•
Κατά την εκλογική αναμέτρηση της 6ης του Μάη μετακινήθηκαν από τα
τρία κόμματα που διαχειρίστηκαν το νέο μνημόνιο και τη νέα δανειακή σύμβαση 3.5
εκατ. ψηφοφόροι, με αποτέλεσμα ο μεν ΛΑΟΣ να μείνει εκτός βουλής χάνοντας
σημαντικό μέρος της εκλογικής του δύναμης, ενώ η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ να
υποστούν συντριπτική ήττα. Ο δικομματισμός για πρώτη φορά μετά το ’74
συγκεντρώνει το χαμηλότερο ποσοστό του, πιο χαμηλό απ’ ότι συγκέντρωσε η Νέα
Δημοκρατία μόνη της όταν έχασε τις εκλογές τον Οκτώβρη του 2009. Το πολιτικό
σύστημα της χώρας κατέρρευσε.
•
Από αυτήν την πρωτοφανή μετακίνηση των λαϊκών μαζών το κόμμα μας κατόρθωσε να
αυξηθεί κατά δύο περίπου δεκάδες χιλιάδες ψήφους, σημειώνοντας σημαντικές
απώλειες στα τρία κυριότερα αστικά κέντρα της χώρας (Αθήνα - Θεσσαλονίκη -
Πειραιάς), στα οποία έχει συγκεντρωθεί το πολύ μεγάλο τμήμα της εργατικής τάξης
και των μικροαστικών στρωμάτων και στα οποία αναπτύχθηκαν οι πιο αξιόλογοι
λαϊκοί αγώνες στο προηγούμενο χρονικό διάστημα.
Η δυσκολία στην
οποία έχει περιέλθει το κόμμα μας, από τη νέα διάταξη των πολιτικών δυνάμεων,
είναι αποτέλεσμα της εγκληματικής, πραξικοπηματικής και μέχρι σήμερα
αναιτιολόγητης εγκατάλειψης του προγράμματος του κόμματος εκ μέρους της ηγεσίας
του, που ψηφίστηκε στο 15ο Συνέδριο, και της γραμμής που εφαρμόζει
στο εργατικό κίνημα.
Σε μια εποχή που οι προβλέψεις και οι πρόνοιες του
15ου Συνεδρίου δικαιώθηκαν περίτρανα, η ηγεσία του κόμματος
εγκατέλειψε την προσπάθεια να εφαρμόσει τη βασική του πρόταση, στο πνεύμα της
σύγχρονης περιόδου που διανύουμε, προωθώντας τη δημιουργία του Αντιμονοπωλιακού
Αντιιμπεριαλιστικού Δημοκρατικού Μετώπου, που θα διεκδικούσε και τη διακυβέρνηση
της χώρας, με τη δημιουργία αντίστοιχης κυβέρνησης, που θα έκφραζε και θα
στηριζόταν στην εργατική τάξη και τα μικροαστικά στρώματα της πόλης και του
χωριού, στη νεολαία και τη διανόηση της χώρας μας, που θα συνένωνε αρμονικά την
πάλη των εργαζομένων για τα άμεσα προβλήματά τους με την προοπτική του
σοσιαλισμού.
Αποσπάστηκε από την πραγματικότητα χάνοντας την
πρωτοβουλία των κινήσεων και φυγομαχώντας στο όνομα της Λαϊκής Εξουσίας. Ταύτισε
με τον πιο χοντροκομμένο και απαράδεκτο τρόπο την Τακτική με τη Στρατηγική του
κόμματος. Προκάλεσε και ενοχοποίησε τα αισθήματα των εργαζομένων και παραχώρησε
ανεπίτρεπτα το έδαφος στον ΣΥΡΙΖΑ για την ανάπτυξη των πολιτικών του
πρωτοβουλιών, των μικροαστικών απόψεων και ανεδαφικών του θέσεων.
Επέτρεψε στον ΣΥΡΙΖΑ να αξιοποιήσει την έλλειψη μιας
ουσιαστικής, άμεσης και αποτελεσματικής πρότασης εκ μέρους του Κόμματος, που θα
αφορούσε στη ζοφερή πραγματικότητα που αντιμετώπιζαν οι μετακινούμενες εργατικές
λαϊκές μάζες, τα καταστρεμμένα μικροαστικά στρώματα, να καρπωθεί μια πλατιά
κοινωνική διαμαρτυρία των εργαζομένων με ιδιαιτέρως έντονα αντιμνημονιακά και
αντιευρωενωσιακά χαρακτηριστικά, έστω κι αν δεν ήταν ακόμη διατεθειμένοι να
εγκαταλείψουν το ευρώ, να έρθουν σε πλήρη ρήξη με την Ευρωπαϊκή Ένωση και το
ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα.
Επί της ουσίας ώθησε τον ΣΥΡΙΖΑ, θέλοντας και μη, να
καρπωθεί το αποτέλεσμα μιας μακράς δραστηριότητας του ΚΚΕ, που αφορούσε στην
πολιτική και τους στόχους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της καπιταλιστικής κρίσης, στις
συνέπειες που υπέστη η χώρα μας από την αποδιάρθρωση και τη συρρίκνωση της
παραγωγικής της βάσης, με τη χρεοκοπία της οικονομίας της, που σε πρώτο και
κυρίαρχο βαθμό οφείλονται στη συμμετοχή της Ελλάδας στην ευρωζώνη και στην
Ευρωπαϊκή Ένωση. Συνέβαλε σημαντικά στην απενοχοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ για την
ευρωενωσιακή του στάση και πολιτική και τον κατέστησε πρωταγωνιστή στη
διαμόρφωση του νέου πολιτικού συστήματος.
Το κυριότερο. Έδωσε τη δυνατότητα στην άρχουσα τάξη και
τον ιμπεριαλισμό να προωθήσουν όχι μόνο την απομόνωση του Κόμματος αλλά και να
θέσουν, εμμέσως πλην σαφώς, σε αμφισβήτηση ακόμη και την ίδια του την ύπαρξη.
Γεγονός το οποίο οδηγεί την ηγεσία του κόμματος σε μια στάση αγωνιώδους και
ηττοπαθούς αντιμετώπισης των εκλογών της 17ης του
Ιούνη.
Η
ηγεσία του Κόμματος επέδειξε απαράδεκτη επιμονή, παρά τις προειδοποιήσεις, σε
μια πολιτική που αναμετρήθηκε και κρίθηκε ως αναποτελεσματική. Γι αυτό το λόγο
δεν νομιμοποιείται να συμπεριφέρεται μ’ αυτόν τον τρόπο, ο οποίος υποβιβάζει το
κύρος του Κόμματος στην εργατική τάξη και στον ελληνικό λαό. Ούτε η ιστορία του
κόμματος ούτε οι αξίες και οι δημοκρατικές αρχές λειτουργίας από τις οποίες
εμφορείται της επιτρέπουν να τηρεί μια ανάλογη στάση, να μην αναγνωρίζει τα
τραγικά της λάθη, να μεταδίδει την ηττοπάθεια. Η αλήθεια είναι μία. Ότι η ηγεσία
του Κόμματος αρνήθηκε να παίξει τον πραγματικό, κομμουνιστικό ρόλο της. Τον
αρνείται και τώρα.
Μπροστά στις
εκλογές στις 17 του Ιούνη το κύριο καθήκον που τίθεται στην ηγεσία είναι, έστω
και την ύστατη στιγμή, να τροποποιήσει τη γραμμή του κόμματος. Το κύριο καθήκον
που επιβάλλεται να αναλάβουν τα μέλη και τα στελέχη του κόμματος είναι η
υπεράσπιση της ίδιας του της ύπαρξης και της δυναμικής του παρουσίας στην
πολιτική σκηνή με κομμουνιστική απαιτητικότητα, για μια νέα ανάταση.
Αυτό που πρέπει να κατανοηθεί ευρύτατα και πάνω απ’ όλα
από τους φίλους, τους οπαδούς και τους ψηφοφόρους του Κόμματος, από όσους
πίστεψαν στο ΚΚΕ και την ιστορική του προσφορά ή αναγνωρίζουν τον ιστορικό του
ρόλο στη διαμόρφωση της ελληνικής κοινωνίας, είναι ότι η ύπαρξη και η δράση του
κομμουνιστικού κινήματος είναι η αναντικατάστατη δύναμη για την οποιαδήποτε
προοδευτική εξέλιξη στη χώρα μας, για τη βελτίωση της θέσης των εργαζομένων και
των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Να κατανοηθεί ότι δεν πρέπει να επιτρέψουν την
επαναφορά παλιών και γνώριμων καταστάσεων, που χρονίσανε και έφεραν τραγικά
δεινά για τους εργαζόμενους και για την ίδια την πατρίδα μας. Η χώρα μας δεν
έχει ανάγκη να ζήσει άλλη μια περίοδο και πάλι, που θα είναι αντίγραφο της
περιόδου διακυβέρνησης ΠΑΣΟΚ αλλά με νέους παίχτες.
Η
ηγεσία του ΚΚΕ θα κριθεί στα όργανα του κόμματος, από τα μέλη του κόμματος. Και
θα κριθεί αυστηρά. Όσο σημαντικός κι αν είναι ο ρόλος της, δεν ταυτίζεται με το
ίδιο το κόμμα, πολύ περισσότερο όταν δεν μπορεί πλέον να βρίσκεται σ’ αυτή τη
θέση. Η ηγεσία του κόμματος θα κριθεί από τους οπαδούς, τους ψηφοφόρους, από την
ίδια την εργατική τάξη. Και η εργατική τάξη δεν χαρίζεται. Ούτε ξεχνάει. Ούτε θα
επιτραπεί από τα μέλη του κόμματος και από την ίδια την εργατική τάξη η
οποιαδήποτε παρερμηνεία ή και η παραμικρή αξιοποίηση του εκλογικού αποτελέσματος
της 17ης του Ιούνη.
Στις 17 του Ιούνη
ψηφίζουμε με περισσότερη ευθύνη το ΚΚΕ. Το Κόμμα της Εργατικής Τάξης και όλων
των εργαζομένων. Ψηφίζουμε για την ύπαρξη του κομμουνιστικού κινήματος, ενάντια
στις χαμένες ευκαιρίες, ενάντια στις απογοητεύσεις, πάνω απ’ όλα, ενάντια στη
μεταφορά λαϊκών δυνάμεων σε άλλους πολιτικούς φορείς και κόμματα.
22/05/2012
4 σχόλια:
«Ήταν στραβό το κλίμα, τ' όφαγε και ο γάιδαρος και μπίτσε η δλιά(τέλειωσε η δουλιά)».
Κουνώντας τη κατάλευκη κεφαλή του ο γεροφιλόσοφος εαμοελασίτης μπαρουτοκαπνισμένος αγωνιστής που υπέστη τα μαρτύρια των διώξεων από μέρους των σουρλικών, υπόδικων, για εθνική μειοδοσία ταγματασφαλιτών, μπάρμπα Μήτρος, τόνιζε απελπισμένα την παραπάνω λαϊκή θυμοσοφία.
Ιστορικά είναι επιβεβαιωμένο, ότι στη διάσπαση και τον πολυκερματισμό του Ευρύτερου Αριστερού Λαϊκού Κινήματος, πρωταγωνίστησε η ηγεσία του ΚΚΕ.
Ποτέ δεν δέχτηκε ν’ απολογηθεί στους πολύπαθους αγωνιστές, γνήσιους πατριώτες οπαδούς του που, αν και νικητές, παραδόθηκαν στη διάθεση των ανελέητων προστατευομένων του Τσόρτσιλ που από υπόδικοι και ηττημένοι, ως συνεργάτες των στρατευμάτων κατοχής κουκουλοφόροι δήμιοι, τους μεταμόρφωσαν σε κατηγόρους διώκτες, με την ευλογία των αγγλοαμερικάνων, σε βάρος των συμμάχων τους Εαμοελασιτών.
Δεν θέλω ν’ απαριθμήσω τις βαριές ευθύνες, τ’ ασυγχώρητα λάθη, τις εγκληματικές ιστορικές μοιραίες πράξεις και παραλήψεις, σε βάρος 80.000 περίπου συναγωνιστών μαχητών, οι οποίοι κατασυκοφαντήθηκαν, με ασύστατες και ανυπόστατες μηνυτήριες αναφορές, κάθε κακόβουλου αντιφρονούντα, βάσει των οποίων διώχθηκαν, κακοποιήθηκαν, φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν, εκτελέστηκαν, από τη μαύρη αντιλαϊκή, αγγλοαμερικάνικη, φιλοβασιλική, αντικομμουνιστική δοσιλογική αντίδραση.
Κι’ άλλοι τόσοι, αυτοεξορίστηκαν προς τις σοσιαλιστικές χώρες, εγκαταλείποντας συζύγους, παιδιά, αδέλφια και γονείς στην πατρίδα, για δυόμιση σχεδόν δεκαετίες, μετά την ήττα του Δημοκρατικού Στρατού τον Αύγουστο του 49.
Έκτοτε ποτέ δεν έγινε ο αναγκαίος απολογισμός πεπραγμένων, αγνοήθηκαν οι αγωνιστές σύντροφοί τους, δεν έκαναν την απαιτούμενοι αυτοκριτική τους και παριστάνοντας τους αλάθητους θεούς, απαίτησαν να συνεχίσουν την ίδια απαξιωμένη νοοτροπία πολιτική και στρατηγική, κολλημένοι στην πρωτοκαθεδρία του ΚΚΕ. Μ’ αποτέλεσμα, να περιορισθεί, σ’ ένα αμετάβλητο ποσοστό κυμαινόμενο, ανάμεσα στο πέντε και δέκα τοις εκατό, μέχρι και σήμερα.
Και παρά τα χιλιάδες μηνύματα της εκλογικής βάσης της ευρύτερης Αριστεράς, και μάλιστα την εκκωφαντική ετυμηγορία των εκλογών της 6ης του Μάη, για την επιτακτική ανάγκη σύμπραξης σ’ «Ενιαίο Παλλαϊκό Αντικαπιταλιστικό Μέτωπο», η γερασμένη Ηγεσία του ΚΚΕ, δεν ακούει, δεν βλέπει, δεν αφουγκράζεται και δεν σέβεται τη καθολική Λαϊκή βούληση.
Δεν σαλπίσατε, συντρόφισσα Αλέκα την ενότητα που περιμένουμε εδώ και δεκαετίες ανυπόφορες. Το πείραμα δοκιμάστηκε με την ΕΔΑ και πήρε 80 περίπου έδρες.
Είχατε υποχρέωση, απέναντι αυτών που πιστοί μαχητές στα κελεύσματα του κινήματος έδωσαν τη ζωή τους. Απέναντι των μόνιμων θυμάτων των εκμεταλλευομένων παραγωγικών λαϊκών δυνάμεων, δηλαδή των φορέων εργασίας που υποσιτίζονται, των μικρών κι΄ αδύναμων επαγγελματιών, καταστηματαρχών που λόγω του αφόρητου ανταγωνισμού κλείνουν, των παραγωγών πρωτογενών προϊόντων αγροτοκτηνοτρόφων που τα πωλούν σε τιμές κοντά στο κόστος παραγωγής και ποτέ δεν ξεχρεώνονται από τους αχόρταγους μεσάζοντες.
Ας αφήσουμε τις αλαζονείες και τ’ αλάθητά μας κι’ ας δώσουμε τα χέρια. Δεν παίρνει άλλο. Αρκετά προσμέναμε με λαχτάρα να γίνει τ’ αδελφικό-συντροφικό αγκάλιασμα.
Είμαι 76 χρόνων. Δεν αντέχω άλλο. Από τα τρία παιδιά μου και τα τρία με περγαμηνές και μεταπτυχιακά, τα δύο προσφέρουν τις επιστημονικές τους γνώσεις σε ξένες χώρες, κι ετοιμάζεται και το τρίτο.
Αλέκα κίνησε τις ελπιδοφόρες διαδικασίες. Και δώσε τόπο στα νιάτα. Δεν πάει άλλο. Αυτό φυσικά ισχύει και για τ’ άλλα κόμματα. Των χελιδονιών και των πελαργών. Εμπρός μην χάνουμε καιρό. Το απαιτούμε εμείς, τα παιδιά και τα εγγόνια μας, το μέλλον της Χώρας.
Καλά μας δουλεύετε; που ξέρουμε ότι θα ψηφίσετε ΚΚΕ. Η κριτική που κάνετε στο ΚΚΕ είναι ίδια με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ ή τον ΣΥΡΙΖΑ, εδώ ο Τσίπρας κατηγόρησε το ΚΚΕ ότι δεν εφαρμόζει το Πρόγραμμα του 15ου συνεδριου. Δηλαδή διαμορφώνετε κριτήριο ψήφου ενάντια στο ΚΚΕ και μετά λέτε ψήφο στο ΚΚΕ; Εξάλλου γιατί το κάνετε αυτό μπροστά στις εκλογές; Αν έχετε διαφωνίες ή αντιρρήσεις στη γραμμή του Κόμματος και το πονάτε όπως λέτε γιατί δεν περιμένετε να περάσουν οι εκλογές, γιατί δεν λέτε τη γνώμη σας εκεί που πρέπει; Εδώ το κείμενο το έχουν αναπαράγει όλοι οι ΣΥΡΙΖΑΙοι και άλλοι στα μπλογκ λέγοντας ότι δείτε στο ΚΚΕ γίνετε χαμός...
Πως δεχεστε και υοθετειτε ενα ανωνυμο και ανυπογραφο κειμενο???
Πως ειστε σιγουροι οτι αυτο ειναι γνησιο και οντως εκφραζει θεσεις πραγματικων μελων και στελεχων του ΚΚΕ?
Ή απλα μας βολευει και το προβαλλουμε επειδη εξυπηρετει τους σκοπους μας...
Λιγη υπευθυνοτητα και σοβαροτητα δεν βλαπτει...
Μπαρμοαμήτσο με τα ψεματάκια σου στον ΕΛΑΣ 8 χρονών ήσασταν καπετάνιος; Και αφού νομίζετε κύριε Αναστασιάδη ότι μπίτσι η δλιά με το ΚΚΕ θα σας πληροφορήσω ότι ένα κόμμα ονόματι ΚΚΕ είχε επί Μεταξά 550 μέλη, αυτό το κόμμα το 44 είχε 550.000 μέλη. Και τις προβοκάτσιες ξέρεις εσύ πως τις απέκρουσε ξέρεις το ρόλο των τροτσκιστών εκείνη την περίοδο τώρα κάνουν τις ίδιες αταξίες αφού μετακόμισαν από το ΠΑΣΟΚ. Το ΚΚΕ έχει το σφυρί και το δρεπάνι στην κόκκινη σημαία του, όπερ δεν έχει δηλωσίες και δεν έχει καταθέσει τα όπλα. Εσύ τι θα έχεις να περιμένεις;
Είχα και γω έναν παππού ορίτζιναλ, αδήλωτο που τον σκεπάσαμε με την σημαία μας κύριε Αναστασιάδη, την κόκκινη σημαία μας, μόνη απολαβή του για το ξύλο που έφαγε στην συκιά του Γλάστρα. Έφυγε ευχαριστημένος και περήφανος για τον υιό του και τον εγγονό του.
Δημοσίευση σχολίου