ΠΟΛΛΕΣ "ΠΛΑΤΕΙΕΣ ΤΑΧΡΙΡ" ΣΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ

Έχουν κουραστεί από την ανεργία, «την διαφθορά των πολιτικών», «την κρίση». Χιλιάδες Ισπανοί έχουν κατεβεί στους δρόμους των μεγαλύτερων πόλεων και λίγες ημέρες πριν τις τοπικές εκλογές, καλούν όλους τους πολίτες να ενώσουν τις φωνές τους ενάντια σε μια κατάσταση σήψης.
Νεαροί, άνεργοι, δημόσιοι υπάλληλοι, πάνω από 4.000 άνθρωποι συγκεντρώθηκαν χθες βράδυ στην Πουέρτα ντελ Σολ στο κέντρο της Μαδρίτης, ανταποκρινόμενοι...στο κάλεσμα των κοινωνικών πρωτοβουλιών για να αξιώσουν πολιτικές και κοινωνικές μεταρρυθμίσεις.

«Έχουμε κουραστεί από την ανεργία και τη διαφθορά των πολιτικών. Είναι πάντοτε το ίδιο. Εγώ είμαι χωρίς δουλειά και δεν βλέπω πώς θα βρω καινούργια σύντομα. Θα πρέπει να μάθουν το πώς αισθανόμαστε, αυτοί είναι οι μόνοι που κερδίζουν πάντοτε», τόνισε ο Τζόρδι Πέρες.

Κατά δεκάδες, ή εκατοντάδες, όσοι στηρίζουν τις πρωτοβουλίες αυτές συγκεντρώθηκαν σε όλες τις μεγάλες πόλεις, τη Βαρκελώνη, τη Βαλένθια, τη Σαραγόσα, το Μπιλμπάο, τη Σεβίλλη, ή τη Γρανάδα, στοχεύοντας να κλιμακώσουν το κίνημά τους μέχρι τις εκλογές της Κυριακής.

Στη Μαδρίτη εκατοντάδες από τους συμμετέχοντες παρέμειναν στην Πουέρτα ντελ Σολ και διανυκτέρευσαν, συνεχίζοντας τη διαμαρτυρία τους και σήμερα.

Έπειτα από το σάλπισμα της πρωτοβουλίας Democracia real ya! (Πραγματική Δημοκρατία Τώρα), ή άλλων νεολαιίστικων και κοινωνικών κινημάτων (όπως το Estado de Malestar, 'κατάσταση αηδίας', το Μ-15, κατ’ αναλογία με 'τα κινήματα της 15ης Μαΐου', ή τους ‘Αγανακτισμένους’) οι διαδηλωτές προβάλλουν μία πλειάδα από διεκδικήσεις, συχνά ασαφείς, ή αδιαμόρφωτες, στην πλειονότητά τους όμως στρεφόμενες ενάντια στο πολιτικό σύστημα, την διαφθορά, και με συγκλίνουσα την απαίτηση για περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη.

«Οι υπεύθυνοι να πληρώσουν για την κρίση», «Κατ' όνομα μεν δημοκρατία, κατ’ ουσίαν όμως όχι», είναι ορισμένα από τα συνθήματα των διαδηλωτών.

Στο υπόβαθρο της διαμαρτυρίας τους, σε μία χώρα που σπάνια οι άνθρωποι εξεγείρονται με πολιτικά κίνητρα, οι απαυδισμένοι πολίτες εκφράζουν την κόπωσή τους για την νέα ανάφλεξη της οικονομικής κρίσης και της ανεργίας, η οποία έχει φθάσει το ύψος ρεκόρ του 21,19% κατά το πρώτο τρίμηνο. Τον Φεβρουάριο, το 44,6% του εργατικού δυναμικού κάτω των 25% ήταν χωρίς δουλειά.

Οι μαζικές διαδηλώσεις στην Ισπανία αποτελούν σπάνιο φαινόμενο. Το Σεπτέμβριο του 2010 είχε οργανωθεί γενική απεργία και συλλαλητήριο, στο οποίο χιλιάδες κόσμου είχε ανταποκριθεί στο κάλεσμα να καταγγελθεί η πολιτική λιτότητας με την οποία η σοσιαλιστική κυβέρνηση αποπειράθηκε να αντιμετωπίσει την επελαύνουσα οικονομική κρίση.

Τα μέτρα λιτότητας αναμένεται να κοστίσουν ακριβά στους Σοσιαλιστές, τους οποίους όλες οι δημοσκοπήσεις φέρουν ως χαμένους απέναντι στο συντηρητικό Λαϊκό Κόμμα (ΡΡ) στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές της Κυριακής.

Όπως τονίζει ωστόσο η 31 ετών Λίδια Γκαρθία, η ίδια είναι πεπεισμένη ότι «θα πρέπει να πάμε να ψηφίσουμε». «Όχι απαραίτητα τα μεγάλα κόμματα, υπάρχουν κι άλλα. Θα πρέπει να σταματήσουμε να σκεπτόμαστε μόνον τη χρήσιμη ψήφο», τόνισε.

Υπάρχουν άλλοι οι οποίοι δηλώνουν ακόμη πιο απογοητευμένοι. «Γιατί να ψηφίσω; Όλοι τους κάνουν τα ίδια. Πρώτα υπόσχονται και μετά δεν κάνουν το παραμικρό», τονίζει ο Χόρχε Σαντιάγο, 29 ετών, εργαζόμενος σε βενζινάδικο.

Δίπλα του, η Μαρία Χοσέ, νοσοκόμα της οποίας ο μισθός μειώθηκε κατά 5% - όπως και όλων των δημοσίων υπαλλήλων στην Ισπανία - τονίζει πως «το σημαντικό δεν είναι ότι μας μείωσαν τους μισθούς, όσο η ανησυχία που καλλιεργείται για το μέλλον των παιδιών και των νέων».