Περ. Κοροβέσης - ΣΥΡΙΖΑ : σενάρια και προβλέψεις

του Περ. Κοροβέση

Ας υποθέσουμε πως κάποιος εξωγήινος ερχόταν σε ένα θεωρείο της Βουλής και παρακολουθούσε κάποια Ολομέλεια του Σώματος. Ακουγε προσεκτικά όλους τους ρήτορες του κάθε κόμματος. Είμαι σίγουρος πως θα γύριζε στον πλανήτη του σε πλήρη σύγχυση. Θα είχε πειστεί πως όλοι είχαν δίκιο και δεν θα ήξερε ποιον να ψηφίσει. Και η εξήγηση θα ήταν απλή. Ο πολιτικός λόγος της εξουσίας κρύβει την πραγματικότητα και στηρίζεται σε...
μυθολογικά στοιχεία, κοινώς παραμύθια, για να γοητεύσει το ακροατήριό του και να αποσπάσει ψήφους. Η αλήθεια αυτού του λόγου φαίνεται στην πράξη. Και είναι φυσικό ο εξωγήινος να την πατήσει, μια που δεν είχε καμιά σχέση με τον πλανήτη μας. Αλλά τι γίνεται με τους κατοίκους αυτής της χώρας που ζουν την καθημερινή τους καταστροφή, που βλέπουν τα μαγαζιά και τις επιχειρήσεις τους να κλείνουν, τους εργαζομένους να απολύονται κατά χιλιάδες, τις πόλεις να ερημώνουν σαν να έχει περάσει θανατικό;

Αν αυτή η φασίζουσα κυβέρνηση εξαντλήσει την τετραετία, η καταστροφή θα είναι τέτοια, που δεν θα είναι εύκολα ανατρέψιμη. Αν υποθέσουμε πως θα τη διαδεχθεί μια δημοκρατική κυβέρνηση και όχι μια καθαρά φασιστική κυβέρνηση, που θα συνεχίσει τον καταστροφικό ρόλο της κυβέρνησης Σαμαρά. Εν τούτοις η Ν.Δ. στις δημοσκοπήσεις έρχεται πάντα πρώτη και ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ βρίσκεται αυτάρεσκα στη δεύτερη θέση και στοχοπροσηλωμένος για την κυβέρνηση. Και εδώ κάτι δεν πάει καλά. Καμιά δημοσκόπηση δεν δίνει αυτοδυναμία σε αυτό το κόμμα.

Αναγκαστικά πρέπει να βρει συμμάχους. Και αυτοί οι σύμμαχοι πρέπει να έχουν σάρκα και οστά, για να μπορέσουν να έχουν ψήφο στη Βουλή και να σχηματίσουν κυβερνητική πλειοψηφία. Προς το παρόν οι σύμμαχοι του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ είναι άυλοι. Και αν κάνουμε την υπόθεση πως η Αριστερά έρχεται πρώτη δύναμη και πάρει εντολή να σχηματίσει κυβέρνηση, τι θα κάνει; Θα συμμαχήσει με την ακροδεξιά των Ανεξάρτητων Εθνικιστών Ελλήνων ή μήπως με τη ΔΗΜΑΡ και το ΠΑΣΟΚ; (Αν ακόμα αυτοί οι δύο πολιτικοί οργανισμοί υπάρχουν μέχρι τότε.)

Ενα τέτοιο σενάριο δεν πρέπει να αποκλειστεί, όσο και αν προς το παρόν μοιάζει απίθανο. Η εμμονή της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ για την εξουσία υποδηλώνει πως θα ψάξει να βρει συμμάχους που όμως τώρα δεν τους κατονομάζει. Τα επιχειρήματα δεν θα λείψουν και θα είναι τα ίδια που ειπώθηκαν και για αυτή την κυβέρνηση. «Αριστερά της Ευθύνης», «Σταθερή Κυβέρνηση», «Εξοδος από την Κρίση» και άλλα τέτοια θεάρεστα πράγματα. Αν τελικά παίξει αυτό το σενάριο, τότε όλη την καταστροφή θα την πληρώσει ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, και ίσως βρεθούμε στη δική μας Βαϊμάρη φέρνοντας τον δικό μας φίρερ στην εξουσία. Υπάρχει και ένα δεύτερο σενάριο. Πρώτο κόμμα να έρθει η Ν.Δ., χωρίς αυτοδυναμία, οπότε και αυτή πρέπει να ψάξει για συμμάχους. Εδώ ας δούμε τη γέφυρα που έστησε ο κ. Πολύδωρας προς τη Χρυσή Αυγή. Και δεν αποκλείεται στη Ν.Δ. να υπάρχει ήδη ένα τέτοιο επεξεργασμένο σενάριο, που να αρχίζει σιγά σιγά να διαδίδεται, προετοιμάζοντας την κοινή γνώμη.

Μήπως ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ έχει αυτοπαγιδευτεί σε έναν κυβερνητισμό, στρογγυλεύοντας τον λόγο του, παίρνοντας αποστάσεις από τον προεκλογικό του λόγο, λειαίνοντας τις θέσεις του; Είναι πολλοί που του το καταλογίζουν. Υπάρχουν και άλλοι που υποστηρίζουν πως είναι ένα αρχηγικό κόμμα και λειτουργεί χωρίς όργανα. Ακόμα έχει σχολιαστεί δυσμενώς η εκλογή της Κ.Ε. με λίστα και όχι αναλογικά, τακτική όλων των εργατοπατέρων, που ο πρώτος τα παίρνει όλα και φεύγει. Ακόμα η εκλογή του προέδρου με «δημοψήφισμα» δεν είναι «παπανδρεϊκή»; Και αυτό δεν σημαίνει καθιέρωση αρχηγικού κόμματος; Ο ανώτατος άρχοντας θα έχει τα χέρια του λυμένα και δεν θα ελέγχεται από κανένα όργανο. Ακόμα και η διάλυση των συνιστωσών δεν είναι ένα βασικό πρόβλημα δημοκρατίας; Οι συνιστώσες ήταν που έδωσαν το φιλί της ζωής στον ετοιμοθάνατο ΣΥΝ που χαροπάλευε να μπει στη Βουλή. Δεν θα μπορούσε πιο απλά τα μέλη των συνιστωσών να είναι και μέλη του ΣΥΡΙΖΑ και να διαλυθούν όταν αυτές το αποφασίσουν;

Κατά την άποψή μου, όλα αυτά έχουν συμβάλει στη στασιμότητα των δημοσκοπικών ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και δεν αποκλείεται να τα δούμε να μειώνονται, γιατί όπως εκφέρεται σήμερα ο πολιτικός λόγος του ΣΥΡΙΖΑ, δεν εκφράζει την παθητική οργή του κόσμου, αλλά δείχνει να δίνει διαπιστευτήρια στην πραγματική εξουσία των Βρυξελλών. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, αν θέλει να εκφράσει την κοινωνία, πρέπει πρώτα να ριζώσει σε αυτήν, να κάνει κοινωνική αντιπολίτευση και να προετοιμάσει την κοινή γνώμη για όλα τα ενδεχόμενα. Και πρέπει να προετοιμάσει από τώρα όλα τα δυνατά εναλλακτικά σενάρια. Στην πολιτική κερδίζει αυτός που μπορεί να κάνει τη σωστή πρόβλεψη.

Πηγή : Εφ. των Συντακτών