Τα καθαρά κέρδη της επιχείρησης την πενταετία 2006-2010 έφτασαν τα 64.290.000 ευρώ. Όπως αναφέρουν οι εργαζόμενοι “όταν το 2009 η τότε Κυβέρνηση της Ν. Δημοκρατίας αποφάσισε να ιδιωτικοποιήσει την ΕΥΑΘ, ειδικοί εκτιμούσαν την αξία πώλησης μαζί με την παραχώρηση του management, γύρω στα 100.000.000 ευρώ… Οι αριθμοί μιλάνε από μόνοι τους. Αν μάλιστα παραδειγματιστούμε και από ανάλογες ιδιωτικοποιήσεις του εξωτερικού με συμβόλαια παραχώρησης 25, 30 ή και περισσοτέρων ετών, εύκολα καταλαβαίνουμε ότι το Κράτος ουσιαστικά ΧΑΡΙΖΕΙ, και δεν ιδιωτικοποιεί απλώς”.Η τότε αντιπολίτευση και σημερινή Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, μιλούσε για ξεπούλημα ενός μονοπωλίου μιας από τις λίγες κερδοφόρες ΔΕΚΟ που φέρνει λεφτά στο Κράτος.
Επανακρατικοποιούν τις ιδιωτικοποιημένες επιχειρήσεις ύδρευσης
Η στροφή στην τάση επανακρατικοποίησης ξεκίνησε από το Παρίσι, την πατρίδα των SUEZ,Veolia, των μεγαλύτερων πολυεθνικών σε θέματα διαχείρισης ύδρευσης! Ο δήμος Παρισίων (επί Ζακ Σιράκ), έδωσε την διανομή του νερού με εικοσιπενταετή σύμβαση στις παραπάνω εταιρείες, έχοντας μοιράσει την πόλη μεταξύ των δύο εταιρειών σύμφωνα με τη διαδρομή του Σηκουάνα: Η Veolia την περιοχή δεξιά του ποταμού και η SUEZ την αριστερή όχθη. Έτσι άλλος παρήγαγε και επεξεργαζόταν το νερό και άλλος το διένειμε με αποτέλεσμα αλληλοκάλυψη υπευθυνοτήτων, χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι μια σταγόνα νερού από την πηγή ως την βρύση άλλαζε δέκα φορές υπεύθυνο διαχείρισης της!
Με την λήξη της σύμβασης τον Δεκέμβρη του 2009 ο το νερό του Παρισιού επεναδημοτικοποιήθηκε σε έναν φορέα, την Eau de Paris.
Δεν είναι όμως πάντα οι φορείς που παίρνουν τις αποφάσεις, οι πολίτες οι ίδιοι πολλές φορές παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους και με εφαρμογή των δικαιωμάτων τους αποφασίζουν για το μέλλον τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Ιταλία και η πόλη του Βερολίνου.
Το νερό ανήκει σε όλους! Οι τοπικές κοινωνίες αντιδρούν!
Στην Ιταλία, με νόμο του 2009, προβλέπεται ότι από το 2012 θα πρέπει η ύδρευση να διαχειρίζεται από ιδιώτες ή από κοινοπραξίες δημοσίου-ιδιωτών (ΣΔΙΤ) όπου όμως ο ιδιώτης θα πρέπει να έχει τουλάχιστον το 40%, ενώ παράλληλα οι τοπικές αρχές θα πρέπει ως το 2015, να μειώσουν τη συμμετοχή τους σε ποσοστό κάτω του 30%!Έτσι λοιπόν το Forum Italiano dei Movimenti per l’Acqua, διοργάνωσε μια τεράστια καμπάνια από τις αρχές του 2010 και τελικά κατάφερε να συγκεντρώσει 1.400.000 υπογραφές, 1.000.000 περισσότερες από τις απαιτούμενες, με αίτημα προς το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο της Ιταλίας, να διενεργηθεί δημοψήφισμα ώστε να ακυρωθεί ο παραπάνω νόμος! Η Δημοκρατία μίλησε, έτσι μέσα στην άνοιξη του 2011 περισσότεροι από 50.000.000 Ιταλοί θα προσέλθουν στις κάλπες για να αποφασίσουν για το μέλλον των υδάτινων πόρων τους.
Αντίστοιχα στο Βερολίνο, όπου έγινε μερική ιδιωτικοποίηση, οι πολίτες συγκεντρώνοντας 280.000 έγκυρες υπογραφές από τις 170.000 που απαιτούνταν, προκάλεσαν δημοψήφισμα με αίτημα να δημοσιευθούν στο κοινό οι μυστικές συμβάσεις παραχώρησης του νερού στους ιδιώτες (Veolia, RWE). H δημοσιοποίηση των συμβάσεων αυτών είναι προαπαιτούμενο ώστε να μπορέσει μελλοντικά να γίνει αλλαγή της σύμβασης παραχώρησης. Την 13η Φεβρουαρίου 2011 λοιπόν, περισσότεροι από 665.000 Βερολινέζοι ανταποκρίθηκαν στο δημοψήφισμα και με ποσοστό 98,2% είπανε ΝΑΙ στη δημοσιοποίηση των συμβάσεων. Υπάρχει ένα ντοκιμαντέρ “Water under the Hammer”, στο οποίο μεταξύ άλλων παρουσιάζει πως οι αρχές του Βερολίνου προετοίμασαν την πώληση της εταιρείας υδάτων,Berlin Water Works (BWB). Μέλη της επιχειρηματικής κοινότητας, κλήθηκαν στην Αγγλία το 1998 όπου τους έγινε παρουσίαση για την ιδιωτικοποίηση. Το Αγγλικό παράδειγμα έδειχνε πως οι μισθοί των manager τριπλασιάστηκαν σε 10 χρόνια ενώ οι θέσεις εργασίας μειώθηκαν στο ένα τρίτο! Ένα χρόνο μετά το 49,9% της BWB ιδιωτικοποιήθηκε! Μετά το πάγωμα των τιμολογίων ως το 2003, το 2004 η τιμή του νερού αυξήθηκε 15%, και από τότε ακόμη 20%. Παράλληλα, από τους 7.000 εργαζόμενους στα μέσα της δεκαετίας του 1990, στα τέλη του 2009 είχαν απομείνει 4.700 με σημερινό ρυθμό ,μείωσης 100 εργαζόμενοι ανά έτος. Οι επενδύσεις μειώθηκαν κατά 50% με αποτέλεσμα να χαθούν 8.000 θέσεις εργασίας από μικρομεσαίες επιχειρήσεις του Βερολίνου που συνεργαζόταν με την εταιρεία ύδρευσης.
Το αξιοσημείωτο του δημοψηφίσματος του Βερολίνου είναι ότι διοργανώθηκε, από «κάτω», από την βάση, ομάδες πολιτών, συνδικάτα, δημιούργησαν την συλλογικότητα Τραπέζι Νερού του Βερολίνου, και η συλλογή των υπογραφών έγινε με δική τους καμπάνια σε διάστημα έξι μηνών.
Δημοψήφισμα Τώρα!Οι εργαζόμενοι στην ΕΥΑΘ ζητούν εδώ και μήνες να διεξαχθεί δημοψήφισμα για να αποφασιστεί το μέλλον της εταιρίας. Η καμπάνια αυτή θα κυκλοφορήσει και πάλι στους δρόμους της Θεσσαλονίκης και αναμένεται το αίτημα να μπει πλεόν πιο επιτακτικά, καλώντας φορείς της πόλης να πάρουν θέση. Μάλιστα μέσα στις επόμενες ημέρες θα ξεκινήσει και η συλλογή υπογραφών, ώστε να λειτουργήσει ώς ένα επιπλέον μέτρο πίεσης στην κυβέρνηση.
Η ανακοίνωση του σωματείου εργαζομένων στην ΕΥΑΘ:
Αρχίζουν παντού στάσεις εργασίας και απεργίες
Συναδέλφισσες- Συνάδελφοι
Μετά και την επίσημη ανακοίνωση της κυβέρνησης, ότι πωλείται το 40% των μετοχών από το 74% που κατέχει το Δημόσιο στη εταιρία μας και με την παραχώρηση του management,
ΣΑΣ ΚΑΛΟΥΜΕ
Να συμμετάσχετε στην στάση εργασίας που προκήρυξε το Σωματείο Εργαζομένων για την Παρασκευή 25.5.2011 από τις 1200-1430 και να παρευρεθείτε στην Γενική Συνέλευση που θα γίνει στις 1230 την ίδια μέρα στο ισόγειο των γραφείων της Εγνατίας 127.
Η παρουσία όλων είναι απαραίτητη και επιβεβλημένη γιατί θα παρθούν κρίσιμες αποφάσεις.
Ο αγώνας ενάντια στο ξεπούλημα του ΝΕΡΟΥ τώρα αρχίζει!
πηγή: http://alterthess.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου