Εκπαίδευση. Τι φοβίζει την κυβέρνηση Σαμαρά;

του Μελιόπουλου Γιάννη*

 

85.000 καθηγητές επιστρατευμένοι , μέχρι νεωτέρας διαταγής! Δάσκαλοι των παιδιών μας , μαθητές-υποψήφιοι, όμηροι μιας καταστροφικής πολιτικής για το Δημόσιο Σχολείο και τους εκπαιδευτικούς. «Ντυμένοι στο χακί» , για τον απλό λόγο του αδικήματος της σκέψης ,!...

Της πρόθεσης ν’ αγωνιστούν ενάντια σε μια πολιτική οδοστρωτήρα –που δεκαετίες τώρα ,ιδιαίτερα στα χρόνια της «Μνημονιακής Σωτηρίας»- οδήγησε στη διάλυση της παιδείας , στην οικονομική , εργασιακή , ηθική εξαθλίωση εκπαιδευτικών και των οικογενειών τους , στην απομόρφωση χιλιάδων μαθητών , λαϊκών οικογενειών.

Από τη μια , γενικευμένη φτώχεια κι εξαθλίωση , τεράστια ανεργία-ιδιαίτερα στους νέους για τους οποίους υποκριτικά κόπτεται η συγκυβέρνηση-,νεκρανάσταση του ναζισμού στη χώρα ,που τον πολέμησε όσο λίγες , εσχάτως τρομοκράτηση εργατικών και λαϊκών στρωμάτων , εκφασισμό της κοινωνικής και πολιτικής ζωής.

Από την άλλη, βέβαια , αμύθητα υπερκέρδη για ντόπιους ολιγάρχες και ξένους διαφεντευτές!

Διώκεται η σκέψη! Αδίκημα «ιδιώνυμο», μας γυρνά δεκαετίες πίσω , όταν κομμουνιστές αντίκριζαν ξερονήσια και φυλακές , με μοναδικό «έγκλημα» την ιδεολογία τους.

Όμως, μια τέτοια εκτροπή δεν περνά απαρατήρητη , χωρίς αντιδράσεις.

Οι εξελίξεις στο χώρο της εκπαίδευσης , ζωντανεύουν, τους μεγαλύτερους φόβους της συγκυβέρνησης , ό, τι πιθανόν με τις πράξεις της –και με την επιστράτευση –επιδίωξε να αποφύγει.

Μαζικότατες , αγωνιστικές συνελεύσεις των καθηγητών , αποφάσεις με συντριπτική πλειοψηφία για απεργία και αγώνες , ανατροπή της επιστράτευσης , της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής , στοιχειώνουν τις σκέψεις των κυβερνώντων..

Το σπάσιμο στην πράξη της προληπτικής τρομοκράτησης , που πρέπει να συνεχιστεί, να δυναμώσει και να στεριώσει , κάνει πραγματικότητα το φόβο της κυβέρνησης απέναντι σ’ έναν ιστορικό κλάδο , που έχει δώσει μάχες , αγώνες μικρούς και μεγάλους , άλλοτε νικηφόρους και πετυχημένους , άλλοτε όχι.

Απέναντι σε εργαζόμενους , με εμπειρία αγώνων , που διαθέτουν στις τάξεις τους το δυναμικό ν’ αντιπαλέψει τέτοιες πολιτικές ,να εμπνεύσει νέους αγώνες , σήμερα .Σ’ έναν κλάδο με νεκρούς πρόσφατους , όπως ο Νίκος Τεμπονέρας.

Όλα τα παραπάνω τα γνώριζε πολύ καλά ο κ. Σαμαράς , η κυβέρνησή του , κι επιδίωξε με τρομοκράτηση εκ των προτέρων να τα ελέγξει , να τα εμποδίσει. Φαίνεται , όμως , να πέφτουν έξω στους καλοσχεδιασμένους υπολογισμούς

τους.

Τους τρομάζει η αριθμητική δύναμη του κλάδου των εκπαιδευτικών-δάσκαλοι & καθηγητές σχεδόν 180χιλιάδες-που είναι ακόμη οργανωμένη, σε μαζικά και ενεργά σωματεία.

Τους τρομάζει η έμπρακτη στήριξη του αγώνα των καθηγητών , με απεργίες που έχουν προκηρύξει και οι εκπαιδευτικοί στην Πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Πολλαπλασιάζονται οι δυσκολίες , τα αδιέξοδα της κυβέρνησης.

Τους τρομάζει πολύ περισσότερο το γεγονός ότι , παρ’ όλη τη λάσπη, τις συκοφαντίες πολλών ετών , οι εκπαιδευτικοί είναι κομμάτι των εργαζόμενων , που στη συντριπτική του πλειοψηφία , το εκτιμά ο λαός μας , ιδιαίτερα στις μικρές κοινωνίες. Μπορούν να μιλήσουν και με την αγωνιστική στάση , το παράδειγμά τους να καθοδηγήσουν και να εμπνεύσουν.

Αυτά είναι τα όπλα των εκπαιδευτικών. Αυτά φοβάται η κυβέρνηση.

Ας χρησιμοποιηθούν καλά το επόμενο , κρίσιμο διάστημα.

*εκπαιδευτικός,μέλος του Εκπαιδευτικού Όμιλου Ημαθίας