Για την περί πατατών προβοκατορολογία του «Ριζοσπάστη»

του
Χρ. Κεφαλή*

«Στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί»: Αυτό το οικείο ρητό φέρνει στο μυαλό σχόλιο του «Ριζοσπάστη» στις 6/3 για τις προβοκάτσιες ενάντια στο ΚΚΕ στο διαδίκτυο. Το σχόλιο, με τίτλο «ΑντιΚΚΕ προβοκάτσια στο διαδίκτυο» ασχολείται με...
μια επινοημένη «Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου ΚΚΕ» που διακινήθηκε στις 5/3 στο διαδίκτυο. Η καταχώρηση, με τίτλο «Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου KKE για την παράνομη εργασία υψηλά αμειβόμενων μεταναστών στις φυτείες Πατάτας» εμφάνιζε το ΚΚΕ να καλεί σε «άμεση μείωση του μισθού των λαθρομεταναστών με τα ίδια ημερομίσθια του νόμιμου εργάτη στα 22,45 ευρώ στις φυτείες πατάτας». Αν και ολοφάνερα επινοημένη, η «ανακοίνωση» αναπαράχθηκε από μια σειρά κίτρινα ή κιτρινίζοντα σάιτ, τύπου «Ζούγκλα», «Τρομακτικό», κ.λπ., αλλά και πιο έγκυρα ειδησεογραφικά που τσίμπησαν το θέμα. Σε αυτό, συνέτεινε ασφαλώς και η προηγούμενη, πραγματική αυτή τη φορά, ανακοίνωση του ΚΚΕ, που αποκήρυσσε το κίνημα της «φτηνής πατάτας» περίπου σαν «προβοκατόρικο», από την οποία πιθανότατα εμπνεύστηκε την «Ανακοίνωση» ο συγγραφέας της.

Φυσικά, θα ήταν θεμιτό να διαμαρτυρηθεί ο «Ριζοσπάστης» για την υποτιθέμενη «είδηση» και να πει ότι πρόκειται για επινόηση ή κακόγουστο αστείο. Με αυτή την αφορμή, όμως, το δημοσιογραφικό όργανο του ΚΚΕ προχωρά πολύ πιο πέρα, ανακαλύπτοντας κατά τα γνωστά μια σχεδιασμένη προβοκάτσια του κατεστημένου ενάντια στο ΚΚΕ:

«Το ΚΚΕ και ο “Ριζοσπάστης”, με διάφορες αφορμές, έχουν επιστήσει την προσοχή του λαού στις διάφορες “ειδησεογραφικές” ιστοσελίδες και τα αυτοαποκαλούμενα “ενημερωτικά” ιστολόγια, που είτε κατασκευάζουν, είτε αναπαράγουν ανεξέλεγκτα “ειδήσεις” και “πληροφορίες”, με στόχο να προβοκάρουν το κίνημα και το ΚΚΕ… Η κατασκευασμένη ανακοίνωση, εμφανίστηκε στο ιστολόγιο με την επωνυμία “social fail” και σε ελάχιστο χρόνο αναπαράχθηκε σε γνωστά για την παραπληροφόρηση και το χυδαίο αντικομμουνισμό τους site, όπως το “τρομακτικό” και άλλα… Ο κατασκευαστής της αντιΚΚΕ ανακοίνωσης “πειραματίζεται” με το κατά πόσο γρήγορα και μαζικά μπορεί μια προβοκάτσια να διαδοθεί στο διαδίκτυο. Η επιλογή του να χρησιμοποιήσει το ΚΚΕ, ούτε αθώα, ούτε τυχαία είναι. Προσδοκά ότι στα site θα αναπαράγεται η βρωμιά του, άρα και η προβοκατόρικη γκεμπελίστικη ανακοίνωση θα συνεχίσει να σέρνεται σαν αληθινή, χτυπώντας με ψέματα το ΚΚΕ».

Και το σχόλιο του «Ριζοσπάστη» καταλήγει: «Ο λαός να έχει τα μάτια του ανοιχτά. Καμιά εμπιστοσύνη στα Μέσα των αστών. Ενημέρωση αποκλειστικά από το “Ριζοσπάστη” και τον “902”».

Αν και το θέμα είναι μάλλον επιπόλαιο και ασήμαντο, καμιά φορά ακόμη και από τέτοια θέματα μπορούν να βγουν σημαντικά συμπεράσματα. Συμπεράσματα που αφορούν στη δοσμένη περίπτωση τον γκεμπελισμό του ίδιου του «Ριζοσπάστη», ο οποίος, σύμφωνα με τη γνωστή σταλινική μεθοδολογία, εκμεταλλεύεται την υπόθεσηγια να συκοφαντήσει και να σπιλώσει, ρητά ή με υπόνοιες, τους πάντες – πλην «Ριζοσπάστη» και 902 – ώστε να περιχαρακώσει έτσι τις γραμμές του ΚΚΕ. Γι’ αυτό δεν είναι άσκοπο να ασχοληθούμε λίγο αναλυτικά με αυτή.

Ας ξεκινήσουμε από την ίδια την υποτιθέμενη «Ανακοίνωση» του ΚΚΕ (για να σχηματίσει πλήρη άποψη ο αναγνώστης, την παραθέτουμε αυτούσια στο τέλος).

Ένα πρώτο σημείο είναι ότι η «ανακοίνωση» είναι τόσο εξόφθαλμα επινοημένη και εξωπραγματική, που σε καμιά περίπτωση δεν θα μπορούσε να αποτελεί εργαλείο «προβοκάτσιας». Αυτό είναι απόλυτα εμφανές από τον τίτλο της, «Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου KKE για την παράνομη εργασία υψηλά αμειβόμενων μεταναστών στις φυτείες Πατάτας». Και γίνεται ακόμη πιο εμφανές από το περιεχόμενό της, που περιλαμβάνει εντελώς «ούφο» φράσεις όπως: «Καλούμε τον κόσμο σε μαζική εγκατάλειψη των κομμάτων της πλουτοκρατίας και δυνάμωση του ΚΚΕ, του γνήσιου εργατικού κόμματος.Οχι, άλλοι παράνομοι εργαζόμενοι μετανάστες στις φυτείες πατάτας του καπιταλισμού»!

Βασικός όρος για την επιτυχία κάθε προβοκάτσιας είναι η αληθοφάνεια, εδώ όμως πρόκειται για κάτι τόσο εμφανώς ανυπόστατο, που και ο τελευταίος αναγνώστης θα αντιληφθεί την πλαστότητά του. Το ότι καταχωρήθηκε σε διάφορα σάιτ, δεν αποτελεί καθόλου απόδειξη για το αντίθετο. Τα σάιτ αυτά καταχωρούν ένα τεράστιο όγκο ειδήσεων από το διαδίκτυο, κατά κανόνα χωρίς να ελέγχουν σχεδόν καθόλου την εγκυρότητά τους.

Ένα δεύτερο, ακόμα πιο σημαντικό σημείο, είναι ότι σε μήνυμά του στο socialfail.gr, ο ίδιος ο συντάκτης της ανακοίνωσης υπογραμμίζει ότι πρόκειται για πλαστή ανακοίνωση. «Έχω ακριβώς», γράφει, «μια ώρα για να παίξω με copy paste blogs, πριν λίγο έφτιαξα μια ανακοίνωση τύπου με το γνωστό KKE Generator …. για να δουμε πόσοι θα τσιμπίσουν».

Στο σχόλιο του «Ριζοσπάστη» παραθέτουν αυτούσια αυτή την «ομολογία» του άγνωστου συντάκτη, με την εισαγωγή: «Την πλαστότητα της ανακοίνωσης παραδέχεται ο ίδιος ο εμπνευστής της με μήνυμα που παρουσίασε στο “social fail”, όπου γράφει επί λέξει…». Τους διαφεύγει εντελώς όμως το ερώτημα: αν επρόκειτο για κάποιο «αντι-ΚΚΕ σχέδιο», θα έβγαινε ποτέ ο εμπνευστής του να παραδεχτεί από μόνος του πως έκανε πλαστογραφία;

Οπωσδήποτε στην ιστορία υπάρχουν παραδείγματα «προβοκατόρων», όπως οι διάφοροι «τροτσκιστές και μπουχαρινικοί ληστές και πράκτορες των φασιστών» (για να θυμηθούμε λίγο τη διαβόητη σταλινική «Ιστορία του ΚΚΣΕ (Μπ.)», που ομολόγησαν τα απεχθή εγκλήματά τους ενάντια στο λαό και τιμωρήθηκαν παραδειγματικά. Αλλά για να ομολογήσουν χρειάστηκε να ασκηθεί πάνω τους κάποια πίεση, που περιλάμβανε βασανιστήρια, εκτελέσεις, κ.λπ. Προβοκάτορα όμως που βγαίνει οικειοθελώς από μόνος του και ομολογεί εκ προοιμίου τα σκοτεινά έργα του, πρώτη φορά βλέπουμε…

Σε κάθε περίπτωση, το εγχώριο και διεθνές κατεστημένο διαθέτει έμπειρες υπηρεσίες που καθοδηγούν τους προβοκάτορες, όπως η ΕΥΠ, η CIA, η Ιντέλιτζενς Σέρβις, κ.λπ. Ακόμη και αν τους διέφυγε αρχικά και προσέλαβαν ένα τέτοιο ερασιτέχνη είναι βέβαιο ότι θα αντιληφθούν πως το χαρτί τους κάηκε και δεν θα τον ξαναχρησιμοποιήσουν.

Ο καθένας που θα διαβάσει όλη την δήθεν «Ανακοίνωση του ΚΚΕ», θα δει ότι πρόκειται για ένα καθαρά χιουμοριστικό, σατιρικό κείμενο. Διαφωτιστική σε σχέση με αυτό είναι άλλωστε και η επόμενη ανάρτηση του ίδιου μπλόγκερ: «Ξεκίνησαν οι ζυμώσεις στο πολιτικό σχήμα που ετοιμάζει η Τζούλια Αλεξανδράτου» (με αφορμή μια δημοσίευση στο προφίλ της Αλεξανδράτου στο facebook). Παραπέρα, σατιρίζει έξυπνα το νέο κόμμα του Καμμένου με το σλόγκαν «Ανεξάρτητοι Έλληνες, ανεξάντλητα βλάκες», αλλά και την προσχώρηση της Νεκταρίας Ελευθερίας Αγγελάκη, μιας νεαρής πολιτεύτριας της ΝΔ, που υμνούσε παλιά τον Α. Σαμαρά ως τον νέο επαναστάτη, στο κόμμα του «νεότερου επαναστάτη» Καμμένου, κοκ. Αλλά και το socialfail.gr, είναι γενικά ένα σάιτ διακωμώδησης, όπου ο καθένας μπορεί και καλείται να αναρτά κάθε διασκεδαστική μπαρούφα που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο. Το να πάρει κανείς στα σοβαρά παρόμοιες αναρτήσεις σε ένα τέτοιο σάιτ ως δείγμα «προβοκάτσιας του κατεστημένου κατά του ΚΚΕ», όπως κάνει ο «Ριζοσπάστης», ξεπερνά εμφανώς τα όρια της φαιδρότητας. Αλλά τότε τι ήταν αυτό που υποκίνησε την οργή των συντακτών του «Ριζοσπάστη»;

Ο λόγος είναι ότι η δήθεν «Ανακοίνωση του ΚΚΕ» δείχνει την κενότητα όλης της τωρινής πολιτικής του ΚΚΕ, των επαναστατικών αερολογιών, της ρητορικής της «λαϊκής εξουσίας» κ.λπ., που σερβίρει καθημερινά με την οκά ο «Ριζοσπάστης». Ο συντάκτης της «Ανακοίνωσης» αναπαράγει με σκόπιμα εξεζητημένο και πομπώδη τρόπο όλα αυτά τα φληναφήματα και τις συνθηματολογίες. Και υποβάλλει χιουμοριστικά το συμπέρασμα ότι ακριβώς επειδή δεν συνοδεύονται από μια σοβαρή ανάλυση της κατάστασης και ένα θεμελιωμένο πολιτικό σχέδιο, μπορεί να συνδεθούν με οτιδήποτε, ακόμη και με την καταγγελία των μεταναστών. Η αίσθηση που προκύπτει από την ανάγνωση του κειμένου είναι ότι ενώ το ΚΚΕ καταγγέλλει την αντίδραση, τη ΓΣΕΕ, την ολιγαρχία, κ.λπ., όλα αυτά στην πράξη αποσκοπούν μόνο στο να επιδεικνύει την κάλπικη, φραστική ανωτερότητά του απέναντι στις άλλες αριστερές δυνάμεις. Κι ακόμη – και κυρίως – ότι ενώ φωνασκεί για τη λαϊκή αντίσταση που θα σαρώσει την αντίδραση, στην πράξη εμποδίζει την ανάπτυξή της:

«Οι περιστάσεις απαιτούν επαγρύπνηση γιατί οι οπορτουνιστές του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, με το εφεύρημα της “ενότητας της αριστεράς” επιχειρούν να ποδηγετήσουν το συνδικαλιστικό κίνημα, να εγκλωβίσουν και να αποπροσανατολίσουν τους εργαζομένους. Στην ουσία όμως όλες οι παραλλαγές της “ενότητας της αριστεράς” αποτελούν απλώς συγκαλυμμένη σοσιαλδημοκρατία, δηλαδή μια συνταγή που μας οδήγησε ως εδώ και τώρα εμφανίζεται ως τάχα σύγχρονη, ανανεωτική λύση. Ρίχνει νερό στο μύλο των πλουτοκρατών των μεσαζόντων και του διορισμένου πρωθυπουργού της Ελλάδος. Τα λαϊκά στρώματα πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι τα κύματα των αντεργατικών μέτρων δεν θα σταματήσουν. Θα διαδέχονται το ένα το άλλο χωρίς έλεος, αν δεν υψωθεί έγκαιρα ένα ισχυρό λαϊκό τείχος αντιμονοπωλιακής συμμαχίας και αντεπίθεσης» – καταλήγει χαρακτηριστικά η «Ανακοίνωση»…

Ο καθένας θα αναγνωρίσει σε αυτές τις γραμμές μια πιστή λίγο-πολύ αντιγραφή των διακηρύξεων που πλημυρίζουν καθημερινά το «Ριζοσπάστη», σύμφωνα με τις οποίες κάθε τι που δεν εκπορεύεται άμεσα από το ΚΚΕ – ξεκινώντας από τις επαναστάσεις στον αραβικό κόσμο και τις δραστηριότητες του ΣΥΡΙΖΑ ή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και φτάνοντας στο κίνημα των πλατειών και της Γουόλ Στριτ – είναι ύποπτο, κατευθυνόμενο και προβοκατόρικο. Ακόμη και η πραγματική ανακοίνωση του ΚΚΕ για το κίνημα της «φτηνής πατάτας» μια μέρα πριν ανέφερε μεταξύ άλλων ότι «Ο στόχος προβολής του “κινήματος της φθηνής πατάτας” είναι ίδιος με εκείνον της προβολής του λεγόμενου κινήματος των πλατειών» και ότι «Με πρωταγωνιστές τα ΜΜΕ των μεγαλοεπιχειρηματιών και την ενθάρρυνση της συγκυβέρνησης εξελίσσεται μία νέα ανήθικη εκστρατεία προπαγάνδας για την εξαπάτηση του λαού». Ο συγγραφέας της φανταστικής «Ανακοίνωσης» δεν έκανε ουσιαστικά άλλο από το να συντάξει μερικές τέτοιες στερεότυπες φράσεις και να τις κουμπώσει με το αντιδραστικό αίτημα της περικοπής των «υψηλών» αμοιβών των μεταναστών στις φυτείες πατάτας.

Ανεξάρτητα από τις προθέσεις του συντάκτη της, που δεν μπορεί να τις ξέρουμε, η δήθεν «Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου ΚΚΕ» αποτελεί έτσι μια επιτυχημένη σάτιρα των πραγματικών Ανακοινώσεων του ΚΚΕ και της πολιτικής της ηγεσίας του. Αναπτύσσοντας και δένοντας με μια ανοησία τις φανφάρες τους, μαζί με την υποκριτική «κομμουνιστική» τους αμφίεση, αφαιρεί τα άλλοθι και τις αξιώσεις τους. Δείχνει πως το πιο προβοκατόρικο πράγμα που κυκλοφορεί σήμερα γύρω δεν είναι οι πραγματικοί ή υποτιθέμενοι προβοκάτορες αλλά η ίδια η προβοκατορολογία της ηγεσίας του ΚΚΕ και ότι στο «Ριζοσπάστη» κοντολογίς μιλούν για σχοινί στο σπίτι του κρεμασμένου. Αυτό το περιστατικό ήταν που έτσουξε τους σχολιαστές του «Ριζοσπάστη».

Αλλά υπάρχει ένας ακόμη λόγος, πέρα από τη συκοφάντηση μιας έξυπνης, «ανορθόδοξης» σάτιρας και μαζί της και κάθε άλλης κριτικής, που ώθησε τους συντάκτες του «Ριζοσπάστη» να ασχοληθούν με το θέμα όπως ασχολήθηκαν. Ένας λόγος που δεν είναι άλλος από την ευκαιρία που τους δόθηκε για αυτό-επιβεβαίωση, για να πάρουν με ακόμη πιο σκληρημένο και υποκριτικό τρόπο τις επαναστατικές τους πόζες.

Αυτό το κομβικό σημείο, που μας ενδιαφέρει περισσότερο εδώ, φαίνεται ξεκάθαρα στη σύνδεση που κάνουν με την αναδημοσίευση του κειμένου σε, όπως λένε, «γνωστά για την παραπληροφόρηση και το χυδαίο αντικομμουνισμό τους site, όπως το “τρομακτικό” και άλλα»1. Η πραγματική επιδίωξη των συντακτών του «Ριζοσπάστη» αποτυπώνεται ανάγλυφα στον υποκείμενο συνειρμό τους: «Το “Τρομακτικό” είναι αντικομμουνιστικό σάιτ, αναδημοσίευσε το κείμενο, άρα η προβοκάτσια αποδείχτηκε και επομένως οι πάντες είναι προβοκάτορες και εμείς στο “Ριζοσπάστη” και τον 902 είμαστε οι μόνοι πιστοί κομμουνιστές». Αυτή τη γελοιότητα, που την έχουν πει αμέτρητες φορές στο παρελθόν, σε πολύ πιο σοβαρές περιπτώσεις, όταν καταδίκαζαν σαν προβοκάτορες τον Άρη Βελουχιώτη και τον Καραγιώργη, επαναλαμβάνουν χωρίς αίσθηση του γελοίου και εδώ.

«Για τους ποντικούς δεν υπάρχει πιο ισχυρό ζώο από τη γάτα», λέει μια γνωστή παροιμία. Για τους συντάκτες του «Ριζοσπάστη» δεν υπάρχει πιο ισχυρό ζώο από το αντικομμουνιστικό «Τρομακτικό». Και αποδεικνύοντας πως είναι ανώτεροι από τους γάτους του «Τρομακτικού» νομίζουν πως αποδεικνύουν ταυτόχρονα πως είναι τα πιο ισχυρά ζώα και οι κορυφαίοι κομμουνιστές. Στην πραγματικότητα όμως, αν αποδεικνύουν κάτι είναι μόνο πως είναι χειρότερα και πιο αδύναμα ζώα ακόμη και από τους γάτους των αντικομμουνιστικών σάιτ.

Ουσιαστικά, αυτό που κάνουν οι συντάκτες του «Ριζοσπάστη» είναι να φωνάζουν σαν ποντικάκια μέσα από την τρύπα στο κελάρι τους, στα γραφεία του «Ριζοσπάστη», στα οποία οι γάτοι του «Τρομακτικού» δεν χωρούν να μπουν: «Γατούλη, γατούλη, είμαστε πιο σπουδαίοι από σένα! Δεν μπορείς να μας πιάσεις, δεν μπορείς να μας πιάσεις!»

Μια τέτοια ανωτερότητα είναι, βέβαια, πολύ παραπλανητική, βασιζόμενη όχι στην ανώτερη ισχύ των ποντικιών αλλά στις συνθήκες που βρίσκονται για την ώρα αυτά και οι γάτοι. Αγνοεί ότι αυτές οι συνθήκες είναι προσωρινές και ότι υπάρχουν πολύ πιο ισχυρά, τρομακτικά ζώα από τους γάτους του «Τρομακτικού», που κινούνται ήδη τώρα για να ισοπεδώσουν το μικρό τους κελάρι. Ο ελέφαντας που είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση και η τρόικα, οι λύκοι, τα λιοντάρια και οι ύαινες που είναι ο αναδυόμενος φασισμός, πλησιάζουν επικίνδυνα τη μικρή, ανασφαλή τους τρυπούλα. Για την ώρα ακόμη η αστική νομιμότητα εν μέρει διατηρείται, όμως αυτό δεν θα κρατήσει για πολύ. Η νομιμότητα κλονίζεται και όταν φτάσει η ώρα ο ελέφαντας και οι ύαινες θα γκρεμίσουν με μια κλωτσιά τον τοίχο που προστατεύει τα ποντικάκια, χωρίς να σεβαστούν τους τίτλους ιδιοκτησίας τους στο κελάρι. Τότε, όταν όλοι θα βρεθούν στον ίδιο ανοιχτό χώρο, θα φανεί ότι τα ποντικάκια μας είναι πιο αδύναμα όχι μόνο απέναντι στον ελέφαντα, αλλά ακόμη και απέναντι στους συγκριτικά άκακους γατούληδες του «Τρομακτικού».

Οι γάτοι και τα άλλα αντικομμουνιστικά ζώα κάνουν σήμερα βήματα, οργανώνονται μέσα στην αντίδραση που αναπτύσσεται. Οι ποντικοί του «Ριζοσπάστη» όμως και η ηγεσία του ΚΚΕ, μένουν στάσιμοι μέσα στο κελάρι. Αν εξαιρέσουμε τις αερολογίες τους για τη λαϊκή εξουσία και τις ηχηρές διακηρύξεις ανωτερότητας απέναντι στους πάντες, δεν έχουν κάτι άλλο να επιδείξουν. Δεν υπάρχει θετικό περιεχόμενο στην πολιτική τους. Οι διακηρύξεις τους είναι κούφιες αερολογίες και περιαυτολογίες, που όχι μόνο δεν τεκμηριώνονται με καμιά αναφορά στην πραγματικότητα, αλλά σκεπάζουν την υποκρισία απέναντι στη σημερινή κατάσταση, απέναντι στο μαρξισμό και την ιστορία του κινήματος.

Αυτή η υποκρισία ξεπροβάλλει σε κάθε σοβαρή εξέταση οποιουδήποτε ζητήματος.

Ο ίδιος ο Λένιν – για να αρκεστούμε σε ένα-δυο παραδείγματα – έλεγε:

«Αν όμως υπάρχουν ριζικές και βαθιές διαφωνίες αρχών… μήπως αυτές δεν δικαιολογούν ακόμη και τις πιο έντονες και φραξιονιστικές εκδηλώσεις; Αν πρέπει να πει κανείς κάτι το καινούργιο και το ακατανόητο, μήπως αυτό δεν δικαιολογεί κάποτε ακόμη και τη διάσπαση; Φυσικά τη δικαιολογεί, όταν οι διαφωνίες είναι πραγματικά εξαιρετικά βαθιές και αν δεν μπορεί να επιτευχθεί με άλλο τρόπο η διόρθωση της λαθεμένης κατεύθυνσης της πολιτικής του Κόμματος ή της εργατικής τάξης» (Λένιν, «Άπαντα», εκδ. ΣΕ, τόμ. 42, σελ. 275). Και ο Λένιν επίσης πρόσθετε ότι «ο τυπικός δημοκρατισμός πρέπει να υποτάσσεται στην επαναστατική σκοπιμότητα» (στο ίδιο, σελ. 282).

Από αυτό συνάγεται αβίαστα ότι ο Άρης Βελουχιώτης είχε δίκιο στη στάση του απέναντι στη Βάρκιζα όχι μόνο πολιτικά αλλά και κομματικά. Απέναντι στον τυπικό δημοκρατισμό, που θα ήταν η συμμόρφωση με τη θέση της πλειοψηφίας, ο Άρης υπεράσπισε την επαναστατική σκοπιμότητα, να ανατραπεί η γραμμή της Βάρκιζας για να σωθεί το κίνημα από την καταστροφή. Και το έκανε αυτό σε ένα θέμα όπου υπήρχε μια πραγματική ριζική διαφωνία αρχών και όπου η ηγεσία όχι μόνο είχε λάθος, αλλά επέμεινε στη λαθεμένη πολιτική της και έκανε κάθε τι δυνατό για να καταστρέψει το κίνημα ως το τέλος.

Το ΚΚΕ πήρε πρόσφατα μερικές νέες ιστορικές αποφάσεις, που βεβαιώνουν ότι ο Άρης είχε μεν πολιτικά δίκιο, αλλά δεν μπορεί να αποκατασταθεί κομματικά, γιατί παραβίασε την κομματική γραμμή, που πρέπει να εφαρμόζεται σε όλες τις περιστάσεις. «Η στάση του αυτή», λένε, «που αποτέλεσε ρήξη με τη θεμελιώδη αρχή του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού, δεν καθιστά δυνατή τη μετά θάνατο αποκατάσταση και της κομματικής του ιδιότητας». (Βλέπε «Για την πολιτική αποκατάσταση του Αρη Βελουχιώτη (Θανάση Κλάρα)», στο http://www.kke.gr).

Αυτό ασφαλώς έρχεται σε πλήρη σύγκρουση με τις παραπάνω διακηρύξεις του Λένιν, που αναγνώριζε ρητά ότι είναι καθήκον των κομμουνιστών να αντιτάσσονται στην κομματική γραμμή, όταν αυτή αντιστρατεύεται ριζικά το συμφέρον του κινήματος. Ωστόσο, οι συντάκτες του «Ριζοσπάστη», που σε κάθε ευκαιρία διατρανώνουν τις υψηλές τους κομμουνιστικές αρχές, δεν έχουν το σθένος να αναμετρηθούν με τις συγκεκριμένες διακηρύξεις του Λένιν. Δεν τολμούν να μας πουν αν και γιατί τις απορρίπτουν, ούτε να εξετάσουν, αν είναι σωστές, το πώς συμβιβάζονται με την απόφαση που πήρε το κόμμα τους για τη μη κομματική αποκατάσταση του Άρη.

Είναι σε αυτό το φως μόνο που μπορεί να γίνουν κατανοητές οι οργίλες αντιδράσεις τους για την ανάρτηση μιας το πολύ συζητήσιμης και κατά βάση αθώας και εύστοχης σάτιρας στο Διαδίκτυο. Η προβοκατορολογία τους αποτελεί μόνο την άλλη όψη της υποκρισίας τους και της έλλειψης ιστορικού αναστήματος. Παριστάνουν τους επαναστάτες σε μικροζητήματα χωρίς σημασία, για να κρύψουν τη δειλία και την ανικανότητά τους να σταθούν έμπρακτα σαν επαναστάτες στα μεγάλα ζητήματα του κινήματος, τόσο εκείνα που καθόρισαν στο παρελθόν όσο και εκείνα που καθορίζουν τώρα τις τύχες του.

Οι σχολιαστές του «Ριζοσπάστη», όπως και η ηγεσία του ΚΚΕ, είναι βέβαια «ακλόνητα πιστοί» στο σοσιαλισμό και τον Λένιν. Όπως φάνηκε ξεκάθαρα ιδίως τα τελευταία χρόνια, είναι ακόμη πιο πιστοί στον Στάλιν, αλλά και η πίστη τους στον Λένιν είναι επίσης δεδομένη. Αν όμως ανοίξουμε ένα βιβλίο όπως το «Μια Άλλη Ματιά στον Στάλιν» του Λούντο Μάρτενς, εκδομένο από το εκδοτικό του ΚΚΕ, τη Σύγχρονη Εποχή, θα βρούμε μερικές πολύ παράξενες εκδηλώσεις αυτής της «λενινιστικής» πίστης.

Στο βιβλίο αυτό ο Λένιν παρουσιάζεται περίπου σαν ένας ψυχικά διαταραγμένος συκοφάντης. Αναφερόμενος, π.χ., στις νηφάλιες και μετρημένες κρίσεις του Λένιν για τους άλλους Μπολσεβίκους ηγέτες στη Διαθήκη του, ο συγγραφέας σημειώνει ότι «με τον τρόπο που εκφράζεται για τα πέντε αυτά ηγετικά στελέχη είναι σαν να θέλει να υπονομεύσει το γόητρό τους και να σπείρει δαιμόνια ανάμεσά τους» (σελ. 53). Ακόμη περισσότερο, πληροφορούμαστε ότι οι αρνητικές κρίσεις του Λένιν για τον Στάλιν ήταν προϊόν ψυχικής ασθένειας και εξουσιομανίας: «Ανήμπορος να εγκαταλείψει τις συνήθειες της εξουσίας, ο Λένιν έδινε τη μάχη να αποκτήσει τους φακέλους που ήθελε… Κάθε γιατρός που έχει γνωρίσει τέτοιες καταστάσεις θα πει ότι ψυχικές συγκρούσεις και διαταραχές της προσωπικότητας ήταν αναπόφευκτες» (σελ. 48, 49).

Οι σχολιαστές του «Ριζοσπάστη» αποδεικνύονται λαγωνικά στο να οσφρίζονται τις «προβοκάτσιες» και τον «αντικομμουνισμό» σε καταφανώς αθώα χιουμοριστικά κείμενα στο διαδίκτυο. Από την άλλη όμως δεν διέκριναν ποτέ ως τώρα τίποτα προβοκατόρικο και αντικομμουνιστικό σε ένα βιβλίο που βεβαιώνει ουσιαστικά ότι ο Λένιν ήταν ένας φρενοβλαβής συκοφάντης των συνεργατών του. Απεναντίας εκδίδουν και εκθειάζουν αυτό το βιβλίο, οι ίδιοι και η ηγεσία τους, όπως έχουν κάνει, π.χ., στο παρελθόν ο Θ. Παπαρήγας και η Ε. Μπέλλου, με σχετικά άρθρα. Δεν υπάρχει μια μικρή αντίφαση εδώ; Δεν είναι σαφές ότι αν καταγγέλλουν μια φορά με τέτοιο σθένος μια φάρσα στο Διαδίκτυο, θα έπρεπε να καταγγέλλουν χίλιες φορές τη συκοφάντηση του Λένιν και όχι να τη διαδίδουν οι ίδιοι;

Η αντίφαση υπάρχει είναι όμως μόνο φαινομενική. Στην πράξη και στις δυο περιπτώσεις είναι συνεπείς με το βαθύτερο εαυτό τους, τον οποίο ο Λένιν αποκάλυπτε στο σχόλιό του για την «κομμουνιστική υπεροψία»: «Κομμουνιστική υπεροψία – να ο εχθρός. Μην κάνεις τον έξυπνο με κατεργαριές, μην κάνεις το σπουδαίο με τον κομμουνισμό, μη κρύβεις κάτω από τα μεγάλα λόγια την αμέλεια, την τεμπελιά, τον ομπλομοφισμό, την καθυστέρηση» («Άπαντα», τόμ. 44, σελ. 465).

Η λογική των συντακτών του «Ριζοσπάστη» αποτυπώνει αυτήν ακριβώς την «κομμουνιστική υπεροψία» που καυτηρίαζε ο Λένιν, μια υπεροψία που δεν έχει απολύτως τίποτα το κομμουνιστικό, όντας μικροαστική και αντιδραστική. Είναι η λογική εκείνων που δεν θεωρούν την πραγματικότητα και τον κομμουνισμό μέτρο του εαυτού τους, αλλά τον εαυτό τους μέτρο του κομμουνισμού και της πραγματικότητας. Για τους «κομμουνιστές» αυτού του είδους ο κομμουνισμός είναι βέβαια κάτι καλό, αλλά ο εαυτός τους είναι κάτι ακόμη καλύτερο. Και τοποθετούν τον εαυτό τους στη θέση του αξιωματικού εκφραστή του κομμουνισμού και της κομματικότητας, για να τον θέτουν πάνω από κάθε κριτική. Αν επιτίθενται με τέτοια γελοιότητα στις δήθεν «διαδικτυακές προβοκάτσιες» δεν είναι γιατί πιστεύουν ειλικρινά αυτό που λένε, αλλά για να σκεπάσουν μόνο με τις κατεργάρικες φωνασκίες τους την πραγματικότητα που τους διαψεύδει. Και ακόμη, και κυρίως, για να πνίξουν τις έντιμες αν και ανεπαρκείς και ασαφείς ιδεολογικά διαφοροποιήσεις μέσα στο ΚΚΕ, όπως εκείνη του Αλέκου Χαλβατζή.

Οι δημοσιολόγοι του ΚΚΕ φαντάζονται βέβαια «ειλικρινά» πως με την αρθρογραφία και την όλη δράση τους προστατεύουν το κίνημα από τον αντικομμουνισμό και πως είναι οι γνήσιοι κομμουνιστές. Στην πράξη όμως, αποδεικνύουν μόνοι τους την υποκρισία των κομμουνιστικών τους διακηρύξεων εγείροντας ταυτόχρονα το φλέγον ερώτημα: Καλά, από τους αντικομμουνιστές θα σώσουν το κίνημα οι συντάκτες του «Ριζοσπάστη». Από τους συντάκτες του «Ριζοσπάστη» όμως ποιος θα το σώσει;

Εδώ ακριβώς βρίσκεται ο μεγάλος κίνδυνος, που αγνοούν σήμερα ορισμένες ομάδες στο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ με προέλευση από το ΚΚΕ αλλά και τον τροτσκιστικό χώρο. Οι δυνάμεις αυτές, φαίνεται να πιστεύουν ότι η ηγεσία Παπαρήγα μπορεί κάτω από πίεση να αναθεωρήσει τη στάση της και να υποταχθεί στην ιστορική αναγκαιότητα. Κάτι τέτοιο όμως, όπως γράψαμε πρόσφατα (βλ. Χρήστου Κεφαλή, «Και μετά τη 12/2 τι;», http://bhxos.blogspot.com/2012/02/blog-post_4992.html), ισοδυναμεί με μια πεποίθηση ότι τα πράγματα μπορεί να αρχίσουν ξαφνικά, σε αντίθεση με ό,τι συνέβαινε ως τώρα, να πέφτουν προς τα πάνω αντί για προς τα κάτω. Όχι μόνο δεν επιβεβαιώνεται από κανένα δεδομένο στη φιλολογία του ΚΚΕ την τελευταία 20ετία, αλλά αντιφάσκει πλήρως με όλα τα δεδομένα της πολιτικής του, που ακολουθεί και ενδυναμώνει διαρκώς την εντελώς αντίθετη πορεία. Το αποτέλεσμα είναι να αφήνεται ελεύθερη η ηγεσία Παπαρήγα να περιαυτολογεί στο όνομα του κομμουνισμού και να διασπείρει τη σύγχυση στον απλό εργατικό κόσμο του ΚΚΕ, χωρίς να συναντά καμιά σοβαρή, μελετημένη αντίδραση.

Η ιστορική εμπειρία υποδεικνύει το δρόμο για να καταπολεμήσουμε τον κίνδυνο. Η εμπειρία αυτή δείχνει – για να θυμηθούμε την έξοχη αλληγορία του Όργουελ – ότι η νικηφόρα επανάσταση των ζώων δεν έγινε κάτω από την καθοδήγηση των ποντικών, αλλά των πιο σοφών χοιρινών, όπως ήταν ο Στρατηγός (ο Λένιν) και ο Χιονόμπαλος (ο Τρότσκι). Και τα ζώα που πρωταγωνίστησαν στη μάχη με τους ανθρώπους (τους «ελέφαντες» εκείνης της εποχής), δεν ήταν πάλι τα ποντίκια, αλλά πρώτα και κύρια τα άλογα, η βιομηχανική εργατική τάξη. Βέβαια, όσο κι αν φανεί παράξενο, η αφήγηση του Όργουελ πιστοποιεί ότι ακόμη και τα ποντίκια είχαν συμμετάσχει τότε στην επανάσταση, δείχνοντας κάποιο ηρωισμό. Είχαν συμμετάσχει όμως εκπληρώνοντας ένα δεύτερο και τρίτο ρόλο, με βάση τις περιορισμένες ικανότητές τους ως ποντίκια. Οι συμφορές της Επανάστασης άρχισαν όταν ο Ναπολέων (Στάλιν) που συμμεριζόταν περισσότερο απ’ όλα τα χοιρινά, την ποντικίσια λογική τους, κατάφερε να τα οργανώσει μαζί με τα πρόβατα για να σφετεριστεί την εξουσία.

Ζητούμενο λοιπόν είναι να παραδεχτούν και τα σύγχρονα ποντικοειδή του «Ριζοσπάστη», καθώς και οι ευμεγέθεις αρουραίοι τύπου Μαΐλη και Μπέλλου που τα καθοδηγούν, ότι πρέπει και αυτά να αρκεστούν σήμερα στον ίδιο δεύτερο και τρίτο ρόλο, που είχαν οι προπάτορές τους τον Οκτώβρη. Να παραδεχτούν ότι δεν επιτρέπεται να αξιώνουν κάτι παραπάνω, γιατί τότε παρεκτρέπονται, γίνονται υποκριτές και καταστρέφουν το κίνημα. Και επειδή αυτό δεν θα το παραδεχτούν ποτέ μόνοι τους, η μαρξιστική κριτική, και η ιδεολογική συντριβή τους αν επιμείνουν, είναι απαραίτητη.

Σημειώσεις.

1.Το Τρομακτικό (http://tro-ma-ktiko.blogspot.com) είναι ένα βασικά ειδησεογραφικό σάιτ με μια ορισμένη εθνικιστική και κιτρινιστική χροιά σε ένα μέρος των καταχωρήσεών του, κάτι που δεν αρκεί για να χαρακτηριστεί «αντικομμουνιστικό». Ένας τέτοιος χαρακτηρισμός ταιριάζει πολύ περισσότερο σε σάιτ τύπου Αντίβαρο, Ρεσάλτο, κοκ, εδώ όμως θα κάνουμε την παραχώρηση πως πρόκειται όντως για ένα αντικομμουνιστικό σάιτ, για χάρη της επιχειρηματολογίας. Ο λόγος που ο «Ριζοσπάστης» το θεωρεί αντικομμουνιστικό είναι ότι περιλαμβάνει κατά καιρούς και νέα που δεν πρέπει να τα διαβάζουν τα μέλη του ΚΚΕ.
*Ο Χρήστος Κεφαλής είναι χημικός, μέλος της ΣΕ της Μαρξιστικής Σκέψης.