Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΖΑΧΑΡΗΣ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ- ΕΡΩΤΗΣΗ ΣΚΥΛΑΚΑΚΗ

Ο ανεξάρτητος ευρωβουλευτής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος και ιδρυτικό μέλος του Κινήματος της "Δημοκρατικής Συμμαχίας" Θόδωρος Σκυλακάκης, με ερώτησή του προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ζητά να ενημερωθεί για τα στοιχεία που διαθέτει η Επιτροπή σε σχέση με τις επιπτώσεις που έχει επιφέρει στην Ελλάδα η μεταρρύθμιση της Ε.Ε. στον τομέα της Ζάχαρης και τον τρόπο με τον οποίο δαπανήθηκαν οι σχετικές ενισχύσεις.

Ο Θ. Σκυλακάκης μέσω της ερώτησής του παρουσιάζει στοιχεία σύμφωνα με τα οποία, η παραγωγή ελληνικής ζάχαρης μειώνεται δραματικά , οι τευτλοπαραγωγοί εντελώς αβοήθητοι βιώνουν συνέπειες που δεν είχαν προβλεφθεί, τα εναπομείναντα εργοστάσια ζάχαρης οδηγούνται σε οριστικό κλείσιμο και το πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας (τιμές, κόστος παραγωγής κλπ) οξύνεται μέχρις κινδύνου πλήρους εξαφάνισης της ελληνικής παραγωγής ζάχαρης. Και ζητεί από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να δώσει απαντήσεις.
Αναλυτικά στην ερώτηση του Θ. Σκυλακάκη προς..
την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για το θέμα της ζάχαρης αναφέρονται τα εξής:
Στόχος της μεταρρύθμισης της ΕΕ στον τομέα της Ζάχαρης ήταν η διασφάλιση και βελτίωση της ανταγωνιστικότητας του τομέα συνολικά και η ενίσχυση των θιγόμενων τοπικών γεωργικών κοινωνιών, ώστε να διευκολυνθεί η ομαλή μετάβασή τους σε άλλες πιο ανταγωνιστικές καλλιέργειες αλλά και η διατήρηση της ανταγωνιστικότητας και της βιωσιμότητας των Εργοστασίων Ζάχαρης που θα συνέχιζαν την παραγωγή τους.
Η Ελλάδα είναι μια από τις χώρες η οποία κατ’ εξοχήν συμμετείχε στην μεταρρύθμιση αυτή αποποιούμενη τελικά του 50,01 % της Εθνικής ποσόστωσης ζάχαρης, μειώνοντας την ποσόστωσή της κατά 158.799,80 τόνους ζάχαρης και έχοντας πλέον δικαίωμα παραγωγής 158.702 τόνων ζάχαρης. Μάλιστα στο πλαίσιο αυτό διέκοψε τη λειτουργία των δύο από τα πέντε εργοστάσια παραγωγής ζάχαρης που λειτουργούσαν στη χώρα (Λάρισας και Ξάνθης), με την υποχρέωση της μερικής διάλυσης και μετατροπής των εγκαταστάσεων παραγωγής αυτών των εργοστασίων σε μονάδες παραγωγής προϊόντων μη υπαγομένων στην ΚΟΑ για τη ζάχαρη (βιοαιθανόλη).
Σήμερα, τέσσερα χρόνια μετά την επιβολή της μεταρρύθμισης, η Επιτροπή δεν έχει παρουσιάσει τις επιπτώσεις της στις επί μέρους χώρες, περιοχές και εργοστάσια, ούτε έχει ακριβή εικόνα των συνεπειών στους τόπους που επηρεάστηκαν από την μεταρρύθμιση και του τρόπου με τον οποίο δαπανήθηκαν οι σχετικές ενισχύσεις.
Στην περίπτωση της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης, μετά το κλείσιμο των εργοστασίων Ξάνθης και Λάρισας και ενώ η αναγκαία έκταση για την «κάλυψη» της Ελληνικής ποσόστωσης ζάχαρης ξεπερνά τις 230-250.000 στρέμματα, φέτος και μετά βίας καλλιεργήθηκαν μόλις 120-130.000 στρ., με συνολική ποσότητα παραγωγής μικρότερη των 80.000 τόνων ζάχαρης.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, τα εργοστάσια ζάχαρης που συνεχίζουν τη λειτουργία τους (σε Ορεστιάδα, Πλατύ και Σέρρες) να λειτουργούν πολύ κάτω του βέλτιστου σημείου της παραγωγικής διαδικασίας και να οδηγούνται με μαθηματική ακρίβεια -αν κάτι δεν αλλάξει- σε οριστικό «κλείσιμο».
Στο εργοστάσιο Ορεστιάδας που καλύπτει την περιοχή της Θράκης με δυναμικότητα επεξεργασίας παραγωγής 70.000 στρ. καλλιεργήθηκαν φέτος μόλις 19.000 στρ., στο εργοστάσιο Σερρών που καλύπτει την περιοχή της ευρύτερης Αν. Μακεδονίας με δυναμικότητα παραγωγής 65.000 στρ. καλλιεργήθηκαν φέτος μόλις 30.000 στρέμματα και στο εργοστάσιο Πλατέος που καλύπτει την ευρύτερη περιοχή της ΚΔ Μακεδονίας με δυναμικότητα παραγωγής 125.000 στρέμματα καλλιεργήθηκαν φέτος 65.000 στρέμματα.

Κατόπιν αυτών ερωτάται η Επιτροπή:
- Προτίθεται να αναλάβει πρωτοβουλίες για να ενθαρρύνει την οικονομικά αποδοτική αξιοποίηση των εργοστασίων ζάχαρης που έχουν απομείνει, έτσι ώστε να αποφευχθεί το ενδεχόμενο κλείσιμο κι αυτών αλλά και η επί πλέον μείωση της παραγωγής, η οποία δεν είχε προβλεφθεί από την μεταρρύθμιση, ούτε καλύπτεται από τις πρόνοιες της;
- Τι μέτρα προτίθεται να προτείνει για την αντιμετώπιση των παρενεργειών της μεταρρύθμισης σε περιοχές που θίγονται, σε τευτλοπαραγωγούς, σε εργαζομένους στα εργοστάσια, σε μεταφορείς τεύτλων και τευτλοεξαγωγείς, οι οποίοι δεν είχαν καλυφθεί από την μεταρρύθμιση και βιώνουν συνέπειες οι οποίες δεν είχαν προβλεφθεί, χωρίς να απολαμβάνουν οιασδήποτε βοήθειας;
- Πως αξιοποιήθηκαν, τα προβλεπόμενα από το «σχέδιο» αναδιάρθρωσης του Τομέα της Ζάχαρης, ποσά των ενισχύσεων αποποίησης ποσόστωσης ζάχαρης από τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. και ειδικότερα από την Ελλάδα;
- Πόσο ανταγωνιστική είναι η Ευρωπαϊκή ζαχαροβιομηχανία, μετά την μεταρρύθμιση του Τομέα της Ζάχαρης, όταν υπάρχουν περιοχές τις οποίες κατεξοχήν αφορούσε η μεταρρύθμιση, όπως η Ελλάδα, όπου το πρόβλημα ανταγωνιστικότητας (τιμές, κόστος παραγωγής κλπ) οξύνεται μέχρις κινδύνου πλήρους εξαφάνισης της εγχώριας παραγωγής ζάχαρης;
- Ποιά αποτελέσματα είχε η αναδιάρθρωση του τομέα της ζάχαρης, στο περιβάλλον και τη βιοποικιλότητα στις περιοχές παραγωγής ζάχαρης;
-Είναι ανταγωνιστική και βιώσιμη επιχειρηματική δράση η μετατροπή των εργοστασίων παραγωγής ζάχαρης, σε εργοστάσια παραγωγής βιοαιθανόλης, για όλα τα εμπλεκόμενα μέρη της παραγωγικής διαδικασίας (γεωργούς κ.α.);