της Άλμα
Μακάρι οι επαναστάσεις να γίνονταν με παραγγελία.Δε λέω, καλό το event χθες, μα με το ζόρι να γίνουμε Ισπανοί δε γίνεται. Καλά καλά δε ξέρω αν μου λέει και τίποτα και η Ισπανική αγανάκτηση.Και επειδή οι λέξεις που χρησιμοποιούμε έχουν κάποιο νόημα,το δικό μου κυρίαρχο συναίσθημα απέναντι στους κυβερνώντες δεν είναι η αγανάκτηση, αλλά ο θυμός. Αγανάκτηση νιώθω με τον εαυτό μου που δεν εκφράζω το θυμό μου, με τέτοιο τρόπο ώστε να τους πάρει ο διάολος τον πατέρα....
και να μ'αφήσουν ν'αποφασίσω εγώ για τη μοίρα μου. Χύμα και αχταρμά εκδηλώσεις να κάνουμε εάν μας λείπουν τα πανηγύρια και θέλουμε να εκτονωθούμε. Άλλωστε η φτώχεια θέλει καλοπέραση. Και για πιο sic να τα πούμε festivals. Οι διαδηλώσεις όμως είναι άλλο πράγμα, κάτιτις πολιτικό.
Ας μη ξεχνάμε ότι με την Ισπανία μας χωρίζει και η άβυσσος του ΔΝΤ. Καθώς επίσης και μια εθνική κυριαρχία που δεν έχουμε. Αυτά τα θέματα δε λύνονται με γιορτούλες και χαρούλες, δυστυχώς. Τα προβλήματά μας χρειάζονται σαφή προσδιορισμό τόσο των αιτιών που τα δημιούργησαν όσο και των προτάσεων εξόδου από την κρίση.
Και εν πάσει περιπτώσει εάν κατάφεραν να μας προσβάλουν οι Ισπανοί και το πήραμε πατριωτικά, κουλάρετε ρε παιδιά. Βρείτε τουλάχιστον κάτι στο πιο πρωτότυπο και όχι copy paste. Είναι θέμα εθνικής περηφάνιας.
2 σχόλια:
ΣΩΣΤΑΑΑΑΑ
παλι μετανιωσα που σε διαβασα
Δημοσίευση σχολίου