Σύντροφε πρόεδρε, Φώτη Κουβέλη

Γ. Μεϊμάρογλου*

Είναι στιγμές, στην πολιτική ζωή της χώρας, που πέφτει σε ορισμένους ηγέτες ο κλήρος να πάρουν τις κρίσιμες αποφάσεις που θα καθορίσουν το μέλλον της. Δύσκολες και βασανιστικές στιγμές! Μετά τις συσκέψεις, τις συνεδριάσεις τις συζητήσεις, τις απόψεις και τις γνώμες όλων, μένεις μόνος με τη συμβουλή του... μαξιλαριού σου, που έλεγε και ο Χαρίλαος.

Τέτοιες ώρες σου έρχεται στο μυαλό η... ατέλειωτη περιπέτεια του τελευταίου ενός - ακριβώς - χρόνου από....

σήμερα. Τι ήταν αυτό που οδήγησε τη ΔΗΜΑΡ να πάρει μέρος σʼ αυτή την κυβέρνηση «εθνικής συνευθύνης»; Να πίστεψε ότι στο πρόσωπο του Σαμαρά - του... γνωστού Σαμαρά - η χώρα βρήκε επιτέλους τον σωτήρα, που έπρεπε να στηρίξουμε; Να θεώρησε ότι η έξοδος από τη βαθιά κρίση είναι μια εύκολη και ανώδυνη υπόθεση, που θα γινόταν αυτόματα, χωρίς να πληρώσουν όλοι οι πολίτες ένα βαρύ τίμημα, χωρίς να γίνουν ριζοσπαστικές αλλαγές, χωρίς να έρθουν τα πάνω-κάτω στην πολιτική και στην οικονομία, στην κοινωνία μας;

Ο τρόπος που η ΔΗΜΑΡ πολιτεύτηκε ολόκληρο αυτό το χρόνο, με όλες τις πρωτοβουλίες, αλλά και τους δισταγμούς της, τις θετικές και τις αρνητικές της επιλογές, έδειξε ότι κάθε άλλο, παρά είχε αυταπάτες για τη δυσκολία του εγχειρήματος. Και απέδειξε ακόμα πόσο δύσκολο ήταν ένα τέτοιο εγχείρημα για μια αριστερά που -πρώτη φορά στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης- δήλωσε παρούσα στην ανάληψη των ευθυνών της απέναντι στον τόπο. Το δήλωσε άλλωστε ξεκάθαρα από την πρώτη στιγμή: Θέλουμε να εξασφαλίσουμε την παραμονή της χώρας στην Ευρώπη και το ευρώ, την ταχύτερη δυνατή απαγκίστρωση από το μνημόνιο και την έξοδο από την κρίση σε μια νέα, αναπτυξιακή κατεύθυνση, μέσα από τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, για τις οποίες μάλιστα θα είμαστε και η επισπεύδουσα δύναμη! Αυτός δεν ήταν -και δεν παραμένει- ο κοινός πολιτικός τόπος των κομμάτων της συγκυβέρνησης;

Η Νέα Δημοκρατία και ο πρωθυπουργός προσπαθούν, ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα, να επωφεληθούν από την αίσθηση ενός καλύτερου κλίματος που πλανάται και να το αξιοποιήσουν και μικροκομματικά, προσπαθώντας να επιβάλλουν με προκλητικό, αλλά και αυταρχικό τρόπο, πλευρές της πολιτικής τους.

Το κλείσιμο της ΕΡΤ δεν είναι ούτε το πρώτο, ούτε το μόνο δείγμα. Η εξοργιστική στελέχωση του κρατικού μηχανισμού -στην οποία δυστυχώς βρέθηκε... κοινός τόπος- η άρνηση της ψήφισης ενός αυστηρού αντιρατσιστικού νόμου -με απρόβλεπτες επιπτώσεις για το μέλλον της χώρας- είχαν ήδη χτυπήσει τις καμπάνες μιας νέας πολιτικής συμπεριφοράς.

Ο διαχωρισμός της θέσης μας και η καταγγελία του μαύρου στις οθόνες της ΕΡΤ, παράλληλα με την επιμονή στην ανάγκη για πλήρη ανασυγκρότηση, σε εντελώς νέα βάση, ήταν μιά πολύ σωστή, πολιτική και υπεύθυνη επιλογή, η οποία συνοδεύτηκε και από την προσπάθεια εξεύρεσης της καλύτερης δυνατής συμβιβαστικής λύσης.

Δεν γνωρίζει φυσικά κανείς -εκτός από σένα- τι λέχθηκε γύρω από το τραπέζι αυτό στου Μαξίμου, όλες αυτές τις μέρες και ώρες. Αλλά και δύσκολα μπορεί να φανταστεί τι μπορεί να ειπώθηκε κατά την αναζήτηση μιας συμβιβαστικής λύσης για τη συνέχιση της λειτουργίας της δημόσιας τηλεόρασης -η πρόταση από τις προχθεσινές σου δηλώσεις, πρόεδρε- που να οδήγησε στην... εξαφάνιση του κοινού τόπου που μας κρατάει σʼ αυτήν την κυβέρνηση επί ένα χρόνο.
Εκείνο ωστόσο που μπορούμε να φανταστούμε, είναι την επόμενη μέρα μιάς ενδεχόμενης αποχώρησης της ΔΗΜΑΡ από αυτήν την κυβέρνηση.
- Θα έχουμε άραγε μια καλύτερη κυβέρνηση; Όχι βέβαια! Η απουσία της αριστεράς θα μειώσει το κύρος, την εμβέλεια και τη διαπραγματευτική της ικανότητα -σε Ελλάδα και Ευρώπη, που με τόση θέρμη και εμπιστοσύνη περιέβαλε την προσπάθειά μας- και θα αφαιρέσει από το δύσκολο αυτό εγχείρημα την καθημερινή της παρέμβαση, τις προτάσεις και τις επεξεργασίες της. Μπορεί να φαίνεται ανακουφιστική η ιδέα να απαλλαγούμε από την ευθύνη της συμμετοχής, αλλά δεν θα απαλλαγούμε ποτέ από την ευθύνη της μη συμμετοχής. Ο ρόλος του... Πόντιου Πιλάτου, δεν ταιριάζει στη ΔΗΜΑΡ!
- Θα προωθηθεί η συνεργασία και η ανασυγκρότηση των αριστερών δημοκρατικών και σοσιαλιστικών δυνάμεων; Όχι βέβαια! Αντίθετα, το πέρασμα της ΔΗΜΑΡ στην αντιπολίτευση, θα πισωγυρίσει την υπόθεση της δημιουργίας ενός τρίτου, μεταρρυθμιστικού πόλου στην πολιτική ζωή της χώρας, θα ανοίξει διάπλατα τις πόρτες για να περάσει ο νέος δικομματισμός, σε κλίμα ακραίας πόλωσης και λαϊκισμού! Ο ρόλος του... μόνου -και απομονωμένου- συνεπή, δεν ταιριάζει στη ΔΗΜΑΡ!
- Θα συσπειρώσει και θα αυξήσει τις δυνάμεις της η ΔΗΜΑΡ; Όχι βέβαια! Η ΔΗΜΑΡ εμφανίστηκε -και καταξιώθηκε- στο πολιτικό σκηνικό, ως «Η Αριστερά της ευθύνης», σύνθημα που επιβεβαίωσε με τη συμμετοχή της και τον ρόλο της στη κυβέρνηση συνεργασίας. Αυτός ήταν και ο λόγος που ένα μεγάλο μέρος των πολιτών -κατά το ήμισυ διαφορετικό ανάμεσα στις δύο περσινές εκλογικές αναμετρήσεις- την εμπιστεύτηκαν και τη στήριξαν με την ψήφο τους. Θα την ξαναστηρίξουν, αν τελικά οδηγηθεί εκτός της κυβέρνησης; Ή μήπως πιστεύουν κάποιοι, ότι θα κερδίσει τις ψήφους των έξαλλων αντιμνημονιακών λαϊκιστών, μετά την αποχώρησή της. Ο ρόλος του... αριστερου Καρατζαφέρη -ας θυμηθούμε τον Τσίπρα- δεν ταιριάζει στη ΔΗΜΑΡ!
- Και -το κυριότερο- ένα νέο εκλογικό σενάριο θα είναι ολέθριο για τη χώρα. Μια Ελλάδα εξουθενωμένη από την κρίση και τη λιτότητα, απογοητευμένη από την αποτυχία της συνεργασίας των πολιτικών της δυνάμεων και απομονωμένη από την Ευρώπη, θα παραδοθεί αδύναμη και ηττημένη στο νεοναζιστικό τσουνάμι που απειλεί να σαρώσει τον τόπο.
Πιστεύω, πρόεδρε, ότι μια τέτοια, πρωτοφανής για την Ελλάδα και τη μεταρρυθμιστική αριστερά προσπάθεια, δεν αξίζει να γκρεμιστεί τόσο εύκολα. Γιατί θα πάει πίσω και την Ελλάδα και τη μεταρρυθμιστική αριστερά! Ας το ξανασκεφθούμε με την ψυχραιμία, τη νηφαλιότητα και την ευθύνη που έχουμε αποδείξει ότι διαθέτουμε και ας εξαντλήσουμε όλες μας τις προσπάθειες για να ξεπεραστεί και αυτή η κρίση, ώστε να ολοκληρώσει η «κυβέρνηση της εθνικής συνευθύνης» το έργο που έχει αναλάβει.

Ο Γιάννης Μεϊμάρογλου είναι εκδότης της «Μεταρρύθμισης»

http://www.metarithmisi.gr/el/readText.asp?textID=19883