Στην τοποθέτησή του ο Φ. Κουβέλης ανέφερε τα εξής:
«Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ θεωρεί ότι η υπόθεση της εγκληματικότητας και η βία στην πόλη είναι μείζονα ζητήματα, τα οποία αφορούν στην ευρυθμία της κοινωνίας και τελικά γίνονται ζητήματα δημοκρατίας, με την έννοια ότι η άσκηση των δικαιωμάτων των πολιτών από την ώρα που δεν εξασφαλίζεται, αποτελεί ζήτημα δημοκρατίας. Η ΔΗΜΑΡ με σαφήνεια και έχει υποστηρίξει και αξιώνει να εφαρμοστεί ο νόμος προς κάθε κατεύθυνση.
Η κοινωνία πρέπει να πορεύεται με τη δυνατότητα άσκησης των δικαιωμάτων, αλλά και ταυτόχρονα με σεβασμό στις υποχρεώσεις, που ο κάθε κοινωνός αυτής της πόλης έχει. Ο μόνος τρόπος για να εξασφαλιστεί η ευρυθμία της κοινωνίας και η ανεμπόδιστη άσκηση των δικαιωμάτων των πολιτών, όσο και να αναδειχτεί και η υποχρέωση που ο καθένας έχει είναι η εφαρμογή του νόμου. Χρειάζεται απαρέγκλιτη εφαρμογή του νόμου, χωρίς καμία εξαίρεση, χρειάζεται να λείψουν όλοι εκείνοι που αυτόκλητα εμφανίζονται είτε ως υπερασπιστές της ευρυθμίας της κοινωνίας των πολιτών, είτε ως υπερασπιστές των μεταναστών.
Η μετανάστευση έχει τη δική της ιδιαίτερη διάσταση. Η απουσία μεταναστευτικής πολιτικής καταγράφει την αρνητική λειτουργία της. Η αστυνομία πρέπει να ασκεί τα καθήκοντά της στο πλαίσιο του συντάγματος και του νόμου, να είναι συστηματική και νόμιμη η παρουσία της. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπιστούν όλα εκείνα τα ζητήματα που συνιστούν διάρρηξη του κοινωνικού ιστού σε πάρα πολλές περιοχές της πρωτεύουσας».
Στην εισήγησή του ο Γιάννης Πανούσης ανέφερε τα εξής:
Τα τελευταία αιματηρά γεγονότα στο Κέντρο της Αθήνας ανέδειξαν εκτός των άλλων και ένα πρωτόγνωρο φαινόμενο: μια συμψηφιστική βία και εγκληματικότητα που ασκούν ακραία στοιχεία σε βάρος κάθε ανθρώπου, έλληνα ή ξένου. Αυτή η συμψηφιστική βία που κρύβει την παροξυστική και παράλογη πτυχή της πίσω από ιδεολογήματα και (αντ)εκδικήσεις δεν θέτει απλά σε κίνδυνο την ασφάλεια και τα έννομα αγαθά των πολιτών αλλά υπονομεύει την ίδια τη Δημοκρατία(αφού υποκαθιστά τους θεσμούς της).
Η κρίση της δημοκρατίας ή ακόμη και τα λάθη της δεν νομιμοποιούν την ένοπλη κατάλυσή της από αυτόκλητους σωτήρες. Η διαφωνία είναι προφανώς συστατικό στοιχείο της Δημοκρατίας. Καμία όμως διαφωνία δεν νομιμοποιείται να γίνει ένοπλη εξέγερση για να λύσει τις διαφορές της με τη Δημοκρατία.
Στις δημοκρατίες ή (αυτό)νομιμοποίηση και η (αυτό) απονομιμοποίηση της βίας δεν εξαρτάται από τους καλούς σκοπούς και «τους καλούς σκοτωμούς».
Η βία επιφέρει αλλοιώσεις στα νοήματα της ελευθερίας και των δικαιωμάτων, στις χρήσεις και καταχρήσεις, στην επιδείνωση και όχι στη βελτίωση της ζωής του κοινωνικού συνόλου.
Η κοινωνική ελευθερία προϋποθέτει νομικό οπλισμό δικαιωμάτων και ελεύθερη δραστηριότητα του άλλου ή του συνόλου.
Δεν μπορεί συνεπώς η ελευθερία να είναι χωρίς όρια και χωρίς ρυθμιστή διότι τότε η κοινωνική ελευθερία αρνείται το κοινωνικό συμβόλαιο και οδηγεί σε χαοτικές καταστάσεις.
Η σημερινή έκρηξη βίας είναι κάτι που θα έπρεπε να αναμένουμε. Είναι παιδί της ανομίας και της έλλειψης οριοθετήσεων. Το χειρότερο είναι πως αυτός που ασκεί τη βία δεν έχει συνείδηση της εγκληματικής του πράξης, αλλά θεωρεί πως αυτό που κάνει είναι άσκηση δικαιώματος. Και αυτή είναι η μεγάλη στρέβλωση της δημοκρατίας από τη μεταπολίτευση και εξής. Μετά το 1974 θεωρήσαμε πως υπάρχει δημοκρατία, ελευθερία και κοινωνία χωρίς όρια.
Τα θύματα της βίας περνούν σε δεύτερη μοίρα, μολονότι δεν υπάρχει αριστερή ή δεξιά βία, αριστερός ή δεξιός πόνος καθώς τα αυτοαναφερόμενα συστήματα βίαιης ανυπακοής καταλήγουν σε «λάθος ανθρωποθυσίες» (που δεν έχουν όμως το θάρρος οι δράστες να ομολογήσουν ή να αποδεχθούν).
Τα νέα φαινόμενα αποδεικνύουν και τη ύπαρξη “αντι-αξιών”, αφού η ανθρώπινη ζωή δεν μετράει πια όσο στο παρελθόν.
Πριν διατυπώσουμε ορισμένες προτάσεις πρέπει να άρουμε ορισμένες συγχύσεις. Ετσι ποτέ δεν πρέπει να ταυτίζουμε το μεταναστευτικό πρόβλημα με το παραεμπόριο των (λαθρο)μεταναστών και το οργανωμένο έγκλημα (στο οποίο συμμετέχουν και μετανάστες). Επίσης δεν πρέπει να ταυτίζουμε τον κοινωνικό αποκλεισμό με το οργανωμένο έγκλημα. Τέλος, δεν πρέπει να ταυτίζουμε τον φόβο με τον ρατσισμό.
Κατά συνέπεια πρέπει να θέσουμε οριοθετήσεις και να συνειδητοποιήσουμε ότι τα όποια μέτρα δεν θέτουν σε κίνδυνο δικαιώματα ή ελευθερίες, αλλά προστατεύουν το δημόσιο συμφέρον και το δημόσιο χώρο αποσυγκεντρώνοντας τα αίτια που ευνοούν την εγκληματικότητα.
Οι πέντε βασικές παραδοχές της ΔΗΜ.ΑΡ:
Στις Δημοκρατίες δεν υπάρχει καλή βία ή νομιμοποιημένη εγκληματικότητα, από όπου και αν προέρχονται η ασφάλεια των πολιτών συνιστά προσωπικό και κοινωνικό δικαίωμα το απαραβίαστο του ασύλου για τις ακαδημαϊκές ελευθερίες δεν πρέπει να εκφυλίζεται σε χώρο ασυλίας εγκληματιών.
η εξαθλίωση και η “χωματερή” ανθρώπων δεν είναι μόνον αστυνομικό πρόβλημα η παρακμή και η υποβάθμιση μιας περιοχής δεν σχετίζεται με την πολιτισμική διαφορετικότητα.
Οι προτάσεις μας:
Ίδρυση Ανεξάρτητου Ινστιτούτου Αντεγκληματικής Πολιτικής, το οποίο θα προβλέπει τις τάσεις της εγκληματικότητας και θα προτείνει τα ανάλογα προληπτικά ή θεσμικά μέτρα.
Δημιουργία Εθνικού Συμβουλίου Αστυνόμευσης (με τη συμμετοχή του Συνηγόρου του Πολίτη, του Δικηγορικού Συλλόγου, της Εθνικής Επιτροπής Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και εκπροσώπων πολιτικού φορέων) για την άσκηση δημοκρατικού ελέγχου επί του τρόπου που λειτουργεί η Αστυνομία (συμπεριλαμβανομένου του ελέγχου των καμερών).
Αστυνόμευση (και όχι αστυνομοκρατία) στο κέντρο, στη οποία θα περιλαμβάνεται η ΕΛΑΣ, η Δημοτική Αστυνομία (για ζητήματα τάξης) αλλά θα συνδράμουν και κοινωνικοί λειτουργοί (street workers) για τους χρήστες και υγειονομικές υπηρεσίες (για ζητήματα δημόσιας υγείας).
Ανάθεση σε έναν πληρεξούσιο της γενικής ευθύνης (με οριζόντιες αρμοδιότητες και εξουσίες). Η επιχείρηση ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ – ΦΩΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΜΑΣ δεν πρέπει να χαθεί μέσα σε γραφειοκρατίες και αδράνειες.
Συνεργασία με τους τοπικούς φορείς και τους μεταναστευτικούς συλλόγους (για κοινωνικές ή πολιτιστικές δράσεις). Στον πανικό του φόβου πρέπει να απαντήσουμε με μια οικο-δημοκρατική προσέγγιση, με κοινωνική ευαισθησία αλλά και χωρίς διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στην ασφάλεια της πόλης και στην ασφάλεια των πολιτών. Τώρα είναι η ώρα της εμπιστοσύνης στους θεσμούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου