Την Τρίτη θα κηδευθεί από το Α' Νεκροταφείο της Αθήνας ο πρώην υπουργός και παλαίμαχος πολιτικός Ιωάννης Κεφαλλογιάννης. Με απόφαση της Βουλής και η δική του κηδεία θα γίνει με δημόσια δαπάνη.
Η απόφαση, όμως, έχει προκαλέσει πλήθος... αντιδράσεων και αρνητικών σχολίων από πλευράς όσων αναρωτιούνται πως είναι δυνατόν σε περιόδους οικονομικής κρίσης και σκληρής λιτότητας το κράτος να αναλαμβάνει ακόμη και το «συμβολικό» κόστος της κηδείας ενός πολιτικού που κατά την διάρκεια της ζωής του υπήρξε κατά γενική ομολογία ευκατάστατος.
Μα το θέμα δεν είναι τα χρήματα απαντούν οι επικριτές της απόφασης να κηδευθεί «δημοσία δαπάνη» ο εκλιπών. Είναι ο συμβολικός χαρακτήρας της κίνησης, λένε και δεν παραλείπουν να στείλουν τα συλλυπητήριά τους στην οικογένειά του.
Θα συμφωνήσω και εγώ. Το θέμα δεν είναι τα χρήματα και το κόστος μιας κηδείας με την οποία θα επιβαρυνθεί ο κρατικός προϋπολογισμός.
Το πρόβλημα αυτού του τόπου δεν ήταν και δεν είναι με τους πολιτικούς που κηδεύονται με δημόσια δαπάνη. Το πρόβλημα σε αυτή τη χώρα είναι με τους πολιτικούς «που ζουν δημοσία δαπάνη».
Υ.Γ. Πριν λίγες ημέρες ο Μητροπολίτης Σπάρτης, σε μια συμβολική κίνηση, αποφάσισε να αναλάβει την δαπάνη της κηδείας μιας 66χρονης πολύτεκνης μητέρας οχτώ παιδιών. Η πρωτοβουλία αυτή από πλευράς της εκκλησίας, ήταν μία ελάχιστη αναγνώριση της συμβολής των πολύτεκνων μητέρων και οικογενειών στον τόπο μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου