Ο δρόμος είναι μακρύς / Γέρων Παστίτσιος (Φ. Λοϊζος)

γράφει ο Φίλιππος Λοΐζος (Γέρων Παστίτσιος)

Για πρώτη φορά στη ζωή μου βρέθηκα σε αίθουσα δικαστηρίου και είδα από κοντά πως λειτουργεί αυτός ο θεσμός που ίσως να αποτελεί το πιο νευραλγικό τομέα για την εύρυθμη λειτουργία ενός δημοκρατικού πολιτεύματος. Αυτόν το θεσμό είκαζα πως οι δικαστές τον χειρίζονται με...

λεπτότητα και υπευθυνότητα αλλά τελικά η πραγματικότητα με διέψευσε. Ομολογώ πως περίμενα ένα χαλαρό κλίμα μιας και οι κατηγορίες περί εξύβρισης θρησκεύματος που έχω χρεωθεί δε στέκουν πουθενά καθώς ουδέποτε χρησιμοποίησα υβρεολόγιο μήτε με τη θρησκεία ασχολήθηκα. Αφελώς το περίμενα.

Η στάση των δικαστών ήταν επιθετική εξαρχής και ως το τέλος της διαδικασίας με καλούσαν να εξηγήσω για ποιο λόγο ανέχτηκα αναρτήσεις των επισκεπτών (αφού στις δικές μου δε μπορούσαν να εντοπίσουν κάτι το υβριστικό) και δεν τις διέγραφα, όπως εξάλλου είχα τη δυνατότητα ως διαχειριστής της σελίδας. Οι διαδικασίες άρχισαν με την εισαγγελέα να διαβάζει μια άσχετη με την υπόθεσή μου δικογραφία που αφορούσε ένα "βλασφημο" μπλόγκερ τον οποίο όμως δε κατάφεραν να εντοπίσουν. Διαμαρτυρήθηκα αμέσως και το υλικό αυτό απεσύρθη. Η παρεξήγηση ήταν εν μέρη δικαιολογημένη καθώς η Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος όταν με είχε συλλάβει τον Σεπτέμβριο του 12 είχε σημειώσει με στυλό στο εξώφυλλο "και αυτή η σελίδα είναι δική του" χρεώνοντας μου πρόσθετες κατηγορίες με το έτσι θέλω.

Ο Δημήτρης Χριστόπουλος, ο οποίος ήταν ο βασικός μάρτυρας που κάλεσα υπέστη το μεγαλύτερο μέρος της ιεράς εξέτασης διότι ως ειδικός σε νομικά θέματα και καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου, του ζητήθηκε να ορίσει πού αρχίζει και πού σταματάει η σάτιρα και αν τελικά έβρισκε τη σελίδα μου χυδαία ή σατιρική. Παρόλο που η απαντήσεις του υπήρξαν σύντομες και περιεκτικές, οι δικαστές δεν έδειξαν να κατανοούν ούτε στιγμή τα λόγια του μετατρέποντας την κουβέντα σε ένα λαβύρινθο επαναλήψεων και άτοπων  ερωτήσεων. Την ίδια πεισματική στάση κράτησαν και απέναντι στη μητέρα μου την οποία έφερα ως δεύτερο μάρτυρα υπεράσπισης. Την ρώτησαν πάλι αν της φάνηκε αστεία η σελίδα, αν είμαι άνεργος, αν έχω άλλα  χόμπι πέρα από το facebook, πού αποσκοπεί η σάτιρα αυτή και άλλα τα οποία εκείνη τη στιγμή μου φαίνονταν στα όρια του απίθανου.

Όταν ήρθε η ώρα να απολογηθώ τους εξήγησα εν συντομία πως ο μόνος στόχος μου εξαρχής ήταν να στηλιτεύσω ένα επικίνδυνο φονταμενταλιστικό χώρο μισαλλοδοξίας και εθνικισμού ο οποίος βρήκε πρόσφορο έδαφος  στη κοινωνική αστάθεια της ελληνικής κοινωνίας μετά την οικονομική κρίση. Ο χώρος αυτός βρήκε το σύμβολό του στο πρόσωπο ενός μέχρι πρότινος αδιάφορου καλόγερου που τον αγιοποίησε ο περιθωριακός ακροδεξιός τύπος.

Ως κοινωνικός ακτιβιστής -ναι οι δραστηριότητες μου δεν περιορίζονται στο fb- καταδικάζω και πολεμάω τον εθνικισμό σε όλες τις μορφές του. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου πως η δίωξή μου ξεκίνησε έπειτα από επερώτηση του υπαρχηγού της 'εγκληματικής οργάνωσης (κατά την ελληνική δικαιοσύνη πλέον) της Χρυσής Αυγής στη Βουλή. Οι ανησυχίες μου δεν είναι μεταφυσικές αλλά κοινωνικές. Πιστεύω πως ήμουν κατατοπιστικότατος. Δε μου έφεραν αντίλογο και δε μου ζήτησαν περαιτέρω εξηγήσεις. Η απολογία μου δε διήρκησε πάνω από πέντε λεπτά. Σαν η απόφαση να είχε ήδη ληφθεί.

Εν συνεχεία ήρθε η καταδίκη μου σε 10 μήνες φυλάκιση διότι σύμφωνα με τα λεγόμενα της εισαγγελέας είχα σκοπό να εξυβρίσω τη θρησκεία και ήμουν ασυνεπής στο να επιβάλω τη λογοκρισία στους επισκέπτες της σελίδας μου. Φυσικά πήγα στο εφετείο. Η δίκη μου θα γίνει του χρόνου.

Είναι δυσάρεστο που δε κατάφερα να ξεφορτωθώ αυτή τη γελοία δικογραφία που έχω χρεωθεί αλλά με ευχαριστεί το γεγονός που η υπόθεσή μου έφερε πάλι στην επιφάνεια το θέμα της καταργήσεως των νόμων περί βλασφημίας. Ο δρόμος προβλέπεται μακρύς 

left