του
Δημήτρη Καλλέργη
Σε εποχές όπου ο ένοπλος πόλεμος ήταν σε πλήρη εξέλιξη, τα «μπλόκα» και οι εκτελέσεις ήταν μια υπαρκτή πραγματικότητα. Πολλές φορές τα θύματα ήταν μέλη αντιστασιακών ομάδων, τα οποία επιλέγονταν «για παραδειγματισμό» των τοπικών κοινωνιών. Έτσι, αφαιρούσαν δυνάμεις από όσους μπορούσαν να...
ανατρέψουν την κατάσταση, ενώ ταυτόχρονα πειθαρχούσαν όσους έμεναν πίσω.
Στις μέρες μας, τα οικονομικά όπλα χρησιμοποιούνται ως μέσο καθυπόταξης των κοινωνιών, ενώ παράλληλα το πολιτικό προσωπικό φροντίζει να δημιουργεί το κατάλληλο περιβάλλον για την ευμάρεια και την αναπαραγωγή της αστικής τάξης στο μέλλον. Η κοινωνία μας μεταλλάσσεται, αυταρχικοποιείται και παράλληλα στρώνεται κόκκινο χαλί για μια πιο σκληρή καταπίεση των λαϊκών στρωμάτων –και εκτός μνημονίου.
~~ . ~~
Νιώθω θλίψη όταν φοιτητές στο ΤΕΙ και στο Πανεπιστήμιο μού λένε «…γιατί, με πτυχίο η ζωή είναι καλύτερη;», διότι ως ένα σημείο έχουν δίκιο.
Βλέπουν σε εμάς, τους «νέους» επιστήμονες και διακρίνουν την εργασιακή επισφάλεια, τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, την κοινωνική απαξίωση και τις βίαιες περικοπές των μισθών. Η ανεργία, για τους φοιτητές, είναι μια μελλούμενη πραγματικότητα –αλλά στην ουσία γνωρίζουν ότι εμείς δεν αντιμετωπίζουμε μόνο αυτό το φραγμό.
Βλέπουν τους 900 και πλέον αδιόριστους στα ΑΕΙ να αναμένουν δύο και τρία χρόνια για την τοποθέτησή τους. Νέοι επιστήμονες και ερευνητές, ήδη εκλεγμένοι από ακαδημαϊκά όργανα, αλλά όμηροι του κράτους που φροντίζει να τους απαξιώνει καθημερινά, αφαιρώντας τους τη δυνατότητα να παράξουν κάθε είδους επιστημονικό έργο –ακόμα και να βιοπορισθούν. Εν τέλει, για πολλούς από τους «ομήρους», η μόνη οδός είναι η μετανάστευση, ένα νέο brain drain. «Δώρο» υψηλού επιπέδου για τους δανειστές και τους εταίρους τους.
Βλέπουν τους συμβασιούχους διδάσκοντες στα ΑΕΙ να αγωνιούν για το εάν ή πότε θα λάβουν την αμοιβή τους, ή να διαπραγματεύονται μερικές ακόμα εβδομάδες σύμβασης. Πρόκειται για τους διδάσκοντες με το πδ407/80 των Πανεπιστημίων και τους Επιστημονικούς/Εργαστηριακούς Συνεργάτες των ΤΕΙ –διδακτικό και ερευνητικό προσωπικό πλήρως αναγκαίο για τα Ιδρύματα, ελλείψει μόνιμου προσωπικού. Απαραίτητοι για τη λειτουργία των προγραμμάτων σπουδών και χωρίς αυτούς θα παρατηρήσουμε εξαφάνιση μαθημάτων και τελικά την πλήρη αποδυνάμωση των παρεχόμενων πτυχίων.
Για παραδειγματισμό!
Το υπό πλήρη εξέλιξη σχέδιο της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης στοχεύει ακριβώς εκεί, να (αντί)παραδειγματίσει: Μη μορφωθείς, μη σπουδάσεις! Δες και τους άλλους πόσο ωφελήθηκαν από αυτό!
Η καπιταλιστική κρίση έφερε την οικονομική κατάρρευση των λαϊκών οικογενειών και την αδυναμία τους να υποστηρίξουν τις σπουδές των παιδιών τους. Επιπλέον, δημιουργήθηκε μια τεχνητή διαρροή φοιτητών: οι νέοι πια, ολοένα και περισσότεροι, δε βρίσκουν νόημα στις σπουδές, στη μόρφωση και επιλέγουν εκπαιδευτήρια κατάρτισης –«εισιτήριο», λένε, για την αγορά εργασίας. Το Υπουργείο Παιδείας σε αγαστή συνεργασία με τους επιχειρηματικούς ομίλους, αναγκάζει τα δημόσια ΑΕΙ να προβούν σε θεσμικές υποχωρήσεις και τελικά σε μετάλλαξη της αποστολής τους. Αντί να λειτουργούν προς όφελος της κοινωνίας και της επιστήμης, θα εργάζονται για να μεγιστοποιήσουν τις καινοτομίες και τα έσοδα των εταιριών.
Κάποτε, μπορεί η μνημονιακή εποχή να είναι μόνο μια θλιβερή ανάμνηση. Σε μια χώρα, όμως, χωρίς μορφωμένη νεολαία, το σχέδιο προοδευτικής ανασυγκρότησης θα είναι αδύνατο. Αποτελεί χρέος μας η αντίσταση στη γενοκτονία του επιστημονικού προσωπικού της χώρας, η οποία χρησιμοποιείται ως παράδειγμα για την επερχόμενη γενιά. Η υπεράσπιση της Δημόσιας Δωρεάν Εκπαίδευσης και των λειτουργών της σηματοδοτεί την ελπίδα των αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων για ένα καλύτερο μέλλον.
[*] Ο Δημήτρης Καλλέργης ανήκει στο επί συμβάσει εκπαιδευτικό προσωπικό του ΤΕΙ Πειραιά και προεδρεύει του Συλλόγου Εκτάκτου Εκπαιδευτικού Προσωπικού (ΣΕΕΠ) του Ιδρύματος.
(αναδημοσίευση από την κυριακάτικη «Εποχή», την 9.9.2011)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου