ΑΡΘΡΟ- Η κυβερνώσα Αριστερά

του
Άγγελου Μανταδάκη

«Δεν μας αφήνει αδιάφορους το ζήτημα της διακυβέρνησης του τόπου». «Είμαστε η Αριστερά της ευθύνης».

Είναι δύο από τις πιο συνηθισμένες φράσεις του Φ. Κουβέλη όταν αναφέρεται στο κόμμα του, την Δημοκρατική Αριστερά. Επειδή ο Φώτης Κουβέλης είναι έμπειρος πολιτικός, προφανώς και δεν εννοεί ότι... η ΔΗΜΑΡ θα κυβερνήσει αυτοδύναμα στις επόμενες ή μεθεπόμενες εκλογές.

Τότε όμως προκύπτει το εύλογο ερώτημα: με ποιους μαζί, με ποιες άλλες δυνάμεις – μεγάλες ή μικρές είναι άσχετο – θα συνεργαστεί η ΔΗΜΑΡ ώστε να σχηματιστεί η απαιτούμενη πλειοψηφία; Και προς ποια κατεύθυνση;

Ο ίδιος ο Πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ απορρίπτει την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για την συγκρότηση του Συνασπισμού εξουσίας των αντιμνημονιακών αριστερών δυνάμεων. Ταυτόχρονα έχει δηλώσει ότι η απόστασή του από τον ΣΥΡΙΖΑ μεγαλώνει(!)

Άρα για την ΔΗΜΑΡ δεν υπάρχει φορέας σοβαρός στην Αριστερά προκειμένου να συγκλίνει και να διεκδικήσει την πλειοψηφία.

Μένει το … ΠΑΣΟΚ. Ποιο ΠΑΣΟΚ όμως; Αυτό του παραιτηθέντος πρωθυπουργού; Αυτό που ενδέχεται να προκύψει από την άνοδο στην ηγεσία του Ε. Βενιζέλου ; Κάποιο άλλο υπό τους «εκσυγχρονιστές»; Όλα αυτά τα ΠΑΣΟΚ έχουν έναν κοινό παρονομαστή: το Μνημόνιο και την Τρόικα.

Και εδώ βρίσκεται το κρίσιμο σημείο: Μπορεί η ΔΗΜΑΡ να συγκλίνει προς αυτή την κατεύθυνση; Ακόμα και αν το ΠΑΣΟΚ που θα προκύψει διαθέτει την απαιτούμενη κοινοβουλευτική δύναμη (κάτι το απίθανο);

Βέβαια θα μπορούσε να απαντήσει κανείς ότι η ΔΗΜΑΡ θα συμμαχήσει με τις αντιμνημονιακές δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ. Αλλά και μια τέτοια εκδοχή δεν την περιέχει στην στόχευσή της. Είναι ακριβώς η πρόταση του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ.

Ποιο λοιπόν το περιεχόμενο της αναφοράς του Φ. Κουβέλη στην διακυβέρνηση και την Αριστερά της ευθύνης, πρόσφατα μάλιστα και στην «κυβερνώσα αριστερά» που χρησιμοποίησε ο Πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ χωρίς να πρωτοτυπήσει, αφού δανείστηκε τον όρο από τον Κώστα Σκανδαλίδη;

Εκτός και αν η «κυβερνώσα Αριστερά» είναι αυτή που υπηρέτησε και υπηρετεί ο κ. Σκανδαλίδης ως στέλεχος όλων των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ.

Η «Αριστερά» που δεν την ενδιαφέρει παρά το να κυβερνά, έστω και με νεοφιλελεύθερες συνταγές, έστω και με την «βίαιη» προσαγωγή της χώρας στο ΔΝΤ.

Μια τέτοια «Αριστερά» μπορεί να δώσει διέξοδο όχι σε όφελος της κοινωνίας και των θυμάτων της κρίσης , αλλά σε όφελος του καταρρέοντος συστήματος διακυβέρνησης της χώρας.

Γνωρίζουν πολύ καλά οι πρωταγωνιστές του συστήματος ότι αν η πολιτική αντιπαράθεση οδηγηθεί σε πόλωση ανάμεσα σε δύο μπλοκ, «αντιμνημονιακό» και «μνημονιακό», τότε θα δημιουργηθούν προϋποθέσεις ανατροπής του πολιτικού σκηνικού.

Γι αυτό στους σχεδιασμούς τους εντάσσεται εδώ και αρκετό καιρό η διαμόρφωση ενός ρεύματος που θα «καλμάρει» την κοινωνία, που δεν θα είναι μνημονιακό, θα υιοθετεί κριτικές κατά του μνημονίου που άλλωστε διατυπώνονται τώρα πια πανταχόθεν, αλλά θα θεωρεί ότι δεν υπάρχει πλέον άλλη λύση πέρα από την καλύτερη διαχείριση του Μνημονίου και την «βελτίωση» των όρων του.

Ίσως εδώ να επιφυλάσσουν και ρόλο για μια «κυβερνώσα Αριστερά». Που θα συγκρατήσει πιθανόν διαρροές από το ΠΑΣΟΚ, κλείνοντας τα μάτια μπροστά στην απαίτηση μιας αντιμνημονιακής συμμαχίας.

Οι επόμενοι μήνες θα είναι ίσως καθοριστικοί για την ανασύνθεση του πολιτικού φάσματος μέσα από την κρίση. Και θα αποσαφηνίσουν για την Αριστερά τις έννοιες. Όπως την Αριστερά της ευθύνης σε σχέση με εκείνη της ενσωμάτωσης.


http://ecoleft.wordpress.com/2012/01/23/%ce%b7-%ce%ba%cf%85%ce%b2%ce%b5%cf%81%ce%bd%cf%8e%cf%83%ce%b1-%ce%b1%cf%81%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%ac/