ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ- Ο ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΚΚΕ- Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ Η ΛΑΘΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΤΩΝ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ

Παρακολουθώ από το μεσημέρι, τότε που άρχισαν οι συμπλοκές, την συμπλοκή των οπαδών του ΚΚΕ με τους «κουκουλοφόρους», όπως τους αποκαλούν οι περισσότεροι. Παρακολουθώ τα όσα λέγονται από τα συστημικά μέσα ενημέρωσης, από το διαδίκτυο, τις ανακοινώσεις και δηλώσεις κομμάτων, στελεχών, πολιτών, κινήσεων.
Παρακολουθώ και καταλήγω συνεχώς στο ίδιο συμπέρασμα.
Γύρω στις έξι το απόγευμα πληροφορήθηκα το...θάνατο του 53χρονου που συμμετείχε στη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ-ΚΚΕ. Μικρή σημασία έχει αν τα αίτια του θανάτου του είναι από χτύπημα (πέτρας, μολότοφ κλπ) ή παθολογικά. Το μεγάλο ζήτημα είναι ότι σημειώθηκε απώλεια ζωής που υπό φυσιολογικές συνθήκες ο 53χρονος θα ζούσε κανονικά.
Είναι προφανές ότι η απώλεια της ζωής οφείλεται στα επεισόδια που έλαβαν χώρα στο Σύνταγμα. Αυτό πλέον είναι κοινός τόπος.

Τι γνωρίζουμε μέχρι τώρα; Ποια είναι τα δεδομένα; Το ΚΚΕ- ΠΑΜΕ αποφάσισε, γιατί δε μπορούσε να κάνει αλλιώς, να πάρει μέρος στην πορεία και να μείνει στην πλατεία. Για πρώτη φορά έμεινε στον ίδιο χώρο με τους άλλους διαδηλωτές αφού παγίως έκανε συγκεντρώσεις σε διαφορετικά σημεία και η διαδρομή της πορείας του ήταν διαφορετική από αυτή που έκαναν οι «ξεπουλημένοι» ρεφορμιστές…

Ακολουθώντας την δική τους, περίεργη και καθεστωτική λογική, αποφάσισαν χωρίς να ρωτήσουν κανέναν άλλον αν συμφωνεί, να περιφρουρήσουν τη Βουλή. Θεώρησαν ότι δεν πρέπει να αφήσουν κανέναν να πλησιάσει στη Βουλή γιατί θα αναγκαστούν τα ΜΑΤ να απαντήσουν με χημικά κλπ και αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα να φύγει ο κόσμος, να χαλάσει η συγκέντρωση.
Μ΄ άλλα λόγια λειτούργησαν επικουρικά ως αστυνομικοί συμπαραστάτες της επίσημης αστυνομίας. Το ίδιο αποτέλεσμα εξ άλλου θέλει και το επίσημο κράτος, η αστυνομία και οι λοιποί θεσμικοί του εκφραστές: Ειρηνικές διαδηλώσεις και ειρηνικές διαμαρτυρίες.

Όταν πήγαν να περάσουν από το σημείο που είχαν στήσει το μπλόκο οι Αγανακτισμένοι οι του ΚΚΕ δεν τους το επέτρεψαν και έπεσαν οι πρώτες ψιλές. Θέλησαν να περάσουν και οι αναρχικοί που πλέον εδώ και χρόνια ονομάζονται «κουκουλοφόροι» γιατί προφανώς έτσι εξυπηρετείται καλύτερα το τηλεοπτικό μάρκετιγκ του φόβου. Βρήκαν το δρόμο κλειστό και άρχισε το ξύλο.

Ο αναρχικός χώρος σημειωτέον θεωρεί τόσο το ΚΚΕ όσο και τις άλλες κοινοβουλευτικές δυνάμεις ως παραστάτες του συστήματος και πυλώνες του κράτους και της κρατικής βίας που αυτή μέσω της αστυνομίας φτάνει σ΄ αυτούς. Μ΄ άλλα λόγια, οι αναρχικοί θεωρούν ως αντίπαλο ότι συμβολίζει και είναι κράτος (πολιτική τάξη, αστυνομία, στρατός, και κόμματα του συστήματος). Σήμερα ήθελαν να δώσουν τη δική τους μάχη με τα ΜΑΤ που φύλαγαν τη Βουλή αλλά δεν τους επέτρεψαν οι δυνάμεις του ΚΚΕ και ως αποτέλεσμα είχαμε τις συμπλοκές.

Και ρωτάω εγώ: Είδατε εσείς σε μια γενικεύμένη σύρραξη μεταξύ οργανωμένων μπλόκ να υπάρχουν κανόνες; Κατηγορούνται οι αναρχικοί ότι πέταγαν πέτρες και μολότοφ. Σωστά. Αυτά είναι τα όπλα τους αυτά χρησιμοποιούν. Οι δυνάνεις του ΚΚΕ με τι πολεμούσαν; Με λουλούδια ή με τραγούδια; Όπως φαίνεται σε δεκάδες φωτογραφίες που κυκλοφορούν στο δίκτυο χρησιμοποιούσαν τα κοντάρια με μαεστρία και άνοιγαν κεφάλια.
Ο πόλεμος ήταν χωρίς κανόνες και όλοι το ήξεραν αυτό πριν καν αρχίσει. Όλοι το ήξεραν ότι έτσι θα συνέβαινε αλλά οι επιτελείς του ΚΚΕ νόμιζαν ότι ο τσαμπουκάς τους θα περάσει όπως πέρασε πρόσφατα και τότε είχαν εισπράξει τα εύσημα και τα εύγε από την Κυβέρνηση και την Αστυνομία ως το ΛΑΟΣ και τον Πρετεντέρη.

Έλα ντε που δεν κερδίζονται όλοι οι πόλεμοι. Έλα ντε που οι αναρχικοί αποδείχτηκαν σήμερα πιο μαχητικοί και πιο οργανωμένοι από τις δυνάμεις του ΚΚΕ.
Το ΚΚΕ είχε προαποφασίσει ότι θα συγκρουστεί για να καπελώσει τους πάντες στο Σύνταγμα. Να δώσει αυτό το χρώμα στην συγκέντρωση και να δρέψει κομματικούς καρπούς στην πορεία προσεταιριζόμενο τους πολίτες ως δύναμη καταγγελίας και ευθύνης. Τους χαλούσε τη σούπα ο αναρχικός χώρος που περιφρονεί τέτοιες στημένες και γραφειοκρατικές διαδικασίες και σχεδιασμούς και το μόνο που ήθελε ήταν να συγκρουστεί με τα ΜΑΤ.

Το πιο πιθανό είναι ότι στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι δυνάμεις του ΚΚΕ να μην ήξεραν τι τους περιμένει. Πιθανόν να μην περίμεναν τέτοια αντίδραση. Πιθανόν να βαυκαλίζονταν κι όλας ότι μπορούν και ελέγχουν μια συγκέντρωση πέρα και έξω από τις δυνατότητές τους.
Όμως η ηγεσία του ΚΚΕ που αποφάσισε να κινηθεί με τον τρόπο αυτό θα πρέπει σήμερα να απολογηθεί πρώτα στους οπαδούς της και μετά στην οικογένεια του θύματος γιατί επέλεξε αυτή τη συγκρουσιακή πολιτική.
Μπορεί ένα κόμμα να «θυσιάζει» ανθρώπινες ζωές στο όνομα του μικροκομματικού σχεδιασμού του;

Διαβάζω ότι οι αναρχικοί- αντιεξουσιαστές έχουν καταστρέψει πορείες και διαδηλώσεις με τις ενέργειές τους. Να συμφωνήσω χωρίς περιστροφές. Ωστόσο, θα ήθελα να κάνουν μια προσπάθεια όλοι αυτοί που επικαλούνται αυτό το επιχείρημα να σκεφτούν το εξής απλό: Όλοι, πλην των αναρχικών, θεωρούν ως πετυχημένη μια πορεία όταν έχει κόσμο, παλμό και διάρκεια.
Αλήθεια, αναρωτήθηκαν πως θεωρούν οι αναρχικοί μια πορεία ως πετυχημένη; Αναρωτήθηκαν αν έχουν εντελώς διαφορετική οπτική για αυτές τις δράσεις; Προφανώς όχι.

Να δεχτώ ότι όλοι αυτοί εκ της Αριστεράς που καταδίκασαν τους «αλήτες», «μπαχαλάκηδες», «κουκουλοφόρους», «αναρχοδεξιούς φασίστες» κλπ σκάνε απ΄ το κακό τους που η παρουσία αυτών των ομάδων τους χαλάει τους σχεδιασμούς τους. Σε άλλον χαλάνε την πολιτική ενότητας του χώρου, σε άλλον χαλάνε το πολιτισμένο ίματζ που θέλει να παγιώσει, σε άλλον χαλάνε τη βολή του. Όμως, στον πολιτικό αγώνα που συγκυριακά γίνεται σε πολεμικές συνθήκες ο καθένας χώρος επιλέγει τις μεθόδους πάλης που θεωρεί ως προσφορότερους για να πετύχει τους πολιτικούς του στόχους.
Τόσο απλά, δημοκρατικά και πολιτισμένα.

-Πολλοί είναι αυτοί που με εγκαλούν για τις απόψεις μου με μοναδικό επιχείρημα ότι ανήκω στο κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς. Επειδή δε μπορώ να αντιληφθώ τη μομφή θα πω το εξής: Ανήκω σε ένα κόμμα που δεν επιβάλλει γραμμή, κομματικά καλούπια στη σκέψη και είναι μαλωμένο με τον σταλινισμό και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Συνεπώς, υποστηρίζω την άποψή μου και σε όποιον αρέσει.

Χάρης Μόχλας.