Εργ. Αλληλεγγύη: H άποψή μας: Το “Αν” του Σαμαρά

«Αν» είναι ο τίτλος ενός κλασικού ποιήματος του Κίπλινγκ, μιας θρυλικής ταινίας του Λίντσεϊ Άντερσον και ενός κλαμπ στα Εξάρχεια. Τώρα ο Σαμαράς ήρθε να προσθέσει το δικό του «Αν» σε αυτόν τον κατάλογο. Σύμφωνα με τις εφημερίδες, δήλωσε σε σύναξη 21 βουλευτών της ΝΔ την περασμένη Τετάρτη ότι...
«Αν βγάλουμε τον Ιούνιο, από τον Σεπτέμβριο όλα θα πάνε καλύτερα».
Πρόκειται για επιβεβαίωση από τα πρωθυπουργικά χείλη της εικόνας ότι η επιβίωση της κυβέρνησης κρέμεται από μια κλωστή. Οι οικονομικές, οι κοινωνικές και οι πολιτικές εξελίξεις σφίγγουν καθημερινά τον κλοιό.
Στο οικονομικό πεδίο, η κατάρρευση των δημοσίων εσόδων που ανακοινώθηκε για τον Ιανουάριο και συνεχίζεται σύμφωνα με τα πρώτα στοιχεία και το Φλεβάρη, βάζει ένα πρώτο δίλημμα για την κυβέρνηση. Αν αφήσει αυτή την πορεία να συνεχιστεί, οδηγείται στην ανάγκη για νέο δανεισμό ή σε χρεοκοπία. Αν επιχειρήσει να καλύψει την υστέρηση των εσόδων με νέα «έκτακτα» μέτρα, είτε εισπρακτικά είτε περικοπών, πρέπει να υπολογίσει αν μπορεί να ξεπεράσει τις αντιστάσεις.
Η επιτυχία της Πανεργατικής απεργίας της περασμένης Τετάρτης έδειξε πόσο δύσκολο είναι αυτό το δεύτερο σκέλος. Ούτε οι απολύσεις στο δημόσιο, ούτε οι ιδιωτικοποιήσεις, ούτε οι περικοπές στα σχολεία και στα νοσοκομεία δεν περνάνε χωρίς μεγάλες απεργιακές μάχες. Ο Στουρνάρας δεν έχει στο τσεπάκι καμιά εύκολη λεηλασία-αρπαχτή άμεσης απόδοσης για να βγάλει τον Σαμαρά από τα στενά.
Αυτό το βλέπουν και όλες οι «συνιστώσες» της Νέας Δημοκρατίας, γι’ αυτό και έχουν αρχίσει να παίρνουν θέση ενόψει εξελίξεων. Οι Καραμανλικοί βρίσκουν τρόπους να θυμίζουν ότι αυτό το κόμμα ιστορικά είναι δικό τους. Ακόμη και ο Μητσοτάκης σηκώθηκε από το κρεβάτι για να διεκδικήσει ότι η μόνη σωστή κυβέρνηση ήταν η δική του πριν είκοσι χρόνια. Ο χορός των βρυκολάκων άρχισε πριν ακόμα να πέσει το πτώμα του Σαμαρά.

Φρούδες

Οι ελπίδες του Σαμαρά ότι θα επιβιώσει γιατί έχει τις πλάτες της Μέρκελ και του Ολάντ είναι φρούδες. Αν υπήρχε αμφιβολία, ήρθαν οι ιταλικές εκλογές να θυμίσουν ότι καμιά ΕΕ δεν μπορεί να σώζει τους εκλεκτούς της από την οργή του κόσμου.
Το πραγματικό ζήτημα, όμως, είναι η αντιμετώπιση της Αριστεράς: μπορούμε να αποτελειώσουμε αυτή τη μισητή και χρεοκοπημένη κυβέρνηση; Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ότι θα προετοιμάσει διάδοχη κατάσταση με συνεχείς μετατοπίσεις προς τα δεξιά- οι τελευταίες δηλώσεις Δραγασάκη ήρθαν να προσθέσουν άλλο ένα βήμα σε αυτή την πορεία. Η ηγεσία του ΚΚΕ υποστηρίζει ότι οι συσχετισμοί είναι αρνητικοί και παραπέμπει τη «μεγάλη ανατροπή» για αργότερα. Η αντικαπιταλιστική αριστερά λέει ότι η ώρα για να κλιμακώσουμε είναι τώρα.
Οι εκπαιδευτικοί που βγαίνουν σε συλλαλητήρια αυτό το Σάββατο, οι εργαζόμενοι στους Δήμους και στα Υπουργεία που αντιστέκονται στις «διαθεσιμότητες»-απολύσεις, οι εργάτες της ΔΕΗ και της ΕΥΑΘ που λένε όχι στο ξεπούλημα, οι εργαζόμενοι στα πλοία και στις συγκοινωνίες που κοντράρουν την επίταξη, όλα αυτά τα δυνατά κομμάτια της εργατικής τάξης μπορούν να μπλοκάρουν τις επιθέσεις του Σαμαρά. Και να συγκροτήσουν ένα γερό εργατικό κίνημα που ανοίγει το δρόμο για την εναλλακτική προοπτική ενάντια στον χρεοκοπημένο καπιταλισμό.

http://www.ergatiki.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=7514%3Ai1060&Itemid=62