Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ (ΠΡΟΣ ΑΠΟΦΥΓΗ ΣΥΓΧΥΣΕΩΝ)

Γράφει ο
Λευτ. Κιοσέογλου

Πολύς λόγος γίνεται για τους ''κακούς δημόσιους υπαλλήλους'', που ''έβαλαν μέσα το κράτος'', όπως επίσης για την στάση της Αριστεράς απέναντι στο θέμα του δημοσίου.
Να ξεκαθαρίσουμε κάτι: όταν η Αριστερά μιλάει για το ''δημόσιο'', εννοεί πρώτα από όλα το α γ α θ ο ή τις υ π η ρ ε ς ι ε ς που παράγονται...κατά κλάδο (πχ νερό, ζάχαρη, τηλέφωνο, ταχυδρομείο, δρόμους, τρένο, αεροπλάνο, πετρέλαιο, αέριο και ηλ. ρεύμα, υγεία, παιδεία, κοινωνική ασφάλιση, κλπ)-και ότι ο έλεγχός τους από το δημόσιο, διασφαλίζει τον κοινωνικό χαρακτήρα των αγαθών, όσο και την χαμηλή διατίμηση τους, ώστε να είναι προσιτά σε όλους τους πολίτες, ανεξαρτήτως οικονομικής δυνατότητας, όπως λέει το ελληνικό σύνταγμα. Δηλαδή...δεν υπερασπίζεται, δηλαδή τα στενά συμφέροντα των εργαζομένων, απλά...και αναγνωρίζουμε ότι υπάρχουν π ο λ λ α να διορθωθούν, αλλά τ ι π ο τα για πούλημα- γιατί μιλάμε για κοινωνικά α γ α θ α, κι όχι ε μ π ο ρ ε υ μ α τ α...και το μεγάλο λάθος που έγινε πριν πολλά χρόνια, με γνώμονα βέβαια την όσο το δυνατόν πιο εύρωστη κατάσταση των ασφαλιστικών ταμείων των συγκεκριμένων κλάδων, ήταν η εισαγωγή τους στο χρηματιστήριο, όπου εφόσον παραχωρήθηκαν μερίδια σε ιδιώτες αγοραστές (που αποσκοπούν στο κέρδος φυσικά), έχασαν τον κοινωνικό τους ρόλο, και κατάντησαν εμπορικές επιχειρήσεις...
Εξ' ου δεν είναι και ανταγωνιστικές, εφόσον ακολουθείται διαχρονικό σχέδιο για την τελική διάλυση τους, και μάλιστα επί ''πινακίου φακής'', για να πουληθούν εύκολα και φτηνά σε ιδιώτες ανταγωνιστές, οι όποιοι θα τις ''εξυγιάνουν'' (βλέπε Ολυμπιακή, και την κατάντια που την φέρνει σιγά-σιγά ο Βγενόπουλος, όπως και ΕΛΒΟ,την οποία εγκαταλείπει ο Μυτηλιναιος).
Και τέλος, να ξεκαθαρίσουμε κάτι: το ότι υπερασπιζόμαστε το δημόσιο αγαθό, κι όχι απλά τις θέσεις και τα δικαιώματα των εργαζομένων, φαίνεται από το ότι δεν είναι καν οπαδοί ή ψηφοφόροι μας (αλλά δυστυχώς {μέχρι χθες τουλάχιστον} πελατεία των κομμάτων εξουσίας).
Αλλιώς θα ήμασταν κυβέρνηση προ πολλού, δεν λέμε όμως αυτά που αρέσουν, αλλά αυτά που κάνουν την κοινωνική δικαιοσύνη πράξη, παίρνοντας υπόψη πάντα το συμφέρον των πολλών...γι' αυτά, και άλλα πολλά, ''δεν είμαστε όλοι το ίδιο''.