Την επίθεση ενάντια στην Αριστερά, στα μέσα του Σεπτέμβρη του 2011, ξεκίνησε ο Λοβέρδος, πανικόβλητος από τη μαζική αριστερή στροφή της βάσης του ΠΑΣΟΚ, στροφή που συνόδευσε την απεργιακή έκρηξη του τελευταίου φθινοπώρου και στο τέλος γκρέμισε την κυβέρνηση ΓΑΠ. «Στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης η ζωή έχει αξία μόνο αν είσαι... αριστερός. Εάν δεν είσαι, σε πεθαίνουν σε 10 μέρες. Ό,τι έγινε στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια του εμφυλίου αντιστράφηκε μετά την μεταπολίτευση» δήλωσε.
Ακολούθησε στα μέσα Φλεβάρη 2012 η επίθεση του Καρατζαφέρη, που πανικόβλητος βλέποντας τα ποσοστά του ΛΑΟΣ να κατρακυλάνε, δήλωσε με τη σειρά του: «Θεωρώ το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να φροντίσουμε όλοι μας είναι να μην έρθει ο κομμουνισμός. Φοβούμαι πάρα πολύ την εξέλιξη αυτού του ενδεχομένου. Αυτή τη στιγμή υπάρχει μια δρομολόγηση ενός μεγάλου μέρους του εκλογικού σώματος προς τα αριστερά. Γι’ αυτό φρόντισε, δυστυχώς, η λάθος πολιτική που ακολούθησε η ΝΔ με την τότε εξόχως αντιμνημονιακή της πολιτική. Οδήγησε έναν κόσμο σε μια κατάσταση την οποία η ίδια δεν μπορεί να υπηρετήσει». Ακόμα μια φοβέρη κωλοτούμπα, αν σκεφτεί κανείς ότι πριν λίγα χρόνια έτρεχε να φωτογραφηθεί δίπλα στον Φιντέλ Κάστρο.
Χρειάστηκαν μόλις λίγες βδομάδες συγκυβέρνησης Παπαδήμου και η ψήφιση του Μνημόνιου 2, ώστε η διάβρωση να καταφάει τη “λαϊκή” - και ολίγον “αντιμνημονιακή” - δεξιά του Σαμαρά, προκαλώντας ξανά τις ίδιες αντιδράσεις. “Η Αριστερά δεν βλέπει μακριά και δεν βοηθά τη χώρα. Είναι παγιδευμένη στις εμμονές της και περιορίζεται να καταγγέλλει ανέξοδα όλους τους άλλους. Αν η Αριστερά ψάχνει 'κακούς' για να καταγγείλει, καλό θα είναι να κοιτάξει και λίγο στον καθρέφτη της” δήλωσε ο Σαμαράς.
Και από κοντά ο Κυριακούλης Μητσοτάκης: “Την ιδεολογική σύγκρουση στα πλαίσια του πολιτικού διαλόγου με την Αριστερά, θα έπρεπε να την είχε σηκώσει η παράταξή μας εδώ και πολύ καιρό. Η Αριστερά σήμερα είναι ό,τι πιο συντηρητικό υπάρχει στην Ελλάδα, δεν θέλει να αλλάξει απολύτως τίποτα.”
Πίσω από τις επιθέσεις στην Αριστερά κρύβεται η διάλυση και ο πανικός στον οποίο έχει περιέλθει η “γαλάζια πολυκατοικία” από τα υπόγεια μέχρι τα ρετιρέ. Τα συμπτώματα είναι ολοφάνερα: Ο βουτηγμένος ως το λαιμό στα σκάνδαλα και έκπτωτος περιφερειάρχης Θεσσαλονίκης Ψωμιάδης αποφασίζει να φτιάξει την Π.Α.ΤΡΙ.ΔΑ, έναν “Ομιλο Προβληματισμού”, “μια δεξαμενή σκέψης”, όπως λέει χαρακτηριστικά.
Η Ντόρα Μπακογιάννη προσπαθεί να εξηγήσει από το Ωνάσειο, όπου ο Ισίδωρος νοσηλεύεται - “σε κατάσταση που δεν εμπνέει ανησυχία “ότι το 1 εκατομμύριο δολάρια είναι απλά ένα μικροποσό που “εκ παραδρομής” ξέχασαν να δηλώσουν. Ο Καρατζαφέρης ψάχνει να βρει τι έχει απομείνει από το ΛΑΟΣ μετά την αποχώρηση Βορίδη-Γεωργιάδη, με τον συνδαιτήμονά του κύριου “καθαρά χέρια” Καραμπέρη να βρίσκεται στη φυλακή και τον κολλητό του, Βελόπουλο, να διαμαρτύρεται ότι δεν έβγαλε έξω 400.000 ευρώ, αλλά μόλις 200.000. Είχε και αυτός μια εταιρία στη Γερμανία...
Ο ίδιος ο Σαμαράς - παρόλο που αδιαμφισβήτητα έχει θέσει σε λειτουργία την πιο σατανική μηχανή αποκαλύψεων των “άπλυτων” της υπόλοιπης πολυκατοικίας - έχει πάρει την κατιούσα στα γκάλοπ, ψάχνει τι θα κάνει με τους διαγραμμένους βουλευτές του και αναρωτιέται πως είναι δυνατόν η κατάρρευση στο κόμμα του να έχει ξεκινήσει πριν καν ακόμα δει τον εαυτό του πρωθυπουργό, έστω σε μια κυβέρνηση μνημονιακής εθνικής ενότητας.
Αστάθμητοι
Και σαν να μην έφτανε αυτό, έχει και διάφορους αστάθμητους παράγοντες, κάτι “τρελούς” με καραμπίνες στην Κομοτηνή, να κυνηγάνε τους πρώην “συναγωνιστές” του (βλέπε κάτω), πριν ακόμα καν ξεκινήσει η προεκλογική του εκστρατεία.
Εξαίρεση, που επιβεβαιώνει τον κανόνα, ο Καμμένος, που “υπερασπίστηκε” στη Βουλή την Αριστερά φτάνοντας στο σημείο να τσιτάρει μέχρι και τον “Αντόνιο ....Γκράντσι”! Κάπου ανάμεσα σε βαθιά επιθυμία γιασοκολάτα και μια υποβόσκουσα νοσταλγία για τα “μεγάλα όχι” της δεξιάς, (άραγε τον Μεταξά και το “όχι” στον ιταλό πρεσβευτή Γκράτσι;), ο Καμμένος παίζει το χαρτί του “λαϊκού” Καρατζαφέρη από την αρχή, μπας και διαστρέψει την οργή του κόσμου. Και από κοντά σε όλους αυτούς η “Χρυσή Αυγή”, που σπρώχνεται συνέχεια από συμφέροντα, Αστυνομία και ΜΜΕ, αναλαμβάνοντας το πρακτικό μέρος της “ιδεολογικής σύγκρουσης με την Αριστερά” που επιθυμεί διακαώς ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Με τον στόχο της αυτοδυναμίας να ανήκει οριστικά στο παρελθόν, ο Σαμαράς έχει μοναδική πια στόχευση μια, ακόμα πιο ασταθή και αδύναμη, πολυκομματική κυβέρνηση με ό,τι θα έχει απομείνει στο ΠΑΣΟΚ και τη συμμετοχή όλων αυτών που διέγραψε κατά καιρούς – αν τελικά τα καταφέρουν μέχρι τις εκλογές. Το εργατικό κίνημα και η Αριστερά θα πρέπει να τους φράξουν το δρόμο.
πηγή: ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου