ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΠΟΧΩΡΗΣΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ
ΑΡΑΣ
Από την πρώτη περίοδο ανάπτυξης και
μαζικοποίησης της ΑΡ.Α.Σ., λειτουργεί συνεχώς ένας πολιτικός κύκλος συνεννόησης
βασιζόμενος σε ένα στενό τμήμα από τον αρχικό πυρήνα συγκρότησης της οργάνωσης,
όχι μόνο εντός αλλά και εκτός των επίσημων διαδικασιών της ΑΡ.Α.Σ. Ο
πολιτικός αυτός κύκλος πέρα από την... πολιτική τροφοδοσία, τον ιδεολογικό
εξοπλισμό και την οργανωτική ανάπτυξη, φροντίζει και για ένα ακόμα ζήτημα: την
«προστασία» της ΑΡ.Α.Σ. από παρεκκλίσεις των μελών της προς οποιοαδήποτε
κατεύθυνση θεωρείται κάθε στιγμή ως εσφαλμένη. Η «προστασία» της ΑΡ.Α.Σ. από τον
«εσωτερικό εχθρό» μονιμοποιείται και σταθεροποιείται ως παράλληλη διαδικασία του
τμήματος του ιδρυτικού πολιτικού κύκλου εκτός των οργάνων της από το
2003.
Η παράλληλη διαδικασία τμήματος του
τμήματος του ιδρυτικού πολιτικού κύκλου έχει πολλές φορές (όχι πάντα κακόπιστα ή
εκ του αποτελέσματος λανθασμένα) παραβιάσει στοιχειώδεις κανόνες συντροφικής
συμπεριφοράς, τη δημοκρατική λήψη αποφάσεων, τις αρχές λειτουργίας και το
καταστατικό της Ά συνδιάσκεψης. Ενδεικτικά γεγονότα μονομερούς παραβίασης των
κανόνων λειτουργίας της ΑΡ.Α.Σ. αποτελούν η μεταφορά της λήψης αποφάσεων από ένα
όργανο (Φ.Σ.) σε άλλο όργανο (Κ.Σ.) με "ευνοϊκότερο" συσχετισμό, ο διορισμός
καθοδηγήσεων ή μελών στα όργανα χωρίς συλλογική απόφαση, η εμφάνιση προσωπικών
κειμένων ως αποφάσεις οργάνων, η υπαναχώρηση από συλλογικά συμφωνημένες
πολιτικές κατευθύνσεις, η παρουσίαση σ/φων με σχέση πολιτικής επιρροής ως μέλη,
η αξιοποίηση σ/φων με προφανή χαρακτηριστικά προσωρινής παρουσίας στην ΑΡ.Α.Σ.
για την καταπολέμηση του «εσωτερικού εχθρού».
Χαρακτηριστικό είναι η μη λειτουργία πολλών
πυρήνων (κυρίως εργαζομένων) με αποτέλεσμα πολλοί σύντροφοι να απομακρύνονται
από διαδικασίες βάσης και τελικά η πολιτική συζήτηση-απόφαση να μετατοπίζεται
αποκλειστικά στο όργανο του Κ.Σ. Η συγκεντρωτική αυτή λειτουργία απομάκρυνε
πολλούς συντρόφους και πολλά μέλη της οργάνωσης δεν βάθυναν την πολιτική τους
συγκρότηση. Οποιαδήποτε κριτική σε αυτή την λάθος λειτουργία της οργάνωσης
εκλαμβανόταν ως μια διαβρωτική κίνηση.
Η επιδίωξη εξώθησης μελών της οργάνωσης
προετοιμάζεται συστηματικά σήμερα για 3η φορά από την πλευρά αυτού του τμήματος
του πολιτικού κύκλου, ως διαδικασία ανασυγκρότησής του στα πλαίσια μιας
αντιπαράθεσης με τον υποδεικνυόμενο ως «εσωτερικό εχθρό». Την πρώτη φορά ήταν
απέναντι σε μια αντίληψη που χαρακτηρίζεται ως «απολίτικη, φοιτητοκεντρική,
κομμουνιστοφοβική, μη συγκρουσιακή». Την δεύτερη φορά ήταν απέναντι σε μια
αντίληψη που χαρακτηρίζεται ως «αντιοργανωτική, φιλοτροτσκιστική». Την τρίτη
φορά είναι απέναντι σε μια αντίληψη που χαρακτηρίζεται ως «προσωποπαγής,
επικίνδυνη, φραξιονιστική»
Απέναντι στην παράλληλη διαδικασία αυτού του
πολιτικού κύκλου ακριβώς επειδή αυτή παραβιάζει κανόνες λειτουργίας της ΑΡ.Α.Σ.
συγκροτούνται για 3η επίσης φορά παράλληλα με τις επίσημες οργανωτικές δομές
δίκτυα, με κύριο το στοιχείο της αυτοάμυνας απέναντι στην εξώθηση, τον
αποκλεισμό και την υποταγή στο συγκεκριμένο τμήμα. Κατά παράδοξο δε τρόπο, κάθε
φορά αυτοί που πρωτοστατούν πρόθυμα ή παροτρύνονται από το συγκεκριμένο τμήμα
της ΑΡ.Α.Σ. να εξοντώσουν τον «εσωτερικό εχθρό» αποτελούν κατά κανόνα τον
επόμενο «εσωτερικό εχθρό». Είναι λοιπόν τουλάχιστον υποκριτικό, το μόνο
μόνιμο παράλληλο δίκτυο, να χρεώνει σε οποιονδήποτε άλλον την πρακτική
παράλληλης λειτουργίας εκτός των διαδικασιών της ΑΡ.Α.Σ, όταν το ίδιο πρώτο την
εφαρμόζει και συστηματικά την διδάσκει.
Η διαδικασία ανεύρεσης και εξόντωσης του
«εσωτερικού εχθρού» είναι μια διαδικασία που αποσυγκροτεί συνεχώς την ΑΡΑΣ,
προκαλώντας την συνεχή αιμορραγία της σε πολιτικά στελέχη και στην αποδυνάμωση
των πολιτικών της πρακτικών και στόχων.
Συνοπτικά, όλες οι εσωτερικές κρίσεις της ΑΡΑΣ
μέχρι σήμερα, αν και δεν ταυτίζονται απόλυτα, ωστόσο εκδηλώνονται και
επιχειρείται να επιλυθούν με κοινά χαρακτηριστικά.
1. Την αντανακλαστική αντιμετώπιση της
διαφωνίας ως προσπάθεια ανατροπής του τμήματος του πολιτικού κύκλου-κέντρου ή αν
μη τι άλλο την πρόκληση φθοράς σε αυτό, χωρίς προσπάθεια ανάγνωσης και
κατανόησής της
2. Την αναβάθμιση της οργανωτικής
αντιμετώπισης που προκρίνει ο συγκεκριμένος αυτός κύκλος.
3. Την κατηγορία για φραξιονισμό στους
συντρόφους που θέτουν τη διαφωνία, χρεώνοντάς τους παράλληλα μια σειρά από
συντηρητικά ιδεολογικά χαρακτηριστικά όπως: σεξιστές, δεξιοί, απολίτικοι,
έχοντες εμπεδώσει το φόβο την ήττα και άλλα μικροαστικά ιδεολογικά πρότυπα
(καριερίστες, νοικοκυραίοι, κοινωνικός μέσος όρος) ενώ παράλληλα είναι
«ευεπίφοροι στις κοινωνικές πιέσεις και τάσεις που αναπτύσσονται» και αρνούνται
να κάνουν το «άλμα προς τα μπρός».
4. Την προσπάθεια αυτού του κύκλου να
εμπλέξει στα εσωτερικά ζητήματα της οργάνωσης μέλη άλλων οργανώσεων της ρ.α. με
στόχο να επηρεάσει υπέρ του την έκβαση της εσωτερικής "αντιπαράθεσης",
διαδίδοντας επιλεκτικά στοιχεία της εσωτερικής συζήτησης. Τελικά η τακτική αυτή
παγιώθηκε ως κύριο στοιχείο στον εσωτερικό διάλογο της ΑΡΑΣ. Στα πλαίσια αυτά
διεξήχθη και αποτυπώθηκε εξόφθαλμα κυκλική σταυροδοσία στις τελευταίες εθνικές
εκλογές. Παράλληλα παρακάμφθηκε το τελευταίο χρονικό διάστημα από πλευράς
ΑΡ.Α.Σ. η γραμμή για ενιαιομετωπική δράση στα πολιτικά και κυρίως στα κοινωνικά
μέτωπα, καθώς και η προοπτική διεύρυνσης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, προτάσσοντας ως πρόφαση
την ενιαιότητα του χώρου, με συνέπεια όμως την εμβάθυνση του σεκταρισμό
του.
5. Η αντιπαράθεση δεν αφορά σε
καταλυτικές στρατηγικές πολιτικές διαφορές, αλλά διαφορετικές πολιτικές
εκτιμήσεις, και συνεπώς η εμμονή αλλά και μεγένθυσή της αντιπαράθεσης η οποία
διαχρονικά εξελίσσεται, οφείλεται μόνο στην προσπάθεια απόλυτου και με κάθε
κόστος ελέγχου της ΑΡ.Α.Σ. από τον συγκεκριμένο τμήμα.
6. Η επίλυση των διαφωνιών επιχειρείται
κατά κανόνα με την «αναβάθμιση» της οργανωτικής λειτουργίας (σήμερα με τον
μονομερή ορισμό εξωτερικών καθοδηγήσεων). Χαρακτηριστικό είναι ότι το οργανωτικό
σκέλος της Ά Συνδιάσκεψης παρά τις περί του αντιθέτου διακηρύξεις απέτυχε να
καταργήσει τα παράλληλα δίκτυα με την πολιτική λειτουργία των οργάνων της
ΑΡ.Α.Σ. και δυστυχώς επιβεβαιώνεται ότι ο άδηλος στόχος της δεν ήταν η εξέλιξη
της ΑΡ.Α.Σ. από πολιτική ομάδα σε πολιτική οργάνωση, αλλά ο καθολικός έλεγχος
της οργάνωσης.
Σήμερα σε μια εφιαλτική κοινωνική συγκυρία θα
έπρεπε να αποτρέπεται η διάλυση των πολιτικών οργανώσεων της Αριστεράς και
μάλιστα με μια σχετική ευκολία, ειδικά δε όταν δεν υφίστανται, αλλά
κατασκευάζονται, στρατηγικές πολιτικές διαφωνίες. Όμως σε μια συγκυρία
όπου απαιτούνται ευρύτερες συσπειρώσεις είναι φανερό ότι η στάση και απόφαση του
ενός τμήματος του καθοδηγητικού κύκλου της ΑΡΑΣ είναι να ακολουθήσει την εντελώς
αντίθετη πολιτική στρατηγική για το εσωτερικό της οργάνωσης. Η επιμονή τους να
διαγράψουν συντρόφους και μάλιστα παρά την αντίθετη απόφαση του ΚΣ, χρεώνοντάς
τους το σύνολο της ευθύνης της εσωτερικής αντιπαράθεσης που αναπτύχθηκε
πρόσφατα, αποτελεί όριο πολιτικής συνύπαρξης.
Προσπαθήσαμε επανειλημμένα, παρά τις
αντιπαραθέσεις, να οριοθετήσουμε το πολιτικό διακύβευμα και να προσδιορίσουμε με
κάθε δυνατό τρόπο ότι είναι αναγκαίο στη συγκυρία η ενότητα της ΑΡΑΣ να μην
τραυματιστεί εκ νέου. Προσπαθήσαμε με πολιτικούς όρους να ανακόψουμε τη βούληση
ορισμένων συντρόφων για διάλυση της ΑΡΑΣ, όμως η πρωτοβουλία αυτή βρήκε τοίχο σε
μια σειρά συντρόφους, οι οποίοι εκτιμούν πως κάθε προσπάθεια διατήρησης της
ενότητας της ΑΡΑΣ αποτελεί τροχοπέδη για την εμπέδωση της γραμμής του «πολιτικού
κέντρου της». Έτσι λοιπόν, επιλέχθηκε να μην ανοίξουν με ουσιαστικό τρόπο μια
σειρά από κομβικά ζητήματα που θα έφερναν τον πολιτικό διάλογο και παρέμβαση της
ΑΡΑΣ ένα βήμα εμπρός όπως:
·
Την προσπάθεια για την οικοδόμηση ενός μετώπου πρωτίστως των δυνάμεων της
αριστεράς, που με συγκεκριμένο και ενιαίο τρόπο, σε πολιτικό επίπεδο, αλλά
κυρίως σε επίπεδο εργασιακών χώρων και συνοικιών, με πρακτικούς και ιδεολογικούς
όρους θα αντισταθεί στην επέλαση του κεφαλαίου.
·
Το ζήτημα της γείωσης και εμπέδωσης της πολιτικής γραμμής και
επεξεργασίας της ΑΡ.Α.Σ. για τους κοινωνικούς χώρους και τα μέτωπα
(ενιαιομετωπικές δράσεις). Πράγμα που είχε σαν συνέπεια να μην είναι επαρκώς
προετοιμασμένη η ΑΡ.Α.Σ. για να συμβάλλει αποτελεσματικά στην συγκρότηση ενός
αντί μνημονιακού κινήματος αλλά και παράλληλα να μην έχει τη δυνατότητα
παρέμβασης σε σημαντικά μέτωπα της περιόδου (ιδιωτικοποιήσεις, απολύσεις,
διάλυση επαγγελμάτων) παρά το γεγονός ότι σε συγκεκριμένους χώρους οι δυνάμεις
της επαρκούσαν για την υλοποίηση συγκεκριμένων κινήσεων.
·
Η διαρκής αναβολή της 2ης Συνδιάσκεψη της ΑΡ.Α.Σ. που θα μπορούσε να επιδράσει
καταλυτικά στο ξεπέρασμα πολλών πολιτικών αντιθέσεων, για λόγους φαντασιακών
«συσχετισμών» χωρίς καμία πολιτική λογική.
Οι προσωπικοί ανταγωνισμοί και στρατηγικές στο
εσωτερικό της ΑΡΑΣ φάνηκαν ανυπέρβλητο εμπόδιο, στο βαθμό που όποια προσπάθεια
άμβλυνσης της διαμάχης στο εσωτερικό της ΑΡΑΣ έγινε από τη μεριά μας το
προηγούμενο χρονικό διάστημα αντιμετωπίστηκε ως επίθεση στο πολιτικό κέντρο και
μάλιστα αντιμετωπιστήκαμε με ακόμα μεγαλύτερη επιθετικότητα.
Ως έμπρακτη προσπάθεια συμβιβασμού των
αντιθέσεων:
- αποδεχτήκαμε τη νέα σύνθεση του Κ.Σ.
με διορισμένα μέλη – ενεργούμενα του πολιτικού «κέντρου» της ΑΡ.Α.Σ.
- αποδεχτήκαμε η νέα σύνθεση του Κ.Σ. να
συζητήσει πειθαρχικά μέτρα
- αποδεχτήκαμε την κλειστή διαδικασία
του Κ.Σ. και στέρηση λόγου από μη μέλη του σε κρίσιμες συνεδριάσεις
Παρά ταύτα έχει γίνει σαφές ότι:
- η θητεία της νέας σύνθεσης του Κ.Σ.
παρατάθηκε επ’ αόριστο όπως και η ΄Β Πανελλαδική Συνδιάσκεψη.
- η νέα σύνθεση του Κ.Σ. ορίζει
εξωτερικές διπλές όπου η ανάγκη «συνέτισης» το επιβάλει καθοδηγήσεις σε όλους
τους πυρήνες με τη λογική της εξώθησης των «υπό διαγραφή» μελών και όσων
αντιπαρατέθηκαν στις διαγραφές.
- τα «υπό διαγραφή» μέλη προσφέρονται ως
«Ιφιγένειες» στον χώρο της ρ.α. για να καθαρθούν οι ευθύνες του πολιτικού
«κέντρου» της ΑΡ.Α.Σ. για επιλογές του προηγούμενου διαστήματος
Έχει γίνει σαφές ότι οι πρόσφατες επιλογές
αυτού του κύκλου της ΑΡ.Α.Σ. επιχειρούν να καταστήσουν αδύνατη την οποιαδήποτε
κοινή πολιτική πρακτική ή απόφαση στο εσωτερικό της ΑΡΑΣ. Υπό αυτές τις συνθήκες
κρίνουμε πώς είναι αδύνατη η περαιτέρω συνύπαρξη μας μέσα στην ίδια οργάνωση και
επιλέγουμε συνειδητά την αποχώρηση μας από την ΑΡΑΣ προσπαθώντας να μη
κουβαλήσουμε μαζί μας τις παθογένειες που τη χαρακτηρίζουν.
Υπερασπιζόμαστε πλήρως τις πολιτικές επιλογές,
πρωτοβουλίες και τοποθετήσεις της ΑΡΑΣ τις οποίες άλλωστε συνδιαμορφώσαμε και
αναλάβαμε την υλοποίησή τους, ακόμα και για όσες πρακτικές η πρωτοβουλία ανήκει
σε άλλους. Επιπλέον αναλαμβάνουμε πλήρως το σημαντικό μερίδιο ευθύνης που μας
αντιστοιχεί για όλες τις ως τώρα πρακτικές και εσωτερικές διαδικασίες της
ΑΡ.Α.Σ. και αναγνωρίζουμε δημόσια ότι και εμείς υπήρξαμε μέρος του
προβλήματος.
Σε αυτή την ιδιαίτερα κρίσιμη συγκυρία που
απαιτούνται οι ευρύτερες συνεργασίες και συσπειρώσεις για την απόκρουση της
επίθεσης του κεφαλαίου και την ολοκληρωτική καταστροφής των δυνάμεων της
εργασίας, απαιτείται περισσότερο από ποτέ να αφιερώσουμε όλες μας τις δυνάμεις
στη συγκρότηση ενός ευρυτερου μετώπου κοινωνικών αντιστάσεων και όχι σε
συγκρούσεις για εσωτερική κατανάλωση. Συνεχίζουμε στο μέτωπο του ΑΝΤΑΡΣΥΑ, να
προσπαθούμε για τη συντονισμένη παρέμβαση μέσα σε εργασιακούς και κοινωνικούς
χώρους αλλά και στις λαϊκές συνελεύσεις στις γειτονιές επιχειρώντας τη
διαμόρφωση κοινωνικών συσπειρώσεων, στις οποίες να συμμετέχει και ο κόσμος που
αναφέρεται σε άλλες δυνάμεις της αριστεράς. Παραμένουμε ενεργοί στα μετωπικά
πολιτικά, κοινωνικά και συνδικαλιστικά σχήματα στα οποία συμμετέχουμε.
Συνεχίζουμε να παλεύουμε για την πολιτική συνεννόηση και για την μετωπική
κινηματική συνεργασία της Αριστεράς.
Επιμένουμε να είμαστε:
·
Με την επαναστατική ανατροπή του καπιταλιστικού κοινωνικού
σχηματισμού, στην οικοδόμηση της εργατικής και λαϊκής εξουσίας στην κατεύθυνση
προς τον κομμουνισμό.
·
Με μια αντικυβερνητική και αντισυνδιαχειριστική στρατηγική, που στοχεύει
στην διαμόρφωση μιας ταξικής κοινωνικής συμμαχίας υπό την ηγεμονία της εργατικής
τάξης.
·
Με την οικοδόμηση του αυτοτελούς ρεύματος της επαναστατικής
αντικαπιταλιστικής αριστεράς και σε ρήξη με το αστικό πολιτικό σύστημα.
· Με την οικοδόμηση του αριστερού κοινωνικού μετώπου για την ανατροπή του μνημονίου και των πυλώνων που το στηρίζουν.
*Το παραπάνω κείμενο που κατατέθηκε στην ΑΡ.Α.Σ. έχει προσυπογράψει η πλειοψηφία των μελών της. Για ευνόητους λόγους δεν δημοσιοποιούνται τα ονόματα όλων όσων το έχουν υπογράψει, παρά μόνο των μελών του Κ.Σ.
Μπλάνας Δημήτρης
Κοντομάρης Σπύρος
Βαζούρας Αλέξης
Κοσκινάς Δημήτρης
Βραδής Στέλιος
Τσιουμπρής Γιάννης
Μαλάμης Κων/νος
Μιχαλόπουλος Γιάννης
Θηβαίος Σπύρος
Μαυρομάτης Γιώργος
Χριστόπουλος Κων/νος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου