του ΒΑΣΙΛΗ ΠΡΙΜΗΚΗΡΗ
Τελικά με το ιδρυτικό του συνέδριο το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς επισημοποιεί την οριστική του ρήξη με το χώρο του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ίσως και με την αριστερά στο σύνολό της. Στην πραγματικότητα η πρώην ανανεωτική λεγόμενη πτέρυγα του ΣΥΝ,.... με επικεφαλής τον Φώτη Κουβέλη, θα προσπαθήσει ξεκινώντας από το ιδρυτικό της συνέδριο να αρθρώσει έναν ξεχωριστό πολιτικό λόγο. Να προτείνει ένα νέο πολιτικό σχέδιο που θα πρέπει να είναι ουσιαστικά διαφοροποιημένο πρώτα και κύρια από τον ΣΥΝ αλλά και γενικότερα από τις άλλες δυνάμεις της αριστεράς αν θέλει να έχει μια κάποια προοπτική επιβίωσης.
Δεν πρέπει όμως να λησμονούμε ότι ο κόσμος που στρέφετε και ελπίζει από την αριστερά πάνω απ όλα βάζει το θέμα της ενότητας και της συμπόρευσης με την διαφορετικότητά τους όλων των πολιτικών υποκειμένων της αριστεράς που την συναποτελούν. Αυτό θα πρέπει να το ζυγιάσει δυό φορές ο ηγετικός πυρήνας της Δημ. Αριστεράς εκτός βέβαια αν θέλει συνειδητά να ξεκόψει τελείως με την αριστερή διαφορετικότητα. Επομένως αν έχει κάτι το ξεχοριστό να πει η Δημ. Αριστ. είναι του να προτείνει ένα εναλλακτικό σχέδιο για την διακυβέρνηση του τόπου από αυτό που προτείνουν όλα τα άλλα κόμματα και πολιτικά μορφώματα της αριστεράς. Εκ των πραγμάτων όμως εκείνο που απομένει στην η Δημ. Αριστερά είναι να νεκραναστήσει το φάντασμα της κεντροαριστεράς, αλλιώς δεν θα έχει λόγο πολιτικής ύπαρξης.
Πέρα λοιπόν από τα άλλα ιδεολογικά και πολιτικά θέματα που ο καθένας μπορεί να συμφωνήσει ή να διαφωνήσει με το νέο κόμμα της Δη.Αρ. η αλήθεια είναι ότι το κόμμα αυτό έρχεται να πλασάρει στην πολιτική πραγματικότητα της Ελλάδας και πάλι τον πολιτικό σχεδιασμό της κεντροαριστεράς, της σύμπραξης, δηλαδή, ενός κομματιού της αριστεράς με το χώρο της σοσιαλδημοκρατίας και για να γινόμαστε πιο συγκεκριμένοι με το χώρο του ΠΑΣΟΚ.
Ενός ΠΑΣΟΚ που δεν έχει τίποτε να κάνει ακόμα και με την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία των προηγούμενων δεκαετιών.
Ενός ΠΑΣΟΚ του μνημονίου και της τρόικας. Ενός ΠΑΣΟΚ και της κυβέρνησής του, της πιο αντιλαϊκής κυβέρνησης που γνώρισε η Ελλάδα από την πτώση της χούντας μέχρι σήμερα. Ενός ΠΑΣΟΚ που διαχειρίζεται τις τύχες της χωράς με τρόπο πιλοτικό για να κτυπηθούν οι κατακτήσεις όλων των εργαζομένων της Ευρώπης που έγιναν με αίμα και θυσίες δεκαετιών. Με αυτό το ΠΑΣΟΚ λοιπόν η Δη.Αρ. είναι «υποχρεωμένη» και «καταδικασμένη» να συμπράξει αν θέλει να δικαιολογήσει την ύπαρξή της στο στερέωμα της ελληνικής πολιτικής πραγματικότητας.
Αλλιώς δεν μπορεί να δικαιολογήσει με μια κάποια ορθολογικότητα στον προοδευτικό και αριστερό κόσμο το λόγο που διέσπασε τον ΣΥΝ και εγκατέλειψε την προσπάθεια για την συσπείρωση και κοινή δράση όλων των δυνάμεων της αριστεράς ενάντια στο σάπιο δικομματικό σήστημα. . Με τις επιλογές του στις δημοτικές εκλογές ο χώρος αυτός έσωσε επικοινωνιακά και όχι μόνο την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Δυστυχώς όμως δεν άργησαν να φανούν τα πρώτα αρνητικά δήγματα αυτών των επιλογών.
Στην Αθήνα ο Κος Καμίνης αποδεικνύετε ακατάλληλος και λίγος οι δε χειρισμοί του με τους εργαζόμενους μετανάστες όπως και με τους συμβασιούχους του δήμου κάθε άλλο παρά ως αριστερές και προοδευτικές επιλογές θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν.
Τα όρια των αδιέξοδων κεντροαριστερών επιλογών που καλείται να υπηρετήσει σήμερα η Δ.Α. ως αριστερό επιχρύσωμα στο σάπιο δικομματικό σύστημα καταγράφηκαν όχι μόνο στις εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση αλλά και σε όλες τις εκφράσεις της πολιτικής και κοινωνικής ζωής της χώρας από το συνδικαλιστικό κίνημα μέχρι τα διάφορα κινήματα αντίστασης και πάλης που αναπτύσσονται και θα αναπτυχθούν απέναντι στην άγρια ταξική επίθεση που δέχεται η εργατική τάξη και γενικότερα ο ελληνικός λαός.
Το ΠΑΣΟΚ είναι σίγουρο ότι θα θελήσει να χρησιμοποιήσει αυτό το κομμάτι που βγήκε από την αριστερή μήτρα ως αριστερό δεκανίκι στην παραπέρα προώθηση της αντιλαϊκής πολιτικής του. Η σύμπραξη του ΠΑΣΟΚ με αυτό το κομμάτι που προέρχεται από την αριστερά δεν μπορεί να μην είναι ευκαιριακή και μιας χρήσης. Άλλωστε όλοι όσοι συνεργάσθηκαν με το κόμμα αυτό ή αφομοιώθηκαν ή εξαφανίσθηκαν από την πολιτική κονίστρα.
Όμως η αριστερά σήμερα παρά τα ελλείμματά της μπορεί να παίξει ένα σημαντικό πολιτικό ρόλο προς το συμφέρον των ελλήνων εργαζομένων.
Να μπει σφήνα στο δικομματισμό. Να διαμορφώσει τις προϋποθέσεις μιας νέας κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας, που θα οδηγήσει την ελληνική κοινωνία πέρα και έξω από την οικονομική κοινωνική και πολιτισμική κρίση που την οδήγησε το σάπιο δικομματικό σύστημα.
Αυτό είναι που δυστυχώς φαίνεται ότι δεν κατανοεί η Δημοκρατική Αριστερά. Μέσα από έναν άκρατο διαχειριστικό κυβερνητισμό που διακατέχει τον ηγετικό της πυρήνα δεν μπορεί να αντιληφτεί ότι υπάρχουν και άλλοι δρόμοι παρέμβασης και σε κυβερνητικό επίπεδο της αριστεράς. Μια παρέμβασης όμως που θα δίνει λύσεις στα τεράστια προβλήματα του ελληνικού λαού και θα διαμορφώνει παράλληλα τις κατάλληλες προϋποθέσεις για την υπέρβαση του καπιταλιστικού συστήματος.
Αν η αριστερά χάσει την ταξική της όχθη, την διαφορετικότητά της αργά η γρήγορα θα εξαφανισθεί από το πολιτικό στερέωμα της χώρας αυτό θα πρέπει να το καταλάβουν καλά οι φίλοι της Δημοκρατικής Αριστεράς.
iskra.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου