Η ψυχική υγεία μετατρέπεται, πλέον, σε ένα ζωτικό ζήτημα προς άμεση αντιμετώπιση.....
Η ραγδαία αποδόμηση του μέχρι τώρα βιοτικού επιπέδου, των εργασιακών σχέσεων και του όποιου κράτους πρόνοιας υπήρχε, έχει σπρώξει εκατοντάδες χιλιάδες σε καταστάσεις απελπισίας και ποικίλες μορφές ψυχικής οδύνης. Οι πάσχοντες από σοβαρά προβλήματα ψυχικής υγείας βλέπουν τους στοιχειώδεις κοινωνικούς (και τους, συνδεδεμένους με αυτούς, υπαρξιακούς) όρους, που τους κρατούσαν εντός, ή στα όρια, του κοινωνικού ιστού, να καταρρέουν και να σπρώχνονται σ΄ ένα πραγματικό (και ουδόλως μεταφορικό) Καιάδα. Και την ίδια στιγμή που το αίτημα για παροχή υπηρεσιών εκρήγνυται και γίνεται πιο πολύπλοκο, η ίδια ακριβώς πολιτική του μνημονίου, που το προκαλεί και το συγκροτεί, είναι αυτή που ταυτόχρονα αποδομεί το σύστημα της Υγείας και της Ψυχικής Υγείας σε μια κατεύθυνση αχαλίνωτης ιδιωτικοποίησης, από τη μια και επιβολής κατασταλτικών πρακτικών, δομών και υπηρεσιών, από την άλλη.
Ακόμα και τα, μέχρι τώρα δημόσια, Κέντρα Ψυχικής Υγείας παραδίδονται στις παρακυβερνητικές ΜΚΟ, ενώ, την ίδια στιγμή που συρρικνώνεται η κρατική χρηματοδότηση των ΜΚΟ για την λειτουργία των ξενώνων και των οικοτροφείων που τους έχουν ανατεθεί από το κράτος (με επικρεμάμενο τον κίνδυνο επιστροφής των φιλοξενουμένων στα ψυχιατρεία), ανοίγει ο δρόμος για την μετατροπή τους σε καθαρά κερδοσκοπικές οργανώσεις μέσω της δυνατότητας που τους δίδεται, να απαιτούν χρήματα από τους «έχοντες» συγγενείς για την ‘φιλοξενία’ του ασθενούς στη στεγαστική δομή.
Με τους πιο φτωχούς ασθενείς να μένουν συχνά ανασφάλιστοι, και μάλιστα να καλούνται να πληρώσουν ακόμα και για την (συχνά ακούσια) νοσηλεία τους, να προμηθεύονται με όλο και μεγαλύτερη δυσκολία τα εκάστοτε αναγκαία φάρμακα, με τα όποια γλίσχρα επιδόματά τους περικομμένα, με δυσπρόσιτες γραφειοκρατικές διαδικασίες για να τους χορηγηθούν, ή για να τα ανανεώσουν και με τον άμεσο κίνδυνο να τα χάσουν τελείως.
Από την άλλη, με δεδομένη την «κοινωνική ανάθεση» για την διατήρηση της κατεστημένης κοινωνικής τάξης, στη βάση της οποίας λειτουργεί, η ψυχιατρική, που πάντα συνέχεε την θεραπεία με τον κοινωνικό έλεγχο, ωθείται, προγραμματίζεται, αλλά και επιλέγει να γράψει, σ΄ αυτή την περίοδο, νέες, χωρίς προηγούμενο, σελίδες στην ιστορία της ψυχιατρικής καταστολής. Από τα ‘ειδικά’, κλειδωμένα τμήματα μέσα στις κλινικές των γενικών νοσοκομείων, με ‘λευκά κελιά’ κλπ, μέχρι τα (εισαγόμενα από την Μ. Βρετανία) ‘υψηλής’ και ‘μέσης’ ασφαλείας δικαστικά ψυχιατρεία (με υψηλούς τοίχους, συρματοπλέγματα, κάμερες κλπ) για τον έλεγχο και τον εγκλεισμό των ανθρώπων (όλων και πιο πολλών) που κρίνονται ως οι φορείς αυτού που κατασκευάζεται και εν συνεχεία ορίζεται ως ‘κοινωνική επικινδυνότητα’ (ακόμα και αν δεν έχουν καταδικαστεί από δικαστήριο).
Η ψυχική υγεία πρέπει να τεθεί ως ένα ζήτημα (εξίσου με άλλα) άμεσης προτεραιότητας, προκειμένου να διευρυνθεί η συζήτηση, να εμπλουτισθεί ο προβληματισμός όλων και ν΄ αναζητηθούν τρόποι κοινών δράσεων, στην κατεύθυνση της σφυρηλάτησης μιας «ψυχολογίας της αντίστασης».
Για την δημιουργία των κοινωνικών και κινηματικών όρων (αλλά και της εναλλακτικής κουλτούρας), που θα επιτρέψουν ν΄ ακουστεί η φωνή της ψυχικής οδύνης, η διαφορετική εμπειρία, αλήθειες και λογικές καταπιεσμένες και ακυρωμένες από την κατεστημένη «κανονικότητα», ν΄ αναδειχτεί η σημασία μιας εναλλακτικής προσέγγισης σε μια «κανονικότητα» πιο άρρωστη από αυτό που, αυτή η «κανονικότητα» (του μνημονίου, της εξαθλίωσης και της κοινωνικής εξόντωσης), ορίζει ως «αρρώστια».
Για να μπει φρένο στις πολιτικές του κοινωνικού Καιάδα και της εξόντωσης των πιο ευάλωτων και αποκλεισμένων στρωμάτων αυτής της κοινωνίας.
Καλούμε όλους στη συγκέντρωση-συζήτηση με θέμα:
«Οικονομική Κρίση και Ψυχική Υγεία»
που θα γίνει
στο χώρο του ΙΣΤΟΥ (Παλαιό Δημαρχείο Χαϊδαρίου)
στις 9 Μαρτίου 2012, στις 7.30 μ,μ,
Με ομιλητές τους
Αστρινάκη Γιώργο (Ψυχίατρος στο Δρομοκαϊτειο)
Μεγαλοοικονόμου Θόδωρο (Ψυχίατρος στο ΨΝΑ Δαφνί)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου