5%,ΝΑ ΤΟ ΑΦΗΣΟΥΜΕ; / Αλ. Στρίγγος

H Ελλάδα επί χρόνια κατέφευγε σε αθρόο δανεισμό για να καλύπτει υπέρογκα ελλείμματα του προϋπολογισμού, ελλείμματα τα οποία δεν είχαν, όπως δεν έχουν και σήμερα, κανένα, σχεδόν, αναπτυξιακό, παραγωγικό και πραγματικά κοινωνικό αντίκρισμα.  

Ο δανεισμός αυτός για την κάλυψη αυτών των δημοσιονομικών ελλειμμάτων αντιπροσωπεύει το δημόσιο χρέος. Ή αλλιώς το δημόσιο χρέος συνιστά...

 συνάθροιση του δανεισμού του κράτους όλα τα προηγούμενα χρόνια για την κάλυψη των ελλειμμάτων του προϋπολογισμού.

Το κράτος, το δημόσιο, δανείζεται μόνο και αποκλειστικά για να καλύψει τα κάθε λογής ελλείμματά του, δηλ. τη διαφορά ανάμεσα στις δαπάνες και τα έξοδά του.

Αν τα ελλείμματα του κράτους, δηλ. τα ελλείμματα του προϋπολογισμού, είναι παράνομα και αντισυνταγματικά, ή καλύτερα προέκυψαν με παράνομο και αντισυνταγματικό τρόπο, τότε ο δανεισμός για την κάλυψή τους είναι και αυτός παράνομος και αντισυνταγματικός, επομένως και το χρέος που διαμορφώθηκε με βάση αυτό το δανεισμό, υψώθηκε με μη-νόμιμα και μη συνταγματικά μέσα!!!

ΤΟ ΕΛΕΓΚΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ

Το ότι τα ελλείμματα κατά έτος, όλα τα προηγούμενα χρόνια και επομένως ο δανεισμός για την κάλυψή τους και συνακόλουθα το δημόσιο χρέος, διαμορφώνοντο με παράνομο και αντισυνταγματικό τρόπο, το διαπιστώνει με τον πιο επίσημο και κατηγορηματικό τρόπο το ΕΛΕΓΚΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ, το αρμόδιο θεσμικό κρατικό ανεξάρτητο όργανο για τον έλεγχο του προϋπολογισμού.

Για παράδειγμα η Έκθεση του Ελεγκτικού Συνεδρίου για τον προϋπολογισμό του 2010 γράφει καθαρά και κατηγορηματικά:

«Από τα προεκτεθέντα στοιχεία του Κρατικού Απολογισμού οικονομικού έτους 2010 διαπιστώνεται σημαντική απόκλιση από τις προβλέψεις του Προϋπολογισμού, τόσο στο σκέλος των εσόδων, όσο και ως προς το σκέλος των δαπανών. Τούτο αντιβαίνει στις διατάξεις των άρθρων 79 παρ.2 του Συντάγματος και 5 παρ.2 και 8 παρ.2 του ν. 2362/1995,σύμφωνα με τις οποίες όλα τα έσοδα και έξοδα του Κράτους πρέπει να αναγράφονται στον Προϋπολογισμό και στον Απολογισμό και, σε περίπτωση που τα πραγματοποιούμενα έσοδα ή έξοδα αποκλίνουν σημαντικά από τις προβλέψεις, πρέπει να υποβάλλεται στη Βουλή συμπληρωματικός ή διορθωτικός προϋπολογισμός προς ψήφιση, συνοδευόμενος από προσωρινό Απολογισμό του διαρρεύσαντος χρονικού διαστήματος.»

Συμπληρωματικός, όμως, ή διορθωτικός προϋπολογισμός δεν κατετέθη ποτέ, παρά τις σημαντικές αποκλίσεις κάθε χρόνο στους προϋπολογισμούς.

Και αυτές οι παρατηρήσεις του Ελεγκτικού Συνεδρίου δεν αφορούσαν μόνο το 2010 αλλά είναι πανομοιότυπες σε όλα τα προηγούμενα χρόνια.

Πιο σαφής, πιο επίσημη και πιο κατηγορηματική καταγγελία των ελλειμμάτων ως παράνομων και και αντισυνταγματικών δεν μπορούσε να υπάρξει.

Πιο ανοικτή και επίσημη καταγγελία του δανεισμού και του χρέους ως παράνομου και αντισυνταγματικού δεν μπορούσε να κατατεθεί.

ΟΙ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ

Αυτήν την καταγγελία, με βάση και τις αποκαλυπτικές διαπιστώσεις του Ελεγκτικού Συνεδρίου, έκανε κάθε χρόνο με τον πιο ηχηρό τρόπο στη Βουλή ο Παναγ. Λαφαζάνης κατά τη συζήτηση της Έκθεσης του Ελεγκτικού Συνεδρίου στην εθνική αντιπροσωπεία, την οποία και ο ΣΥΡΙΖΑ καταψήφιζε.

Ο Παναγ. Λαφαζάνης όχι μόνο κατάγγελνε την αυθαιρεσία, τις λογιστικές αλχημείες, την παρανομία και την αντισυνταγματικότητα του προϋπολογισμού αλλά και υπογράμμιζε ότι και το χρέος που διαμορφώνεται για την κάλυψη αυτού του προϋπολογισμού και των ελλειμμάτων του είναι παράνομο και αντισυνταγματικό!

Οι τοποθετήσεις αυτές του Ελεγκτικού Συνεδρίου αλλά και του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ ήταν για χρόνια γνωστές στους πιστωτές της χώρας.

Γνώριζαν οι δανειστές πολύ καλά ότι προβαίνουν σε παράνομο δανεισμό για να καλύψουν έναν παράνομο προϋπολογισμό και τα ελλείμματά του.

Γιατί το έκαναν;

Προφανώς για κερδοσκοπικούς λόγους! Για λόγους κερδοσκοπίας και όχι μόνο, ήξεραν ότι αυξάνουν ένα απεχθές, απεχθέστατο χρέος και μάλιστα περίπου στο σύνολό του!

Το ελληνικό χρέος, όμως, σχεδόν στο σύνολό του, δεν είναι ΑΠΕΧΘΕΣ μόνο γι' αυτό το λόγο.

ΔΟΛΟΣ 'Η ΑΜΕΛΕΙΑ; ΣΙΓΟΥΡΑ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΑ

Οι πιστωτές της Ελλάδας δεν ήταν "αδαή" φυσικά πρόσωπα, όπως πολλοί πολίτες ομολογιούχοι, που είδαν να κουρεύονται οι αποταμιεύσεις τους.

Οι πιστωτές της Ελλάδας ήταν κυρίως Τράπεζες και επενδυτικά funds, τα οποία όφειλαν να ξέρουν τα πολύ άσχημα δημοσιονομικά και οικονομικά δεδομένα της χώρας και τις συνέπειες τους.

Όφειλαν να γνωρίζουν τα μεγάλα μη-αναπτυξιακά ελλείμματα του προϋπολογισμού και τις απίστευτες ανισορροπίες και τα ελλείμματα του ισοζυγίου εξωτερικών συναλλαγών, μαζί με τους κινδύνους που θα ακολουθούσαν.

Όμως, παρ' ότι έβλεπαν και ήξεραν και παρά τις καταγγελίες φωνών από την Αριστερά, συνέχιζαν τον κερδοσκοπικό δανεισμό τους, σπρώχνοντας την Ελλάδα στο γκρεμό!

Γι΄ αυτό και για πάρα πολλούς άλλους λόγους, υπάρχει ένα παράνομο, αντισυνταγματικό, άδικο, βαθύτατα ταξικό χρέος. Ένα χρέος που ωφέλησε μόνο μια οικονομική και πολιτική ελίτ και όχι τον τόπο. Ένα χρέος ασφυκτική θηλιά στο λαιμό της χώρας.

Γι' αυτό το χρέος πρέπει να διαγραφεί ως απεχθές και μη-βιώσιμο ταυτόχρονα.

ΠΡΩΤΟΓΕΝΗ ΠΛΕΟΝΑΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΙΣΟΣΚΕΛΙΣΜΕΝΟΣ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ: ΣΥΝΤΑΓΗ ΥΦΕΣΗΣ ΚΑΙ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ

Βεβαίως απ' όλα τα παραπάνω δεν προκύπτει κανένα συμπέρασμα ότι αυτό που πρέπει να κάνει μια κυβέρνηση της Αριστεράς είναι να εξασφαλίσει πάση θυσία πρωτογενή πλεονάσματα και ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, όπως επίμονα διατυμπανίζουν κάποια στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, που έχουν μάλιστα και ειδικές ευθύνες σε θέματα οικονομίας.

Δεν γνωρίζω αν αυτό είναι επίσημη θέση του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά οι ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί αντιπροσωπεύουν την τρέχουσα σκληρή συνταγή της τρόικας και εν μέσω ύφεσης το μονεταριστικό αυτό δόγμα σημαίνει όχι εγκατάλειψη αλλά παράταση της λιτότητας και εμβάθυνσή της και ακόμα χειρότερα συνέχιση του υφεσιακού βάλτου.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Το πρόβλημα και τώρα αλλά και παλιότερα δεν ήταν τα ελλείμματα στον προϋπολογισμό αυτά καθ'εαυτά.

Το πρόβλημα ήταν αν είχαμε διαφανώς συγκροτημένους προϋπολογισμούς και το που κατευθύνοντο τα ελλείμματα: στην παραγωγική και κοινωνική ανάπτυξη ή στη μαύρη τρύπα της υπερσυσσώρευσης μιας καπιταλιστικής ολιγαρχίας και σε πελατειακά διαπλεκόμενα δίκτυα;

Ένα σχεδιασμένο έλλειμμα που θα τροφοδοτεί μια αναπτυξιακή δυναμική μεγαλύτερη ως ποσοστό του ΑΕΠ από το εύρος του ελλείμματος, συνιστά προϋπόθεση εξόδου από την κρίση. Το θέμα είναι, λοιπόν, το πως θα χρηματοδοτηθεί ένα τέτοιο έλλειμμα και όχι αν πρέπει να υπάρξει. Το θέμα είναι ότι η θέση για απεχθές (και όχι επαχθές) χρέος της τάξης του 5%, δεν είναι καθόλου ανεξάρτητη από την ανάγκη διαγραφής του χρέους, αφού υπονομεύει και καθιστά διάτρητη την τελευταία, ακόμα και αν η προσπάθεια διαγραφής περιορισθεί σε ένα μέρος ή ένα μεγάλο μέρος του χρέους.

Δεν ανήκω στο ΣΥΡΙΖΑ αλλά παρακολουθώ καλά την πορεία του και με έκπληξη τη συνεχή αναδίπλωση της πλειοψηφίας του και θα έλεγα τη σταδιακή συστημική προσαρμογή της, η οποία συνοδεύεται παραδόξως με μάλλον "ουτοπικές" επιδιώξεις και πολλές αντιφάσεις!

πηγή: ΙΣΚΡΑ