παρέμβαση- Φτάνουν πια οι αντιεξουσιαστές στην εξουσία

του
Αντ. Τσιάρα

Με την συζήτηση στο Περιφερειακό Συμβούλιο Κεντρικής Μακεδονίας, της προγραμματικής σύμβασης με τον ΕΣΔΑ για την ένταξη του έργου της Μονάδας Επεξεργασίας Αποβλήτων και τον Χώρο Υγειονομικής Ταφής των Υπολειμμάτων της (ΜΕΑ – ΧΥΤΥ για συντομία) στο ΕΣΠΑ θυμηθήκαμε ή θυμήθηκαν κάποιοι τα απορρίμματα, τον ΕΣΔΑ, το...διοικητικό του συμβούλιο, τη σύμβαση με την «Ηλέκτωρ Α.Ε.» και άλλα παρόμοια. Μάλιστα η συζήτηση για κάποιους έγινε κουτσομπολιό, φλυαρία και «λόγια του καφενείου» όπως λένε.

Θα προσπαθήσω να βάλω τα πράγματα στη σειρά, ή τουλάχιστον όπως την αντιλαμβάνομαι εγώ τη σειρά αυτή.
Καταρχήν η προγραμματική σύμβαση αυτή εγκρίθηκε από το διοικητικό συμβούλιο του ΕΣΔΑ, καθώς δεν υπήρχε κάποια άλλη πρόταση. Υπήρχε όμως άλλη πρόταση, αλλά δεν την έκανε κανένας. Ο Δήμος Βέροιας είχε τις δυνατότητες (τυπικές και ουσιαστικές) να είναι αυτός που θα διαχειρίζονταν τη σύμβαση και όχι η Περιφέρεια, αλλά προφανώς δεν ήθελε να το κάνει. Δυστυχώς όπου υπάρχουν μεγάλα προβλήματα πρέπει να μπαίνουν «κάποιοι» μπροστά για να τα λύνουν και όχι να κρύβονται και να τα υπονομεύουν.

Ένα άλλο σοβαρό θέμα που επιτέλους αναδεικνύεται είναι η λειτουργία του ΕΣΔΑ. Ο φορέας διαχείρισης των απορριμμάτων της Ημαθίας δεν απέκτησε ποτέ δομή, δηλαδή υπήρχε όλα αυτά τα χρόνια μόνο ένα διοικητικό συμβούλιο και καθόλου ή ελάχιστο προσωπικό, επιστήμονες, τεχνικοί κλπ. Από τότε που βρέθηκα στο διοικητικό συμβούλιο του ΕΣΔΑ είχα πει ότι μια δημοτική επιχείρηση όπως η ΔΕΥΑΒ θα μπορούσε να αναλάβει αυτό το έργο – της διαχείρισης των απορριμμάτων – αλλά ποιος να ακούσει. Τώρα πια, και ενώ έχει ανακοινωθεί ότι στo πλαίσιo του Καλλικράτη ο φορέας θα καταργηθεί, λειτουργούμε ακόμα, αποφασίζουμε για πολύ σοβαρά θέματα και μάλλον δίκαια «κατηγορούμαστε» ότι δεν έχουμε καμία νομιμοποίηση. Πολλοί από τους διοικητικούς συμβούλους δεν είναι εκλεγμένοι και έχουν ξεμείνει από την προηγούμενη δημοτική περίοδο (ένας από αυτούς είμαι και εγώ) γιατί το μεταβατικό στάδιο καθορισμού νέων φορέων αργεί πολύ στην Ελλάδα του 2011!!! Και ενώ τα προβλήματα συσσωρεύονται, «κάποιοι» δεν θέλουν να τα λύσουν. Στο δρόμο ή σε συζητήσεις λένε να παραιτηθούμε και να διαλυθεί ο ΕΣΔΑ, αλλά επίσημα δεν κάνουν τίποτα. Εάν η σημερινή διοίκηση του Δήμου, η οποία αποτελεί μια συνέχεια της προηγούμενης στην οποία ανήκα, μου ζητούσε οτιδήποτε για τη λειτουργία μου στον ΕΣΔΑ ως μέλος, όπως να παραιτηθώ, να παλέψω για κάτι θα το έκανα με μεγάλη χαρά και ανακούφιση. Αντί για αυτό και ενώ ανεπίσημα οι θεσμικοί του δήμου (αντιδήμαρχοι, σύμβουλοι κλπ) λένε διάφορα, εμένα επίσημα δεν μου ζήτησε κανένας τίποτα.

Δημοτικοί σύμβουλοι των δύο μεγάλων παρατάξεων και αντιδήμαρχοι υπέγραψαν την τελευταία προσφυγή κατά της χωροθέτησης στη θέση 12 της ΜΕΑ – ΧΥΤΥ, το όνομα τους γράφτηκε ψηλότερα στη σειρά από τους υπόλοιπους πολίτες που υπέγραψαν την προσφυγή, αλλά η Δήμαρχος στο διοικητικό συμβούλιο του ΕΣΔΑ συμμετέχει, ψηφίζει, αποφασίζει για όλα τα θέματα αυτά. Και πάλι όμως καλούνται αυτοί οι «κάποιοι» να αναλάβουν τις ευθύνες τους να λειτουργήσουν με γνώμονα την ανάγκη να δοθούν λύσεις και όχι απλώς να διαμαρτύρονται.
Δυστυχώς το ευκολότερο πράγμα είναι να καταστροφολογείς και να αντιπολιτεύεσαι. Στο Περιφερειακό Συμβούλιο «κάποιοι» πρότειναν το θέμα των απορριμμάτων να εξεταστεί από μηδενική βάση. Αλλά ουσιαστική πρόταση δεν υπάρχει από πουθενά. Παρεμπιπτόντως είχα προτείνει, εδώ και περίπου έξι χρόνια, να ξεκινήσει μια διαδικασία ωρίμανσης – χωροθέτησης μιας εναλλακτικής θέσης από τη 12. Ήλπιζα να μη δικαιωθώ και το πρόβλημα της διαχείρισης των απορριμμάτων να έχει λυθεί από χρόνια.
Η πολιτική ευθύνη των μεγάλων αποφάσεων στα μεγάλα προβλήματα προϋποθέτει γνώση, ανάλυση, κριτική σκέψη, απόφαση και καμιά φορά και σύγκρουση με όποιον χρειαστεί και βέβαια βαραίνει όλους όσοι διοικούν, ή βρέθηκαν σε θεσμικές θέσεις ευθύνης σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία. Αντίθετα αυτοί οι «κάποιοι» είναι αυτοί που μας διοικούν και αρέσκονται ή αναγκάζονται ή προτιμούν να βάζουν τα μεγάλα προβλήματα κάτω από το χαλί.
Φτάνουν πια οι αντιεξουσιαστές στην εξουσία.
Κάποιος πρέπει να μας διοικήσει, να μας αλλάξει προς το καλύτερο, να μας καθοδηγήσει, να μας μάθει το σωστό με το παράδειγμά του, να μας δώσει την ελπίδα και να μας εμπνεύσει να προσπαθήσουμε όλοι.