Στην επιστολή αυτή περιγράφονται οι πιέσεις που ασκήθηκαν από την Ασφάλεια σε μέλη του στεκιού καθώς και οι πιέσεις που δέχτηκαν ώστε να μη λειτουργήσει το Στέκι.
Ολόκληρη η επιστολή με τίτλο "Κάτω τα χέρια από τους ελεύθερους χώρους" είναι:
Κάτω τα χέρια από τους ελεύθερους χώρουςΜέσα στην κατάσταση της κοινωνικής αποσταθεροποίησης του τελευταίου καιρού, μια δυναμική κοινωνική μειοψηφία αντιτίθεται στην επιβολή της εξουσίας και αντιστέκεται στην εκμετάλλευση, την καταπίεση και την καταστολή που χαρακτηρίζουν τον κυρίαρχο κόσμο. Ένα μόνο κομμάτι αυτής είναι και το πλέγμα των ανοιχτών κοινωνικών χώρων και στεκιών, που απλώνονται σε όλο τον ελλαδικό χώρο.
Τα αυτοδιαχειριζόμενα στέκια είναι χώροι στους οποίους εδαφικοποιούνται οι επιθυμίες και οι ιδέες τις οποίες δε μπορεί να κατευθύνει και να χαλιναγωγήσει η κυριαρχία καθώς δρουν αυτοοργανωμένα. Η δράση τους αποτελεί πρόκληση για το συντηρητισμό και την πλήξη της σημερινής κοινωνίας.
Σε ένα σύστημα που περνάει κρίση, τα στέκια είναι οι χώροι που δημιουργούν πρόβλημα στους κυρίαρχους, οι χώροι στους οποίους γεννιούνται οι κοινωνικές αντιστάσεις, οι χώροι που φοβούνται. Απόρροια αυτού του φόβου τους είναι οι σχεδιασμένες εισβολές και βίαιες εκκενώσεις των αυτόνομων ελεύθερων χώρων (στο Μαραγκοπούλειο Πάτρας, στο ΠΙΚΠΑ του Ηρακλείου και την Αυτοδιαχειριζόμενη Εστία ΤΕΙ Ηρακλείου Κρήτης, το Σχολείο και το Ναδίρ στη Θεσσαλονίκη).
Στη Νάουσα βιώσαμε την τρομοκρατία και την καταστολή πριν καλά καλά το εγχείρημα πάρει μορφή. Οι επιθυμίες και η διάθεση για δημιουργία βρήκαν διεύθυνση στο χώρο όπου στεγαζόταν και η ερασιτεχνική θεατρική ομάδα «Εραστέχνες». Το νέο αυτοδιαχειριζόμενο στέκι που δημιουργήθηκε με την επωνυμία ΛιούλιΑκες είχε προγραμματίσει διήμερο εκδηλώσεων το προηγούμενο Σαββατοκύριακο ώστε να ανοιχτεί προς την κοινωνία.
Πριν όμως φτάσει το Σάββατο οι αρχές έδειξαν τα δόντια τους εκφράζοντας τον φόβο τους με ανεξήγητη λύσσα. Ξεκίνησαν με ταυτοποίηση μελών που έκαναν αφισοκόλληση για το διήμερο και συνέχισαν με τρομοκρατικά τηλεφωνήματα στον ιδιοκτήτη του οικήματος εκ μέρους της ασφάλειας η οποία του ζητούσε να βγάλει από κει τον κόσμο πριν ακόμα ξεκινήσουν οι εκδηλώσεις. Οι πιέσεις τους δεν πιάσανε τόπο και οι εκδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν με μεγάλη συμμετοχή από το πλήθος που συγκεντρώθηκε από το απόγευμα με όρεξη για κουβέντα και ιδέες για την αξιοποίηση του στεκιού. Η βραδιά συνεχίστηκε με προβολή ντοκιμαντέρ, συζήτηση για την αντιμετώπιση της κρίσης, αλλά και φαγοπότι μετά μουσικής.
Η τρομοκρατία όμως δεν σταμάτησε εκεί. Συνεχίστηκε με προσωπικά καλέσματα από την ασφάλεια σε μέλος της θεατρικής ομάδας για «φιλική συζήτηση» σχετικά με το πόσοι και ποιοι συμμετέχουν στη συλλογικότητα καθώς και τις προθέσεις τους.
Η δυσαρέστηση και ο φόβος των κυρίαρχων απέναντι σε μια προσπάθεια αντίδρασης στη μιζέρια που προωθεί στην κοινωνία το κυρίαρχο σύστημα ήταν αναμενόμενη. Σίγουρα πιστεύουν ότι σε μια πόλη όπου βασιλεύει η ανεργία, η επισφαλής εργασία και η θλίψη προτιμότερη είναι η εκτόνωση μέσω του αλκοόλ, της πρέζας και το lifestyle.
Εμείς απαντάμε με την όρεξη για δημιουργία, τις νέες ιδέες, την αντίσταση σε ότι εύκολα μας πλασάρουν, το κέφι μας. Αυτά δεν μπορούν να μας τα πάρουν από όσα κτίρια κι αν καταφέρουν να μας βγάλουν γιατί δεν τα κλείνουμε μέσα σε ντουβάρια μα τα κουβαλάμε συνέχεια μέσα μας και τα εκδηλώνουμε παντού σε κάθε ευκαιρία.
Η υπεράσπιση του αυτοδιαχειριζόμενου στεκιού Λιούλιακες, συνδέεται με την εναντίωση στην εκμετάλλευση και την ισοπέδωση μας από τους λίγους ισχυρούς, είναι μέρος του αγώνα για αυτοκαθορισμό και ελευθερία. Το όπλο αυτού του αγώνα μας είναι η αλληλεγγύη.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΣΤΕΚΙ ΛιούλιΑκες
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΟΙΧΤΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΤΕΚΙΑ
ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΗΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
αλληλέγγυοι / αλληλέγγυες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου