ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ / Γ. Σαπουνάς

Toυ ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΑΠΟΥΝΑ*

Τούτο το φθινόπωρο συγκεντρώνονται οι όροι περισσότερο από οποιαδήποτε στιγμή τα τελευταία χρόνια για μια εργατική, απεργιακή αντεπίθεση με κέντρο την πάλη ενάντια στις απολύσεις και την διάλυση του Δημόσιου, που μπορεί ν' ανοίξει τον δρόμο της ανατροπής. Τον μόνο δρόμο που μπορεί να στηρίξει όχι απλά την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ αλλά τους όρους για μια...
βιώσιμη Κυβέρνηση της Αριστεράς.

Ο στό­χος της πτώ­σης της μνη­μο­νια­κής κυ­βέρ­νη­σης Σα­μα­ρά κάθε μέρα, κάθε ώρα που περνά γί­νε­ται ολο­έ­να και πιο επι­τα­κτι­κός. Ωστό­σο το ση­μα­ντι­κό­τε­ρο ζή­τη­μα δεν αφορά γε­νι­κά στο χρόνο των εκλο­γών αλλά κυ­ρί­ως στον τρόπο της πτώ­σης αυτής της κυ­βέρ­νη­σης. Πολύ πε­ρισ­σό­τε­ρο δεν αφορά κατά προ­τε­ραιό­τη­τα, τούτη την ώρα, στις αυ­το­διοι­κη­τι­κές εκλο­γές και στις ευ­ρω­ε­κλο­γές.
Το μεί­ζον ζή­τη­μα δεν είναι γε­νι­κά η αύ­ξη­ση των πο­σο­στών της αρι­στε­ράς και του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Τα πο­σο­στά δεν δια­σφα­λί­ζουν από μόνα τους την διέ­ξο­δο. Η εξέ­λι­ξη της κρί­σης διε­θνώς και πα­νευ­ρω­παϊ­κά ξε­κα­θα­ρί­ζει ότι η διέ­ξο­δος προς τ' αρι­στε­ρά απαι­τεί την με­γα­λύ­τε­ρη δυ­να­τή κοι­νω­νι­κή συ­στρά­τευ­ση πολύ πιο ενερ­γη­τι­κά, πολύ πιο συ­νει­δη­τά, πολύ πιο αγω­νι­στι­κά από την επι­λο­γή της ψήφου.
Τούτο το φθι­νό­πω­ρο συ­γκε­ντρώ­νο­νται οι όροι πε­ρισ­σό­τε­ρο από οποια­δή­πο­τε στιγ­μή τα τε­λευ­ταία χρό­νια για μια ερ­γα­τι­κή, απερ­για­κή αντε­πί­θε­ση με κέ­ντρο την πάλη ενά­ντια στις απο­λύ­σεις και την διά­λυ­ση του Δη­μό­σιου, που μπο­ρεί ν' ανοί­ξει τον δρόμο της ανα­τρο­πής.
Τον μόνο δρόμο που μπο­ρεί να στη­ρί­ξει όχι απλά την εκλο­γι­κή νίκη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ αλλά τους όρους για μια βιώ­σι­μη Κυ­βέρ­νη­ση της Αρι­στε­ράς.
Σή­με­ρα είναι ξε­κά­θα­ρο σε όλους τους χώ­ρους δου­λειάς και φυ­σι­κά στους χώ­ρους της Παι­δεί­ας, της Υγεί­ας και των ΟΤΑ ότι δεν υπάρ­χει νίκη χωρίς πτώση της κυ­βέρ­νη­σης και ανα­τρο­πή του μνη­μο­νί­ου. Το γνω­ρί­ζουν καλά όχι μόνο οι συν­δι­κα­λι­στι­κές ηγε­σί­ες και τα γε­νι­κά συμ­βού­λια αλλά ο κα­θέ­νας/μια ερ­γα­ζό­με­νος/η. Ποιος όμως θα πάρει την πο­λι­τι­κή ευ­θύ­νη για την ανα­τρο­πή της κυ­βέρ­νη­σης και ου­σια­στι­κά για το άνοιγ­μα του δρό­μου για μια Κυ­βέρ­νη­ση της Αρι­στε­ράς; Οι συν­δι­κα­λι­στι­κές ηγε­σί­ες; Στα πλαί­σια των δυ­να­το­τή­των της συν­δι­κα­λι­στι­κής γρα­φειο­κρα­τί­ας και των πο­λι­τι­κών αντι­φά­σε­ων εντός της δια­μορ­φώ­νο­νται υπό την πίεση της ολο­μέ­τω­πης επί­θε­σης στο ερ­γα­τι­κό – συν­δι­κα­λι­στι­κό κί­νη­μα, όροι και δυ­να­τό­τη­τες απερ­για­κού συ­ντο­νι­σμού προς το τέλος του μήνα.
Από κει και πέρα χρειά­ζε­ται να συ­νο­μο­λο­γη­θεί, πέρα από γε­νι­κά σχή­μα­τα «πα­ντός και­ρού» για την σχέση κόμ­μα­τος – κι­νή­μα­τος, πως στις πα­ρού­σες ιστο­ρι­κές συν­θή­κες η κύρια ευ­θύ­νη για την πε­τυ­χη­μέ­νη κλι­μά­κω­ση και τη νίκη των απερ­για­κών κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων ως την ανα­τρο­πή της κυ­βέρ­νη­σης, ανή­κει τε­λι­κά στην πο­λι­τι­κή αρι­στε­ρά, στο κόμμα του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ παρά στο συν­δι­κα­λι­στι­κό κί­νη­μα και τις ηγε­σί­ες του.
Η εξέ­λι­ξη της κρί­σης διε­θνώς και πα­νευ­ρω­παϊ­κά δεί­χνει το βάθος της και τα αδιέ­ξο­δα. Στην προ­ε­κλο­γι­κή Γερ­μα­νία μέσα από τον αντα­γω­νι­σμό της δε­ξιάς και των σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τών βγαί­νουν όλα στην φόρα και στέλ­νουν δυ­σά­ρε­στα μη­νύ­μα­τα σε όσους στή­ρι­ζαν και στη­ρί­ζουν τα πο­λι­τι­κά τους σχέ­δια σ' ένα εν­δε­χό­με­νο κού­ρε­μα του ελ­λη­νι­κού χρέ­ους μετά τις γερ­μα­νι­κές εκλο­γές. Αντ' αυτού έχει ανοί­ξει η συ­ζή­τη­ση πως θα χρεια­στεί να κα­λυ­φθεί χρη­μα­το­δο­τι­κό κενό δε­κά­δων δις με νέο δά­νειο και νέο πολύ χει­ρό­τε­ρο μνη­μό­νιο.
Ένα προη­γού­με­νο διά­στη­μα είχε ανα­πτυ­χθεί μια φι­λο­λο­γία γύρω από την οι­κο­νο­μι­κή πο­λι­τι­κή των ΗΠΑ σχε­τι­κά με την αντί­θε­σή της με την γερ­μα­νι­κή – ευ­ρω­παϊ­κή στρα­τη­γι­κή σκλη­ρής λι­τό­τη­τας. Σή­με­ρα η επι­λο­γή για επέμ­βα­ση στην Συρία και μά­λι­στα πέρα κι έξω από διε­θνείς θε­σμι­κούς «φε­ρε­τζέ­δες» υπεν­θυ­μί­ζει σε όλους το κε­ντρι­κό επι­χεί­ρη­μα των ΗΠΑ για την αντι­με­τώ­πι­ση της κρί­σης: την στρα­τιω­τι­κή ισχύ του κυ­ρί­αρ­χου της ιμπε­ρια­λι­στι­κής αλυ­σί­δας, όσο κι αν η δυ­να­τό­τη­τα αυτή δεν πα­ρου­σιά­ζε­ται με την «άνεση» του πα­ρελ­θό­ντος.
Ανα­δει­κνύ­ει μά­λι­στα την ση­μα­σία που έχει γι αυτά τα σχέ­δια ο άξο­νας Ισ­ρα­ήλ, Κύ­προς, Ελ­λά­δα.
Ήδη οι Σα­μα­ράς και Βε­νι­ζέ­λος τρέ­χουν να πά­ρουν θέση πα­ρα­δί­δο­ντας γη και ύδωρ στην ιμπε­ρια­λι­στι­κή πο­λε­μι­κή μη­χα­νή πριν ακόμη ζη­τη­θεί.
Διά­φο­ρες «ρε­α­λι­στι­κές» προ­σεγ­γί­σεις για δήθεν δυ­να­τό­τη­τες εκ­με­τάλ­λευ­σης και δια­χεί­ρι­σης των διε­θνών εν­δοϊ­μπε­ρια­λι­στι­κών αντι­θέ­σε­ων προς όφε­λος μια αρι­στε­ρής κυ­βερ­νη­τι­κής πο­λι­τι­κής στην Ελ­λά­δα – εκ­δο­χές που πε­ρι­γρά­φο­νται εύ­στο­χα σαν «ήπιος νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμός» στο εντι­τό­ριαλ γνω­στής μαρ­ξι­στι­κής επι­θε­ώ­ρη­σης – σβή­νουν υπό το φως των επι­τα­χυ­νό­με­νων διε­θνών εξε­λί­ξε­ων. Ποιος μπο­ρεί σή­με­ρα να ισχυ­ρι­στεί πως είναι δυ­να­τόν να δια­χω­ρι­στεί η οι­κο­νο­μι­κή από την στρα­τιω­τι­κή συ­νερ­γα­σία ή να μι­λή­σει για την αντι­στρο­φή του σκλη­ρού νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού στην Ευ­ρώ­πη με την άμεση συ­ναί­νε­ση πλή­θους ευ­ρω­παϊ­κών κυ­βερ­νή­σε­ων;
Σ' αυτό το τοπίο η δή­λω­ση πως ο δρό­μος της ανα­τρο­πής του μνη­μο­νί­ου ση­μαί­νει και άρ­νη­ση του δα­νει­σμού είναι ένα βήμα προς την σωστή κα­τεύ­θυν­ση, μαζί φυ­σι­κά με την από­φα­ση για απόρ­ρι­ψη άνευ όρων της επι­κεί­με­νης ιμπε­ρια­λι­στι­κής επέμ­βα­σης. Είναι βήμα σωστό γιατί έχει πλή­θος συ­νε­πειών. Όμως είναι μια δή­λω­ση με­τέ­ω­ρη, ανο­λο­κλή­ρω­τη και ανε­παρ­κής. Πολύ πε­ρισ­σό­τε­ρο όταν ταυ­τό­χρο­να αγνο­εί την από­λυ­τη προ­τε­ραιό­τη­τα της δύ­να­μης που μπο­ρεί να κάνει αυτό το βήμα πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, την ερ­γα­τι­κή, λαϊκή κί­νη­ση και δράση.
Τo κέ­ντρο σή­με­ρα βρί­σκε­ται στην ευ­και­ρία που πα­ρου­σιά­ζε­ται για την απερ­για­κή ανα­τρο­πή. Την ανα­τρο­πή «απ΄τα κάτω».
Υπάρ­χει χρό­νος ως την ΔΕΘ και τις δη­λώ­σεις του προ­έ­δρου του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ εκεί, ώστε να παρ­θούν οι σω­στές απο­φά­σεις. Στο πα­ρελ­θόν έγι­ναν δύο κρί­σι­μες και σω­στές επι­λο­γές σε στιγ­μές με­γά­λης πί­ε­σης: στις εκλο­γές του Μάη και στην Αθη­να­ΐ­δα λίγο πριν τις εκλο­γές του Ιούνη του '12. Χρεια­ζό­μα­στε μια κί­νη­ση σ' αυτή την γραμ­μή. Μια τολ­μη­ρή, ανα­τρε­πτι­κή το­πο­θέ­τη­ση στην ΔΕΘ.
Μια ξε­κά­θα­ρη πα­ρέμ­βα­ση υπέρ της απερ­για­κής κλι­μά­κω­σης. Κά­λε­σμα στην κοι­νω­νία για συ­σπεί­ρω­ση γύρω από τους κλά­δους που βγαί­νουν στον αγώνα με συ­γκρό­τη­ση επι­τρο­πών πα­ντού. Με απο­φα­σι­στι­κή το­πο­θέ­τη­ση ενά­ντια στην εν­δε­χό­με­νη επι­στρά­τευ­ση ισο­δύ­να­μα ερ­μη­νευ­τι­κή για το νόημα της δη­μο­κρα­τι­κής «νο­μι­μό­τη­τας» και σε αντι­πα­ρά­θε­ση με την αυ­θαι­ρε­σία της κυ­βέρ­νη­σης. Με ρητή δέ­σμευ­ση απο­κα­τά­στα­σης των απο­λύ­σε­ων στο πλαί­σιο της υπε­ρά­σπι­σης των δι­καιω­μά­των και της ερ­γα­σί­ας για όλους σαν απά­ντη­ση στην κρίση, με μοχλό ένα εντε­λώς δια­φο­ρε­τι­κό δη­μό­σιο στην θέση του πε­λα­τεια­κού και διε­φθαρ­μέ­νου κρά­τους.
Με ξε­κά­θα­ρη ολο­κλη­ρω­μέ­νη πρό­τα­ση ανα­τρο­πής του μνη­μο­νί­ου, άρ­νη­σης του δα­νει­σμού και των νέων μνη­μο­νί­ων με ρητή δή­λω­ση για άμεση παύση πλη­ρω­μών το­κο­χρε­ο­λυ­σί­ων και διεκ­δί­κη­ση δια­γρα­φής του χρέ­ους ή του­λά­χι­στον του με­γα­λύ­τε­ρου μέ­ρου­ςμε όπλο και επό­με­νο βήμα την μο­νο­με­ρή δια­γρα­φή του.

* Ο Γιώργος Σαπουνάς είναι μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ