Στα γρανάζια της... γραφειοκρατίας, ή στις αντιρρήσεις των τραπεζών, «σκαλώνει» τελικά η υπόθεση εξαγοράς της ΕΝΚΛΩ; Θα σταματήσει ή όχι ο εμπαιγμός των εργαζομένων; Τι γίνεται τελικά με τον αμερικάνικο επενδυτικό όμιλο, ο οποίος «θέλει» να αποκτήσει το 90% του μετοχικού κεφαλαίου της εταιρείας; Όλοι γνωρίζουμε πως οι οφειλές της εταιρίας προς τις πιστώτριες τράπεζες ανέρχονται σε 200 εκατομμύρια ευρώ, ενώ τα χρέη προς τα ασφαλιστικά ταμεία και τους εργαζόμενους φτάνουν τα 75 εκατομμύρια. Πότε τελικά θα δοθεί το πολυπόθητο «φιλί της ζωής» στην ΕΝΚΛΩ; Πότε θα προχωρήσουν στην εφαρμογή του επιχειρησιακού σχεδίου;
Αγανακτισμένοι για πολλοστή φορά, εμφανίζονται οι εργαζόμενοι της ΕΝΚΛΩ, οι οποίοι με ανοιχτή επιστολή τους προς τον πολιτικό κόσμο σχολιάζουν δυσμενώς τις τράπεζες, ενώ αφήνουν υπονοούμενα για τα δάνεια που δόθηκαν στον κ. Λαναρά στο παρελθόν, αλλά και τη στάση τους στο παρόν και στο… μέλλον.
Ο Ηλίας Χαρίσης Πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων δήλωσε στο Νέο Βήμα: «Ύστερα από τον εμπαιγμό και τα χιλιάδες ψέματα που ακούσαμε από τους βουλευτές και από τον ίδιο τον πρωθυπουργό, φτάσαμε πριν από λίγο διάστημα να πιστεύουμε πως τελικά οι κόποι και οι αγώνες μας δεν πήγαν χαμένοι. Όταν ήρθαν οι ενδιαφερόμενοι επενδυτές από την Αμερική, πιστέψαμε πως με την επένδυση των 200 εκατομμυρίων ευρώ, θα ανακάμψει η οικονομία, του τόπου μας. Δυστυχώς όμως σήμερα που μιλάμε, η Εθνική τράπεζα ζητάει κάποια χρήματα από κάποια εγγύηση του δημοσίου η οποία δεν ισχύει. Ξέρουμε πως την εγγύηση του δημοσίου την έχουν πάρει πίσω με έγγραφο από τον κ. Αλμούνια. Τώρα τι γίνεται; Μήπως επειδή ήρθαν οι Αμερικάνοι επενδυτές και είδαν αυτοί τα δολάρια, σκέφτηκαν «να σφάξουν κανέναν», «να φάνε λεφτά»; Ε δεν γίνεται έτσι καμία επένδυση όταν υπάρχει αυτό το σκεπτικό, αυτή η γραφειοκρατία. Τους ακούμε να λένε για επενδύσεις, μιλάνε για επενδυτές να έρθουν στην Ελλάδα, την ώρα που η χώρα βουλιάζει. Επιτέλους πότε θα σταματήσει να παίζει η κυβέρνηση σε βάρος του ελληνικού λαού; Μιλάμε για Εθνικό Έγκλημα σε βάρος της χώρας μας, σε βάρος του Έλληνα πολίτη…. Σε συνάντηση που είχαμε όλα τα προεδρεία των σωματείων μας στην Αθήνα με εκπροσώπους της κυβέρνησης, εκείνοι το μόνο που μας απάντησαν, ήταν πως θα κάνουν επίκαιρες ερωτήσεις στη βουλή στο πρόσωπο του κ. Σαχινίδι. Ντροπή τους πια, έλεος….»
Η επιστολή των εργαζομένων έχει ως εξής:
«Από το 2008 και μετά έχουμε την τύχη η την ατυχία να έχουμε συνομιλήσει με δυο κυβερνήσεις όλους τους εκάστοτε αρμοδίους υπουργούς, βουλευτές, όλα τα πολιτικά κόμματα, για το γνωστό θέμα της Ενωμένης Κλωστοϋφαντουργίας.
Να σας υπενθυμίσουμε ότι πρόκειται για την μεγαλύτερη Ελληνική εταιρεία Κλωστοϋφαντουργίας που ιδρύθηκε το 1924 έφτασε να απασχολεί 2500 Εργαζόμενους και να έχει κύκλο εργασιών 200 και πλέον εκ ευρώ. Από το 2004 έως και το 2009 δεκάδες εκατομμύρια ευρώ μπήκαν στα ταμεία της εταιρείας μέσω δανεισμού από της Τράπεζες και το αποτέλεσμα φαίνεται από τους παραπάνω αριθμούς. Κλειστά εργοστάσια απολύσεις απλήρωτοι εργαζόμενοι. Και όταν τα ταμεία στέρεψαν μεγαλομέτοχοι, διοίκηση παραιτήθηκαν αφού δεν μπορούσαν να συνεχίσουν την παραπάνω «επιτυχημένη πορεία».
Από εκεί και περά η συνέχεια είναι γνωστή. Νέα διοίκηση, νέο επιχειρησιακό σχέδιο, Εγγύηση Ελληνικού Δημοσίου για νέα χρηματοδότηση, ελπίδες να ξαναδούμε δουλείες στις πόλεις μας (Νάουσα, Κομοτηνή, Αλεξανδρούπολη, Θεσ/κη, Χαλκίδα, Αθήνα).
Δυστυχώς δεν είχαμε υπολογίσει σωστά. Οι Τράπεζες οι οποίες έχουν πλέον και τις μετοχές της εταιρείας δεν προχώρησαν ποτέ στην εκταμίευση της Εγγύησης Ελληνικού Δημοσίου, γιατί θεωρούσαν μάλλον πιο φερέγγυο τον κύριο Λαναρά από το Ελληνικό Δημόσιο. Αυτό προκύπτει όταν συγκρίνουμε τα δεκάδες εκ ευρώ που έδιναν στον κύριο Λαναρά με το τίποτα που έδωσαν με την Εγγύηση Ελληνικού Δημοσίου. Βέβαια η υποστήριξη που είχαμε από όλους τους φορείς και τα κόμματα ήταν πάντα ισχυρή στα λόγια, αλλά απ’ ότι φαίνεται εντελώς αδύναμη απέναντι στους Τραπεζίτες τους οποίους φυσικά ενισχύουμε με τους φόρους μας για την «άριστη δουλεία» που έχουν κάνει στην Ελληνική Οικονομία.
Και ενώ η κλωστοϋφαντουργία ανακάμπτει σε όλοι την Ευρώπη και εμείς έχουμε κλειστά εργοστάσια περιμένοντας την «Ανάπτυξη» μας ενημερώνει η Διοίκηση ότι δέχτηκε πρόταση εξαγοράς από Αμερικανό επενδυτή (Ιούλιος 2011).
Διαβάζουμε ανακοινώσεις βλέπουμε τον υποψήφιο επενδυτή να επισκέπτονται όλα τα εργοστάσια και νέες ελπίδες γεννιούνται στους εργαζόμενους. Μας δημιουργεί εντύπωση ότι είδαμε τον επενδυτή να ρωτά για τα εργοστάσια ενώ οι Τραπεζίτες που τα έχουν υποθήκευση και έχουν και τις μετοχές δεν έχουν ενδιαφερθεί ποτέ. Βέβαια ενδιαφέρονται να μας στέλνουν κατασχετήρια για τα απλήρωτα στεγαστικά μας δάνεια. Δυστυχώς απ’ ότι φαίνεται και πάλι δεν έχουμε υπολογίσει σωστά. Οι Τράπεζες εδώ και τρεις μήνες συζητούν και μάλλον δεν συμφωνούν με τον επενδυτή γιατί προφανώς δεν θέλουν να εισπράττουν λεφτά αλλά να δίνουν λεφτά μόνο σε μετόχους όπως ο κύριος Λαναράς. Βέβαια την ίδια στιγμή ακούμε για Ανάπτυξη από όλους τους «ειδικούς» για επενδύσεις που θα έρθουν και αλλά τέτοια μεγαλειώδη. Μάλλον αυτοί οι «ειδικοί» εννοούν ότι πρώτα θα διώξουν αυτούς τους επενδυτές που έχουν ήδη έρθει, για να έρθουν άλλοι πιο καλοί που θα τους εγκρίνουν πρώτα οι Τραπεζίτες. Αυτοί ξέρουν, το έχουν αποδείξει εξάλλου. Βέβαια μέχρι να έρθουν άλλοι επενδυτές που θα θέλουν να ανοίξουν εργοστάσια, οι εργαζόμενοι της χώρας θα έχουν πεθάνει, αλλά οι Τράπεζες θα έχουν σωθεί και όλα τα κόμματα θα έχουν επιτελέσει το έργο τους. Αυτή είναι η ιστορία μας και οι λόγοι που σας γράφουμε, με την ελπίδα ότι κάποιος επιτέλους θα ενδιαφερθεί σοβαρά και θα μας απαντήσει κατά πρόσωπο σε δυο απλά ερωτήματα.
Πρώτον: Γιατί πρέπει να πληρώνουμε για την διάσωση αυτών των τραπεζών καθώς και για τους μισθούς αυτών των Τραπεζιτών; Ποιος είναι ρόλος τους; Σε τι εξυπηρετούν; Οι νεκροθάφτες θα μας στοιχίσουν λιγότερα.
Δεύτερον; Πως θα γίνει η περιβόητη Ανάπτυξη; Με τι λεφτά; Ποιος αποφασίζει τι δουλειές θα έχουμε εμείς και τα παιδιά μας; Εμείς πιστεύαμε ότι για όλα αυτά αποφασίζουν οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι μας και όχι οι Τραπεζίτες που δεν έχουν καμία νομιμοποίηση να διαχειρίζονται τα λεφτά που τελικά πληρώνουμε εμείς. Αν κάνουμε λάθος παρακαλούμε να μας το πείτε ώστε να ξέρουμε ποιους εκλέγουμε και ποιοι τελικά αποφασίζουν».
Πηγή: neovima.gr, της Δήμητρας Θεοδωροπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου