Σάκη Παπαθανασίου*
Η υποβάθμιση 9 χωρών από τον οίκο Standard and Poors με την αιτιολογία ότι οι πολιτικές πρωτοβουλίες των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων « ίσως δεν αρκούν για την πλήρη αντιμετώπιση των συστημικών πιέσεων στην Ευρωζώνη», και ότι μία πολιτική που...
βασίζεται μόνο στη λιτότητα είναι μία πολιτική που κινδυνεύει «να υπονομευτεί από μόνη της» γίνεται σε μια κρίσιμη περίοδο για την Ελλάδα και την Ευρώπη.
Αναμένεται η τελική εξέταση για την αξιολόγηση του Ευρωπαϊκού Ταμείου Αρωγής (EFSF) που τώρα πλέον στηρίζεται και σε χώρες που έχουν απολέσει το ΑΑΑ και άρα δεν αποκλείεται μια υποβάθμιση του ταμείου.
Η υποβάθμιση των 9 χωρών πρέπει να εξετασθεί σε συσχέτιση με το φόβο που εκφράζει ο οίκος για οριστική κατάρρευση των διαπραγματεύσεων ανάμεσα στην Ελλάδα και τους ιδιώτες πιστωτές, σχετικά με την εθελοντική συμμετοχή τους στη μείωση της ονομαστικής αξίας των ομολόγων που κατέχουν( PSI).
Οι κινήσεις αυτές (υποβάθμιση, ετοιμασία για υποβάθμιση EFSF, έκφραση αμφιβολίας για την επιτυχή ολοκλήρωση του PSI) περιπλέκουν τα πράγματα σε μια κρίσιμη φάση διαπραγμάτευσης και αποτελούν ιδιαίτερα αρνητική εξέλιξη.
Σε κάθε περίπτωση δεν είναι μια πράξη σε κενό πολιτικό χρόνο και δεν στερείται στοχεύσεων.
Αντικειμενικά οι κινήσεις αυτές παρέχουν υποστήριξη στους ιδιώτες δανειστές που δέχονται ισχυρή πίεση από το ΔΝΤ και την Ε.Ε σε σχέση με την εθελοντική συμμετοχή στο PSI (επιτόκια, εγγυήσεις κ.λ.π) .Επιπροσθέτως προειδοποιούν νέους δανειστές για το υψηλό ρίσκο που θα αναλάβουν ασχολούμενοι με ομόλογα χωρών που αντιμετωπίζουν κρίση χρέους. Ανεξαρτήτως της ορθής ή μη τεκμηρίωσης της υποβάθμισης , η ενέργεια αυτή ωθεί στην αύξηση των επιτοκίων και δημιουργεί τάση απομάκρυνσης ή τουλάχιστον μη προσέλευσης νέων κεφαλαίων στην Ευρώπη. Έτσι αντικειμενικά δυσχεραίνει τη θέση της χώρας μας στις διαπραγματεύσεις με τους ιδιώτες δανειστές .Με αυτό ως δεδομένο δεν υπάρχει καμιά πολιτική βάση για να χρησιμοποιείται η υποβάθμιση ως επιπρόσθετο επιχείρημα για την ανάγκη αλλαγής της περιοριστικής πολιτικής που εφαρμόζεται στην Ευρώπη. με ηγετικό δίδυμο τους Μέρκελ –Σαρκοζί.
Οι οίκοι αξιολόγησης έχουν το δικό τους ρόλο. Ήδη πολιτικοί θεσμοί όπως το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πιέζουν για μεγαλύτερη διαφάνεια στη λειτουργία των οργανισμών και αποσαφήνιση των μεθόδων εργασίας τους.
Οι αριστεροί και προοδευτικοί πολίτες δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι αγορές ενδιαφέρονται για μια βιώσιμη διαχείριση του χρέους με προστασία της αξίας των ομολόγων που κατέχουν και με την άσκηση πολιτικών που θα ρίχνουν τα βάρη στους εργαζόμενους και γενικότερα τους φορολογούμενους πολίτες (μείωση του κοινωνικού κράτους, των αμοιβών εργασίας κ.λ.π) Με αυτή την έννοια η οπτική μέσα από την οποία κρίνουμε ως λανθασμένη την περιοριστική πολιτική της ευρωδεξιάς στην Ευρώπη είναι διαμετρικά αντίθετη από αυτήν των αγορών. Για αυτό εξάλλου είναι διαφορετικά τα ζητούμενα για κάθε πλευρά.
Επιπροσθέτως οι πολιτικές που προτείνουμε εμείς μπορούν να έχουν αποτελεσματική επίδραση στη διαχείριση των χρεών μόνο αν συνδυαστούν με περιορισμό (θεσμικό και οικονομικό ) της αισχροκερδούς συμπεριφοράς των αγορών και με τιθάσευση της δύναμης τους.
Αυτό δε σημαίνει ότι στη δική μας αφήγηση δεν θα υπάρχουν αγορές με σκοπό το κέρδος , αλλά ότι θα έχει περιοριστεί ασφυκτικά ο χώρος για απαράδεκτα υψηλά επιτόκια , αισχροκερδή παιχνίδια και κατανόηση της ανάπτυξης ως διαδικασίας συνδεδεμένης με την αφαίρεση εργασιακών δικαιωμάτων.
Γι αυτό , συνοπτικά θα το λέγαμε , στην αντίθεση πολιτικής – αγορών είμαστε με την πολιτική. Πιστεύω ότι αυτή η τοποθέτηση είναι ακρογωνιαίος λίθος του μεταρρυθμιστικού μας χαρακτήρα και στοιχείο της ταυτότητας της Δημοκρατικής Αριστεράς.
* Μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής και Γραμματέας Οργάνωσης Θεσσαλονίκης της Δημοκρατικής Αριστεράς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου