θα περάσω από 5μελές συμβούλιο αναστολών χωρίς ωστόσο να έχει διεξαχθεί κανένα ως τώρα.
Σύμφωνα με τους δικαστές , ο λόγος που πεισματικά αρνούντε να δικάσουν είναι ακριβώς αυτός, ότι δηλαδή η απόφαση δεν έχει ακόμα υπογραφεί. Αυτό το ατελείωτο γραφειοκρατικό και πολιτικό παιχνίδι μου αφαιρεί τη δυνατότητα να διεκδικίσω την απελευθέρωσή μου και μάλιστα τη στιγμή που λόγω της μεγάλης διάρκειας του δικαστηρίου, έχω χάσει τα μεροκάματα στη φυλακή, τα οποία θα μπορούσαν να μειώσουν κατά 7 ολόκληρους μήνες την κράτησή μου, συν το γεγονός ότι το εφετείο της υπόθεσης δεν μπορεί να προσδιοριστεί για τον ίδιο λόγο (ανυπόγραφη απόφαση), το οποίο ούτως ή άλλως αναμένεται να ξεκινήσει σε αρκετά χρόνια από τώρα...Πρακτικά δηλαδή, εγώ αναγκάζομαι να εκτίσω ολόκληρη την ποινή μου, αφού όταν και αν γίνει το εφετείο που θα κρατήσει ίσως κ ένα χρόνο, εγώ θα έχω αποφυλακιστεί με λήξη ποινής.
Στις 16/1/12 ήταν η πρώτη φορά που παρέστησα η ίδια στη Λουκάρεως για το 5μελές αναστολών, ύστερα από διεκδίκηση της μεταγωγής μου(που σ’αυτές τις περιπτώσεις δεν είναι και αυτονόητη..) η οποία κανονικά θα έπρεπε να γίνει κάποιες μέρες πριν. Μόλις κατάλαβα ότι σκόπευαν να με μετάγουν αυθημερόν, ειδοποίησα τους δικηγόρους μου, που με τη σειρά τους τηλεφώνησαν στο μεταγωγών για να ζητήσουν να μεταφερθώ στις φυλακές Κορυδαλλού νωρίτερα κ’ έλαβαν την απάντηση ότι αυτό δεν γίνεται, διότι εκείνοι εκτελούν ‘’εντολές άνωθεν’’(!)...
Την ημέρα λοιπόν εκείνη, (16/1/12), στις 7:00 η ώρα το πρωί η δεσμοφύλακας ήρθε στο κρεβάτι μου, με ξύπνησε και μου είπε πως οι μπάτσοι είναι ήδη στη φυλακή και περιμένουν να κατέβω γι’ αυτό να κάνω σύντομα!! Εγώ της είπα να φύγει, να κλήσει την πόρτα κ’ ότι θα κάνω όση ώρα θέλω. Και αν βαριούνται να περιμένουν τότε να φροντίσουν να μ’ ενημερώνουν για τις μεταγωγές αν θέλουν να είμαι έτοιμη από πριν. Δεν το κάνουν όμως, διότι ο ‘’αιφνιδιασμός’’ είναι στοιχείο των ειδικών μέτρων ασφαλείας με τα οποία αντιμετωπίζομαι. Αφού κατέβηκα, έγιναν τα γνωστά: σωματική έρευνα (πάνω από τα ρούχα)- χειροπέδες-κλουβάκι-Θήβα-Αθήνα-κρατητήρια Λουκάρεως για ένα λεπτό –δικαστική αίθουσα... Αφού Η διαδικασία για άλλη μια φορά αναβλήθηκε και ήρθε η ώρα να μπουν οι χειροπέδες για την επιστροφή στη φυλακή, κάποιοι δικοί μου άνθρωποι προσπάθησαν να με πλησιάσουν για λίγο και για να το αποτρέψει αυτό ένας ΕΚΑΜίτης, με τράβηξε με δύναμη απ’ το μπράτσο με αποτέλεσμα να προκληθεί ένταση, σπρωξίματα και βρισιές και απ΄τις δυο πλευρές. Ύστερα, έγινε πάλι η ίδια ιστορία απαγωγής αυτή τη φορά προς τη Θήβα.
Δεν είναι ότι όλ’ αυτά μου φαίνονται περίεργα ή με ξαφνιάζουν, είναι ότι δεν επιτρέπω σε κανέναν να παίζει μαζί μου και δεν είμαι το τσουβάλι κανενός ΕΚΑΜίτη και κανενός μπάτσου γενικότερα, για να με μετάγουν μπρος-πίσω, την ίδια μέρα, με αυτό τον τρόπο και να με κουβαλάνε σαν γυναικείο τσαντάκι.
Τα ίδια ακριβώς βέβαια συμβαίνουν και στο δικαστικό πεδίο όσον αφορά την αντιμετώπιση. Από αναβολή σε αναβολή και πάλι το αντίστροφο, σαν να είμαι απλώς ένα νεκρό όνομα, η μια δικογραφία που δεν θα πάθει και τίποτα μωρέ αν παραμείνει επ’ αόριστον μέσα στο συρτάρι. Για λόγους γραφειοκρατίας; Για λόγους πολιτικούς; Ή και τα δύο... Και κάπως έτσι περνούν μέρες και μήνες, που έγιναν σχεδόν δυο χρόνια, χρόνια στα οποία εγώ ζω και μεγαλώνω/ αλλάζω/εξελίσσομαι, μέσα στο καθεστώς εγκλεισμού που μου επέβαλε η μισιτή αστική ‘’δικαιοσύνη’’, η οποία ακόμη και μέχρι σήμερα δεν έχει μπει στον κόπο να εκδόσει το σκεπτικό αυτής της απόφασης... Όλ’ αυτά βέβαια δεν είναι ένα αποκλειστικά δικό μου πρόβλημα, αλλά είναι κάτι που αφορά όλους τους κρατούμενους των Ελληνικών φυλακών, είναι ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπιζόμαστε, είναι κομμάτι του κόσμου που πρέπει ν’ ανατρέψουμε.
Εϊναι γεγονός πως η ποινή που έχω, η φυλακή που βγάζω κ όλες οι παρελκόμενες δυσκολίες αυτών των καταστάσεων είναι απόρροια της εκδικητικότητας του κράτους προς τους αγωνιζόμενους ανθρώπους. Δεν υπάρχει όμως πιο όμορφη στιγμή από ‘κείνη που διαπιστώνεις ότι τα πόδια σου είναι ακόμα γερά, το μυαλό σου ακόμα καθαρό, η φυλακή πολύ μικρή μπροστά στις αντοχές σου και φυσικά, δεν υπάρχει πιο όμορφη στιγμή από ‘κείνη που διαπιστώνεις ότι έχεις περισσότερο δίκιο απο ποτέ...
Υ.Γ.:Στις 5/3/12 εκδικάζεται η αίτησή μου σε 5μελές συμβούλιο αναστολών. Πιστεύω πως για άλλη μια φορά οι δικαστές θα επικαλεστούν το ότι δεν έχει υπογραφεί η απόφαση κ έτσι δεν θα πραγματοποιηθεί η δικάσιμος. Και εφόσον δεν θα μεταχθώ στον Κορυδαλλό ώστε να έχω το στοιχειώδη χρόνο που χρειάζεται ένας κρατούμενος σε τέτοιες περιπτώσεις, πήρα την απόφαση να μην παρεβρεθώ καθόλου αυτή τη φορά.
ΝΙΝΑ ΚΑΡΑΚΑΤΣΑΝΗ
ΓΥΝΑΙΚΕΙΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΘΗΒΑΣ
Δ’ ΠΤΕΡΥΓΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου