Τρίτη 5 Απριλίου 2011

ΤΟΠΟΝΥΜΙΑ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Ως και πριν λίγες δεκαετίες σε πολλές περιοχές της Μακεδονίας οι πόλεις και τα χωριά είχαν σλαβική ονομασία, δείγμα του γεγονότος ότι η περιοχή κατοικούνταν από σλαβόφωνους και οι Έλληνες ήταν μειοψηφία.
Δείτε τα ονόματα αναλυτικά:
Солун – Σόλουν – Θεσσαλονίκη
Ајватово – Αϊβάτοβο – Λητή
Ново Село – Νόβο Σέλο – Νεοχωρούδα
Пејзаново – Πεϊζάνοβο – Ασβεστοχώρι
Гроздово – Γκρόζντοβο – Άσσηρος
Јувесна – Γιούβεσνα – Άσσηρος
Илинџиево – Ιλιντζζίεβο – Χαλκηδόνα
Сухо – Σούχο – Σοχός
Хортач – Χόρτατςς – Χορτιάτης
Горно Воловод – Γκόρνο Βόλοβοντ – Νέα Σάντα
Долно Воловод – Ντόλνο Βολοβοντ – Παντελεήμων
Валмада – Βάλμαντα – Ανατολικό
Верланџа – Βέρλαντζζα – Αγιονέρι
Јордино – Ιόρντινο – Ξηροχώρι
Јунџиево – Γιουντζζίεβο – Κύμινα
Градебор – Γκράντεμπορ – Πεντάλοφος
Дримиглаво – Ντριμίγκλαβο – Δρυμός
Зубатово – Ζουμπάτοβο – Τρίλοφο
Иглеш – Ίγγλεςς – Αγχίαλος
Калјани – Κάλιανι – Άλωρο
Каскарика – Κασκαρίκα – Καλοχώρι
Кулаково – Κουλάκοβο – Χαλάστρα
Лајна – Λάινα – Λαγυνάς
Моравица – Μοράβιτσα – Νέο Βασιλικό
Балџа – Μπάλτζζα – Μελισσοχώρι
Басиш – Μπάσιςς – Πατριαρχικό
Бугариево – Μπουγκαρίεβο – Μεσημβρία
Нарес – Νάρες – Φιλαδέλφεια
Сарица – Σάριτσα – Βαλτοχώρι
Седеш – Σέντεςς – Θέρμη
Стрепса – Στρέψα – Πυλαία
Текелец – Τέκελετς – Σίνδος
Тумба – Τούμπα – Πευκόδασος
Топчин – Τόπτσσιν – Γέφυρα
Чатал – Τσσάταλ – Διχάλι
Ворено – Βόρενο – Νικομηδηνό
Висока – Βισόκα – Όσσα
Јакинја – Ιάκινια – Ασκός
Герен – Γκέρεν – Μεσόκωμο
Гумениц – Γκούμενιτς – Στίβος
Гирмита – Γκίρμιτα – Κρύα Νερά
Драменџиково – Ντραμεντζζίκοβο – Δρακόντιο
Зарово – Ζάροβο – Νικόπολη
Канџа – Κάντζζα – Ανοιξιά
Кран – Κραν – Ρεματάκια
Ланџа – Λάντζζα – Λίμνη
Левен – Λέβεν – Βασιλούδι
Негован – Νέγκοβαν – Ξυλόπολη
Маврово – Μαύροβο – Μαυρούδα
Голем Бешик – Γκόλεμ Μπέσσικ – Μεγάλη Βόλβη
Мал Бешик – Μαλ Μπέσσικ – Μικρή Βόλβη
Балавица – Μπαλάβιτσα – Κολχικό
Берово – Μπέροβο – Βερτίσκος
Огрек – Όγκρεκ – Περιστερώνας
Шулово – Σσούλοβο – Σκεπαστό
Черник – Τσσέρνικ – Αρετή
Aиево – Αḯεβο – Ακροπόταμος
Гранич – Γκράνιτςς – Κρυονέρι
Зорбатово – Ζορμπάτοβο – Μικρό Μοναστήρι
Кајали – Κάιαλι – Βραχιά
Карајсин – Κάραϊσιν – Πολίχνη
Клепе – Κλέπε – Λευκοχώρι
Кучкар – Κούτσσκαρ – Γαλήνη
Куфалево – Κουφάλεβο – Κουφάλια
Лагадин – Λάγκαντιν – Λαγκαδάς
Лахна – Λάχνα – Λαχανάς
Лебед – Λέμπεντ – Σταυρούπολη
Пирнар – Πίρναρ – Νέο Ρύσιο
Плугар – Πλούγκαρ – Λουδίας
Сариер – Σάριερ – Χρυσαυγή
Таусан – Τάουσαν – Εύοσμος


4 σχόλια:

Nikos Lioliopoulos είπε...

Ανακριβες.

Ανώνυμος είπε...

συγχαρητήρια για την ανάρτηση...
αποδεικτικό στοιχείο της μακεδονικής πλειοψηφίας των χωριών της θεσσαλονίκης-Σόλουν δεν είναι μόνο τα μακεδονικά τους ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ τοπωνύμια, τα οποία δεν τα όρισε το ελληνικό κράτος με υπουργικές αποφάσεις μετά το 1912 , αλλά υπάρχουν αυθύπαρκτα και ανώνυμα , ως δείγμα μαζικής μακεδονικής παρουσίας..
χρησιμοποιούται δε ευρέως από τους κατοίκους τους , παρά τις σχετικές ενοχλήσεις από το ελληνικό κράτος...
ακόμα μεγαλύτερη όμως σημασία για την μακεδονικότητα της περιοχής έχουν τα ΜΙΚΡΟτοπονύμια...
όλα τα συμβόλαια αγροτικής γής αναφέρονται σε τοποθεσίες με μακεδονικές ονομασίες: ίσβορ-πηγή, μπέλα ρέκα-ασπρο ποτάμι, γορνα τσέσμα-υψηλή βρύση και πολλές άλλες..
σε πολλά δε συμβόλαια ενώπιον συμβολαιογράφου του ελληνικού κράτους αναφέρεται ότι τοσο ο αγοραστής όσο και ο πωλητής επειδή ΔΕΝ γνωρίζουν καθόλου την ελληνική γλώσσα εκαναν χρήση διερμηνέα από την μακεδονική στην ελληνική και ταναπαλιν...!!!

Ανώνυμος είπε...

οι αμερικανοί υπερηφανεύονται για το αμερικανικό ΠΟΛΙΤΙΚΟ έθνος τους...
παρομοίως και οι αυστραλοί και οι καναδοί..
βασική προϋπόθεση της λειτουργίας ενός πολιτικού έθνους είναι ο σεβασμός στην πολιτιστική του ταυτότητα των μελών του..
ετσι όλοι ΕΛΕΥΘΕΡΑ εκδηλώνουν την ιταλική , γερμανική , γαλλική, αραβική , πολωνική ταυτότητά τους..
στην ευρώπη τα έθνη είναι βαθιά πολιτιστικά σύνολα, όπως το γερμανικό και το γαλλικό ...
προήλθαν μετά την πολιτικοποίηση του πολιτισμού τους κατά τον 18-19 αιώνα ..
βασίσθηκαν στην μητρική τους γλώσσα, τα ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ παραδοσιακά τους τραγούδια, τους παραδοσιακούς τους χορούς, τις παραδοσιακές τους ενδύμασίες..
σήμερα λόγω των ΜΑΖΙΚΩΝ μεταναστεύσεων και τα παραπάνω έθνη μετεξελίσονται σε ΠΟΛΙΤΙΚΑ έθνη , κατά το υπερατλαντικό παράδειγμα...
ερχόμενοι στο ελληνικό έθνος διαπιστώνουμε ότι ΚΑΝΕΝΑ διακριτό πολιτιστικό ελληνικό στοιχείο δεν περιέχει και μάλιστα ΚΟΙΝΟ για τους κατοίκους του, η μερίδας αυτών...
ούτε ελληνική μητρική-οικιακή γλώσσα , κοινή ή μη...
ούτε πολύ περισσότερο ξεχωριστά παραδοσιακά τραγούδια και χορούς..
αντ' αυτού έχουμε :
ΤΟΥΡΚΙΚΟ πολιτισμό-ζεϊμπέκικο, χασαποσέρβικο, καρσιλαμά , καραγκιόζ , ντολμά, μπάμια μπακλαβά,κανταϊφ , χασάπης,
μπακάλης, λεβέντης...
ΑΛΒΑΝΙΚΟ πολιτισμό: φουστανέλλα, τσάμικος χορός
ΒΛΑΧΙΚΟ πολιτισμό..
ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ πολιτισμό με χιλιάδες παραδοσιακά μακεδονικά τραγούδια , τα οποία έχουν μεταδοθεί από στόμα σε στόμα , από γενεές σε γενεές και τραγουδιούνται από τους ηλικωμένους, ιδιαίτερα γυναίκες...
Αντίθετα το ελληνικό έθνος έχει μόνο ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟ περιεχόμενο , το οποίο σχετίζεται με την ρατσισική του ανώτερου έθνους ιδιοποίηση του πολιτισμού των κατοίκων αυτού του τόπου 23 αιώνες πρίν...
με τους οποίους ούτε βιολογική αλλά ούτε και πολιτιστική σχέση έχουμε...
φορέας αυτής της ιδιοποίησης ήταν το ελληνοορθόδοξο πατριαρχείο και η φαναριώτικη νομενκλατούρα του...

Ανώνυμος είπε...

τα τοπωνύμια της ανάρτησης υπάρχουν όλα στον πανδέκτη του πανεπιστημίου αθηνών.ο οποίος χρηματοδοτήθηκε με χρήματα της ΕΕ . σε χιλιάδες ατομικά συμβόλαια αγροτικής γής. στους κοινοτικούς χάρτες . στο λεξιλόγιο των αγροτών των περιοχών. μαζί με χιλιάδες μακεδονικά ΜΙΚΡΟτοπωνύμια...
δυστυχώς ο κ. λιολιόπουλος του ευρωπαικού ποταμιού κάνει πως τα αγνοεί. ψευδόμενος για εθνικιστικούς λόγους. για αυτό και χρεοκοπήσαμε...