Ο ΣΥΡΙΖΑ από την ακύρωση του Μνημονίου στην “αξιοποίησή” του για να μπούμε στη νέα ρύθμιση

Πριν τις εκλογές του Ιούνη τα κόμματα που διεκδικούσαν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο την εξουσία, διαγκωνίζονταν μεταξύ τους για το πιο από όλα θα μπορούσε να εξασφαλίσει την...
καλύτερη “αναδιαπραγμάτευση”. Τώρα την έχουν ξεχάσει. Όλοι. Όχι μόνο ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος -που μόνο δημαγωγικά την είχαν βάλει στα προγράμματά τους. Ακόμα και ο Τσίπρας έχει αρχίσει να την ξεχνάει. Τώρα η ευκαιρία της χώρας ονομάζεται “διεκδίκηση ίσης μεταχείρισης για την Ελλάδα”.
Η Αυγή κυκλοφόρησε το Σάββατο με κεντρικό τίτλο “Τυφλή η Αθήνα στις Ευρωπαϊκές Εξελίξεις”. “Όποιος διαπραγματεύεται κερδίζει, η Αθήνα να αξιοποιήσει τις αποφάσεις” έγραφε το κείμενο, με μεγάλα γράμματα, λίγο πιο κάτω.
Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και η ομιλία του Τσίπρα στην Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Τσίπρας κάλεσε την κυβέρνηση “να δηλώσει ευθαρσώς πως, αν δεν ισχύσει και για την Ελλάδα ό,τι ίσχυσε για την Ισπανία και την Ιταλία, η τρόικα δεν έχει καμιά δουλειά να έρθει στη χώρα”. Αν δεν υπάρξει ίση μεταχείριση, η κυβέρνηση θα πρέπει “να προβάλει βέτο στο νέο ευρωπαϊκό σύμφωνο”.

Ισότιμα

Μέχρι τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ μας έλεγε ότι η Τρόικα είναι ανεπιθύμητη στην Ελλάδα. Τώρα, είναι ανεπιθύμητη, υπό όρους. Και το ίδιο ισχύει για το Σύμφωνο Δημοσιονομικής Πειθαρχίας της Μέρκελ. Η κυβέρνηση δεν οφείλει να ασκήσει βέτο, έτσι και αλλιώς, απέναντι στην αιώνια λιτότητα: οφείλει να ασκήσει βέτο, μόνο αν δεν μας μεταχειριστούν ισότιμα.
Η εφαρμογή και στην περίπτωση της Ελλάδας των όσων συμφωνήθηκαν την περασμένη βδομάδα στις Βρυξέλλες δεν πρόκειται να δώσει καμιά διέξοδο ούτε στην κρίση, ούτε στην ανεργία, ούτε στην φτώχεια. Ίσα-ίσα, το αντίθετο ακριβώς θα φέρει.
Τώρα υπόσχονται να μας απαλλάξουν, λογιστικά, από 50 δις δημόσιου χρέους. Το διαβόητο κούρεμα μας “απάλλαξε” από 100 δις χρέους. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Οι καρκινοπαθείς και οι διαβητικοί χωρίς φάρμακα (αφού το κούρεμα άρπαξε τα λεφτά των ταμείων) και η Ελλάδα να κινδυνεύει ακόμα με άμεση χρεοκοπία (τον Αύγουστο πρέπει να εξοφληθεί ένα ομόλογο ύψους 3 δις που βρίσκεται στα χέρια της ΕΚΤ και τα δημόσια ταμία είναι άδεια) -εκτός, φυσικά, αν η Ελλάδα εφαρμόσει πιστά “όσα έχουν συμφωνηθεί”. Αν προχωρήσει, δηλαδή, άμεσα στις 150 χιλιάδες απολύσεις στο δημόσιο, ξεπουλήσει με διαδικασίες fast track ό,τι έχει απομείνει από την δημόσια περιουσία και αφήσει ακόμα περισσότερους ασφαλισμένους χωρίς φάρμακα και περίθαλψη.
Οι “προϋποθέσεις” για την “διεκδίκηση της ίσης μεταχείρισης” για την Ελλάδα θα διαιωνίσουν αυτή την αθλιότητα. Αυτό που χρειαζόμαστε δεν είναι να “αξιοποιήσουμε τις αποφάσεις των Βρυξελλών”. Χρειάζεται να τις κοντράρουμε.


http://www.ergatiki.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=4815:i1027&Itemid=62