ρεπορτάζ: ΕΝΑ ΠΡΩΙΝΟ ΣΤΟΝ ΔΗΜΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ.

Ρεπορτάζ

Είναι Παρασκευή και στις 6:30 το πρωί βρίσκομαι στο δημαρχείο της Αλεξάνδρειας. Έχουν περάσει εικοσιοχτώ μέρες από την εγκατάσταση της νέας διοίκησης και ήδη έχει εμπεδωθεί η εντύπωση στους δημότες ότι η νέα αρχή δουλεύει και μάλιστα πιάνει δουλειά πριν το χάραμα. Θέλησα να δω από κοντά του λόγου το αληθές και πλησιάζοντας το κτήριο του δημαρχείου είδα φώτα, τόσο στο κύριο κτήριο, όσο και στο χώρο όπου εδρεύει το τεχνικό τμήμα της ΕΔΑΝΑΛ και είναι ο χώρος των οχημάτων. Ήδη, με πληροφορεί ένας εκ των τεσσάρων εργατών καθαριότητας που συναντώ, τα απορριμματοφόρα βρίσκονται στα δρομολόγιά τους. Πίνω καφέ στο κυλικείο και συζητώ με τους εργάτες καθαριότητας που ήταν ήδη εκεί. Η συζήτηση αρχίζει από τις καιρικές συνθήκες και ένας που...
ήρθε από την Μελίκη μας λέει ότι χιόνιζε ως τη γέφυρα του Αλιάκμονα. Αυτομάτως ασχολούμαστε με το βαθμό δυσκολίας των εργαζομένων αυτών που κάτω από αντίξοες συνθήκες είναι υποχρεωμένοι να δουλεύουν και οι περισσότεροι εξ αυτών χωρίς να ακολουθούν τα μέτρα ασφαλείας που επιβάλλονται και τους παρέχει η υπηρεσία.
Τους απασχολεί το αυτονόητο, να είναι καλά στην υγεία τους ώστε τώρα που πλησιάζει ο χρόνος να βγουν στη σύνταξη να μπορέσουν να ξεκουραστούν βοηθώντας τα παιδιά τους. Οξύμωρο;
Τους ρωτώ αν είναι προβληματισμένοι ή και ενοχλημένοι που δουλεύουν στην Αλεξάνδρεια τώρα με τον Καλλικράτη που τους άλλαξε συνήθειες ετών. Μου απαντούν ότι «δουλειά να έχει και δε χάλασε ο κόσμος, το ίδιο είναι κι εμείς μάθαμε να δουλεύουμε, είτε χτυπάμε κάρτα στο Πλατύ και στη Μελίκη, είτε στην Αλεξάνδρεια».
Όση ώρα μιλάμε και πίνουμε καφέ η προσεύλευση των εργαζομένων πυκνώνει. Βλέπω με έκπληξη ότι αρχίζει η προσέλευση των εργαζομένων στο διοικητικό προσωπικό και νομίζω ότι έχει περάσει η ώρα, έχει πάει ήδη 9 το πρωί και κοιτάω το ρολόι. Η ώρα είναι 6:50 πμ και ήδη έχουν κάνει την εμφάνισή τους διοικητικοί υπάλληλοι. Αυτό είναι μια μεγάλη ανατροπή άξια σχολιασμού αφού επί σειρά ετών ο καθένας πήγαινε όποτε ήθελε και έφευγε όποτε ήθελε και κατά τη διάρκεια του ωραρίου έκανε τη δουλειά που αυτός αξιολογούσε ότι μπορούσε να κάνει. Δεν ήταν όλοι οι υπάλληλοι το ίδιο. Υπήρχαν και υπάρχουν ευσυνείδητοι υπάλληλοι αλλά υπάρχουν και παραδείγματα προς αποφυγήν. Και όλα αυτά με την ανοχή της διοίκησης…
Ανεβαίνω στον όροφο της διοίκησης και εκεί συναντώ τον αντιδήμαρχο Ν. Γκαβαρδίνα στο γραφείο του. Είναι ήδη στο δημαρχείο από τις έξι παρά και βρισκόμενος σε επιτελική θέση κατευθύνει το προσωπικό που ανήκει στον τομέα ευθύνης του. Έχει συνεχή συννενόηση με τους προϊσταμένους εργοδηγούς και τον ρωτώ το αυτονόητο: Πως βλέπει την κατάσταση και ποιο μοντέλο διοίκησης ακολουθεί. Η απάντησή του είναι απλή και πρακτική. Οργανώνουμε τη δουλειά της επομένης από την προηγούμενη μέρα και όλοι ξέρουν που θα πάνε και τι δουλειά θα κάνουν. Καταγράφω τα αιτήματα προς επίλυση στο χώρο ευθύνης μου και καταμερίζω τους εργαζόμενους σύμφωνα με τις δυνατότητες που έχουμε και από το πρωί ριχνόμαστε στη δουλειά, λέει ο αντιδήμαρχος.
Ο Ν. Γκαβαρδίνας έχει όρεξη για δουλειά και θέλει να μιλήσει για τον πρώτο μήνα ως διοικητικό στέλεχος. Νιώθει σπουδαία που μπορεί να δουλέψει και να προσφέρει εθελοντικά στους συμπολίτες του, εξ άλλου το τονίζει, δεν παίρνω καμιά αποζημίωση από το δήμο αλλά πληρώνομαι από την σύνταξη της δουλειάς μου ως στρατιωτικός και, σημειώνει, «μην ξεχνάς Χάρη ότι είμαι υψηλόμισθος δόξα το Θεό…»
Όση ώρα είμαι στο γραφείο του αντιδημάρχου βλέπω ότι η κίνηση έχει πυκνώσει για τα καλά. Οι διοικητικοί υπαλληλοι ήδη έχουν καθίσει στα γραφεία τους και η ώρα δείχνει 7:20 πμ. Η εικόνα δεν είναι μαγική, αλλά πραγματική. Χαιρετώ τον αντιδήμαρχο και η αλήθεια είναι ότι διακρίνω ένα υπομειδίαμα το οποίο ερμηνεύω «τι νόμιζες, δεν θα ήμουνα εδώ και ότι δεν θα λειτουργούσαν όλα στην εντέλεια με το προσωπικό;» Δεν ξέρω αν το σκέφτηκε ο Ν. Γκαβαρδίνας αυτό, αλλά αυτό είδα στο πρόσωπό του φεύγοντας.
Ο Δήμαρχος στο γραφείο του ήδη έχει πιάσει δουλειά. Δέχεται κόσμο, υπαλλήλους για υπογραφές εγγράφων και δίνει εντολές. Μιλάει στο τηλέφωνο συνεχώς με υπηρεσίες, πολίτες, συνεργάτες, χαμός. Παρ ότι πρωί το θερμόμετρο ανεβαίνει και η αιτία είναι η πρωινή συνάντηση που έχει με τους μηχανικούς που του βάζουν διάφορα ζητήματα και οι τόνοι ανεβαίνουν. Πληροφορούμε από την γραμματέα του ότι το πλήθος των ραντεβού του είναι τόσο μεγάλο που άρχισε να δέχεται κόσμο και τα απογεύματα!
«Χτες έφυγα από δω στις 11 το βράδυ» λέει ο δήμαρχος και τον ρωτάω «γιατί;». Η απάντηση είναι απλή: «Από τις 6 ως αργά είχαμε μια συνάντηση με το προεδρείο του Εμπορικού Συλλόγου Αλεξάνδρειας, παρόντων των αντιδημάρχων μου και συζητήσαμε όλα τα θέματα». Είναι προφανές ότι το διάστημα αυτό, ιδίως και κυρίως για τον δήμαρχο, είναι τόσο επιβαρυμένο που δεν του φτάνουν οι 24 ώρες που έχει η μέρα.
Φεύγω από το γραφείο του και κατεβαίνοντας τη σκάλα για το ισόγειο σκέφτομαι αυτό που μου είπε ένας εργαζόμενος στο δήμο και που τελικά έχει απόλυτο δίκιο. Είπε: «Στο δημαρχείο υπήρχαν υπάλληλοι δυο ταχυτήτων. Εμείς που δουλεύαμε οχτάωρο και πλέον και εκείνοι που δούλευαν εξάωρο και την περισσότερη ώρα ξύνονταν. Τώρα τι κάνουν; Απλά ανέλαβαν το αντικείμενό τους και προσπαθούν να το μάθουν».
Ως τελική εικόνα και μ΄ αυτό θέλω να κλείσω το ρεπορτάζ, είναι η εικόνα της Μαρίας Σισμανίδου. Η συνταξιούχος πλέον υπάλληλος του δήμου Αλεξάνδρειας, που έχει ταυτιστεί με το χώρο αυτόν και που έφυγε με τον βαθμό της προϊσταμένης των διοικητικών υπηρεσιών, ήταν εκεί, πίσω από ένα γραφείο και βοηθούσε την κατάσταση με το χαμόγελο στα χείλη της.