Στο καυτό θέμα της έλλειψης σχολικής στέγης αναφέρεται στο ρεπορτάζ της η εφημερίδα ΕΠΙΚΑΙΡΑ με αφορμή τις κινητοποιήσεις που έχει εξαγγείλει, όπως είχαμε γράψει προ ημερών, η Ε.Σ.Γ. Ημαθίας της α/θμιας εκ/σης.
Αναλυτικά το ρεπορτάζ:
Σε κινητοποιήσεις ετοιμάζονται να προχωρήσουν γονείς, δάσκαλοι και μαθητές της Ένωσης Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων Α΄Βάθμιας Εκπαίδευσης, την ερχόμενη Τετάρτη 24 Μαρτίου, μπροστά στο κτίριο της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Ημαθίας, για τα χρόνια και άλυτα προβλήματα σχολικής στέγης, υποδομών και συνθηκών διδασκαλίας, σε πολλά από τα Δημοτικά Σχολεία της Βέροιας.
Αναλυτικότερα σε σχετική ανακοίνωση που εξέδωσε χθες η Ένωση, τα αιτήματα τους που απευθύνονται στις αρμόδιες τοπικές διοικητικές αρχές συμπεριλαμβάνουν την αντιμετώπιση του γενικού στεγαστικού προβλήματος των σχολείων με την ανέγερση νέων διδακτηρίων στην πόλη, καθώς και την ανακατασκευή όσων έχουν προβλήματα.
Επίσης την άμεση εξεύρεση λύσεων στο κτιριακό πρόβλημα των νηπιαγωγείων, ώστε η δίχρονη προσχολική αγωγή να λειτουργήσει απρόσκοπτα την επόμενη σχολική χρονιά. Ακόμη ένα αίτημα ζωτικής σημασίας είναι να εκλείψει οριστικά η απειλή του αμιάντου από τα σχολικά κτήρια.
Επιπλέον αρνούνται τη χρησιμοποίηση προκάτ αιθουσών και διαδρόμων που
μετατρέπονται σε αίθουσες.
Παράλληλα απαιτούν να μη γίνει εγκατάσταση κεραιών κινητής τηλεφωνίας δίπλα σε σχολικά συγκροτήματα.
Τέλος κάνουν λόγο για οριστική κατάργηση της διπλοβάρδιας στο 7ο και 11ο Νηπιαγωγείο Βέροιας.
Ενόψει των προγραμματισμένων από την Ένωση Γονέων κινητοποιήσεων της ερχόμενης Τετάρτης, συναντηθήκαμε με την Πρόεδρο της Ένωσης, Παναγιώτα Βλαχοπούλου, προκειμένου να μας βάλει λίγο πιο πολύ στο κλίμα του προβληματισμού γενικότερα αλλά και εξειδικευμένα.
ΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΣ ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΑ «Ε»
«…Το ότι έχουμε να δούμε 19 χρόνια σχολείο στη Βέροια είναι πασίγνωστο. Αυτό που μας έκανε να πούμε το… φτάνει, δεν πάει άλλο, είναι ότι φέτος είχαμε και πάλι το αδιαχώρητο στα σχολεία, παρά τα προκάτ που μπήκανε, παρά τις κινήσεις που γίνανε, κλείστηκαν αίθουσες, χρησιμοποίησαν υπόγεια κλπ. Μάθαμε ότι έγινε πάλι μια κίνηση να προμηθευτούν κι άλλες προκάτ αίθουσες, οι οποίες δεν υπάρχει πια χώρος να μπουν, δεν υπάρχουν αυλές. Αυτό σημαίνει για τα παιδιά πολύ λιγότερος χώρος για το διάλειμμα.
Συγκεκριμένα σχολεία, όπως το 3ο, το 14ο και ειδικά το 5ο έχει πολύ μικρή αυλή – όση του έχει απομείνει. Έχει ήδη 325 παιδιά. Δηλαδή αν βάλουν και αίθουσες προκάτ, τα παιδιά πρέπει να κάθονται… όρθια, πλέον στο διάλειμμα. Πράγμα που σημαίνει τον αντίστοιχο εκνευρισμό… Κάπου πρέπει να εκτονωθούν αυτά τα παιδιά.
Αν δεν εκτονωθούν στο διάλειμμα, να τρέξουν, να παίξουν… τότε μιλάμε πια για… «σχολεία – φυλακές». Από την άλλη, έχουμε «αίθουσες» - υπόγεια με φεγγίτες, χαμηλοτάβανα, με φοβερή δυσφορία, κατά την ώρα του μαθήματος μέσα. Οι φεγγίτες δεν επαρκούν ούτε για εξαερισμό, ούτε για φωτισμό. Τάξεις δίπλα σε καυστήρες παλιούς, από το… «1900κάποτε», οι οποίοι μπορούν να δημιουργήσουν ένα ατύχημα, ανά πάσα στιγμή. Τάξεις με παλιά, σιδερένια κουφώματα, οι οποίες μπάζουν και τα παιδιά κάνουν μάθημα με τα μπουφάν μέσα. Τάξεις που κλείστηκαν με ένα νοβοπάν στη μέση για να γίνει η μία τάξη …δύο. Και φτάσαμε στα σχολεία που μπορούν να φιλοξενήσουν μέγιστο αριθμό παιδιών 200-220 μαθητές, να φιλοξενούνται 325. Συν οι δάσκαλοι, φτάνουμε στα 400 άτομα σε αυτά τα σχολεία.
Κάποια στιγμή πρέπει να δουν ότι πρέπει να γίνει και ένα νέο σχολείο. Αυτό που είπαμε και στον κ. Νομάρχη είναι ότι όταν μας λέει ότι δεν έχει που να κάνει σχολεία, είναι σα να μας λέει ότι του χρόνου, που τα παιδιά δε θα χωρούν στα σχολεία, θα τα κατεβάσουμε στα πάρκα για να κάνουν μάθημα. Είμαι στο χώρο των γονιών 8 χρόνια.
Από τότε ακόμη αγωνιζόμαστε να κάνουμε σχολεία. Από τότε κιόλας αρχίσαμε να ακούμε ότι δεν υπάρχουν οικόπεδα. Αυτό είναι το κυρίως αιτιολογικό ειδικά τα τελευταία τρία χρόνια. Δε φταίμε εμείς που δεν υπάρχουν οικόπεδα. Δε φταίμε εμείς που όταν έγινε το τελευταίο σχολείο δεν υπήρξε επαρκής σχεδιασμός για τα επόμενα 20 χρόνια.
Κάθε πόλη έχει υποχρέωση να κάνει έναν σχεδιασμό, ώστε να υπάρχουν οικόπεδα για σχολεία. Τι είναι αυτή η πόλη; Μια στάσιμη πόλη, χωρίς καμιά εξέλιξη και προοπτική στο μέλλον; Δε θα φέρει παιδιά στα σχολεία; Κάναμε συγκεκριμένες προτάσεις. Να αναλάβει μια μελέτη το Πανεπιστήμιο της Βέροιας (Τμήμα Χωροταξίας), να μας πουν σε ποιες περιοχές έχουμε ιδιαίτερη ανάπτυξη της πόλης με νέα ζευγάρια, για να δούμε και σε ποιες περιοχές θα χρειαστούμε καινούργια σχολεία. Και προς τα εκεί να ανοίξει το σχέδιο πόλης, ώστε να βρεθούν οικόπεδα προς αυτήν την κατεύθυνση. Δεν είδαμε ποτέ… «φως».
Ήρθε πλέον η ώρα να βγούμε στους δρόμους. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι την Τετάρτη και μεγάλη συμμετοχή θα έχουμε, και θα λειτουργήσει αυτή μας η κινητοποίηση ως μοχλός πίεσης αλλά όπως και να έχει εμείς θα διεκδικήσουμε, με οποιεσδήποτε συνθήκες, αυτό που πιστεύουμε ότι είναι δίκαιο…».
ΔΗΛΩΣΗ ΕΛΕΝΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥΑπό την πλευρά της η Επίκουρος Καθηγήτρια της Γεωπονικής Σχολής του Α.Π.Θ. και Πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του 3ου Δημοτικού Σχολείου Βέροιας, Ελένη Παπαδοπούλου αναφέρεται μεταξύ άλλων σε προβλήματα λειτουργίας του εν λόγω Δημοτικού:
«…Οι εκπαιδευτικές δραστηριότητες γίνονται στο υπόγειο του σχολείου όπου "φιλοξενούνται" και "μορφώνονται" 100 μικρά παιδιά και στον ίδιο χώρο στεγάζεται επίσης το ολοήμερο σχολείο. Στον ίδιο αυτό χώρο (κυριολεκτικά !), υπάρχει και λειτουργεί η τραπεζαρία για τη σίτιση των παιδιών του ολοήμερου, το γυμναστήριο και είναι συγχρόνως αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του σχολείου!!!
Σε μια συζήτηση για την "ανάπτυξη" αναρωτιέμαι, ποια μπορεί να είναι η συμβολή των αυριανών συμπολιτών μας οι οποίοι εκπαιδεύτηκαν και μεγάλωσαν στην σχολική τους ζωή σε ανάλογες συνθήκες!
Και το ελληνικό φιλότιμο για δημιουργία, πόσο μπορεί να αντέξει;…».
Κωστής Χαλάτσης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου