«Από τον Απρίλιο του 2010 η Ευρώπη κινητοποιήθηκε για να επιλύσει την ελληνική κρίση, αλλά μάταια» αναφέρει σε άρθρο της στην La Tribune, η Valerie Segond, αναρωτώμενη για ποιους λόγους, μια τέτοια, άνευ προηγουμένου κινητοποίηση είχε τόσο ελάχιστα αποτελέσματα.
«Μήπως, το πρόβλημα εντοπίζεται στο γεγονός ότι η Ελλάδα ως μέλος της ευρωζώνης δεν μπόρεσε να κάνει χρήση μιας υποτίμησης ή μιας αναδιάρθρωσης χρέους, όπως είχε συμβεί στην περίπτωση της Αργεντινής και της Βραζιλίας; Έτσι, ως μέλος μιας νομισματικής ζώνης έχασε την ελευθερία κινήσεων της και περιορίστηκε σε μια στήριξη εκ μέρους των εταίρων της» αναφέρει η Segond.
«Οι αρμόδιοι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν διαχειρίστηκαν ορθά την ελληνική κρίση», σημειώνει ο Richard Portes, οικονομικός αναλυτής του London Business School. «Από την αρχή, ήταν προφανές ότι η Ελλάδα δεν θα ήταν σε θέση να αποπληρώσει το χρέος της» προσθέτει.
«Έτσι, ούτε η ΕΕ, αλλά ούτε και το ΔΝΤ δεν ήθελαν να παραδεχτούν ότι δεν βρισκόταν απλώς αντιμέτωπη με μια κρίση ρευστότητας, αλλά αντιμέτωπη με μια κρίση φερεγγυότητας, κατά την οποία ο καθένας θα μπορούσε να χάσει ό,τι είχε δανείσει. Έχοντας κατά νου τη χρεοκοπία της Lehman Brothers, οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι κατέβαλαν κάθε προσπάθεια ώστε να μη μετατραπεί η κρίση αυτή σε μια νέα κρίση του τραπεζικού τομέα, και έτσι αρνούμενοι την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, ευνόησαν τελικά τις τράπεζες εις βάρος των Ελλήνων και των Ευρωπαίων φορολογούμενων» σημειώνει η Segond.
«Οι Ευρωπαίοι θεωρούσαν ότι με τον καιρό και με τα αυστηρά μέτρα λιτότητας που ανέλαβε η Αθήνα, οι αγορές θα ανακτούσαν την εμπιστοσύνη τους έναντι της ελληνικής οικονομίας. Tο στοίχημα όμως αυτό δεν απέδωσε και οι αγορές πλέον δεν πιστεύουν στο χρονοδιάγραμμα της δημοσιονομικής εξυγίανσης διάρκειας τριών ετών» επισημαίνει.
Σύμφωνα με τον οικονομικό αναλυτή, Antoine Brunet, «η εμπιστοσύνη δεν αποκαταστάθηκε διότι ο ευρωπαϊκός μηχανισμός αλληλεγγύης συνίσταται στο να αποκρύπτει τη βαρύτητα της κατάστασης. Όχι μόνο το χρέος της Ελλάδας δεν είναι δυνατό να αποπληρωθεί, καθώς η χώρα δεν είναι από διαρθρωτικής πλευράς φερέγγυα, αλλά κυρίως, η συσσώρευση δημόσιου χρέους συνέβη διότι η Ελλάδα έκανε συστηματικά χρήση των δημοσίων δαπανών προκειμένου να αποφύγει την ύφεση. Άλλωστε, το μοντέλο αυτό, που χρησιμοποιούν και άλλα ευρωπαϊκά κράτη-μεταξύ αυτών και η Γαλλία- που διευρύνουν το εμπορικό τους έλλειμμα δεν είναι βιώσιμο».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου