διαφορετικά αναρχικά ρεύματα (αναρχοκομμουνιστικό – αναρχοσυνδικαλιστικό).
Στόχος της είναι η παρουσίαση και η συζήτηση πάνω σε αυτήν, των απαντήσεων που εδώ και 150 χρόνια το αναρχικό επαναστατικό κίνημα δίνει στο ζήτημα της οργάνωσής του, στις μορφές, τους στόχους και τα αποτελέσματα της.
Η δεύτερη μέρα αφορά το «χώρο». Όλους/ες εμάς εδώ, σήμερα. Σαν αυτό που είμαστε, στις συνθήκες που τώρα ζούμε, με τη διαδρομή, τους αγώνες, τις ελλείψεις και τις αντιθέσεις που μας χαρακτηρίζουν. Εδώ και καιρό, έξω από διαδικασίες (αλλά όλο και περισσότερο μέσα σε αυτές) το ερώτημα της οργάνωσής μας τίθεται όλο και πιο επιτακτικά: πότε κάτω από την επιδίωξη μιας καλοπροαίρετης ενότητας, πότε ως κριτική στις ανεπάρκειες του αφορμαλισμού που ως τώρα εφαρμόζουμε, πότε ως καταδίκη η υπεράσπιση του ατομικού δρόμου που ακολουθεί η μεγάλη πλειοψηφία των «ενεργών» συντρόφων/ισσών.
Θα μπορούσε κανείς να στοιχηματίσει ότι πρόκειται για μια ακόμα «μόδα» στο εσωτερικό του «χώρου – χωριού» αν αυτός ο διάχυτος προβληματισμός δεν συνυπήρχε με το γνήσιο άγχος των καιρών που έρχονται, των προοπτικών, των διλλημάτων, των κινδύνων τους. Το ιστορικό σταυροδρόμι στο οποίο βρισκόμαστε σε συνδυασμό με την ποσοτική και ποιοτική ισχυροποίηση της αναρχίας στην Ελλάδα, φαίνεται να οδηγεί στο ερώτημα της οργάνωσής μας με φυσικό τρόπο.
Οι προσεγγίσεις μέσα στο «χώρο» είναι πολλές. Και με διαφορετικό βαθμό σαφήνειας και ολοκλήρωσης. Και κατά κανένα τρόπο δεν μπορούν να αποκοπούν από το συνολικό φάσμα αντιλήψεων που έχει το κάθε πολιτικό σχήμα ή άτομο. Κάτι που βέβαια ισχύει και για εμάς.
Ο ουσιαστικός σκοπός της δεύτερης μέρας είναι αυτός: να ακουστούν συγκροτημένες απόψεις, να δωθεί ένας κοινός τόπος εκφοράς στις διαφορετικές προσεγγίσεις του ζητήματος της πολιτικής μας οργάνωσης και κατά συνέπεια στο τρόπο διεξαγωγής του ίδιου του πολιτικού και κοινωνικού αγώνα. Να μεταφέρει το θέμα από το πεδίο ενός διάχυτου προβληματισμού στο πεδίο των πολιτικών διεργασιών. Θα ήμασταν αφελείς αν θεωρούσαμε ότι μπορούν να δοθούν τελικές προοπτικές από μια τέτοια συζήτηση και μόνο, λες και τα πολιτικά διακυβεύματα τέτοιας έκτασης εξαρτώνται από το να «ρίξει κάποιος την καλή ιδέα».
Θα ήμασταν ακόμα περισσότερο αφελείς, αν κομίζαμε κάποια έτοιμη λύση, χώρια που είναι ερώτημα το σε τι είδους σχήματα αναλογούν πρωτοβουλίες για τόσο μεγάλα ζητήματα…
Αυτό που θέλουμε είναι η πρωτογενής ζύμωση που θα εξασφαλίσουν κάποιες ώρες παράθεσης απόψεων, η συζήτηση, αλλά και κάτι ακόμα: να δοθεί η ευκαιρία σε αυτούς που ήδη συμφωνούν να συμφωνήσουν καλύτερα…
Για να δώσουμε ένα στίγμα, η δική μας άποψη θεωρεί πως η πολιτική οργάνωση των αναρχικών είναι απαραίτητη, ειδικά σήμερα, μέσα από μια σειρά προϋποθέσεις και κεκτημένα και γιαυτήν προσεγγίζουμε το ομοσπονδιακό μοντέλο. Αναγνωρίζοντας όμως τον, λανθάνοντα έστω, κινηματικό χαρακτήρα του «χώρου», τα δεδομένα και την ιστορία του, αλλά και την πολυτασική φύση του αναρχισμού καθαυτού, δεν μπαίνει καν ως ζήτημα (από εμάς) η δημιουργία της «μίας οργάνωσης όλων»…
Ακριβώς επειδή δεν επιδιώκουμε να καλέσουμε μόνο όσους συμφωνούν μαζί μας γιαυτό και τη θέση μας θα την αναπτύξουμε στην εισήγησή μας. Ο διάλογος είναι ανοιχτός. Δεν πρόκειται να διώξουμε κανέναν αλλά κάποια πράγματα μας φαίνονται λογικά. Όπως ας πούμε μια κουβέντα ιστορικής ή στενά θεωρητικής φύσης να γίνει την πρώτη μέρα και τη δεύτερη να μιλήσουμε για την πραγματικότητά μας. Επίσης, ότι η κουβέντα αφορά όσους/ες αυτοπροσδιορίζονται στο ελευθεριακό φάσμα αντιλήψεων – η δημιουργία κόμματος, για παράδειγμα, δεν είναι επιλογή.
Αυτό που μπορούμε να ζητήσουμε είναι τοποθετήσεις όσο γίνεται πιο σαφείς. Κριτική όσο γίνεται πιο στοχευμένη.
Σας καλούμε λοιπόν σε έναν διάλογο που έχει κινηματική στόχευση και που για εμάς ως συλλογικότητα σχετίζεται με βασικές μας προτεραιότητες και που ελπίζουμε να συναντηθεί και να ωφελήσει προτεραιότητες πολλών άλλων. Έστω και με διαφορετικούς τρόπους.
Αναρχικοί για την Κοινωνική Απελευθέρωση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου