ΠΑΣΟΚ Βενιζέλου : διαπιστευτήρια στην τρόικα με απαγόρευση αντιπολίτευσης

Η συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ για την παρουσίαση των υποψηφιοτήτων για την προεδρία του κόμματος, εξελίχθηκε σε μια πρωτοφανή παρωδία. Η νέα ηγετική ομάδα υπό τον υπουργό Οικονομικών Β. Βενιζέλο, ορμώμενη από την αγωνία της να στείλει μήνυμα ολόψυχης αφοσίωσης στο σχέδιο για μια μετεκλογική συγκυβέρνηση Ν.Δ – ΠΑΣΟΚ με παραλήπτες την τρόικα και την ελληνική άρχουσα τάξη, ουσιαστικά απαγόρευσε τις...
δύο άλλες υποψηφιότητες.

Τα κρατικοδίαιτα – «στελέχη» του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ, στο πρόσωπο του αγαπημένου συνομιλητή της τρόικας με το ρητορικό χάρισμα φαντάζονται ότι έχουν βρει τον άνθρωπο που θα διασώσει τις καριέρες τους. Έτσι ανταποκρίθηκαν πρόθυμα στην αξίωσή του να τον χρήσουν μοναδικό υποψήφιο, λαμβάνοντας μια απόφαση που οδηγεί το ΠΑΣΟΚ σε «ντεφάκτο» διάσπαση και στον οριστικό εξοβελισμό από τις γραμμές του κάθε απομειναριού αριστερόστροφης αντιπολίτευσης.

Στην πραγματικότητα ο Β. Βενιζέλος δεν είχε σοβαρό πολιτικό αντίπαλο. Ο Στ. Τζουμάκας που εμφάνισε την πιο σαφή «αντι-νεοφιλελεύθερη» πλατφόρμα, απέτυχε να κινητοποιήσει στοιχειωδώς ακόμα κι ένα μικρό τμήμα της βάσης του κόμματος. Το υπουργικό του παρελθόν στις κυβερνήσεις Σημίτη, η απουσία δεσμών με όσα αντιπολιτευτικά μέλη της ΠΑΣΚΕ ή της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις των δυο τελευταίων χρόνων, σε συνδυασμό με την πλήρη περιθωριοποίησή του από τα ΜΜΕ, έκαναν την υποψηφιότητα Τζουμάκα από τα πρώτα της βήματα, να μην έχει καμία τύχη.

Ο Χρ. Παπούτσης αποπειράθηκε να παρουσιάσει μια αριστερόστροφη πλατφόρμα, αλλά η υποψηφιότητά του δεν είχε την παραμικρή πολιτική αξιοπιστία. Ο υπουργός της αστυνομικής καταστολής και βαρβαρότητας των τελευταίων δυο χρόνων, ο «αντιπολιτευόμενος» που ψήφισε όλα τα μέτρα και τις περικοπές των Μνημονίων δεν θα μπορούσε ποτέ να καταγραφεί στη συνείδηση των εργαζόμενων σαν αληθινά αριστερή υποψηφιότητα, ώστε να δημιουργήσει ένα αξιοσημείωτο ρεύμα υποστήριξης.

Όμως παρά την πολιτική αναξιοπιστία των υποψηφιοτήτων Παπουτσή και Τζουμάκα, ο αποκλεισμός τους από τη διαδικασία εκλογής από τη βάση, φανέρωσε τον πανικό της ηγετικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ μπροστά σε κάθε υποψηφιότητα που θα μπορούσε να θυμίζει κάτι από το αριστερό παρελθόν του κόμματος.

Στην πραγματικότητα, ο Βενιζέλος κάθε άλλο παρά ισχυρός είναι. Η αστική, κρατικοδίαιτη ηγετική ομάδα που τον στηρίζει, όπως και ο ίδιος, δεν έχουν καμία επαφή με τους εργαζόμενους. Έτσι το κάλεσμα για συμμετοχή στις διαδικασίες «εκλογής» της ερχόμενης Κυριακής εκλαμβάνεται σαν ένα κακόγουστο ανέκδοτο και είναι βέβαιο ότι θα καταλήξει σε ένα φιάσκο χωρίς προηγούμενο, που θα εκθέσει ανεπανόρθωτα το νέο αρχηγό, πριν ακόμα αναλάβει τα καθήκοντά του.

Ακόμα μεγαλύτερη έκπληξη όμως, θα είναι αυτή που θα του επιφυλάξουν μαζικά οι εργαζόμενοι στις επερχόμενες εκλογές. Διότι για τη μεγάλη μάζα των πρώην ψηφοφόρων και υποστηρικτών του - για να θυμηθούμε τα λόγια της Ρόζας Λούξεμπουργκ για την γερμανική σοσιαλδημοκρατία - το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου είναι ήδη «ένα πτώμα που ζέχνει».

πηγή: ΜΑΡΞΙΣΜΟΣ