ΤΟΥ Γ. ΡΟΥΣΗ*
Πέρα από το διάλογο και τις επιμέρους κοινές δράσεις των δυνάμεων της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, και σε συνδυασμό με αυτά , αυτή καλείται να συγκροτήσει ένα πολιτικό αντικαπιταλιστικό–αντιιμπεριαλιστικό ριζοσπαστικό μέτωπο.......
Αυτό σημαίνει κάτι παντελώς διαφορετικό από τη συμπαράταξη γύρω από μια εκ των συνιστωσών της αριστεράς, ή από την ταύτιση του αυθόρμητου κινήματος με παράγοντα ικανό από μόνο του να επιφέρει την κοινωνική αλλαγή, ή από μέτωπα με μόνο οικονομικό ή συνδικαλιστικό περιεχόμενο.
Ένα τέτοιο μέτωπο είναι αναγκαίο για τη οργάνωση μιας αποτελεσματικής αντίστασης, αποτελεί τη μοναδική εναλλακτική λύση απέναντι στο κυρίαρχο μπλοκ εξουσίας , προωθεί την υπόθεση της ριζοσπαστικής σοσιαλιστικής αλλαγής στα πλαίσια του πολέμου θέσεων, μέσα από τον οποίο θα οδηγηθούμε σε αυτήν.
Η λογική, ή όλα ή τίποτα, η ταύτιση της στρατηγικής με την τακτική, η απαξίωση ακόμη και θετικών για το λαϊκό κίνημα μεταρρυθμίσεων και η άρνηση συμμετοχής σε μια αντικαπιταλιστική-αντιιμπεριαλιστική κυβέρνηση, στην πραγματικότητα αποτελούν εμπόδιο παρά προωθούν το σοσιαλιστικό ριζοσπαστικό μετασχηματισμό.
Βεβαίως εξυπακούεται , η υπαγωγή των μέσων σε αυτόν τον τελικό σκοπό και η αξιολόγησή τους με βάση τη συμβολή τους σε αυτόν.
Το μέτωπο αυτό, μέτωπο αντίστασης , αντεπίθεσης, αλλά και κυβερνητικής προοπτικής, μπορεί να προέλθει από το συνδυασμό πρωτοβουλιών «από τα κάτω», ανένταχτων αριστερών και συντρόφων που συμμετέχουν στις διάφορες συνιστώσες της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, με πρωτοβουλίες των ίδιων των συνιστωσών της , δηλαδή του ΝΑΡ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, των εκτός αυτής σχηματισμών της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, του Αριστερού Ρεύματος του Συνασπισμού, και των αντικαπιταλιστικών δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ, και του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής, και βεβαίως του ΚΚΕ.
Αυτό προϋποθέτει:
Το αριστερό ρεύμα του Συνασπισμού να αποφασίσει άμεσα τουλάχιστον να έχει μια σχετικά αυτοτελή παρουσία, και να διαφοροποιείται δημόσια ως τέτοιο από τις «κεντροαριστερές» –μη αντικαπιταλιστικές-τοποθετήσεις-- της ηγεσίας του ΣΥΝ.
Το ΝΑΡ, σεβόμενο την κατάκτηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, να συμβάλει με όλες του τις δυνάμεις, δίχως κομπασμούς, σε μια παραπέρα ολοκληρωμένη πολιτική μετωπική πρωτοβουλία.
Οι ανένταχτοι αριστεροί να συμμετέχουν ενεργά και όχι ως παρατηρητές στο όλο εγχείρημα.
Και ίσως το πιο δύσκολο, το ΚΚΕ να αναλογιστεί τις ευθύνες του και να εγκαταλείψει τη τακτική του απομονωτισμού που ακολουθεί μέχρι σήμερα.
Προϋποθέτει τελικά όλοι να κατανοήσουμε την κρισιμότητα των στιγμών και να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων αντί να ομφαλοσκοπούμε.
Το προγραμματικό περιεχόμενο ενός τέτοιου μετώπου θα πρέπει να οριοθετείται από τον σαφή αντικαπιταλιστικό- αντιιμπεριαλιστικό του χαρακτήρα και θα μπορούσε να συμπυκνώνεται σε ορισμένους βασικούς άξονες αντίστασης, αλλά και άμεσων θετικών μέτρων που θα μπορούσε να πάρει μια αριστερή ριζοσπαστική εξουσία στηριγμένη στο λαϊκό κίνημα, μια εξουσία υπόθεση αυτού του κινήματος .
Τέτοια άμεσα μέτρα και προγραμματικοί άξονες, ξεκινώντας από την αποτίναξη της θηλιάς που μας έχουν κρεμάσει, μπορεί να είναι:
-Η παύση πληρωμών από τον ελληνικό λαό του χιλιοπληρωμένου ιμπεριαλιστικού χρέους .
-Η άμεση αποχώρηση από τη ζώνη του ευρώ, η ρήξη με την ΕΕ με κοντοπρόθεσμη στόχευση την αποδέσμευση από αυτή , αλλά και από το ΝΑΤΟ
-Η άμεση αντίσταση ενάντια σε αντιλαϊκά μέτρα και όπου είναι εφικτό (όπως με το νόμο για τα ΑΕΙ, ή τα διάφορα χαράτσια ) η οργανωμένη άρνηση εφαρμογής ή πληρωμής τους με προοπτική την κατάργησή τους .
-Η αντίσταση στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και η υπεράσπιση και διεύρυνση του δημόσιου τομέα, με πρώτες και καλύτερες τις τράπεζες, και τις επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας. Η ένταξή τους σε μια σχεδιοποιημένη οικονομία μόνη ικανή να λύσει και το θεμελιώδες πρόβλημα της ανεργίας, και η υποβολή τους υπό λαϊκό έλεγχο.
- Η δήμευση της περιουσίας όλων όσων βαρύνονται με κλοπή δημόσιου πλούτου.
-Η επιστροφή όλων όσων μας πήραν σε συνδυασμό με τη λήψη άμεσων μέτρων βελτίωσης των συνθηκών ζωής όλων όσοι επλήγησαν από τα πρόσφατα αντιλαϊκά μέτρα .
-Η υπεράσπιση, διεύρυνση, ουσιαστικοποίηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων τόσο σε πολιτικό όσο και σε οικονομικό επίπεδο.
-Λιγότερη δουλειά, δουλειά για όλους, δίχως μείωση των αποδοχών, τους.
-Λήψη μέτρων για την προστασία των φτωχών ανέργων, όπως η διαγραφή των χρεών τους απέναντι σε τράπεζες, ΔΕΚΟ, εφορίες.
- Η δραστική αύξηση της φορολόγησης του μεγάλου κεφαλαίου και παράλληλη δραστική μείωση της φορολόγησης των εργαζομένων.
-Η άμεση καθιέρωση της απλής αναλογικής, της υποχρεωτικής εναλλαγής των βουλευτών και του ανώτερου πολιτικού προσωπικού, η αμοιβή τους με ένα μέσο εργατικό μισθό, η θεσμοθέτηση μορφών άμεσης δημοκρατίας.
-Η δραστική μείωση των στρατιωτικών δαπανών.
-Ο διαχωρισμός κράτους-εκκλησίας και η δήμευση της τεράστιας εκκλησιαστικής περιουσίας.
-Η κατάργηση κάθε αντιπεριβαλλοντικής νομοθεσίας .
- Η πάλη ενάντια στον Καλλικράτη και την ερήμωση της υπαίθρου, με προοπτική την αναδιάρθρωση της δομής της τοπικής αυτοδιοίκησης.
-Η βελτίωση της δημόσιας διοίκησης μέσω της συμμετοχής σε αυτήν τόσο των απασχολουμένων σε αυτήν όσο και εκείνων στους οποίους απευθύνεται .
-Η διάλυση όλων των ειδικών δυνάμεων που στόχο έχουν την καταστολή του λαϊκού κινήματος.
-Η συνεργασία σε παγκόσμιο, και δη πανευρωπαϊκό επίπεδο, με όλες ανεξαιρέτως τις αντίστοιχες αντικαπιταλιστικές δυνάμεις.
Σε ένα τέτοιο Μέτωπο, ηγεμονικό ρόλο καλείται να κατακτήσει ένας σύγχρονος κομμουνιστικός πόλος-κόμμα με τα χαρακτηριστικά του οποίου θα ασχοληθούμε την επόμενη Κυριακή.
*Δημοσιεύτηκε στην "Ελευθεροτυπία" στις 2/10/1011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου