 |
| της Αλεξ. Πολιτάκη |
"Ο λαός δεν
θέλει εκλογές", επαναλαμβάνουν με δραματικό ύφος και τόνο οι δημοσιογράφοι των
τηλεοπτικών ενημερωτικών εκπομπών και των δελτίων ειδήσεων, στηριζόμενοι σε
δημοσκοπήσεις. Και αυτός ο δραματικός τόνος που ξεκινάει από μία βαριά απορία
και φτάνει στην εξαγωγή απελπισίας και απόγνωσης ανακατεμένης
με τηλεοπτικό γκροτέσκο, είναι απόλυτα κατανοητός ως συστατικό στοιχείο της
φύσης των ειδήσεων, κυρίως των πολιτικών, καθώς χωρίς....
“δράμα” είδηση δεν
υπάρχει. Ο βαθμός της δραματικότητας και η έκταση που μπορεί
να πάρει είναι που “περνάει” μία είδηση στο δελτίο ειδήσεων και όχι ο βαθμός ή
η έκταση του προβλήματος που εκφράζει. Ταυτόχρονα, ο τόνος αυτός παραπέμπει σε
κάτι επικείμενο και έντονα δραματικό που θα συμβεί από ώρα σε ώρα, από λεπτό σε
λεπτό, λες και οι εκλογές, στην προκειμένη περίπτωση, δεν είναι μία συντεταγμένη
θεσμική διαδικασία, σε ορισμένο χρόνο.
“Ο λαός
δεν θέλει εκλογές”, επαναλαμβάνουν ως θέσφατο και με το ανάλογο ύφος
που πρέπει να συνοδεύει τις θέσφατες δηλώσεις και οι δημοσιογράφοι σχολιαστές.
Και είναι πραγματικά απορίας άξιο, αφού το 54% των Ελλήνων δεν θέλει εκλογές,
γιατί λείπουν αυτά τα “εύκολα ρεπορτάζ”. Αυτά, που δεν χρειάζεται να
προσπαθήσεις πολύ γιατί καθώς 5 στους 10 Έλληνες δεν θέλουν εκλογές, οι μισοί
από όσους θα ερωτηθούν – “τυχαίο δείγμα” όπως και στις δημοσκοπήσεις, με ότι
αυτό συμπεριλαμβάνει ακόμα και την άποψη ότι “τυχαίο δείγμα” δεν
υπάρχει, - θα το επιβεβαιώσουν. Αλλά αυτά τα “εύκολα ρεπορτάζ”, “του
δρόμου”, “του κόσμου”, που θα στήριζαν τον σχολιασμό, θα του έδιναν έρεισμα στο
τώρα και θα πριμοδοτούσαν και το αποτέλεσμα της δημοσκόπησης, για κάποιον λόγο
δεν υπάρχουν στα δελτία και στις δημοσιογραφικές εκπομπές.
“Ο λαός
δεν θέλει εκλογές”, επαναλαμβάνουν με βεβαιότητα τα ΜΜΕ. Και κανείς
δεν μπορεί να αρνηθεί ότι πρόκειται για μία μοντελοποιημένη βεβαιότητα,
στηριγμένη σε μαθηματικά μοντέλα, τύπους και αριθμούς. Με μία
ευτυχή συγκυρία από αυτές που πάντα συναντάς να συμβαίνουν και να ευνοούν
κάποιους και να δυσκολεύουν κάποιους άλλους, το “εύρημα” αυτό φωνάζει
ταυτόχρονα προς ξένους, εχθρούς, δανειστές, διαπραγματευτές, αγορές, ότι ο
ελληνικός λαός είναι καλός και υπάκουος και έτσι θα συνεχίσει να είναι. Ότι δεν
επιθυμεί καμία αλλαγή. Ότι νοεί την εκλογική διαδικασία ως “ανωμαλία” και
δεν τη θέλει. Και τέλος, ότι θα συνεχίσει πρόθυμα την αυτοκαταστροφική αυτή υπακοή σε
ο,τι δανειστές και παρούσα κυβέρνηση αποφασίζουν ο,τι και αν αυτό
επιφέρει.
Δημοσκοπικά
το εύρημα “ο λαός δεν θέλει εκλογές” θα μπορούσε να αναλυθεί εύκολα. Αν όμως
εξετασθεί ως έλλογη απορία, τότε παρουσιάζει εξαιρετικές δυσκολίες. Γιατί αυτός
ο λαός της βαριάς φορολογίας και της ανάλγητης εκμετάλλευσης από
τους “εταίρους” του, στο 27% του ζει άνεργος και το υπόλοιπο
ζει σε εργασιακό μεσαίωνα, το 21% ζει κάτω από το όριο της
φτώχειας, η παιδική φτώχεια έφτασε το 40% (τα ιδρύματα τα οποία φιλοξενούν
παιδιά που οι γονείς τους αδυνατούν να τα μεγαλώσουν επανενεργοποιήθηκαν και
σήμερα περίπου 3000 παιδιά ζουν σε αυτά), οι άνθρωποι που δεν έχουν καμία
δυνατότητα πρόσβασης στην υγεία ξεπερνούν τα 3.000.000, τα συσσίτια και
τα κοινωνικά παντοπωλεία συνεχίζουν να αποτελούν τη βασική κυβερνητική
“πολιτική” για την αντιμετώπιση της φτώχειας, η φτωχοποίηση συνεχίζει ραγδαία
αναγκάζονται τις περιφέρειες να αναζητούν τμήμα των ΕΣΠΑ για την καταπολέμηση
της φτώχειας τα επόμενα χρόνια, οι “έρανοι αγάπης” εμφανίστηκαν ξανά, φέρνοντας
στη μνήμη των παλαιότερων πικρές στιγμές του παρελθόντος και γυρίζοντας την
ελληνική κοινωνία σε ένα παρελθόν ντροπής για την Ευρώπη.
Αυτός ο λαός
λοιπόν “δεν θέλει εκλογές” δείχνει το δημοσκοπικό εύρημα και
με δραματικό τόνο τα ΜΜΕ γενικεύουν το 54% και προσπαθούν να
μας πείσουν. Και εάν επρόκειτο για μία φάρσα ίσως και να απαντούσε κανείς “έτσι
είναι αν έτσι νομίζετε”. Καθώς όμως τα πράγματα είναι κρίσιμα και
πολλά θα φανούν τις επόμενες μέρες και “το συμφέρον του τόπου” θα γίνει
το νέο φετίχ των ημερών, είναι πολύ πιθανό η απάντηση που θα αναδειχτεί να
είναι “δεν είναι έτσι, κι ας έτσι νομίζετε”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου