Τι στιγμή που η εργαζόμενη πλειοψηφία στενάζει κάτω από τους αλλεπάλληλους γύρους των αντιλαϊκών μέτρων που επιβάλλουν το ντόπιο και το ξένο κεφάλαιο με τις πολιτικές τους μαριονέτες της αστικής πολιτικής σκηνής, οι φορείς της επίσημης αριστεράς προσπαθούν να βαφτίσουν «λαϊκό κίνημα» τη σιδερένια φτέρνα του συστήματος, τα σώματα ασφαλείας. Τη δύναμη εκείνη του συστήματος που ακόμα και όταν «αγωνίζεται» και κατεβαίνει σε κινητοποιήσεις, επί της ουσίας...
επιδιώκει να διαπραγματευτεί από τη μια πόσο θα κοστολογούνται οι υπηρεσίες τους εναντίων του εργατικού και νεολαιίστικού κινήματος και από την άλλη να ζητούν να διατηρήσουν και οικονομικά αυτή την «αδερφική» σχέση με την αστική εξουσία.
Αλήθεια, ποιος μπορεί να βρει το «δίκαιο των αιτημάτων» που βλέπει ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ στις κινητοποιήσεις των σωμάτων ασφαλείας, όταν δηλώνουν ευθαρσώς, πως για το «ειδικό έργο» που προσφέρουν, δηλαδή την καταστολή του λαϊκού κινήματος και την υπεράσπιση της αστικής κυριαρχίας, θέλουν και «ειδική οικονομική μεταχείριση», άρα και ειδικό μισθολόγιο που δεν θα τους ομογενοποιεί με την εργατική πλέμπα που αύριο θα τσακίσουν στους δρόμους; Ποια «κοινωνική υπεραξία» υπάρχει στη δράση τους, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ; Η δήλωση αυτή πρώτα απ’ όλα είναι σαν να χλευάζει και να ομογενοποιεί τους δασκάλους, τους γιατρούς, τους εργαζόμενους στους δήμους με τον μπάτσο της γειτονίας. Γιατί η μοναδική «κοινωνική υπεραξία» που προσφέρει το έργο της αστυνομίας για παράδειγμα, είναι η καταλυτική βοήθεια προς το κράτος και την εργοδοσία για την κλοπή της πραγματικής υπεραξίας από την εργαζόμενη πλειοψηφία.
Το γεγονός λαμβάνει τραγικές διαστάσεις, αν αναλογιστεί κανείς, πως η στάση του ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι μόνο η στάση ενός απλού πολιτικού φορέα της αριστεράς, αλλά των χτεσινών και προφανώς μελλοντικών διεκδικητών της κυβερνητικής εξουσίας. Η ομογενοποίηση των βουλών του κεφαλαίου με τις ανάγκες των εργαζομένων δεν περνά για το ΣΥΡΙΖΑ μόνο μέσα από την υπεράσπιση των βασικών πολιτικών επιλογών της κυρίαρχης πολιτικής, όπως είναι η ΕΕ και η ευρωζώνη, αλλά από την αποκατάσταση όλων των θεσμών και πυλώνων του αστικού συστήματος, δίνοντας προφανώς προβάδισμα στην διαιώνιση της αστική κυριαρχίας και όχι στον κόσμο τις εργασίας που παλεύει ακόμη και για τη βιολογική του επιβίωση. Αν εν τέλει κάποιος μέσα από την πολυδιαφημισμένη «κυβέρνηση της αριστεράς» περίμενε κάποια έστω δημοκρατική αλλαγή που να έχει σχέση με το πολιτικό παρελθόν, μάλλον οι εικόνες των βουλευτών του, «αγκαλιά» με τους συνδικαλιστές της αστυνομίας και παραδίπλα τους βουλευτές της Χρυσής Αυγής, θα τον προσγείωσαν ανώμαλα στην πραγματικότητα.
Η μαζικοποίηση των σωμάτων ασφαλείας καθώς και των στρατιωτικών σχολών, έγινε στο έδαφός διαρκών πολιτικών λιτότητας, ανεργίας και ανασφάλειας για τη νεολαία, την οποία προωθούσαν διαρκώς οι εκάστοτε διαχειριστές της εξουσίας τα τελευταία χρόνια. Τα παιδιά που σήμερα το κράτος επιχειρεί να γενιτσαροποιήσει για να γίνουν η σιδερένια φτέρνα των μνημονίων, της ΕΕ, των τραπεζών, των πολυεθνικών και συνολικά της αστικής κυριαρχίας αποτελούν κατά κανόνα γόνους των πιο φτωχών περιοχών της χώρας μας. Σε καμία περίπτωση όμως η κοινωνική καταγωγή αυτών των ανθρώπων δεν μπορεί να μη μας κάνει να δούμε το ρόλο που αντικειμενικά παίζουν σήμερα τα σώματα ασφαλείας, ο οποίος είναι σε κάθε επίπεδο εχθρικός προς κάθε εργατικό και νεολαιίστικο αγωνιστικό και διεκδικητικό σκίρτημα. Η επιλογή της αστυνομίας εξάλλου ως μέσο επιβίωσης, δεν αποτελεί τίποτα άλλο από μια άλλη όψη του κοινωνικού κανιβαλισμού που μετατρέπει την ατομική επιβίωση σε αγώνα δρόμου επί πτωμάτων. Το αυθεντικό λαϊκό κίνημα, αν θέλει να πετύχει έστω υποτυπώδεις διεκδικήσεις πρέπει να βάζει στο στόχαστρο και τους κρατικούς μηχανισμούς. Ο φυσικός σύμμαχος των εργαζομένων, δεν είναι οι αστυνομικοί και οι λιμενικοί, αλλά οι εξαθλιωμένοι μετανάστες, οι εκατομμύρια άνεργοι που αναγκάζονται να γίνουν και οι ίδιοι μετανάστες, μεγάλα τμήματα της νεολαίας που οδηγούνται συστηματικά στο περιθώριο. Η αριστερά αυτούς πρέπει να εκφράσει. Αν δεν μπορεί ή δεν θέλει και καταφεύγει σε αλχημιστικές συμμαχίες, τότε καλύτερα θα ήταν να επαναπροσδιορίσει το όνομά της.
ΠΟΙΟΣ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΕΛ.ΑΣ. ΠΟΥ ΣΤΡΑΤΙΚΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΤΡΑΤΟ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ; Είναι σαφές ότι η ταξική επίθεση που διεξάγει η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ με την πλήρη στήριξη Ε.Ε. και ΔΝΤ, ελληνικού και διεθνούς κεφαλαίου απαιτεί και διαφορετικές δυνάμεις καταστολής: πιο στρατευμένες, πιο επιθετικές, πιο αποτελεσματικές απέναντι στα κοινωνικά κινήματα και τις επερχόμενες κοινωνικές εξεγέρσεις. Ήδη εξελίσσεται ένας εκσυγχρονισμός, μια βαθιά αντιδραστική αναδιάρθρωση στις Ένοπλες Δυνάμεις και την ΕΛ.ΑΣ. Βασικό στοιχείο αυτών η έμφαση στο μικρότερο και πιο ευέλικτο σχήμα, στον καλύτερο και πιο τρομακτικό εξοπλισμό (Αύρες με νερό, σκυλιά, πλαστικές σφαίρες), στρατιωτικοποίηση τμημάτων της Ελληνικής Αστυνομίας με ανώτερο πολεμικό εξοπλισμό. Στις αλλαγές όμως αυτές πρέπει να προσθέσουμε και το διαχωρισμό των Στρατιωτικών-Αστυνομικών σε «Μάχιμους και Μη Μάχιμους».
Σε τι αποσκοπεί αυτός ο διαχωρισμός που ουσιαστικά θεσμοθετεί την εμετική ορολογία του Πάγκαλου και την προβάλλει ως το κριτήριο καθορισμού της μισθοδοσίας των ένστολων; Παραφράζοντας τη Δήλωση Κοινωνικών Φρονημάτων του ΣΥΡΙΖΑ και την αποδοχή των αστικών θεσφάτων -των δογμάτων Άμυνας και Ασφάλειας, που σε εθνικό και Διεθνές επίπεδο καταγράφουν ως ασύμμετρη απειλή και εσωτερικό εχθρό το εργατικό κίνημα-, θα λέγαμε ότι οι δυνάμεις των ΜΑΤ-ΔΙΑΣ-ΔΕΛΤΑ-ΕΚΑΜ και τα στελέχη των Ειδικών Δυνάμεων, των υποβρυχίων και οι πιλότοι της Πολεμικής Αεροπορίαςαποτελούν την αιχμή του δόρατος της Στρατιωτικοποιημένης Αστυνομίας και του Στρατού που αναλαμβάνει αστυνομικά καθήκοντα, προκειμένου να εξασφαλίσει τα αστικά συμφέροντα εντός και εκτός συνόρων. O Υπουργός ΠΡΟΠΟ, Δένδιας, διασπά μισθολογικά τις δυνάμεις καταστολής, κατοχυρώνοντας την “στράτευση” των μεν και προκαλώντας τους υπόλοιπους να αποδείξουν τη μαχιμότητά τους για να απολαύσουν και αυτοί τα προνόμια!
Ο ΣΥΡΙΖΑ ως σύγχρονη σοσιαλδημοκρατία προβάλλει την αντίληψη ότι τα χρέη και τα ελλείμματα είναι «εθνική υπόθεση» και επιχειρεί να καμουφλάρει τους απίστευτα σκληρούς όρους διεξαγωγής της ταξικής σύγκρουσης, πρεσβεύοντας μια πρόταση εθνικής ενότητας, με προπέτασμα καπνού τα ιδεολογήματα της Κατοχής-Μπανανίας κλπ, αποκρύπτοντας τα τεράστια συμφέροντα του ελληνικού κεφαλαίου από τις αντεργατικές αλλαγές, τη φορολογική πολιτική, την επέλαση της ιδιωτικοποίησης-εμπορευματοποίσης κάθε κοινωνικού αγαθού. Προσέθεσε ότι ένστολοι, αστυνομικοί, λιμενικοί, πυροσβέστες, είναι κομμάτι του λαϊκού κινήματος. Οι κινητοποιήσεις των ένστολων μπορεί να αποτελέσουν το κρίσιμο εφαλτήριο για την αφύπνιση του λαϊκού κινήματος και να αποτελέσουν την αρχή του τέλους του πέπλου της σιωπής που έχει επικαθίσει πάνω στα πολιτικά πράγματα».
Αφήνουμε τον Τσίπρα να μιλά για την αφύπνιση του λαϊκού κινήματος από τον αγωνιζόμενο Ματατζή-Ασφαλίτη-Κυπατζή, όπου πίσω θα έρχονται ο απολυμένος απεργός της Ελληνικής Χαλυβουργίας και ο τραυματισμένος από πλαστικές σφαίρες διαδηλωτής ενάντια στα χρυσορυχεία του Μπόμπολα στη Χαλκιδική, οι κάτοικοι της Κερατέας, οι Αγανακτισμένοι και οι μετανάστες. Κρατούμε την φωτογραφία του πανό των αστυνομικών που κρατά από τη μια μεριάη Ρένα Δούρου, Δ. Στρατούλης, ο Τσουκαλάς και ο Παναγιώτης Κουρουμπλής και από την άλλη μεριά ο Κασιδιάρης της Χρυσής Αυγής, που καταχειροκροτήθηκε από τους ψηφοφόρους του των Σωμάτων Ασφαλείας. Πιο πίσω στέκουν από το ΚΚΕ ο Σ. Χαλβατζής και ο Η. Σταμέλος (μέλος της γραμματείας του ΠΑΜΕ), αλλά και στελέχη των ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ του Καμμένου.
Αυτή είναι η καθεστωτική αριστερά είτε στην κυβερνητική, είτε στην μικροαστική της εκδοχή. Αυτή είναι η ακροδεξιά του Καμμένου και της Χρυσής Αυγής. Όλοι αυτοί, από διαφορετικές αφετηρίες νοιάζονται για το «Μισθό του Αστυνομικού». Σφυρίζουν αδιάφορα για το αν ο Αστυνομικός πληρώνεται για να εξασφαλίσει με το γκλομπ, την αύρα και τα σκυλιά, σε ανοικτή συνεργασία με τα δολοφονικά-τραμπούκικα τάγματα της Χρυσής Αυγής, την εφαρμογή της ταξικής πολιτικής ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ και των Μνημονίων. Για να γίνει πράξη ότι:
üΔε θα υπάρχει δωρεάν δημόσια παιδεία-υγεία, θα είναι διαλυμένα τα Σχολεία, τα Νοσοκομεία, τα Πανεπιστήμια.
üο συνταξιούχος θα πεθαίνει της πείνας ή από την έλλειψη φαρμάκων.
üη Ανεργία θα είναι στο 30% και των νέων στο 50%
üθα παίρνουμε μισθό 200-300 ευρώ, ανασφάλιστοι, χωρίς σύμβαση και δικαιώματα.
üο κόσμος των πλουσίων θα μένει αφορολόγητος και ασύδοτος. Ότι όλα θα είναι ιδιωτικά και εμπόρευμα. Θα αυξηθούν τα ποσοστά κερδών των επιχειρηματιών-επενδυτών.
Τα Σώματα Ασφαλείας δεν Εκδημοκρατίζονται. Είναι μηχανισμοί καταπίεσης-καταστολής-διάλυσης του εργατικού κινήματος, διαιώνισης της αστικής κυριαρχίας. Κάθε τίμιος άνθρωπος που αναζητά μια άλλη προοπτική στην ζωή του πρέπει να τα εγκαταλείψει.
Αναγκαιότητα όσο ποτέ μια σύγχρονη αντικαπιταλιστική αριστερά, ένα νέο εργατικό διεθνιστικό κίνημα ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ-ΡΗΞΗΣ-ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ της αστικής πολιτικής, της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ και κάθε κυβερνητικού διαχειριστή, για την αντικαπιταλιστική αποδέσμευση από ΝΑΤΟ-Ε.Ε.-ΕΥΡΩ, την ανατροπή της Δικτατορίας της Αγοράς και του Κοινοβουλευτικού Ολοκληρωτισμού.
ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
ΤΗΛ. ΕΠΙΚ. 6932955437 Diktiospartakos.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου