Η Αριστερά βρίσκεται στο στόχαστρο της επίθεσης των δυνάμεων του συστήματος που ανησυχούν ότι το φιάσκο της διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης που βαθαίνει τροφοδοτεί κύμα εργατικής και νεολαιίστικης εξέγερσης , έστω και αν ΝΔ, ΛΑ.Ο.Σ και ΔΗ.ΣΥ. παρέχουν απλόχερα συναίνεση. Η χυδαιότητα των επιθέσεων υπουργών όπως της Διαμαντοπούλου κατά των...«υποκινητών» των μαθητικών καταλήψεων, η εμετική γκαιμπελική εκστρατεία του ΛΑ.Ο.Σ κατά των φοιτητών των ΕΑΑΚ είναι μόνο λίγα δείγματα. Η ανοδική τάση της αριστεράς καταγράφεται ακόμη και στις σφυγμομετρήσεις με την συρρίκνωση των ποσοστών ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και την ανοδική τάση των σχηματισμών της αριστεράς. Ωστόσο πιο εντυπωσιακή της στροφής ενός μαζικού τμήματος προς τα αριστερά είναι η ορμητική εμφάνιση του ανοδικού ρεύματος των εργατικών και νεολαιίστικων αγώνων στην εποχή των Μνημονίων. Αντί για παράλυση επικρατεί κίνηση των θιγόμενων κομματιών από τις διαρκείς επιθέσεις στο όνομα της «σωτηρίας της χώρας.»
Την ίδια ώρα που η κυβέρνηση απειλεί και εκβιάζει με διλήμματα «λιτότητα και περικοπές ή θάνατος», οι εργαζόμενοι κάνουν την οργή τους απεργιακή δράση και καταλήψεις Υπουργείων ξανά και ξανά. Στις διαδηλώσεις καταγράφεται ανάπτυξη ριζοσπαστικών συνθημάτων υπέρ της ανατροπής της κυβέρνησης , της παύσης πληρωμών του χρέους, αίτημα που άλλωστε φιγουράρει πλέον σε αποφάσεις ομοσπονδιών, όπως η ΟΛΜΕ, ως απάντηση «πού να βρούμε τα λεφτά;»… Το ρεύμα της εργατικής διαμαρτυρίας θα ήταν ακόμη πιο ορμητικό αν οι συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες δεν φρέναραν την διάθεση προσπαθώντας να την συγκρατήσουν σε 24ωρες απεργίες και σε συμβολικές διαμαρτυρίες. Οι προϋποθέσεις για να οδηγηθεί η κυβερνητική επίθεση στην ήττα είναι υπαρκτές. Αυτό συναισθάνεται πλέον ένα μεγάλο τμήμα της βάσης των συνδικάτων που πιέζει για κλιμάκωση των απεργιών σε διαρκείας και προσπαθεί με γενικές συνελεύσεις , με επιτροπές απεργιακές και συντονισμό να πάρει τον έλεγχο από τα κάτω. Το παράδειγμα άλλωστε των φοιτητικών καταλήψεων που ξέσπασαν σε περίοδο εξεταστικών έπαιξε το ρόλο του πυροκροτητή για τις καταλήψεις στα «νέα σχολεία» της Διαμαντοπούλου χωρίς βιβλία και εκπαιδευτικούς αλλά και το νέο κύμα απεργιών που εξελίσσεται κατά της εφεδρείας και του νέου ισοπεδωτικού μισθολογίου.
Θα μπορούσε πραγματικά το κύμα προς τα αριστερά να ήταν σαρωτικό αν οι παραδοσιακές ηγεσίες της κοινοβουλευτικής αριστεράς έτρεχαν να στηρίξουν αυτή την διάθεση του κόσμου με μια πολιτική σύγκρουσης με τον καπιταλισμό, την ΕΕ και το ΔΝΤ αντί να προσδοκούν λύσεις έξω από το δυνάμωμα των αγώνων από τα κάτω. Πόσο ελκυστική είναι η πολιτική του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ που επιμένει να βλέπει λύσεις μέσα από την ΕΕ που επιτρέπουν στο σύστημα να βγει άθικτο, ακόμη και διάσωση του χρέους μέσω ευρωομόλογου; Πόση έμπνευση δίνει στους αγώνες η πολιτική που διασπάει τους αγωνιστές σε ξέχωρες απεργιακές διαδηλώσεις για χάρη της ηγεσίας του ΠΑΜΕ που έφτασε να μείνει πίσω σε προτάσεις απεργιακής κλιμάκωσης στη πιο κρίσιμη συγκυρία;
Από αυτή την άποψη είναι θετική η συμβολή των δυνάμεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που έγκαιρα πρόβαλαν την αντικαπιταλιστική ανατροπή της πολιτικής κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ ως απάντηση στα μέτρα της κυβέρνησης. Σήμερα, η παύση πληρωμών του χρέους, η εθνικοποίηση χωρίς αποζημίωση των Τραπεζών κάτω από εργατικό έλεγχο, η απαγόρευση των απολύσεων, η σύγκρουση με τις ιδιωτικοποιήσεις και η υπεράσπιση του δημόσιου χαραχτήρα, της παιδείας, της Υγείας, της κοινωνικής ασφάλισης , η φορολόγηση των επιχειρήσεων αποτελούν στόχους πάλης του κινήματος για την ανατροπή της καπιταλιστικής επίθεσης. Ταυτόχρονα, συγκρουόμαστε με τον αυταρχικό κατήφορο της κυβέρνησης αλλά και την επιχείρηση αποπροσανατολισμού της οργής με την στοχοποίηση των μεταναστών και την συνεργασία της ΕΛΑΣ με τα πογκρόμ των νεοναζί στις γειτονιές.
Την ώρα που στρέφουμε το βλέμμα στην ελπίδα που γεννάνε οι επαναστάσεις στον αραβικό κόσμο και οι κινητοποιήσεις στην καρδιά του κτήνους όπως εκείνη έξω από την Γουόλ Στρήτ , έχουμε την συναίσθηση ότι εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο παρακολουθούν τις κινητοποιήσεις στην Ελλάδα και ελπίζουν να κάνουν την διαφορά. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ προχωράει στην πρώτη Πανελλαδική Συνδιάσκεψη στις 29-30 Οκτώβρη με στόχο να συμβάλει για να χτιστεί μέσα στην φωτιά των αγώνων μια αριστερά αντικαπιταλιστική, δύναμη ανατροπής μακριά από συμβιβασμούς και εκλογικίστικους υπολογισμούς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου