουργεί συνελευσιακά και με κάθε άτομο να εκφράζεται ως προσωπικότητα και όχι ως φερέφωνο μίας συστημικής ιδεολογίας. Οι αποφάσεις προκύπτουν μέσα από ουσιώδη διάλογο και συνδυαστικά με όλες τις εκφραζόμενες γνώμες.
Η φασιστική καταπίεση της μειοψηφίας και η υποστήριξη ιδεολογιών που πλασάρουν τα λόμπι της εξουσίας δεν είναι δημοκρατία, είναι καταστολή. Δεν ανεχόμαστε κανένα πιόνι του συστήματος να επιβλέπει και να επεμβαίνει στις ζωές μας.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΡΕΙΣ ΛΥΚΟΙ ΚΑΙ ΔΥΟ ΠΡΟΒΑΤΑ ΠΟΥ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟ ΓΕΥΜΑ!!!
Αντιεξουσιαστές Καλαμάτας – Μεσσηνίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου