Δευτέρα 18 Απριλίου 2011

ΑΡΘΡΟ: ΠΕΡΙ ΕΥΘΥΝΗΣ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Του Δ. Χρήστου
Ποιο είναι το κυρίαρχο ζητούμενο σήμερα; Αν δεν κάνω λάθος, είναι να αποκρούσουμε τη χρεωκοπία, τη διάλυση του κοινωνικού και παραγωγικού ιστού, την υποδούλωση της χώρας στους δανειστές μας. Αν δεν διαφωνεί κανείς, τα περιθώρια κοινωνικών και πολιτικών συμμαχιών σε αυτό το κρίσιμο ζήτημα..είναι τεράστια, αφού μπορεί να βρουν σύμφωνο έως και το 80% του ελληνικού λαού. Για ποιο λόγο, λοιπόν, φάνηκε σε μερικούς βιαστικό άκαιρο (έως και ύποπτο) το άνοιγμα του Αλέξη Τσίπρα στην κοινωνία, σε μια προσπάθεια να προστατεύσουμε την πατρίδα μας;

ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΖΟΥΜΕ έτσι τις πλατιές λαϊκές μάζες που είναι έτοιμες και ώριμες να συγκροτήσουν ένα αριστερό μέτωπο ικανό να διεκδικήσει την εξουσία και να επιβάλει τον σοσιαλισμό; Τόσο κοντά βρισκόμαστε και δεν το βλέπω ούτε εγώ ούτε το φανερώνουν οι δημοσκοπήσεις; Για ποιον κάνουμε σε τελευταία ανάλυση πολιτική; Για τον εαυτό μας και την παρέα μας; Αν εμείς, που ακόμα δεν είμαστε ούτε καν κυρίαρχη δύναμη στον χώρο της αριστεράς και κάποιοι από μας, που οι προσωπικές τους απόψεις, πεντακάθαρα κατά τη γνώμη τους επαναστατικά αριστερές, δεν συγκινούν και δεν πείθουν σε αυτόνομη δοκιμασία ούτε ποσοστό μονάδας του εκλογικού σώματος, δεν αντέχουμε την πραγματική πολιτική δοκιμασία, τότε, εκτός από τους εαυτούς μας, κοροϊδεύουμε και την κοινωνία.

ΟΤΑΝ το τολμηρό άνοιγμα του Αλέκου Αλαβάνου που προώθησε στην ηγεσία του ΣΥΝ τη νέα ελπιδοφόρα γενιά της αριστεράς συγκίνησε το εκλογικό σώμα και αποτύπωσε σε εκείνες τις συνθήκες πρωτόγνωρη για τα μεταπολιτευτικά μας χρονικά πρόθεση ψήφου στο ύψος του 18%, τι νομίζουμε ότι συνέβη; Τι έθελξε κυρίως τον αριστερό κόσμο του ΠΑΣΟΚ, που είδε μια νέα ελπίδα; Και τι συμπεράσματα βγήκαν, όταν ο χώρος επέστρεψε στα συρρικνωμένα του ποσοστά και την αγωνία να εξασφαλίσει την είσοδό του στη Βουλή; Αν το πάμε το καράβι όλο αριστερά κατευθείαν για τον σοσιαλισμό εδώ και τώρα, θα διαπρέψουμε; Και αν αυτό δεν έχει σημασία στο αστικό κοινοβουλευτικό σύστημα, όπως λέει και το ΚΚΕ, τι το πρωτοποριακό και προοδευτικό στην πράξη έχει τελικά αυτή η γραμμή;

ΑΣ ΠΕΡΑΣΟΥΜΕ τώρα στο σημαντικό θέμα των ημερών. Την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους. Θέμα υπαρκτό, μιας και το βάρος που έχει συσσωρευτεί δεν είναι διαχειρίσιμο, καθηλώνοντας τη χώρα στην ύφεση που το τέρμα της είναι η χρεωκοπία. Είναι φανερό ότι η αναδιάρθρωση είναι αναπόφευκτη και αυτό το έχουν κατανοήσει απόλυτα οι δανειστές μας. Αρκεί μια σημαντική επιμήκυνση, ώστε να μπορεί η χώρα να βρει πόρους για ανάπτυξη και ανασύνταξη της οικονομίας της; Σύνθετο ζήτημα, διότι, αν έχεις ισχυρή κυβέρνηση και παραγωγικό δυναμικό ικανό και φιλόδοξο, μπορεί και να αρκούσε. Τι γίνεται όμως όταν δεν έχεις και, κυρίως, δύσκολα μπορείς να αποκτήσεις;

ΝΑ ΓΙΝΕΙ διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους λένε αρκετοί. Πώς γίνεται όμως κάτι τέτοιο; Ένα γενικό και οριζόντιο “κούρεμα” θα οδηγήσει τις ελληνικές τράπεζες σε χρεωκοπία. Κανένα πρόβλημα, λένε. Τις κρατικοποιούμε και τελειώνουμε. Τόσο απλά. Αλλά πες πως αυτό γίνεται. Με τα ασφαλιστικά ταμεία, εγχώρια και ξένα, που κατέχουν ελληνικά ομόλογα, τι κάνουμε; Τα αφήνουμε να χρεωκοπήσουν και ψάχνουμε για άλλα δανεικά, όπως ο Γιώργος για να πληρώνουμε τις συντάξεις. Και ποιος θα μας δανείζει μετά, όταν έχει εξαπατηθεί (κοινώς του φάγαμε τα λεφτά) από εμάς; Για να μην πολυλογούμε, το θέμα, εκτός από σύνθετο, είναι ιδιαίτερα σοβαρό.

Στο πρόσφατο συνέδριο του ΚΕΑ ο καθηγητής Γ. Βαρουφάκης διατύπωσε μια τολμηρή αλλά και ρεαλιστική πρόταση στο πλαίσιο μιας νέας ευρωπαϊκής οικονομικής αρχιτεκτονικής με αναβάθμιση του ρόλου της Κεντρικής Τράπεζας. Να αναλάβει το 60% του χρέους των χωρών μελών της Ε.Ε. η ΕΚΤ, ώστε η διαχείριση και η εξυπηρέτησή του να γίνεται με ασφαλή, ισχυρά εργαλεία, όπως τα ευρωομόλογα.

ΜΗΠΩΣ, αν βγούμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση και επιστρέψουμε στη δραχμή, διαγράφοντας μονομερώς όλο το χρέος, μπορούμε να λύσουμε τα προβλήματά μας;

Αν κάποιος μπορεί να εγγυηθεί ότι αυτομάτως η χώρα, δίχως επενδυτικά κεφάλαια για ανάπτυξη και με κατεστραμμένες τις τράπεζες, θα έχει αμέσως πλεονασματικούς προϋπολογισμούς και δεν θα ξαναχρειαστεί δανεικά, θεωρητικά γίνεται. Αν όμως χρειαστεί, δεν θα βρει στις αγορές ούτε σέντσι. Και τότε αυτόν που θα έχει οδηγήσει τη χώρα στην καταστροφική απομόνωση τύπου Τσαουσέσκου, ο λαός θα τον πάρει με τις πέτρες. Και όσοι τα λένε, το κάνουν με την ασφάλεια του... ανέφικτου.

d.xristou@avgi.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια: