Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου 2011

ΑΠΕΡΓΟΙ ΔΟΥ: Η 48ωρη ΑΠΕΡΓΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΡΧΗ, ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΜΕ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΝΙΚΗ

Κυβέρνηση έντρομη απομονωμένη, πολιορκημένη από τις απεργίες, τις καταλήψεις και τις διαδηλώσεις.
Ο ΓΑΠ αντιμετώπισε στην ΔΕΘ μια από τις μεγαλύτερες και μαζικότερες αποδοκιμασίες από χιλιάδες απεργούς και καταληψίες φοιτητές, στην πιο μεγάλη κινητοποίηση εδώ και χρόνια. Ενώ την Δευτέρα 12/9 οι απεργίες στα τελωνεία και τις εφορίες έδειχναν την συνέχεια, την ίδια ώρα που ....
ο Βενιζέλος έφευγε από το υπουργείο του, κάτω από τις αποδοκιμασίες των εργαζομένων στο υπουργείο οικονομικών.
Την προηγούμενη βδομάδα ήρθε και επίσημα η νέα παταγώδη αποτυχία του μεσοπρόθεσμου και της περίφημης συμφωνίας της 21 Ιουλίου που θα μας έσωζε υποτίθεται από την χρεοκοπία. Η τρόικα την κοπάνησε και άρχισε τους ωμούς εκβιασμούς και η κυβέρνηση πανικόβλητη έβγαλε το χατζάρι και άρχισε να πετσοκόβει πάλι. Μείωση επιδομάτων, παρακρατήσεις φόρων, έκτακτες εισφορές ,φορολογία στα ακίνητα. Ήδη μέσα στο καλοκαίρι είδαμε νέες περικοπές στο μισθό και αύξηση των ωρών εργασίας (χωρίς μάλιστα να ερωτηθούμε για επιλογή ωραρίου).
Το νέο-Ενιαίο μισθολόγιο-φτωχολόγιο που μας φέρνουν σημαίνει την απόλυτη ισοπέδωση των κατακτήσεών μας.
Η αναδιάρθρωση των υπηρεσιών, με την κατάργηση των Δ.Ο.Υ., σημαίνει υποχρεωτικές μετακινήσεις σε άλλες πόλεις, υποχρεωτικές μετατάξεις σε άλλες υπηρεσίες, διάσπαση του κλάδου, εργασιακή εφεδρεία-απόλυση μετά από ένα έτος. Θα θεωρούνται «τυχεροί» δηλαδή, όσοι δεν απολυθούν και παραμείνουν ως εργαζόμενοι με το μισό μισθό, εντατικοποίηση της εργασίας, εργασιακή ανασφάλεια εάν δεν πιάνουν τους στόχους, αποτροπή της συνδικαλιστικής δράσης και συμμετοχής σε διεκδικήσεις, με πλήρη εξευτελισμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Επιχειρείται έτσι να θεσμοθετήσει την χειραγώγηση των Δημοσίων Υπαλλήλων στις βουλές της εκάστοτε κυβέρνησης και της αγοράς. Επίσης, με νομοθετική ρύθμιση θα μειώσει το ποσοστό αναπλήρωσης στις συντάξεις του Δημοσίου στο 60% από το 80% που ισχύει σήμερα για τους "παλιούς" και 70% για όσους ασφαλίστηκαν μετά το 1993 (142 έως 393 ευρώ).
Όλα τα μέτρα που παίρνουν, έχουν ως μοναδικό σκοπό να εξασφαλίσουν ότι οι τραπεζίτες ντόπιοι και διεθνείς δεν θα χάσουν τα κέρδη τους.
Συνάδελφοι, είναι ανάγκη να πάρουμε ενεργά μέρος στη 48ωρη απεργία ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ.
Μπορούμε να λυγίσουμε αυτή την κυβέρνηση που ξέρει να παίρνει μόνο από τους κόπους μας. Η απεργία αυτή μπορεί να γίνει η αρχή για μια νέα αγωνιστική αντεπίθεση με απεργιακή διάρκεια, συνέχεια του μεγάλου απεργιακού ξεσηκωμού της 15, 28 και 29 Ιούνη και της ΔΕΘ.
Είναι ξεκάθαρο. Η πλειοψηφία της ΠΟΕ-Δ.Ο.Υ και των Δ.Σ. του συλλόγων μας, έχουν τεράστιες ευθύνες για τις εξελίξεις. Εγκλώβισαν τον κλάδο σε συντεχνιακές λογικές και ελιτίστικες αντιλήψεις. Η απεργία αυτή είναι αποτέλεσμα της πίεσης των εργαζομένων, είναι δική μας κατάκτηση και όχι λεονταρισμός της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας. Με γενικές συνελεύσεις, απεργιακές επιτροπές σε κάθε ΔΟΥ, να πάρουμε στα χέρια μας τον αγώνα αυτό. Είναι στο χέρι μας και με τη μαζική συμμετοχή μας, να στείλουμε αποφασιστικό μήνυμα και να απαιτήσουμε την συνέχιση της απεργίας μέχρι να κάνει πίσω η κυβέρνηση, να βρεθούμε μαζί σε κοινό απεργιακό μέτωπο με τους εργαζόμενους στα τελωνεία και στις υπηρεσίες του υπουργείου οικονομικών αλλά και με τους υπόλοιπους εργαζόμενους που παλεύουν ενάντια στις περικοπές και τις ιδιωτικοποιήσεις μέχρι την νίκη.

7ΩΡΟ/35ΩΡΟ ΜΕ ΑΥΞΗΣΗ ΜΙΣΘΩΝ & ΣΤΑΘΕΡΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ
1400 ΚΑΘΑΡΑ ΒΑΣΙΚΟ-ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟ ΜΙΣΘΟ ΣΤΗΝ ΥΕ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ, ΓΙΑ
ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΣΕ ΙΔΙΩΤΙΚΟ & ΔΗΜΟΣΙΟ ΤΟΜΕΑ
ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ Φ.Π.Α ΣΤΑ ΕΙΔΗ ΠΛΑΤΙΑΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗΣ
ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΟΡΙΣΤΙΚΗ - ΕΘΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ
ΧΩΡΙΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ & ΜΕ ΕΛΕΓΧΟ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

ΜΑΖΙΚΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗ 48ΩΡΗ ΑΠΕΡΓΙΑ, ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΜΕ Γ. ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΚΛΙΜΑΚΩΣΗ ΜΕ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΑΠΕΡΓΙΕΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΝΙΚΗ


«εργατική αλληλεγγύη»

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Με το συμπάθιο αλλά οι απεργίες πλέον είναι παπαριές. Τι κι αν κατεβάζει κάποιος τα ρολά του; Πολύ που ιδρώνει το αφτί της εξουσίας... Απλώς εξαθλιώνεται ακόμη περισσότερο (οικονομικά) ο απεργός και τίποτε παραπάνω. Λες και οι συνδικαλιστές το κάνουν εσκεμμένα παίζοντας το παιχνίδι της εξουσίας.
Όχι λοιπόν στην πίεση των εξουσιών με απεργίες, με κλείσιμο δρόμων κλπ βρείτε άλλους τρόπους πίεσης που πονάνε περισσότερο.